Συμπληρώνονται φέτος 137 χρόνια από την εξέγερση των εργατών του Σικάγο. Μια εξέγερση που ξεσήκωσε το εργατικό κίνημα των ΗΠΑ – αλλά και παγκοσμίως – απέναντι στους κεφαλαιοκράτες ιδιοκτήτες των μεγάλων βιομηχανιών που αντιμετώπιζαν τους εργαζόμενους ως σκλάβους και μηχανές παραγωγής πλούτου για τις τσέπες τους. 

137 χρόνια μετά την εξέγερση του Σικάγο, στην Ελλάδα ακόμη εργαζόμαστε με εξευτελιστικούς μισθούς σε πλαίσιο εργασιακής ανασφάλειας και τοξικότητας.

Η εργασιακή καθημερινότητα στη χώρα μας βρίσκεται από την έναρξη της οικονομικής κρίσης του 2008 μέχρι και σήμερα, σε μια συνεχή υποβάθμιση. 

Η οικονομική κρίση επέφερε σοβαρές αρνητικές μεταρρυθμίσεις στην προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων. Μεταρρυθμίσεις που περιείχαν καταστροφικές περικοπές στους μισθούς της πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η μείωση του κατώτατου μισθού, το 2012, από τα 751 στα 586 ευρώ, ενώ ταυτόχρονα το ίδιο έτος θεσπίστηκε ο υποκατώτατος μισθός, μια ρατσιστική διάκριση για τα εργαζόμενα άτομα 18 έως 25 ετών που έθετε ως κατώτατη αμοιβή τα 510 ευρώ. 

Χρειάστηκαν να περάσουν 7 χρόνια για να ξαναδούν οι εργαζόμενοι κάποια αύξηση στους μισθούς τους. Το 2019, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αύξησε τον κατώτατο μισθό στα 650 ευρώ και κατάργησε παράλληλα τον υποκατώτατο μισθό. Παρά την σημαντική αύξηση, η Ελλάδα συνέχιζε να βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναφορικά με τον κατώτατο μισθό και το πλαίσιο των εργασιακών δικαιωμάτων.

5 χρόνια μετά την έξοδο από τα μνημόνια, η φτωχοποίηση έχει αυξηθεί, οι μισθοί παραμένουν ανεπαρκείς και μακριά από τον βαθμό της αξιοπρέπειας, ενώ τα εργασιακά δικαιώματα υποβαθμίζονται ακόμη.

Τον Αύγουστο αναμένεται να συμπληρωθούν 5 έτη από την έξοδο της Ελλάδας από το τρίτο μνημόνιο. Επιπλέον με την διακήρυξη των εκλογών για τις 21 Μαΐου ολοκληρώνεται η θητεία της διακυβέρνησης της ΝΔ, η οποία και αποτέλεσε την πρώτη μεταμνημονιακή κυβέρνηση της Ελλάδας. 

Παρά το γεγονός πως η Ελλάδα δεν βρισκόταν πλέον υπό τους σκληρούς μνημονιακούς περιορισμούς, οι ανισότητες και η φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας αυξήθηκαν. Σε αυτό το πεδίο εντάσσεται και ο τομέας της εργασίας, όπου οι προεκλογικές υποσχέσεις της ΝΔ το 2019 για κοινωνική ανάπτυξη και αξιοπρεπείς θέσεις εργασίαςκαλές δουλειές έγιναν στην πράξη, χαμηλοί μισθοί και αμφισβήτηση ακόμη και αυτονόητων, για μια ευρωπαϊκή χώρα, εργασιακών δικαιωμάτων. 

Απαιτείται, αρχικά, να αναφερθεί το νομοσχέδιο του υπουργείου εργασίας το 2021, γνωστό και ως «Νομοσχέδιο Χατζηδάκη» το οποίο επιτρέπει πλέον την μη πληρωμή της εργασιακής υπερωρίας, καταργώντας έτσι πρακτικά την 8ώρη εργασία.   

Αφετέρου, αξίζει να μνημονευτεί η αθέτηση της προεκλογικής υπόσχεσης της ΝΔ που αφορούσε την αυτόματη αύξηση του κατώτατου μισθού κάθε χρόνο στο διπλάσιο επί του ποσοστού της ετήσιας ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.

