4:44
Αφύπνιση σε 4 ώρες και 16 λεπτά.
Αφύπνιση σε 4 ώρες και 9 λεπτά.
Αφύπνιση σε 4 ώρες και 4 λεπτά.
Υπερβολή τα 3 ξυπνητήρια;
Αφύπνιση σε 3 ώρες και 59 λεπτά.
Εντάξει, δεν πειράζει. Έχω ξανακοιμηθεί 4 ώρες και ήμουν μια χαρά την επόμενη μέρα. Θα τσούζουν λίγο τα μάτια μου, μπορεί να χασμουριέμαι, αλλά σιγά.
Βέβαια, δε νυστάζω καθόλου. Εννοείται, με πήρε ο ύπνος στον καναπέ και με το που ήρθα στο κρεβάτι, ξύπνησα. Έπρεπε να είχα μείνει στον καναπέ.
Δεν είχα βάλει ξυπνητήρι, όμως, οπότε ευτυχώς που ξύπνησα. Τελικά είμαι τυχερή. Ας μείνουμε σε αυτό. Πάντα την τελευταία στιγμή κάτι γίνεται και με σώζει.
Εκτός από εκείνη τη φορά, που δε χτύπησε το ξυπνητήρι και έχασα τις εξετάσεις. Αλλά και τι έγινε, ορίστε το πήρα το πτυχίο. Πόσο αχρείαστο άγχος και η σχολή. Τέλος πάντων, λοιπόν πρέπει να κοιμηθώ.
5:12
Έχω δει το πολύ 10 δευτερόλεπτα από αμέτρητα βίντεο στο TikTok.
Να το, άρχισα να νυστάζω! Να θυμηθώ να πω στον ψυχίατρο ότι μια χαρά βοηθάνε τελικά οι οθόνες, πριν τον ύπνο. Λες και υπήρχε περίπτωση να νυστάξω διαφορετικά.
Νομίζω είμαι έτοιμη να αφήσω το κινητό. Μην κοιτάξεις την ώρα, δε χρειάζεται όσος ύπνος και να έμεινε είναι αρκετός. Μην κοιτάΑΑΑΑ, πέντε και τέταρτο; Οκ τον ήπια.
Και είμαι επίσημα ξύπνια. Καλά γιατί να πάθω πανικό τώρα, γι’ αυτό; Θα σηκωθώ, θα πάρω κι ένα ωραίο ζεστό καφεδάκι, θα πάω στη φωτογράφιση, θα περάσουμε μια χαρά και με το που γυρίσω, θα κοιμηθώ όσο θέλω.
Δηλαδή πρακτικά, θα λείψω το πολύ 8 με 10 ώρες απ’ το σπίτι. Καιρός ήταν. Δύο χρόνια παρακαλούσα να ξανά έχουμε ζωή και τώρα που έχουμε, εγώ θέλω να κοιμάμαι.
Λοιπόν. Σκέφτομαι τη μυρωδιά του ζεστού λάτε που θα πίνω αύριο. Οριακά θέλω να σηκωθώ τώρα να τον πιω. Ποιοι θα είναι αύριο; Ελπίζω να τους ξέρω. Αλλά και να μη θέλουν να πιάσουμε κουβέντα. Οκ, δεν αφήνω τελικά το κινητό.
05:31
Ένα μαϊμουδάκι τρώει φράουλες.
Θέλω μαϊμουδάκι. Δε θα κοιμηθώ ποτέ.
06:03
Με πήρε ο ύπνος με το κινητό στο χέρι.
7:58
Ξύπνησα πριν το πρώτο ξυπνητήρι.
Όχι, όχι με τίποτα δε μπορώ να το κάνω. Καλά αν το σκεφτώ για άλλα πέντε δευτερόλεπτα, δε θα σηκωθώ ποτέ. Ουόου. Ορθοστατική υπόταση.
Δε μπορώ να κάνω τίποτα με ψυχραιμία. Τελικά δεν ήταν και τόσο δύσκολο. Τι ώρα να φύγω; Οκ. Τώρα το δίνει 27 λεπτά το gps, βέβαια αν φύγω σε κανένα 20 λεπτο μπορεί να πέσω ακριβώς πάνω στην κίνηση και να αργήσω.
Απ’ την άλλη ας μη φτάσω και πρώτη και χρειαστεί να συναναστραφώ. Εντάξει βέβαια, μπορώ να περιμένω και στο αυτοκίνητο. Να μην ξεχάσω να πάρω τα σκουπίδια και να βάλω νερό στις γάτες, πριν βάλω παπούτσια.
Πρέπει να καθαρίσω. Μήπως να το έκανα αύριο, που δεν έχω και τίποτα να κάνω; Δεν υπάρχει περίπτωση. Εντάξει πόσο να μου πάρει, τρεις ώρες;
Από το να κάθομαι στον καναπέ άπραγη, δεν είναι καλύτερα να καθαρίσω; Να κουνηθώ και λίγο; Αφού μετά θα νιώθω καλά.
Πρέπει να κάνω έρευνα για σκούπα ρομπότ. Τα πράγματα στη ζωή πρέπει να τα κάνουμε όσο ευκολότερα γίνεται.
