Παρουσιάζουμε τις επιστολές σεξουαλικών φαντασιώσεων που επέλεξε και επιμελήθηκε η Gillian Anderson, με στόχο την ενδυνάμωση της γυναικείας σεξουαλικότητας.
«Θέλω, ανώνυμες επιστολές γυναικών επιλεγμένες από την Gillian Anderson». Σαφής ο τίτλος όσον αφορά την ελεύθερη έκφραση της σεξουαλικής φαντασίωσης, απόλυτα επεξηγηματικός ο υπότιτλος του –370 σελίδων– βιβλίου που κρατάμε στα χέρια μας αφού κυκλοφόρησε μεταφρασμένο στα ελληνικά από τις εκδόσεις Bell μέσα στον Σεπτέμβριο.
Είναι γνωστό ότι η αγαπημένη ηθοποιός Gillian Anderson έκανε θραύση, τα τελευταία χρόνια, ως σεξοθεραπεύτρια Jean Milburn στη δημοφιλή σειρά του Netflix Sex Education. Ήδη στην εισαγωγή του «Θέλω» παραδέχεται το ότι διάβασε το επί δεκαετίες best seller “My Secret Garden” στο πλαίσιο της προετοιμασίας της για τον συγκεκριμένο ρόλο και τη συγκλόνισε. Συνεχίζει εξηγώντας «Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας ξεκίνησε σαν μια πρόσκληση προς τις γυναίκες όλου του κόσμου. Το πρότζεκτ “Αγαπητή Τζούλια” ήταν μια παρότρυνση προς τις γυναίκες να μοιραστούν τις σεξουαλικές φαντασιώσεις, τις σκέψεις και τα συναισθήματα που τόσες πολλές από εμάς κρατάμε μέσα μας και που τόσο σπάνια εξωτερικεύουμε. Μια ευκαιρία να συγκεντρωθούν οι φωνές γυναικών απ’ όλο τον κόσμο σε ένα καινούργιο βιβλίο φαντασιώσεων για μια νέα γενιά. Οι εκδότες μου δημιούργησαν μια πλατφόρμα στην οποία θα στέλνονταν οι επιστολές ανώνυμα. Και μετά απλά περιμέναμε…».
Κλείνοντας την ολιγοσέλιδη αλλά πολύ κατατοπιστική εισαγωγή της η Gilian Anderson εξηγεί ποιος ήταν ο στόχος αλλά και ποιο το συμπέρασμά της μετά την ανάγνωση και επιμέλεια των επιστολών «Ο στόχος μου ήταν να συγκεντρώσω μια, όσο το δυνατόν, πιο ευρεία γκάμα φωνών από διαφορετικές χώρες, σεξουαλικές ταυτότητες, θρησκεύματα και υπόβαθρα. Όταν ζητήσαμε από όσ@ πήραν μέρος τα δημογραφικά τους στοιχεία, ρωτήσαμε τη σεξουαλική τους ταυτότητα αλλά όχι την έμφυλη. Χρησιμοποιήθηκε παντού ο όρος “γυναίκες” παρόλο που είναι ελλιπής. Αυτό αποδεικνύει τον έμφυλο τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τις φαντασιώσεις· όσ@ πήραν μέρος σε αυτό το βιβλίο, τόσο οι γυναίκες όσο και τα genderqueer άτομα, ξέρουν τι σημαίνει να υποβαθμίζονται οι φωνές και οι επιθυμίες τους μέσα σε μια πατριαρχική κοινωνία, όπου οι αντρικές φαντασιώσεις είναι στο επίκεντρο… Αν έχω μια ελπίδα γι’ αυτό το βιβλίο, είναι ότι θα συμβάλλει στο ξεκίνημα μιας καινούργιας αναζήτησης για τη σεξουαλική δύναμη, κυρίως για τις γυναίκες. Η σεξουαλική απελευθέρωση πρέπει να σημαίνει ελευθερία να απολαμβάνουμε το σεξ με τους δικούς μας όρους, να λέμε αυτό που θέλουμε και όχι αυτό που αναγκαζόμαστε ή πιστεύουμε πώς πρέπει να θέλουμε».
Το βιβλίο χωρίζεται σε 13 κεφάλαια προκειμένου να υπάρξει κάποιου είδους κατάταξη του υλικού. Τα κεφάλαια είναι «Περί φαντασιώσεων», «Με το άγριο», «Λάτρεψε με», «Το απαγορευμένο», «Η αιχμάλωτη», «Βίτσια», «Άγνωστοι», «Κυριαρχία και υποταγή», «Εξερεύνηση», «Πιο πολύ, πιο πολλοί», «Σε βλέπω, με βλέπεις», «Πάντα είχα αδυναμία στο…», «Γλυκά γλυκά». Όλες οι επιστολές είναι ανώνυμες, μεταξύ αυτών και εκείνη της ίδιας της Gillian Anderson.
