Η έκθεση φωτογραφίας Mon Afrique: Uganda | Bonds of Humanity έρχεται στην Blank Wall Gallery. Μιλήσαμε με την Άρτεμη Θύμιου, μία εκ των φωτογράφων, για τη δική της Αφρική.
Δώδεκα άγνωστοι μεταξύ τους συνταξιδιώτες ταξίδεψαν σε έναν άγνωστο προορισμό. Κοινός παρονομαστής, ο φωτογράφος και δάσκαλος φωτογραφίας, Γιάννης Γιαννακόπουλος που επιστρέφει κάθε χρόνο στην Αφρική εδώ και 15 χρόνια, σε μέρη γεμάτα αναμνήσεις και σε ανθρώπους γεμάτους ζωή, όπως λέει. Όλα ξεκίνησαν από μια ιατρική αποστολή, στην οποία είχε συμμετάσχει στην Ουγκάντα.
Ο ίδιος είναι μέλος του Δ.Σ. των Γιατρών του Κόσμου κι έχει λάβει μέρος σε πολλές ανθρωπιστικές αποστολές σε όλο τον κόσμο, πάντα με την κάμερα στο χέρι: Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ, Ιράν, Αλγερία, Νέα Ορλεάνη, Ινδία, Λωρίδα της Γάζας, Γροιλανδία, Ινδονησία, Σρι Λάνκα και φυσικά το χωριό Μόντε στην Ουγκάντα της Αφρικής, όπου έχει πια βαθιές ρίζες.
Μετά από ένα ακόμα ταξίδι στην Ουγκάντα, η φωτογραφική ομάδα του METApolis, της οποίας είναι συνιδρυτής μαζί με τους Κωσταντίνο Κουρτίδη και Θοδωρή Βερονίκη, και φέτος συμπληρώνει 15 χρόνια, μας προσκαλεί απόψε, Παρασκευή 15 Νοεμβρίου, στις 20:00, στα εγκαίνια της ομαδικής έκθεσης Mon Afrique: Uganda | Bonds of Humanity στον χώρο της Blank Wall Gallery.
Ταξίδι στην Ουγκάντα
«Φτάνεις. Ξαφνιάζεσαι. Ασυναίσθητα χαμογελάς. Ξυπνάς κι ακούς. Παρατηρείς και αφουγκράζεσαι. Σκέφτεσαι και συνειδητοποιείς. Προκαταλήψεις, ιδέες, εικόνες και αντιθέσεις. Όλα στη χούφτα μας χωμένα. Από τα μάτια, την ψυχή και την καρδιά, πλέον καταγεγραμμένα.
Νιώθεις ξένος, μα δεν είσαι. Σε αγκαλιάζει ο τόπος, σου χαμογελούν τα μάτια, σε αγγίζουνε τα δάχτυλά τους. Νιώθεις διαφορετικός, μα δεν είσαι. Σε προσγειώνει η καλοσύνη, σε ζεσταίνει η αποδοχή, σε καλωσορίζει η αυθεντικότητα. Νιώθεις προνομιούχος, μα δεν είσαι. Σε φοβίζει η δοτικότητα, σε χορταίνει η απλότητα, σε ταράζει ο ρυθμός.
Ουγκάντα, τι διαμάντι είσαι! Τι μας χάρισες, μα και τι μας πήρες; Πώς μας άλλαξες, μα και πώς μας εφηύρες; Υπάρχουν στ’ αλήθεια τα ταξίδια της ψυχής; Υπάρχεις με βεβαιότητα εσύ. Υπάρχει και η Αφρική. Κι αν αυτή η συνάντηση έχεις την τύχη να πραγματοποιηθεί, τότε η επαφή να είσαι βέβαιος θα είναι εξίσου μαγική. Η Ουγκάντα, θα ΄ναι το δικό σου ταξίδι με ψυχή.
Κοιτώντας τις εικόνες ανθρώπων, που ξεκίνησαν ως άγνωστοι, μη φύγεις δίχως και εσύ να δεις, πως μοιράζονται πλέον εξίσου κομμάτια από μυαλό, καρδιά, ψυχή. Μοιράζονται πια, για πάντα, τη δική τους Αφρική», γράφει ο Γιάννης Γιαννακόπουλος στην παρουσίαση της έκθεσης.
«Αν βοηθήσεις ένα παιδί να σπουδάσει αυτό θα βοηθήσει άλλα δύο και πάει λέγοντας»
Το Estella μίλησε με τη δημοσιογράφο και φωτογράφο, Άρτεμη Θύμιου, που είναι ανάμεσα στους καλλιτέχνες που εκθέτουν στην Blank Wall Gallery, για το φωτογραφικό -και όχι μόνο- ταξίδι ζωής που έκανε στην Ουγκάντα.