Εντάξει δεν είμαι κι άσχημη. Αν εξαιρέσεις το μαύρο κύκλο. Αλλά για δουλειά πάω, ποιος νοιάζεται. Ανακατεύομαι. Τα δόντια μου τα έπλυνα;
08:19
Δεν ξέρω αν περισσότερο με αγχώνει η μουσική στο αυτοκίνητο ή η σιωπή.
Έχω σκάσει. Μ’ αρέσει που πήρα και μπουφάν λες και πάω για σκι. Ευτυχώς προνόησα και έβαλα κοντομάνικο κάτω απ’ το φούτερ.
Ξέχασα τα σκουπίδια! Θα γεμίσει μυγάκια πάλι η κουζίνα και θα την ανατινάξω. «Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός».
Τελικά δεν έχω καταλήξει, είναι ώρα το 8.30 για να ακούς Θηβαίο; Δεν παίζει να σταματήσω για καφέ. Ελπίζω να έχει κάτι εκεί κοντά. Ή να μπορώ να παραγγείλω.
Εντάξει δεν είναι και ανάγκη να πιω καφέ κι ας είναι η μόνη σκέψη που με σήκωσε απ’ το κρεβάτι. Πονάει το στομάχι μου. Πρέπει να φάω. Τετάρτη. Μ’ αρέσει η Τετάρτη. Είναι κοντά στην Παρασκευή.
Απορώ αφού όλες οι μέρες είναι ίδιες, γιατί με ταλαιπωρούν με τόσο διαφορετικό τρόπο. Σίγουρα δε θα μπορούσα να δουλεύω πενθήμερο οχτάωρο. Και μόνο που το σκέφτομαι, έχω τάσεις φυγής.
Πρόσεχε, άνθρωπέ μου! Αν τώρα πατούσα αυτό τον ηλίθιο και τον σκότωνα, πώς θα ζούσα; Θα με πήγαιναν φυλακή;
Αφού πέρασε τρέχοντας το δρόμο στη μέση του πουθενά. Ελπίζω να είχα κανένα μάρτυρα. Τέλος πάντων, δε θα πατήσω κανέναν, έλεος.
20:43
Η ώρα που ονειρευόμουνα από χθες το βράδυ, που έπεσα για ύπνο.
Μια χαρά δεν πέρασα; Τι ήταν το τόσο τρομακτικό; Ορίστε είμαι στον καναπέ μου, με τις πιτζάμες, έχω έτοιμο παγωτό και αύριο δε χρειάζεται να ξυπνήσω καμία συγκεκριμένη ώρα. Άρα δε με αφορά και το αν και τί ώρα θα κοιμηθώ.
Ωραία. Τι να δω τρώγοντας το παγωτό μου; Όχι. Όχι. Χόρορ, με τίποτα. Γι’ αυτό είχα ακούσει καλά λόγια, αλλά δεν είμαι για δράμα.
Μήπως να τελειώσω επιτέλους την έκτη σεζόν, που έχω αφήσει στη μέση; Απαπα, όχι. Θέλω κάτι που να με κάνει να κολλήσω, να ανυπομονώ να δω το επόμενο επεισόδιο, αλλά να μη με ψυχοπλακώσει κιόλας.
Μήπως να ξαναδώ άλλη μία φορά αυτό; Εντάξει έλεος, προχθές το τελείωσα. Υπάρχουν ένα εκατομμύριο σειρές κι εγώ θα σπαταλήσω χρόνο να δω τέταρτη φορά την ίδια;
Γιατί δε μου λέει κάποιος τι να δω; Μήπως κανένα ριάλιτι, για να μη σκέφτομαι; Βαριέμαι. Οκ θα λιώσει το παγωτό μέχρι να αποφασίσω.
Ταινίες δε βλέπω καθόλου πια. Μήπως; Όχι. Θα χαζέψω στο κινητό. Όχι, όχι μη μου λέτε για γυναικοκτονίες.
Δεν αποφεύγω την πραγματικότητα, όλα τα βλέπω. Απλώς δεν αντέχω να τα περάσω στο συνειδητό. Δικαιολογίες.
23:40
Κοιμήθηκα στον καναπέ.
04:22
Ξύπνησα από έναν τρομερό εφιάλτη. Πως μέσα στο κεφάλι μου, παίζει μόνιμα το ίδιο έργο. Πως κάθε ασήμαντη λεπτομέρεια της ζωής, μπορεί σε δευτερόλεπτα να γίνει κόμπος στο λαιμό, ταχυκαρδία, ζάλη, κάψιμο στο στήθος, βουητό στα αυτιά, ναυτία.
Και πως εδώ και 30 χρόνια ζω δύο παράλληλες ζωές. Μία μέσα στο μυαλό μου και μία έξω από αυτό. Καμία από τις δύο δε βγάζει απόλυτο νόημα και πουθενά δε μπορώ να είμαι εκατό τοις εκατό.
Το χειρότερο είναι πως κανείς δε μπορεί να ακούσει το μυαλό μου και να καταλάβει πως, κάθε ανάσα που παίρνω, θέλει κόπο.
Στον εφιάλτη μου αυτό, ζω όλη μου τη ζωή με έναν εχθρό, που βλέπω μόνο εγώ. Κι έτσι κανείς δεν πιστεύει πως υπάρχει.
08:10
Ξύπνησα χωρίς να έχω τίποτα να κάνω.
Νομίζω πως χρειάζομαι βοήθεια.