Είναι πλέον τόσες πολλές οι φορές που Γιώργος Λιάγκας και ντροπή μπαίνουν στην ίδια πρόταση, που μόνο απορία δεν προκαλεί η χθεσινή χυδαιότητα του παρουσιαστή της πρωινής εκπομπής του ΑΝΤ1.
Ο ίδιος άνθρωπος που λιγότερο από ένα μήνα πριν έλεγε ότι «όταν καίγεται η περιουσία ενός ανθρώπου, είναι ντροπή να το ανάγεις σε lifestyle ρεπορτάζ», εκτέλεσε αυτή τη φορά χρέη μεσίτη μιλώντας για τα τετραγωνικά μέτρα και την αξία του σπιτιού του άτυχου ποδοσφαιριστή George Baldock που έφυγε από την ζωή το απόγευμα της Τετάρτης.
Θυμάστε το πάνελ του Γιώργου Λιάγκα που χαζογελούσε με την φρικτή εμπειρία της φοιτήτριας στη βιβλιοθήκη του ΑΠΘ πριν λίγα χρόνια κάνοντας μάλιστα και αναπαράσταση του όλου σκηνικού;
Την ίδια πλάκα έκανε και με την σεξουαλική παρενόχληση που υπέστη η ηθοποιός Ιωάννα Πηλιχού από τον γιατρό της σε ηλικία 19 ετών; Θυμάστε τον τρόπο “κάλυψης” της υπόθεσης του βιασμού της 12χρονης από τον Κολωνό, όταν ο παρουσιαστής της εκπομπής έβλεπε σε live μετάδοση φωτογραφίες του κοριτσιού και μετέφερε στους τηλεθεατές τις εικόνες στο κινητό του; Όλως περιέργως, την τελευταία περίπτωση την είχε θυμηθεί και το ΕΣΡ και είχε τιμωρήσει το κανάλι του Αμαρουσίου με πρόστιμα συνολικού ύψους 190 χιλιάδων ευρώ.
Καμία ουσιαστική μεταμέλεια δεν προκύπτει, λοιπόν, από τη σκηνοθετημένη απολογία του Γιώργου Λιάγκα σήμερα στο άνοιγμα της εκπομπής, αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι «δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ. Ήταν μια απόλυτα λανθασμένη δημοσιογραφική εκτίμηση». Αλήθεια, στις πόσες «απόλυτα λανθασμένες δημοσιογραφικές εκτιμήσεις» κόβεται μια εκπομπή; Σε μια φυσιολογική χώρα μια από τις παραπάνω υπενθυμίσεις των πεπραγμένων του Γιώργου Λιάγκα θα ήταν αρκετή για να κόψει τόσο τον ίδιο, όσο και την εκπομπή του. Στην ελληνική τηλεόραση, όμως, οι ανθρώπινες αξίες θυσιάζονται στο βωμό της τηλεθέασης.
Αν, παρόλα αυτά, ήθελε ο Γιώργος Λιάγκας να μιλήσει για τον George Baldock, θα μπορούσε να κάνει μια στοιχειώδη έρευνα και να ενημερώσει το τηλεοπτικό κοινό του για τον απινιδωτή που είχε δωρίσει σε ένα καρδιακό παιδί το 2017.
Τέλη 2016-αρχές 2017, ο γιος της οπαδού της Σέφιλντ Γιουνάιτεντ (ομάδα στην οποία αγωνιζόταν εκείνη την περίοδο ο Baldock) Marie Purdy, διαγνώστηκε με ελαττωματική καρδιακή βαλβίδα σε ηλικία επτά ετών. «Το πρώτο πράγμα που είπε ο Harvey ήταν “μπορώ να παίξω ακόμα ποδόσφαιρο;” Όπως κάθε αγόρι ήθελε να μεγαλώσει και να γίνει σαν τα είδωλά του και να αγωνιστεί για την ομάδα του και για την Αγγλία» ανέφερε η μητέρα του στο BBC.
Η Marie προσπάθησε να συγκεντρώσει χρήματα για να αγοράσει έναν απινιδωτή, προκειμένου να είναι ήρεμη εκείνη και ο σύζυγος της όταν ο Harvey θα έπαιζε ποδόσφαιρο. Ρώτησαν πολλούς συλλόγους για να δουν αν μπορούν να συγκεντρώσουν τα χρήματα για την αγορά. «Εντελώς απρόσμενα λάβαμε ένα e-mail από τη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ», αναφέρει στο βρετανικό μέσο. «Είπαν ότι θα ήθελαν να βοηθήσουν τον Harvey και τον κάλεσαν να έρθει να γνωρίσει την ομάδα στο προπονητικό κέντρο, όπου τον υποδέχτηκαν ο George Baldock παρέα με το νορβηγό συμπαίκτη του Sander Berge. Ρώτησαν τον Harvey για το πώς ένιωθε με αυτή την κατάσταση και τότε ο Baldock είπε: “Αυτό δεν έχει να κάνει με το κλαμπ, αλλά θέλω να σου αγοράσω έναν απινιδωτή για να σε βοηθήσω”».