«Η Αφρική ήταν για εμένα ένας προορισμός που δεν υπήρχε στα άμεσα ταξιδιωτικά μου σχέδια, κυρίως γιατί ήξερα από φίλους και γνωστούς που είχαν πάει ότι είναι ένα δύσκολο ταξίδι -τόσο συναισθηματικά, όσο και πρακτικά. Μέχρι την τελευταία στιγμή δεν ήμουν σίγουρη ότι θα τα καταφέρω να πάω λόγω διαφόρων περιστατικών. Από τη στιγμή που προσγειωθήκαμε όμως και οι 13 στο αεροδρόμιο του Εντέμπε ήταν σαν να συγχρονίστηκαν οι ενέργειές μας.
Και όλα όσα θα μπορούσαν να πάνε λάθος, από θέματα υγείας μέχρι μικρές αναποδιές, κύλησαν σαν να ήταν απόλυτα φυσιολογικά. Γίναμε μια οικογένεια όσο ήμασταν εκεί και φροντίζαμε ο ένας τον άλλον, την ίδια ώρα που ανακαλύπταμε σπουδαία πράγματα ο καθένας για τον εαυτό του αλλά και για την πραγματικότητα του κόσμου στον οποίο ζούμε. Τα συναισθήματα ήταν έντονα σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, αυτές τις 11 ολόκληρες μέρες -και τα δυσάρεστα και τα ευχάριστα.
Το πιο σπουδαίο μάθημα που πιστεύω πήραμε όλοι ήταν το πόσο σημαντικό είναι να βοηθάς. Ακόμα και κάτι μικρό μπορεί να αποδειχθεί πολύ σπουδαίο αν βρει τον αποδέκτη που το χρειάζεται.
Στη δική τους περίπτωση, το κάτι μικρό για τα παιδιά της Αφρικής είναι το να έχουν τα απαραίτητα για να μπορούν να πάνε σχολείο.
Παρόλο που η εκπαίδευση είναι δωρεάν στις τάξεις του Δημοτικού, οι οικονομικές συνθήκες των οικογενειών τους δεν επιτρέπουν σε πολλά παιδιά να έχουν πρόσβαση σε γραφική ύλη ή στολές. Είναι σε κάποιες περιπτώσεις και δύσκολο το να πηγαίνουν στο σχολείο αφού χρειάζεται να διανύσουν αμέτρητα χιλιόμετρα με κοκκινόχωμα και σε όποια καιρική συνθήκη.
Είναι συγκινητικό πόσο πολύ θέλουν να πάνε σχολείο, να σπουδάσουν. Όχι όμως για να φύγουν από εκεί. Αντίθετα, για να γυρίσουν και να βοηθήσουν τον τόπο τους. Αυτό κρατάω από το ταξίδι κι εγώ, πέρα από την ευγνωμοσύνη για όσα έζησα και θα κουβαλάω για πάντα.
Μας το έλεγε, θυμάμαι, και ο πατέρας Αντώνης που μας φιλοξένησε όσο μέναμε στο Γουακίσο της Ουγκάντα: “αν βοηθήσεις ένα παιδί να σπουδάσει αυτό θα βοηθήσει άλλα δύο και πάει λέγοντας”. Μεταφορικά το εφαρμόζω και σε άλλα πράγματα στη ζωή μου εδώ. Έστω και ένα μικρό καλό να κάνεις αυτό έχει τη δύναμη να πολλαπλασιαστεί».
Mon Afrique: Uganda | Bonds of Humanity
Εκθέτουν: Αδαμοπούλου Νίκη, Δράκου Μάντυ, Θύμιου Άρτεμις, Κατσαφάρου Ευστρατία,
Κωνσταντίνου Μαρία, Κώτση Χριστίνα, Μελίστας Νίκος, Μπάσιου Αντιγόνη, Παπάζογλου
Κωνσταντίνος, Σγούρου Νικολέττα, Σταμοδήμος Θάνος, Τσουπάκης Μάκης
Επιμέλεια έκθεσης/ταξίδι | Συνταξιδιώτης: Γιάννης Γιαννακόπουλος
Info
Είσοδος: Δωρεάν
Διάρκεια έκθεσης: 15 Νοεμβρίου έως 27 Νοεμβρίου 2024
Ώρες Λειτουργίας: Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Παρασκευή: 17:30-21:30
Σάββατο: 12:30-14:30
Κυριακή και Πέμπτη: Κλειστά