eurovision

Ο περσινός ελληνικός τελικός της Eurovision έγινε Τσικνοπέμπτη και περιμέναμε τη Μαρίνα Σάττι να χορέψει, ενώ τρώγαμε τα κοψίδια που είχαμε ψήσει στο μπαλκόνι. Ο φετινός έγινε μία απλή Πέμπτη, ενώ περίμενα τα αποτελέσματα των εξετάσεών μου για τη χοληστερίνη. Ο Σάκης μπορεί να μην μεγαλώνει, αλλά εμείς οι υπόλοιποι ναι.

Και ενώ κάτι ανάλογο θα έπρεπε να συμβαίνει και με τον θεσμό της Eurovision, φέτος είδαμε στιγμές που μας θύμισαν παλιές, (όχι και τόσο) καλές εποχές, και το βασικό πρόβλημα είναι τα τραγούδια. Μπορεί να νομίζαμε ότι η χρονιά του Μιχάλη Ρακιντζή με το “S.A.G.A.P.O” ήταν η πιο καλτ, τότε που είχε κονταροχτυπηθεί με την Πέγκυ Ζήνα και το “Love is a Wonderful Thing”, αλλά ο Κώστας Καραφώτης δεν είχε πει την τελευταία του λέξη.

Οι 12 υποψήφιοι

187 προτάσεις κατατέθηκαν για τη φετινή Eurovision, με την επιτροπή να καταλήγει στις 12 που είδαμε. Το μαναφούκι είχε ξεκινήσει εβδομάδες πριν, από τους συμμετέχοντες που δεν τα κατάφεραν και μιλούσαν για «στημένο παιχνίδι» και «πληρωμένες νίκες». Τώρα ναι, έχουμε τη σωστή, ορθόδοξη Eurovision. Και είναι πράγματα που ξέρεις ότι θα συμβούν, όταν δεν πρόκειται για απευθείας ανάθεση, αλλά για διαγωνισμό.

Ωστόσο, αν αυτά ήταν τα καλύτερα 12 τραγούδια, ίσως είναι καλύτερα που δεν ακούσαμε ποτέ τα υπόλοιπα. Με κάποιες εξαιρέσεις, το διαγωνιστικό κομμάτι της βραδιάς μάς προκάλεσε αμηχανία. Μπαλάντες, ποπ μαζί με ροκ, dance, απόλυτα ελληνικά τραγούδια, με αναφορές στη μάνα γη, την ξενιτιά και το Αιγαίο πέλαγος. Αν και όλες οι φωνές ήταν εξαιρετικές, η σκηνική παρουσία ήταν άβολη, χωρίς ιδιαίτερη προετοιμασία. 

Φέτος παρατηρήθηκε μία μεγάλη στροφή στην «ελληνικότητα», πράγμα που δεν είναι καθόλου κακό, αρκεί να έχει μία φρεσκάδα και μία σύγχρονη πρόταση. Είδαμε περιπτώσεις που έμοιαζαν κολλημένες στο 1998 και με αναφορές στην πατρίδα, τόσο στιχουργικές όσο και σκηνικές, που έμοιαζαν μάλλον παρωχημένες και χωρίς νόημα. Ακόμα όμως και οι μπαλάντες ήταν αδύναμες, από εκείνες που ξεχνάς τα επόμενα 5 λεπτά.

Η «Αστερομάτα» πάει Eurovision

Το ξέραμε, το περιμέναμε, συνέβη. Αν και η Evangelia με το «Βάλε» ήταν αρχικά το φαβορί, και τελικά κατέκτησε τη 2η θέση, η Klavdia κέρδιζε συνέχεια έδαφος τις τελευταίες μέρες και πήρε το εισιτήριο για τον 69ο διαγωνισμό της Eurovision. Ένα κομμάτι με ελληνικό στίχο και μουσική, που γράφτηκε «για όλους τους ανθρώπους, που σε οποιαδήποτε συνθήκη έχασαν τη γη τους και τους ανθρώπους και αναγκάστηκαν να φύγουν από την πατρίδα τους γενικά, είτε λόγω σεισμού είτε λόγω πολέμου». Έχει μιλήσει και η ίδια για την ιστορία των προγόνων της που αναγκάστηκαν να εγκατασταθούν στη Σοβιετική Ένωση και να επιστρέψουν στην Ελλάδα, το 1991.

Με ένα μήνυμα οικουμενικό και απόλυτα επίκαιρο και την καταπληκτική φωνή της 22χρονης Klavdia, που ονειρευόταν να πάει στη Eurovision, με όπλο την ποντιακή καταγωγή και τα βιώματά της. Ήταν σίγουρα το καλύτερο της βραδιάς, αν και εγώ δεν θα έλεγα όχι στις Dinamiss και το “Odyssey”, που βγήκαν τέταρτες στην κατάταξη και έφεραν στη σκηνή το γνωστό και δοκιμασμένο γιουροβιζιονικό «υπέροχα μαλλιά, χορό και sexiness». Ίσως του χρόνου.

Παρουσίαση και σαρδάμ

Αν είσαι ο Θανάσης Αλευράς ή ο Ζερόμ Καλούτα, η βραδιά του τελικού ήταν μία καλή βραδιά. Μετά από όλον τον πόλεμο που δέχτηκαν για το πώς παρουσίασαν τη Eurovision του 2024, μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι ήταν πολύ καλύτεροι από την Έλενα Παπαρίζου και τον Σάκη Ρουβά. Το ένα σαρδάμ διαδεχόταν το άλλο, οι λέξεις τονίζονταν σε λάθος σημεία και μας έκανε να σκεφτούμε ότι ίσως και να μην έγινε ούτε μία πρόβα. Ο Σάκης Ρουβάς δεν κατάφερνε να καλύψει τα αμήχανα λάθη, αν και διαθέτει αρκετή εμπειρία στη live παρουσίαση και η Έλενα Παπαρίζου ήταν εμφανώς αγχωμένη.

Παρόλα αυτά, ήταν εξαιρετικοί σε αυτό που ξέρουν να κάνουν. Οι μουσικές στιγμές τους απέδειξαν ότι ο χρόνος που περνά δεν έχει καμία σημασία και θυμηθήκαμε γιατί έφεραν την Ελλάδα στην πρώτη και τρίτη θέση. Μία υπέροχη στιγμή ήταν το “My Number One”, με τους παλιούς χορευτές να επιστρέφουν στη σκηνή, 20 χρόνια ακριβώς μετά τη μεγάλη νίκη. Η Μαρίνα Σάττι τραγούδησε το περσινό κομμάτι “Zari”, αλλά ήταν επίσης φανερό ότι δεν υπήρχε χρόνος για πρόβες και δεν είδαμε τη χορογραφία που «έντυνε» το κομμάτι. Στα highlights όμως, ήταν ο Theo Evan, η φετινή κυπριακή συμμετοχή, που ερμήνευσε το “Fuego” της Ελένης Φουρέιρα, σε μία διαφορετική εκδοχή.

Η βραδιά πέρασε στην ιστορία και όλα θα φανούν στις 15 Μαΐου και τον δεύτερο ημιτελικό, που θα πραγματοποιηθεί στη Βασιλεία της Ελβετίας.

Γνωμούλα;
+1
0
Έκλαψα
+1
1
Βαριέμαι
+1
0
Νευρίασα
+1
1
Αγαπώ
+1
0
Σοκαρίστηκα