Ανήκει στην δημιουργική Gen Z και (μπορεί να) κάνει τα πάντα. Από ακτιβισμό, μέχρι μόντελινγκ και υποκριτική. Το Euphoria την έκανε γνωστή, ο Λάνθιμος θα την απογειώσει.
Ήταν 19 ετών όταν πήρε το ρόλο της στο Euphoria, τη βραβευμένη με Emmy σειρά του HBO. Καταλαβαίνει κανείς το ταλέντο της όταν συνειδητοποιεί πως μέχρι τότε, το 2018, δεν είχε παίξει ποτέ ξανά. Έμαθε την δουλειά της ηθοποιού στην πράξη και κατάφερε μάλιστα να κάνει τον χαρακτήρα της στη σειρά (σ.σ.: Jules Vaughn) σημείο αναφοράς για το οποίο μιλάει όλος ο κόσμος.
Η Hunter Schafer παίζει τον πρώτο της πρωταγωνιστικό ρόλο σε ταινία μεγάλου μήκους -το ψυχολογικό θρίλερ Cuckoo- όπου γύρισε τις πρώτες της σκηνές δράσης και έμαθε τη νοηματική γλώσσα. Αυτοπροσδιορίζεται ως «ένα κανονικό κορίτσι με ΔΕΠΥ» και μπορεί να μην ξέρει τι μέρα είναι συνήθως, όμως σίγουρα η πολυμάθειά της και τα ταλέντα της καθόλου καθημερινά και συνηθισμένα δεν είναι. Είναι εικαστικός που έγινε ακτιβίστρια και μοντέλο που έγινε ηθοποιός. Ποιος ξέρει τι άλλο θα καταφέρει στη ζωή της;
Μόλις έξι χρόνια μετά την έναρξη της καριέρας της ως ηθοποιός, η πολυτάλαντη 25χρονη Schafer έχει μεγάλη ζήτηση. Θα πρωταγωνιστεί μαζί με Emma Stone, Jesse Plemons, Willem Dafoe, Margaret Qualley και Hong Chau στην επερχόμενη ταινία “Kinds of Kindness” του Γιώργου Λάνθιμου.
«Είμαι τόσο κολακευμένη που με συμπεριέλαβαν στον κατάλογο των πρωταγωνιστών», δήλωσε η Schafer για το “Kinds of Kindness”. «Συμμετέχω, ειλικρινά, για μια σκηνή. Έκανα γυρίσματα για μία ημέρα. Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη όμως, γιατί είμαι μεγάλη θαυμάστρια του Γιώργου, οπότε ήμουν ενθουσιασμένη που με σκέφτηκε και ήταν μια πραγματικά άγρια – θα πω την ιστορία κάποια στιγμή όταν θα έχω χρόνο – άγρια μέρα γυρισμάτων», συνέχισε.
Μεγαλώνοντας ως ένα δημιουργικό τρανς παιδί
Η Hunter Schafer γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μία μικρή πόλη στη Βόρεια Καρολίνα των ΗΠΑ, μαζί με τρία αδέλφια. Η μητέρα της είναι σύμβουλος νέων και ο πατέρας της πάστορας σε τοπικές πρεσβυτεριανές εκκλησίες. Στο γυμνάσιο, η Schafer βίωσε bullying και δυσκολευόταν να νιώσει άνετα. Έτσι, η τέχνη ήταν για εκείνη μια διέξοδος σωτηρίας. Η ζωγραφική ήταν «η μοναδική μου μεγάλη αγάπη δημιουργικά», όπως λέει. Της αρέσει να δημιουργεί γυναικείους χαρακτήρες και να σχεδιάζει τα ρούχα τους. Ήταν ένας τρόπος να εξερευνήσει τα συναισθήματά της σχετικά με την ταυτότητα του φύλου της.
«Είμαι αρκετά σίγουρη ότι το χρειαζόμουν ως έναν τρόπο να εξωτερικεύσω αυτό που δεν ένιωθα ότι μπορούσα να εξωτερικεύσω με τον εαυτό μου», αναφέρει η Schafer στο GQ. «Ήμουν ένα τρανς παιδί που δεν έκανε τη μετάβαση μέχρι που μπήκα στο λύκειο. Είχα έναν ολόκληρο κόσμο και ένα άτομο μέσα μου που δεν μπορούσε να βγει προς τα έξω με τον τρόπο που έπρεπε. Νομίζω ότι το χρειαζόμουν πραγματικά ως εργαλείο».
Στο γυμνάσιο η Schafer αποκάλυψε στους γονείς της ότι είναι ομοφυλόφιλη και στη συνέχεια ότι είναι τρανς.
Ακτιβισμός για την αποδοχή των τρανς
Το 2016, η Schafer έγινε η νεότερη ενάγουσα σε μια αγωγή της ACLU και της Lambda Legal κατά του Νόμου περί απορρήτου και ασφάλειας των δημόσιων εγκαταστάσεων (γνωστός ως HB2), που απαγόρευε στα τρανς άτομα να χρησιμοποιούν δημόσιες τουαλέτες που δεν αντιστοιχούσαν στο φύλο που αναγραφόταν στο πιστοποιητικό γέννησής τους. Συμμετείχε στην αγωγή όχι μόνο για να εναντιωθεί απέναντι στον συγκεκριμένο νόμο, αλλά και για να αυξήσει την ευαισθητοποίηση και την αποδοχή των τρανς ατόμων.
Ήταν 17 ετών και βρέθηκε στο επίκεντρο της δημοσιότητας, περιοδικά όπως το Teen Vogue και το Rookie έγραφαν για αυτήν και εμφανιζόταν σε τοπικά δελτία ειδήσεων. Οι γονείς της ήταν δίπλα της, δίνοντας συχνά συνεντεύξεις, υποστηρίζοντας την κόρη τους. Κάποιες φορές, που δίσταζε να μιλήσει δημοσίως, ο πάστορας πατέρας της, έκανε δηλώσεις αντί για εκείνη.
«Ήταν μεγάλη ευθύνη και άλλαξε τη ζωή μου με έναν τρόπο που δεν νομίζω ότι κατάλαβα καν μέχρι να συμβεί. Νομίζω ότι ένιωθαν το καθήκον να με προστατεύσουν» σημειώνει η Schafer.
Ακριβώς αυτός ο ακτιβισμός ήταν που έφερε την Schafer στο προσκήνιο. Είναι ίσως η πιο προβεβλημένη νεαρή τρανς σταρ.
«Νομίζω ότι σε αυτή τη ζωή, έχω περάσει πολλά πράγματα που σε αναγκάζουν να μεγαλώσεις πολύ γρήγορα» σχολιάζει. «Πρέπει πραγματικά να είμαι συνειδηοποιημένη για τον τρόπο με τον οποίο κινούμαι στον κόσμο. Κατά κάποιο τρόπο είναι πραγματικά τυχερή, γιατί νιώθω ότι με προετοίμασε για τη ζωή που έχω τώρα».
Σε ένα παλιό της ημερολόγιο από το σχολείο είχε ζωγραφίσει μια σκελετική φιγούρα και δίπλα ένα πουλί που έλεγε: “Fuck skool, fuck skool, fuck skool. I just want to go to New York and never leave!!! I want to start living.”
Έτσι κι έγινε. Ξεκίνησε να ζει τη ζωή της και συνεχίζει να μας εκπλήσσει κάθε μέρα και περισσότερο.