Μετά και από τη λήξη της διαδικασίας υποβολής αιτήσεων για υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές, η γυναικεία πολιτική εκπροσώπηση μοιάζει με όνειρο θερινής νυκτός, για την Κύπρο.
Παρά τη συμμετοχή των γυναικών στην πολιτική και τις προσπάθειες για ανέλιξη, καμία γυναίκα δεν έχει καταφέρει ακόμη να ξεπεράσει τα εμπόδια και να πετύχει τη θέση της προέδρου της Δημοκρατίας ή έστω να θέσει υποψηφιότητα και να δεχθεί κομματική και κοινωνική υποστήριξη. Πόσο εύκολη είναι, τελικά, η γυναικεία πολιτική εκπροσώπηση; Πόσο εύκολο είναι για τους Κύπριους πολιτικούς αξιωματούχους – αλλά και πολίτες – να δεχτούν να υπακούσουν σε οδηγίες που προέρχονται από γυναίκα;
Δείκτης Ισότητας Φύλων για το 2022
Σύμφωνα με τον δείκτη Ισότητας Φύλων για το 2022, η Κύπρος συγκριτικά με πέρσι «ανέβηκε» από το 57%, στο 57,3%. Ωστόσο, το κυπριακό κράτος κατατάσσεται στην 22η θέση, όσον αφορά το Δείκτη Ισότητας Φύλων, ανάμεσα στα 27 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συγκριτικά με το μέσο όρο των Ευρωπαϊκών Χωρών η Κύπρος βρίσκεται βαθμολογικά 11,3 πόντους χαμηλότερα. Οι ανισότητες μεταξύ των φύλων γίνονται εντονότερες, σύμφωνα με το Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών στον τομέα της Εξουσίας.
Η Κύπρος στη γυναικεία πολιτική εκπροσώπηση, συγκριτικά με την υπόλοιπη ΕΕ καταλαμβάνει την 24η θέση και βρίσκεται στο 30,1%, συγκριτικά με τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές Χώρες, των οποίων ο μέσος όρος φτάνει το 67,2%. Παρά τα βελτιωμένα ποσοστά συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια, ο τομέας της εξουσίας συνεχίζει να παραμένει αμετάβλητος. Η Κύπρος, βρίσκεται στη δεύτερη θέση από το τέλος όσων αφορά την γυναικεία πολιτική εκπροσώπηση στον υποτομέα λήψης κοινωνικών αποφάσεων.
Δείγματα βελτίωσης μεν, χωρίς ουσιαστική μεταβολή δε
Παρά το γεγονός ότι η Κύπρος παρουσιάζει βελτίωση, συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια, όσον αφορά την ισότητα φύλων, ο δείκτης καταδεικνύει ότι ούτε σε 60 χρόνια από τώρα η γυναίκα δεν θα μπορεί να λάβει ίσες ευκαιρίες σε πολιτικές και κατ’ επέκταση ηγετικές θέσεις, όπου να μπορούν να συμβάλουν στη δυνατότητα λήψης αποφάσεων. Κανένα πολιτικό κόμμα στην Κύπρο δεν έχει υποστηρίξει γυναίκα υποψήφια πρόεδρο και αυτό γιατί οι πατριαρχικές αντιλήψεις είναι βαθιά συνυφασμένες με την Κυπριακή κουλτούρα.
Η Κύπρια εργαζόμενη γυναίκα, αντιμετωπιζόταν εξ ανέκαθεν ως υποδεέστερη στην εργασία της συγκριτικά με τους άνδρες. Ακόμη και τώρα, στην εποχή της προόδου και της καινοτομίας, η γυναικεία ανέλιξη σε ηγετικές θέσεις έχει οροφή, σύμφωνα με την πρόεδρο της επιτρόπου Ανθρωπίνων δικαιωμάτων Ειρήνη Χαραλαμπίδου.
Η έρευνα που πραγματοποίησε η επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για το 2021 κατέδειξε ότι η συμμετοχή των γυναικών στην ανώτατη ηγεσία της Κυβέρνησης, των Υπουργείων, των Σωμάτων Ασφαλείας, της Βουλής και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην Κύπρο, είναι απογοητευτικά χαμηλή.
Η πιο τρανή απόδειξη ότι οι γυναίκες είναι ικανές για ηγετικές θέσεις
Οι γυναίκες δεν έχουν ευκαιρίες συμμετοχής στις υψηλότερες βαθμίδες ιεραρχίας και αυτό δεν προκαλεί εντύπωση σε κανέναν. Αυτό είναι, σύμφωνα με την κυπριακή παράδοση. το φυσιολογικό και το σύνηθες. Η συνεχής αμφισβήτηση που λαμβάνει η γυναίκα, αλλά και οι υψηλές απαιτήσεις της κυπριακής κοινωνίας για γυναίκα και μητέρα υπόδειγμα, κάνουν το έργο της κύπριας γυναίκας δύσβατο. Ωστόσο, όσο και αν τα στερεότυπα φωνάζουν ότι η γυναίκα της Κύπρου δεν μπορεί, υπάρχουν αμέτρητες γυναίκες που απέδειξαν το αντίθετο σε χώρες του εξωτερικού.
Η Γεωργία Παφίτη είναι διευθύντρια της ελβετικής τράπεζας UBS στο Λουξεμβούργο και περιφερειακή οικονομική διευθύντρια της συγκεκριμένης τράπεζας για την περιοχή της Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής. Είναι, επίσης, πολύτεκνη μάνα με τέσσερα παιδιά. Η Νικόλ Πεταλλίδη, είναι δημοσιογράφος της Wall Street.
H Δρ. Εύη Σταύρου-Σύρου είναι καθηγήτρια Ιατρικής στις ΗΠΑ και της ανατέθηκε η νεοϊδρυθείσα ερευνητική έδρα του κορυφαίου αμερικανικού Πανεπιστημίου, Case Western Reserve University. Είναι, παράλληλα, η επιστημονική Διευθύντρια της δεύτερης μεγαλύτερης κλινικής Αντιπηκτικών.
Αν και τα παραδείγματα αυτά είναι ελάχιστα, είναι ικανά να καταδείξουν ότι οι γυναίκες της Κύπρου μπορούν, όσο κι αν η κοινωνία μας, προσπαθεί να δείξει το αντίθετο. Γιατί, λοιπόν, μέσα σε όλα αυτά που επιχειρεί η κοινωνία να εξελίξει να μην προσπαθήσει να δώσει ίσες ευκαιρίες σε όσες και όσους το αξίζουν;
Ίσως τότε και η Κύπρος καταφέρει να ξεφύγει από τις τελευταίες θέσεις σε ευρωπαϊκές έρευνες ίσης εκπροσώπησης και πολιτικής διαφθοράς.