Με την πάροδο του χρόνου, οι διακοπές αποκτούν αμφισβητήσιμη χροιά εξαιτίας των ολοένα αυξανόμενων τιμών –σε ασφυκτικά, ενίοτε, επίπεδα.
Τα ελληνικά νησιά αποτελούν προορισμούς πολυτελείας, ως επί το πλείστον, καθώς απευθύνονται σε άτομα που μπορούν να διαθέσουν αρκετές χιλιάδες ευρώ, ενώ ο μέσος πολίτης πασχίζει να βγάλει τα προς το ζην. Μια συνθήκη άνιση, αδικαιολόγητη και ατέρμονη, η οποία μοιάζει να συνιστά τη νέα τάξη πραγμάτων σε συνάρτηση με τις καλοκαιρινές διακοπές.
Συνομιλώντας με μερικά νέα άτομα, αντλήθηκαν κάποια αριθμητικά δεδομένα και κάποιες τάσεις ως προς τις προτιμήσεις αναλογικά με το κόστος.
Ο Βαγγέλης Μ. επισκέφτηκε τη Σαμοθράκη, τον Αρμενιστή και τη Ζάκυνθο
«Σαμοθράκη πήγα road trip με φίλους και μηχανές, για να απολαύσουμε το ταξίδι. Δεν θα το έλεγα και πολύ φθηνό το νησί, κανονικές τιμές. Μείναμε σε ελεύθερο κάμπινγκ, επομένως ό,τι φάγαμε ήταν τα γούστα μας. Ακριβά ήταν σίγουρα τα εισιτήρια στο καράβι: 80€ περίπου με τη μηχανή μαζί. Βάλε και 40€ βενζίνη. Στο περίπου, ξοδέψαμε 200€ εκεί για 4 ημέρες. Σύνολο, περίπου 350€. Μετά, Αρμενιστή πήγαμε 3 μέρες, πάλι με φίλους. Όλα μαζί, διαμονή, καύσιμα από Θεσσαλονίκη συν τα έξοδά μας εκεί, βγήκαν περίπου 120€-130€».
«Ζάκυνθο, ήμασταν με την οικογένεια –5 άτομα σύνολο και τον σκύλο μας– είχαμε διαμονή με εισιτήρια κοινωνικού τουρισμού, οπότε μας βγήκε 130€ μια μεζονέτα για 6 ημέρες. Κατά γενική ομολογία, δεν θα έλεγα ότι είναι ακριβό νησί. Είχε μαγαζιά που έτρωγες καλά από θέμα ποιότητας και κάποια άλλα, τα οποία ήταν ακριβά χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Το μόνο αρνητικό είναι ότι, καθώς πρόκειται για μεγάλο νησί, ξοδεύεις βενζίνη και χρόνο για αποστάσεις. Μαζί με βενζίνη, διόδια, γούστα και 6 ημέρες διαμονή για 5 άτομα μας κόστισε περίπου 1000€».
Σαφώς, δεν είναι κόστη που ανταποκρίνονται στον βασικό μισθό, αλλά, σε σχέση με τα υπέρογκα ποσά που ακούγονται, ο Βαγγέλης επιλέγει, μάλλον, έξυπνα τους προορισμούς και τις συνθήκες των διακοπών του, έτσι ώστε να κυμαίνονται σε βιώσιμα επίπεδα.
Ο Γιώργος Κ. δυσκολεύτηκε ακραία να βρει κατάλυμα στη Σύρο
«Φέτος, θα πάω Σύρο για 5 ημέρες (4 διανυκτερεύσεις). Τα ακτοπλοϊκά φέτος ήταν πάρα πολύ ακριβά. Για διαμονή έψαξα πολύ, πήρα αρκετά τηλέφωνα και βρήκα, εν τέλει, αξιοπρεπές κατάλυμα. Αλλιώς, αυτά που έβρισκα ήταν πανάκριβα ή σε κακή κατάσταση –παλιά, παραμελημένα και σε δύσβατα σημεία. Η καλύτερη λύση για φέτος είναι το εξοχικό φίλων!».
Κάπως έτσι, οι διακοπές σε ελληνικά νησιά μετατρέπονται σε επένδυση, όταν απαιτείται ενδελεχής έρευνα για την εύρεση ενός αξιοπρεπούς καταλύματος σε λογική τιμή. Εναλλακτικά, συμβιβαζόμαστε με το γεγονός πως καλωσορίζουν κυρίως τουρίστες και άτομα με μεγάλη οικονομική άνεση.
Η Ιωάννα Χ. και η Βασιλική Λ. επιλέγουν το εξωτερικό
«Αρχικά, θα πάμε Πρέβεζα με μια φίλη. Μας βγήκε 220€ το άτομο για ένα σπίτι. Οδικώς θα πάμε, οπότε το επόμενο κόστος είναι τα καύσιμα. Έπειτα, θα πάω μια εβδομάδα στη Σουηδία –200€ πήγαινε-έλα από Θεσσαλονίκη για Στοκχόλμη. Μετά, θα πάρω τρένο για το Γκέτεμποργκ, το κόστος του εισιτηρίου ανέρχεται στα 40€, και εκεί θα μείνω σε μία φίλη».
«Εμείς πήγαμε Ρώμη και Νάπολη (9-12/07 Ρώμη και 12-16/07 Νάπολη)», μου γράφει η Ιωάννα Χ. «Συνολικά, δύο άτομα δώσαμε περίπου 1500€ μαζί με αεροπλάνο, ξενοδοχεία και μουσεία, όλα μέσα».
Οι παραπάνω αφηγήσεις αντικατοπτρίζουν το παράδοξο της αισχροκέρδειας και του υπέρογκου κόστους σε ελληνικούς προορισμούς, έναντι χωρών του εξωτερικού. Αυτό που φαίνεται να περνάει στα ψιλά γράμματα είναι ότι, μακροπρόθεσμα, από το «χαράτσι» στις τιμές ουδέποτε προέκυψε ανάπτυξη. Ο υπερτουρισμός, οι αθέμιτες πρακτικές κερδοφορίας και η ασυδοσία των τιμολογιακών πολιτικών είναι μείζονα ζητήματα, τα οποία εγείρουν διεθνείς προβληματισμούς και δεν συνθέτουν την εικόνα μιας σταθερής, υγιούς οικονομίας.
Εικόνες: Shutterstock