Εφόσον η κυβέρνηση είχε τηρήσει την υπόσχεσή της, τότε σήμερα ο κατώτατος μισθός θα βρισκόταν στα 1273 ευρώ, υπολογίζοντας μόνο τα έτη 2021 και 2022 όπου είχαμε ανάπτυξη 8.3% και 5.9% αντίστοιχα. 

Αντίθετα, ο κατώτατος μισθός αυξήθηκε μόλις στα 780 ευρώ μεικτά.

Στην Ελλάδα του 2023, τη χώρα της γκαρσονιέρας των 300 ευρώ, τη χώρα που το καρότσι του σούπερ μάρκετ έγινε ένα μισοάδειο καλάθι, τη χώρα που οι υποδομές της παιδείας και της υγείας καταρρέουν, τη χώρα που στερεί από την νέα γενιά τα όνειρά της, ένας μισθός λιγότερος από 800 ευρώ είναι η απόδειξη πως ζούμε σε μια χώρα με κόστος ζωής βόρειας Ευρώπης και μισθούς Βαλκανίων.

Η ανάγκη για κοινωνική κινητοποίηση και αλλαγή πολιτικής. 

Σήμερα, λοιπόν, την Πρωτομαγιά, γιορτάζουμε την επέτειο των ιστορικών εξεγέρσεων των εργατών για μια καλύτερη και αξιοπρεπή ζωή. Στην Ελλάδα του 2023, οι γενιές Gen Z και των Millennials, οι νέες γενιές και οι πιο μορφωμένες της εποχής μας, ζουν πλέον χειρότερα απ’ όσο ζούσαν οι προηγούμενες γενιές. 

Εργαζόμενα άτομα σε καθεστώτα ανασφάλιστης εργασίας και απλήρωτων υπερωριών, συχνά σε τοξικό εργασιακό περιβάλλον και με μισθούς κάτω από το όριο της φτώχειας. Πολλά, μάλιστα, από αυτά τα άτομα κατέχουν πτυχία και κάποτε είχαν όνειρα για το μέλλον, όνειρα τα οποία οι τωρινές πολιτικές τα συνθλίβουν και ισοπεδώνουν.

Γιορτάζουμε, συνεπώς, μια εργατική επέτειο την στιγμή που βλέπουμε την ζωή μας να υποβαθμίζεται και την αδικία και την ανασφάλεια να κυριαρχούν. 

Η κινητοποίηση των εργατών του Σικάγο, όμως, είναι τελικά αυτή που μας δείχνει τον δρόμο για την αλλαγή. Ο δρόμος της αλλαγής και της αξιοπρέπειας έρχεται μέσα από την συμμετοχή μας στα κοινωνικά κινήματα και μέσα από τη συμμετοχή μας στην ανάδειξη των εκπροσώπων του λαού.

Έχουμε την ευκαιρία να ανοίξουμε τον δρόμο αυτό, σε λιγότερο από έναν μήνα.

Σε 20 μέρες από σήμερα, καλούμαστε να πάρουμε το μέλλον της χώρας στα χέρια μας. Στις εθνικές εκλογές έχουμε την δύναμη να αποφασίσουμε για τις πολιτικές που θα εφαρμοστούν τα επόμενα χρόνια στην κοινωνία. 

Εφόσον θέλουμε μια καλύτερη ζωή με δικαιοσύνη στα εργασιακά δικαιώματα μας και αξιοπρεπείς μισθούς, έχουμε την ευκαιρία στις εθνικές εκλογές της 21ης  Μαΐου να την διεκδικήσουμε με την ψήφο μας. 

Η επέτειος της Εργατικής Πρωτομαγιάς μας δείχνει ότι ο δρόμος της αλλαγής έρχεται μέσα από την ενεργοποίηση και τη συμμετοχή.

Γνωμούλα;
+1
0
Έκλαψα
+1
0
Βαριέμαι
+1
0
Νευρίασα
+1
0
Αγαπώ
+1
0
Σοκαρίστηκα