Πριν από αρκετό καιρό, έτυχε να παρακολουθήσω την εκπομπή «Cash or Trash», με παρουσιάστρια τον… χείμαρρο, Δέσποινα Μοιραράκη.

Εκείνη τη μέρα, μία εκ των καλεσμένων της ήταν και η – εκτός των όλων όσων κάνει – και γνωστή Youtuber, Zoe Pre, στο «καλωσόρισμα» της οποίας ακολούθησε η εξής συζήτηση:

Zoe Pre: Με ενδιαφέρει πολύ η προσωπική μου ζωή αλλά… θέλω να έχω λόγους για να γκρινιάζω.

Δέσποινα Μοιραράκη: Σε ποιον να γκρινιάζεις;

Z.P.: Στο έτερον ήμισυ.

Δ.Μ.: Το έχεις; Και πότε το βλέπεις; Τη νύχτα μόνο;

Z.P.: Ναι.

Δ.Μ.: Άρα εκείνος θα πρέπει να γκρινιάζει σε εσένα και όχι εσύ σε εκείνον.

Z.P.: Εκείνη!

Όπως ήταν αναμενόμενο, η απάντησή της προκάλεσε έκπληξη στο πλατό, την ίδια στιγμή που εγώ – εννοείται – πως άρχισα να ψάχνω περισσότερα πράγματα για εκείνη.

Όχι, δεν το έκανα επειδή δεν την ξέρω, ούτε επειδή θεώρησα εκείνη κάτι το «διαφορετικό». Διαφορετικό – και σίγουρα αξιέπαινο – είναι το θάρρος που βρήκε να πει το προφανές, πόσο μάλλον στην τηλεόραση.

Δεν θα μιλήσουμε για τη Ζωή. Αλλά είναι μία υπέροχη αφορμή. Και μακάρι να υπάρξουν κι άλλες τέτοιες αφορμές, που να μας γεννούν ερωτήματα, όπως: 

“Μήπως έχει έρθει η στιγμή να σταματήσουμε να υποθέτουμε όλα όσα μας έμαθαν τόσα χρόνια;” 

“Τη στιγμή που δεν ξέρεις τη σεξουαλική ταυτότητα κάποιου, πώς μπορείς να την υποθέτεις και μάλιστα με οριακά απόλυτη κατεύθυνση προς αυτή της ετεροφυλοφιλίας;” 

“Πώς πρέπει να διαχειριστούμε όλο αυτό το κομμάτι;” 

“Πώς μπορούμε να μάθουμε – πρώτα στους εαυτούς μας και ύστερα και στους άλλους – ότι ζούμε σε μια κοινωνία που θέλουμε συνεχώς να εξελίσσεται;” 

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή…

Είναι γεγονός πως όταν γνωρίζουμε καινούριους ανθρώπους, ακολουθούν οι κλασικές συζητήσεις, όπως με τι ασχολείται ο καθένας, τι σπουδάζει, που μένει, ενώ στη συνέχεια – αν η συζήτηση το επιτρέπει – ακολουθούν και οι πιο προσωπικές αναφορές.

Kι ακόμη και σήμερα, εν έτει 2023, προτού φτάσουμε να συνομιλούμε για τις προσωπικές επιλογές του καθενός, θεωρούμε δεδομένο πως, αν έχουμε απέναντι μας άντρα θα έχει σχέση με γυναίκα και το αντίστροφο.

Η αλήθεια είναι ότι η ετεροφυλοφιλία – εκτός του ότι είναι στατιστικά πιο διαδεδομένη σε σύγκριση με άλλους σεξουαλικούς προσανατολισμούς – θεωρείται παραδοσιακά ο κανόνας, αλλά και μία υπόθεση βαθιά ριζωμένη κοινωνικά.

Μια υπόθεση, η οποία επηρεάζει διάφορες πτυχές της ζωής μας, συμπεριλαμβανομένων των κοινωνικών κανόνων, των νομικών πλαισίων και των πολιτιστικών προσδοκιών. Ως αποτέλεσμα, οι άνθρωποι συνήθως θεωρούν δεδομένο ότι κάποιος/α είναι straight, ξεχνώντας ότι το πως επιλέγει να προσδιορίζεται ο καθένας από εμάς είναι καθαρά προσωπικό του θέμα.

