Το παράδοξο με εμάς, τα εργαζόμενα παιδιά, είναι πως δεν αντιλαμβανόμαστε την κούραση και την πίεση που αντιμετωπίζουμε μέχρι να έρθει η ώρα της πολυπόθητης άδειας, ηρεμίας, χαλάρωσης, ξεκούρασης, απεγκλωβισμού και ξεγνοιασιάς.
Όταν επιτέλους μπορούμε να ξυπνήσουμε ό,τι ώρα αγαπάμε, έχουμε πλήρη ελευθερία κινήσεων, είμαστε σε θέση να αξιοποιήσουμε τον (ελεύθερο) μας όπως μας αρέσει και γενικώς, μας διακατέχει μια κάποια ηρεμία. Μακριά από tasks, meetings, φορτωμένο πρόγραμμα, απαιτητικούς πελάτες/συνεργάτες και έναν εγκέφαλο που οριακά είναι να εκραγεί από την πολλή πληροφορία.
Αλλά, επειδή όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν, έρχεται αυτή η άτιμη μέρα που πρέπει να επιστρέψουμε στην πραγματικότητα. Και δυστυχώς ή ευτυχώς, αυτή δεν περιέχει ξεκούραση, ατελείωτες βόλτες και ταξίδια. Αντ’ αυτού, είναι τίγκα στις υποχρεώσεις. Και, με το χέρι στην καρδιά, το τελευταίο πράγμα που θέλουμε να κάνουμε, είναι να πέσουμε με τα μούτρα στη δουλειά.
Η επιστροφή στην εργασιακή πραγματικότητα είναι αβάσταχτη, όλοι το γνωρίζουμε αυτό
Δεν έχει σημασία αν εργαζόμαστε εξ αποστάσεως – από την άνεση του σπιτιού μας, αν χρειάζεται να μεταβαίνουμε στο χώρο εργασίας ή αν η δουλειά μας είναι, σε γενικές γραμμές, δημιουργική, ευχάριστη και αξιοκρατική.
Από την καλύτερη εργασία του κόσμου, μέχρι και τη δουλειά που απεχθανόμαστε με όλο μας το είναι, δεν υπάρχει φυσιολογικός άνθρωπος εκεί έξω που να αφήνει συνειδητά το ζεστό κρεβατάκι του για να χωθεί μέσα στα tasks.
Επομένως, ένα το κρατούμενο. Η αποστροφή που αισθανόμαστε λόγω της επιστροφής στη δουλειά μετά τις γιορτές δε συσχετίζεται επ’ ουδενί με την εταιρεία, τον εργοδότη, τη θέση κ.λπ. Εξάλλου, όταν πηγαίνουμε στη δουλειά με το στανιό και μπινελίκια, αυτό συμβαίνει κάθε μέρα του χρόνου, δεν περιμένουμε τις γιορτές.
Όλα αυτά, είναι απολύτως φυσιολογικά. Μάλιστα, υπάρχει και επιστημονική εξήγηση. Σύμφωνα με την ψυχολόγο, Dr Becky Spelman: «Η επιστροφή στη δουλειά μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων, δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση».
Πώς να την παλέψουμε;
Θα ήταν πολύ πρακτικό – και καθόλου ρεαλιστικό – αν είχαμε τη δυνατότητα να αποθηκεύσουμε λίγο «motivation» σ’ ένα μικρό μπουκαλάκι, ώστε να ανεφοδιαστούμε για τούτες τις μέρες. Εντούτοις, δεν υπάρχει κάποια μυστική συνταγή, κάποιο ξόρκι ή κάποιο μαντζούνι, το οποίο να «θεραπεύει» τη μηδαμινή διάθεση για εργασία που μας διακατέχει.
Σίγουρα, χρειάζεται χρόνος και σταδιακές μεταβάσεις. Όσο αυστηρά κι αν είναι τα χρονικά περιθώρια σε κάποια projects, οι περισσότεροι συνεργάτες μας βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με εμάς. Ως εκ τούτου, μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα λίγο πιο χαλαρό κλίμα, όπου βεβαίως θα ολοκληρώνουμε (μιεχ-μιεχ) τα tasks μας, αλλά ταυτόχρονα θα κάνουμε και πετάμε και καμιά καφρίλα, για να περάσουν αναίμακτα και ομαλά – όσο γίνεται – οι πρώτες μέρες.
Εκτός αυτού, δε χρειάζεται πανικός στη θέα των tasks. Σταδιακά, με καθαρό μυαλό και ψυχραιμία, θα γίνουν όλα.
Disclaimer: Κάτι που βοηθάει πολύ σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι μια ταξινόμηση βάσει «σημαντικότητας». Δηλαδή, τι πρέπει να παραδώσω σήμερα, τι μπορώ να αφήσω για αύριο και τι για την επόμενη εβδομάδα. Έτσι, είναι και πιο εύκολο να οργανώσουμε τη μέρα μας, παραμένοντας αποδοτικ@ συγχρόνως.
Στην οργάνωση, λέμε «ΝΑΙ»
Όπως αναφέρει, μεταξύ άλλων, η Becky Spelman: «Ακόμη και το τελευταίο βράδυ ή νωρίς το πρωί της πρώτης μέρας που θα επιστρέψεις στη δουλειά, προετοίμασε όλα όσα χρειάζεσαι και οργανώσου όσο καλύτερα γίνεται. Αυτό θα επιφέρει την απαραίτητη ισορροπία πριν πελαγώσεις με λίστες και υποχρεώσεις».
Εν ολίγοις, φτιάξε από την προηγουμένη το ταπεράκι σου, επίλεξε το πιο στιλάτο outfit – διότι κακά τα ψέματα, όταν ντυνόμαστε ωραία αναβαθμίζεται κάπως η διάθεσή μας. Ετοίμασε την τσάντα σου, προσθέτοντας μερικά αντικείμενα για να διευκολύνουν την επανένταξή σου: Μια όμορφη ατζέντα, το αγαπημένο σου στυλό, αρωματικά sticks – η ωραία μυρωδιά βοηθάει πολύ στη συγκέντρωση και χαρτάκια σημειώσεων με έντονο χρώμα.
Εντάξει, σίγουρα κάποια από αυτά θα τα παρέχει και ο χώρος εργασίας, απλώς η αίσθηση του «personalized» και του «organized» λειτουργεί πολύ ενθαρρυντικά όταν επιστρέφουμε με γκρίνια στη δουλειά μετά τις γιορτές.