Σκευωρίες, έωλες δικογραφίες και ταλαιπωρία για έναν άνθρωπο που το κράτος δεν έχει βαρεθεί ακόμα να επιχειρεί την εξόντωση του.
Ήταν αργά το απόγευμα της Δευτέρας (18/11), όταν άρχισαν να έρχονται τα πρώτα μηνύματα ότι ο Νίκος Ρωμανός συνελήφθη από στελέχη της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας. Χρειάστηκε λίγος χρόνος και κάμποσα «αποκλείεται» για να μάθουμε ότι λόγος της σύλληψης του οφείλεται σε αποτύπωμά του που εντοπίστηκε σε μια πλαστική σακούλα σκουπιδιών που περιείχε όπλο και βρέθηκε κατά τη διάρκεια των ερευνών στα συντρίμμια του διαμερίσματος της οδού Αρκαδίας στους Αμπελόκηπους. Σύμφωνα πάλι με την Αντιτρομοκρατική, δεν βρέθηκε αποτύπωμά του Νίκου Ρωμανού στο συγκεκριμένο όπλο, ούτε σε κάποιο άλλο σημείο στον χώρο.
Έχει σημασία να γίνει μια αναδρομή εδώ, στο όχι και τόσο μακρινό 2019, όταν σε αντίστοιχη περίπτωση που βρέθηκε γενετικός τύπος ανθρώπου στον γεμιστήρα όπλου το οποίο αποτελούσε μέρος του συνόλου του οπλισμού σε υπόθεση που εμπίπτει σε τρομοκρατία, τόσο οι Αρχές όσο και η ίδια η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία θεώρησαν σωστά ότι δεν υπάρχει λόγος να αποδοθεί οποιαδήποτε κατηγορία. Ο άνθρωπος, κλήθηκε να δώσει κατάθεση ως μάρτυρας κι όχι ως κατηγορούμενος.
Κάποια πιο κακοπροαίρετη από εμένα θα σκεφτόταν ότι μόλις πέντε χρόνια πριν, η εικόνα της κυβέρνησης δεν ήταν τόσο τραυματισμένη, ώστε να ανασύρει χιλιοπαιγμένες και ανέμπνευστες πρακτικές για να εντυπωσιάσει και να παραπλανήσει την κοινή γνώμη. Τι συμβαίνει λοιπόν σήμερα, που η κυβέρνηση αυτή θα είχε καταρρεύσει χθες σε άλλη κράτη, μετά από τόσα σκάνδαλα;
Ο Νίκος, όχι μόνο δεν κλήθηκε ως μάρτυρας, αλλά έπειτα από την απολογία του την Παρασκευή (22/11), οδηγείται ξανά στη φυλακή, με μοναδικό στοιχείο ένα αποτύπωμα, σε μια πλαστική σακούλα, που τον φέρνει αντιμέτωπο με τέσσερα κακουργήματα, ανάμεσα τους και η συγκρότηση και ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση που δεν έχει όνομα, ούτε πράξεις στο ενεργητικό της και έχει συγκατηγορούμενους τα υπόλοιπα, κατά την Αντιτρομοκρατική, μέλη της οργάνωσης αυτής που συνελήφθησαν και προφυλακίστηκαν μετά την έκρηξη βόμβας στο διαμέρισμα της οδού Αρκαδίας στους Αμπελοκήπους.
Σε αυτό το σημείο να προσθέσω ότι προσωρινή κράτηση μπορεί να επιβληθεί, μόνο όταν προκύπτουν σοβαρές ενδείξεις ενοχής κάποιου για κακούργημα ή υπάρχουν ενδείξεις φυγής. Στην περίπτωση αυτή, δεν προκύπτει τίποτα απ’ τα δύο.
Ο Νίκος Ρωμανός, στοχοποιείται για να χτιστεί το αφήγημα της Αντιτρομοκρατικής και της ηγεσίας του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και με σύμμαχο πολλά ΜΜΕ, επενδύουν στον τρόμο που μεταφράζεται σε «επιτυχία» του πάντα χρήσιμου για κάθε κυβέρνηση, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η δήλωση της εκπροσώπου τύπου της ΕΛΑΣ, Κωνσταντίνας Δημογλίδου, λίγες ημέρες πριν τη σύλληψη του Νίκου, όταν εμφανίστηκε σε τηλεοπτικό σταθμό λέγοντας πως «η αντιτρομοκρατική θα μας εκπλήξει ευχάριστα». Πρέπει να είναι τουλάχιστον αφελής κάποιος που δεν βλέπει σύνδεση των λεγομένων της με όσα ακολούθησαν.
Πολύ ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει η επιλογή της λέξης «ευχάριστα». Αν η Αντιτρομοκρατική ήθελε να εκπλήξει «ευχάριστα» και να καθησυχάσει τους δήθεν μου τάχα αναστατωμένους πολίτες, θα περίμενε κανείς ότι θα επέλεγε ένα άλλο αφήγημα, διαχωρίζοντας ενδεχομένως τους Αμπελόκηπους απ’ την τρομοκρατία. Ποιους εκπλήσσει «ευχάριστα» η σύλληψη του Νίκου Ρωμανού; Μήπως το ακροδεξιό κοινό που θέλει να απευθυνθεί η Νέα Δημοκρατία;
Ακούραστα το κράτος, επιμένει να προσπαθεί να κατηγορήσει τον Νίκο Ρωμανό για τρομοκρατική οργάνωση, μετά το φιάσκο με τους Πυρήνες της Φωτιάς. Ο ίδιος, κατά την προφορική του απολογία στην ανακρίτρια, ξεκαθάρισε πως στο παρελθόν έχει αναλάβει όλες τις ευθύνες που του αναλογούν για πράξεις που έχει όντως διαπράξει, εξηγώντας έτσι πως το ίδιο θα έπραττε και τώρα, αν πραγματικά είχε την οποιαδήποτε εμπλοκή με την υπόθεση.