Μήπως, όμως, οι στερεοτυπικές αυτές τάσεις – σε έναν κόσμο όπου καθημερινά δίνει μάχες για την κατάρριψη των πατριαρχικών καταλοίπων – είναι άκρως προβληματικές;

Υπάρχουν πολλοί που θα σκεφτούν πόσο υπερβολική είναι αυτή η σκέψη – πόσο μάλλον η τόσο εκτενής ανάλυσή της. Δε τους αδικώ. Μέσα σε όλη αυτή την «αλλαγή» που αρχίζει (αρκετά αργά) να συμβαίνει και στη χώρα μας, υπάρχουν πολλά που έχουμε καταντήσει πολύ υπερβολικά, πηγαίνοντας πολλές φορές στο «άλλο άκρο». 

Αλλά νομίζω πως αυτό που είναι σημαντικό να σημειωθεί εδώ είναι ότι η «απομάκρυνση» από τέτοιου είδους υποθέσεις, δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση την αμφισβήτηση της ύπαρξης και της σημασίας των σχέσεων μεταξύ ανδρών και γυναικών. 

Σημαίνει την αμφισβήτηση κάθε επιβλαβούς στερεοτύπου ή προσδοκίας για τις προτιμήσεις κάποιου, που μπορεί να οδηγήσει σε λανθασμένες αντιλήψεις και να ενισχύσει αντίστοιχες προκαταλήψεις.

Αν το καλοσκεφτούμε, υπάρχουν πάρα πολλά άτομα γύρω μας που δεν προσδιορίζονται ως αυστηρά αρσενικά ή θηλυκά αλλά ως μη δυαδικά, genderqueer, genderfluid ή οποιασδήποτε άλλης ταυτότητας άτομα. 

Υποθέτοντας, όμως, αυθαίρετα ότι κάποιος/α είναι straight, δεν είναι σαν να απορρίπτουμε τη σχέση μεταξύ αυτών των ατόμων, που δεν ανήκουν στην «παραδοσιακή δυαδική κατανόηση του φύλου και της σεξουαλικότητας»; Ή σαν να ενισχύουμε την ετεροκανονικότητα, δηλαδή την πεποίθηση ότι η ετεροφυλοφιλία αποτελεί το «πρότυπο» όλων των ερωτικών σχέσεων; 

Και, εν τέλει, τι θα γινόταν αν αφήναμε λίγο πίσω μας την όποια υπόθεση σχετικά με τον σεξουαλικό προσανατολισμό και τη σχέση κάποιου;

Ίσως, αυτή να ήταν η αφορμή να δημιουργήσουμε το πλαίσιο εκείνο, όπου τα άτομα θα νιώσουν ασφαλή να ανακαλύψουν τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό, να εκφράσουν ελεύθερα και με τους δικούς τους όρους την ταυτότητά τους και να αγκαλιάσουν τον πραγματικό τους εαυτό – χωρίς το φόβο της κρίσης, των διακρίσεων και των κοινωνικών προσδοκιών. 

Ίσως, το «δεδομένο» μας να ήταν πια η αναγνώριση, η κατανόηση και ο σεβασμός των διαφορετικών σεξουαλικών προσανατολισμών, αφού αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης ποικιλομορφίας.

Ίσως, να προωθούσαμε, έτσι, την κατανόηση των θεμάτων και των προκλήσεων που αντιμετωπίζει σήμερα η ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, ενθαρρύνοντας παράλληλα συζητήσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ισότητα των φύλων. Ίσως, να ήμασταν το έναυσμα για τη δημιουργία μιας πιο δίκαιης κοινωνίας, που θα αφήνει χώρο σε κάθε σχέση να γιορτάζει την αγάπη.

Γνωμούλα;
+1
0
Έκλαψα
+1
0
Βαριέμαι
+1
0
Νευρίασα
+1
0
Αγαπώ
+1
0
Σοκαρίστηκα