Άλλες πιο γλαφυρές, άλλες πιο ντροπαλές, άλλες πρωτότυπες, άλλες κοινότοπες, σε κάποιες η γραφή φανερώνει ότι η γυναίκα φτάνει στη έκσταση μόνο και μόνο παραθέτοντας δημόσια τη φαντασίωσή της, σε κάποιες είναι ολοφάνερος ο προβληματισμός για το πώς οι άλλοι θα σταθούν απέναντι στις πιο μύχιες σκέψεις τους. Σε κάθε περίπτωση, καμία δεν με σόκαρε. Υπάρχουν κάποια στοιχεία της γράφουσας κάτω από κάθε επιστολή (αν και ορισμένες γυναίκες δεν τα συμπλήρωσαν όλα ή και κανένα) κι αυτά είναι η εθνοτική ομάδα και η ιθαγένεια, το θρήσκευμα, το ετήσιο εισόδημα, ο σεξουαλικός προσανατολισμός, η οικογενειακή κατάσταση και ο αριθμός των παιδιών (εφόσον αυτά υπάρχουν). Δεν ξέρω ποια συμπεράσματα θα έβγαζε ίσως κάποιος κοινωνιολόγος, πάντως η δική μου αίσθηση είναι ότι οι γυναίκες νιώθουν την ανάγκη να εκφραστούν σεξουαλικά, κάποιες με απολογητικό τόνο, κάποιες με απελευθερωτική διάθεση, όλες όμως με βαθιά ανακούφιση που η φωνή τους επιτέλους ακούγεται.
Να και κάποιες επιστολές ή αποσπάσματα επιστολών που φανερώνουν τον πλουραλισμό των σεξουαλικών φαντασιώσεων, τη δύναμη της ειλικρίνειας των γυναικών που τις έγραψαν, το θάρρος τους να μοιραστούν τις πιο μύχιες ερωτικές τους σκέψεις, την ποικιλομορφία της επιθυμίας αλλά και των καταστάσεων που είτε την προάγουν είτε τη δυσχεραίνουν, την ενδυνάμωση που προκύπτει από την σεξουαλική απελευθέρωση και την ελευθερία της έκφρασης.
«…Δεν είναι κάτι που μοιράζομαι με τον καθένα και πάντα φοβόμουν να το πω σε κάποιον, πριν από τον τωρινό μου σύντροφο. Κατούρημα, τη βρίσκω με το κατούρημα. ΤΗ ΒΡΙΣΚΩ ΜΕ ΤΟ ΑΝΤΡΙΚΟ ΚΑΤΟΥΡΗΜΑ! Αγχωτικό αλλά ικανοποιητικό».
«…Ότι είμαι με κάποια που θέλει να εξερευνήσει τις διαφορετικές πλευρές της σεξουαλικότητάς μας σ’ ένα ασφαλές και δεκτικό περιβάλλον. Κάποια που δεν φοβάται να τραβήξει κοντά της το αμαξίδιο μου, να βάλει τα φρένα, να με καβαλήσει ενώ είμαι καθισμένη στο αμαξίδιο και να με φιλήσει βαθιά. Ονειρεύομαι να με αντιμετωπίζει σαν να είμαι απόλυτα επιθυμητή, είτε είμαι σε αμαξίδιο, είτε όχι. Και ονειρεύομαι έναν κόσμο όπου το σεξ για άτομα με αναπηρία δεν αποτελεί ταμπού….».
«Βλέπω συνειδητά όνειρα. Κάθε βράδυ ονειρεύομαι ότι κάνω σεξ με τον ηθοποιό Πέδρο Πασκάλ».
«…Σχεδόν φοβάμαι να το γράψω, να εκφράσω αυτή την ανάγκη που γεμίζει ντροπή. Μια ανεπαρκής φαντασίωση. Τόσο μικρή και ασήμαντη, σχεδόν αξιοθρήνητη, κι ωστόσο καθώς γράφω τις λέξεις με πλημμυρίζει τρόμος· σημαίνει ότι παραδέχομαι αυτήν την ανάγκη, όσο γελοίο κι αν φαίνεται αυτό. Λοιπόν, ποια φαντασίωση, ποια ενδόμυχη αποκάλυψη μπορεί να προκαλέσει τόσο τρομερά αντικρουόμενα συναισθήματα; Απλά αυτή: Θέλω να με φιλήσουν. Να με φιλήσουν στα χείλη, γλυκά, άγρια και με πάθος, για άλλη μια φορά πριν πάψω να υπάρχω».
Info: «Θέλω», ανώνυμες επιστολές γυναικών επιλεγμένες από την Gillian Anderson, εκδόσεις Bell