«Ήταν ένα δώρο για τον Harvey για να συνεχίσει να παίζει ποδόσφαιρο», εξηγεί η μητέρα του στο BBC. Τα επόμενα χρόνια η Marie συναντούσε ενίοτε τον Baldock ο οποίος ρωτούσε τακτικά για τον Harvey. Συναντήθηκαν για τελευταία φορά νωρίτερα μέσα στη χρονιά, πριν μετακομίσει ο Baldock στην Ελλάδα.
«Ρώτησε πώς ήταν ο Harvey και είπαμε ότι ο σύλλογός του είχε μόλις προβιβαστεί στην επόμενη κατηγορία με νικητήριο πέναλτι του Harvey», αναφέρει η Marie. «Ο Harvey του έδειξε το βίντεο στο οποίο ευστοχεί στο νικητήριο πέναλτι με όλους τους συμπαίκτες του να τρέχουν κοντά του και να πανηγυρίζουν μαζί του. Ο George ήταν συγκλονισμένος και του εξηγούσα ότι όλο αυτό συνέβη εξαιτίας του. Χωρίς τον απινιδωτή ο Harvey πιθανότατα δεν θα είχε συνεχίσει να παίζει ποδόσφαιρο»
«Ήταν τόσο ωραίος άνθρωπος, είναι αποκαρδιωτικό που τον χάσαμε. Θα έπρεπε να είχε ένα αίσιο τέλος» καταλήγει η Marie.

Χαραμάδα φωτός στο βαθύ σκοτάδι της απώλειας του 31χρονου ποδοσφαιριστή η χθεσινή νίκη της Εθνικής Ελλάδος επί της Αγγλίας
Παρότι καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες τραγικών καταστάσεων εν μέσω πολέμων τόσο μακριά αλλά και κοντά μας, στο άκουσμα της είδησης για τον θάνατο του Τζόρτζ Μπάλντοκ μουδιάσαμε και είμαστε ακόμα μουδιασμένοι. Στο παραμύθι που έχουμε πλάσει γύρω από τον χώρο του ποδοσφαίρου, οι παίκτες είναι άτρωτοι, κάτι σαν ήρωες, τίποτα δε μπορεί να τους βλάψει, παρά μόνο κάποιος τραυματισμός ή μία κακή εμφάνιση. Πάντα θα υπάρχει η επόμενη προπόνηση και το επόμενο παιχνίδι, σα να είναι εγκλωβισμένοι μέσα σε μια εικονική πραγματικότητα που η ζωή της αρχίζει και τελειώνει στις τέσσερις γραμμές του αγωνιστικού χώρου. Την Κυριακή το βράδυ φεύγοντας από το ΟΑΚΑ, άκουγα φίλους του Παναθηναϊκού να αποθεώνουν τον Μπάλντοκ για την απόδοση του στο ντέρμπι, όπως θα έκαναν κι άλλες φορές με άλλους παίκτες, όπως κάνουν πάντα. Ποιος να το φανταζόταν; Κανείς.
Οι χώρες από τις οποίες είχε καταγωγή ο “Starman” (όπως τον αποκαλούσαν οι οπαδοί της Σέφιλντ Γιουνάιτεντ) αγωνίστηκαν χθες στο στάδιο Γουέμπλει στο Λονδίνο, σε ένα τραγικό παιχνίδι της μοίρας. Η Ελλάδα κέρδισε την Αγγλία με σκορ 2-1 με τους διεθνείς ποδοσφαιριστές να κοιτούν ψηλά τον ουρανό και με δάκρυα στα μάτια να αφιερώνουν τη νίκη στον άτυχο συμπαίκτη τους, σε μια πρωτόγνωρη συνθήκη που μακάρι να μη ξαναζήσουν ποτέ. Ο αρχηγός της εθνικής ομάδας, Τάσος Μπακασέτας, χαρακτήρισε τη χθεσινή νίκη ως τη μεγαλύτερη της καριέρας του και σήκωσε ψηλά τη φανέλα του Τζόρτζ του που δε μένει πια εδώ. Για τον Γιώργο.