«Αρνούμαι μετ’ επιτάσεως κάθε κατηγορία σε βάρος μου. Με τους συγκατηγορούμενούς μου δεν έχω καμία σχέση, δεν ήταν ποτέ άνθρωποι με τους οποίους είχα συναναστραφεί έστω και κοινωνικά και δεν έχω συμμετάσχει σε καμία πράξη από αυτές που μου αποδίδονται. Η μοναδική μου εμπλοκή με τη δικογραφία είναι ένα αποτύπωμά μου σε πλαστική σακούλα, ένα κινητό αντικείμενο το οποίο δεν συνδέεται με κανένα άλλο εύρημα της δικογραφίας», είπε χαρακτηριστικά στην απολογία του.
Οι ισχυρισμοί του πως δεν έχει καμία σχέση με την υπόθεση της έκρηξης είναι κάτι που επιβεβαιώνεται και από το σύνολο της δικογραφίας που υπάρχει μέχρι τώρα, καθώς δεν υπάρχει κανένα άλλο στοιχείο σε βάρος του αλλά και καμία περαιτέρω αναφορά στο πρόσωπό του.
Αυτό που συνέβη την Παρασκευή στην Ευελπίδων, είναι πρωτοφανές χάρη στην ανακρίτρια και τον εισαγγελέα που δεν έκριναν νομικά αλλά πολιτικά, κάνοντας ξεκάθαρο τι δεν εννοούμε όταν αναφερόμαστε σε ένα κράτος δικαίου. Ο Νίκος Ρωμανός, προφυλακίστηκε μόνο για ένα δακτυλικό αποτύπωμα το οποίο βρέθηκε σε ένα κινητό αντικείμενο, μια σακούλα, που μπορεί να την έχει πιάσει οποιοσδήποτε, οποιαδήποτε χρονική στιγμή.
Βρίσκεται πλέον στις φυλακές Κορυδαλλού, αντιμέτωπος με κατηγορία που εμπίπτει στο άρθρο 187Α του ποινικού κώδικα που αφορά τρομοκρατία. Το ανώτερο όριο προφυλάκισης στην περίπτωση αυτή, είναι 18 μήνες. Άρα, αν λάβουμε υπόψιν μας το πόσο σαθρή είναι αυτή η δικογραφία, αυτό το οποίο φαντάζεται κάποιος είναι ότι θα εξαντληθούν τα χρονικά περιθώρια, για να ξεκινήσει η δίκη.
Κύμα αλληλεγγύης
Θα ήταν ένα ακόμη άδικο να μην αναφερθούμε στον κύμα συμπαράστασης που έχει ξεσπάσει για τον Νίκο, απ’ την πρώτη κιόλας στιγμή που γνωστοποιήθηκε η σύλληψη του. Εκατοντάδες κόσμος βρέθηκε την Πέμπτη (21/11) στο έκτακτο κάλεσμα στο Σύνταγμα, με σύνθημα «Λευτεριά στο Ρωμανό», ενώ την επόμενη μέρα και για πολλές ώρες δεν σταμάτησαν οι φωνές του κόσμου όσο εκείνος κατέθετε. Όσες κι όσοι βρεθήκαμε εκείνη την Παρασκευή στην Ευελπίδων κρατάμε το βλέμμα του πριν μπει στο κτίριο, μεγαλώνοντας την ελπίδα να γυρίσει εκείνο το απόγευμα σπίτι του.
Επειδή όμως όταν το δίκαιο κάνει σχέδια, το κράτος γελάει, μέλος της Επιτροπής Αλληλεγγύης για τον Νίκο Ρωμανό, ξεκαθαρίζει ότι ο αγώνας για την απελευθέρωση του Νίκου, μόλις ξεκίνησε.
«Στο πρόσωπο του Νίκου, φανερώνεται η αντίθεση των δύο κόσμων. Μιας κυβερνητικής πολιτικής η οποία όλα αυτά τα χρόνια αποδεικνύει πόσο βαθύ είναι το σύστημα αδικίας στη χώρα και των ανθρώπων εκείνων που τους γίνεται όλο και πιο κοινωνικά ξεκάθαρο αυτό. Υπάρχει ένα έντονο αίσθημα αδικίας που πλανάται κι αυτό αποτυπώνεται ξανά στο πρόσωπο του Νίκου, μετά από τη δολοφονία του Αλέξη το 2008, τα βασανιστήρια του το 2013 και τη μεγαλειώδη απεργία πείνας το 2014.
Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο. Χτυπούν τον έναν για να σταματήσουν οι υπόλοιποι. Όμως εμείς δεν θα σταματήσουμε να παλεύουμε για την απελευθέρωση του Νίκου κι αυτό γίνεται ακόμη πιο ξεκάθαρο με το κύμα αλληλεγγύης που έχει ξεσπάσει τις τελευταίες ημέρες».