Η αχρείαστη υπερβολή βίας με ατελείωτους βερμπαλισμούς.

Τις τελευταίες ώρες, έχουμε γίνει όλοι θεατές στην τραγική πτώση του Canadair στην Κάρυστο, με απότοκο τον θάνατο δύο πιλότων.

Υπενθυμίζεται, ότι λόγω του ότι επικρατούσε άπνοια στην περιοχή της Καρύστου, δόθηκε εντολή σε έξι ελικόπτερα και δύο αεροσκάφη Canadair να πολεμήσουν τον πύρινο εχθρό, ο οποίος μαινόταν αδιάκοπα στην περιοχή για τρεις μέρες.

Λίγο πριν από τις 15:00, όμως, το ένα από τα δύο αεροσκάφη, το CL-215, κατέληξε σε πτώση στον παραθαλάσσιο οικισμό Ποτάμι, παρασέρνοντας στο θάνατο τους δύο κυβερνήτες του: Τον 34χρονο σμηναγό, Χρήστο Μουλά και τον 27χρονο ανθυποσμηναγό, Περικλή Στεφανίδη.

Εξυπακούεται ότι ο άδικος χαμός των δύο πιλότων είναι μια δραματική εξέλιξη στη μακροχρόνια μάχη της χώρας μας με την πύρινη λαίλαπα, ένα ζήτημα το οποίο σαφώς έχει και πολιτικές προεκτάσεις.

Τελικώς η ανθρώπινη ζωή δεν ήταν πρώτη προτεραιότητα. Οι πιλότοι πέταγαν #canadair δεκαετιών, CL-215, γιατί δεν υπήρχε σύγχρονος πυροσβεστικός στόλος. Ήταν άλλες οι προτεραιότητες

— Kostas.Vaxevanis (@KostasVaxevanis) July 25, 2023

Ωστόσο, ποιος είναι ο λόγος για να προβάλλονται αδιάκοπα τα σκληρά στιγμιότυπα της πτώσης;

Πώς θα αισθάνονται οι γονείς και οι οικείοι των δύο αποθανόντων βλέποντας σε διαρκή αναπαραγωγή τις εικόνες αυτές;

Μήπως, στο βωμό του κέρδους και της εμπορευματοποίησης, αγνοούμε συνειδητά έννοιες, όπως η «ενσυναίσθηση» και τα «δημοσιογραφικά όρια»;

Ο ανθρώπινος πόνος συνεπάγεται σεβασμό και όχι υπερπροβολή για τα κλικ

Τη δεδομένη χρονική στιγμή, υπάρχουν συμπολίτες μας εκεί έξω που έχουν βυθιστεί στο πένθος. Δε χωρά αμφιβολία πως, ο χαμός των δύο πιλότων, είναι μια εξαιρετικά επώδυνη εξέλιξη, η οποία σημάδεψε και μεγάλη μερίδα της ελληνικής κοινωνίας.

Παρ’ όλα αυτά, σε τέτοιες περιπτώσεις, χρειάζεται να εφαρμοστεί το μέτρο από τα γραφεία της αρχισυνταξίας.

Μπορεί το: «Ό,τι πονάει, πουλάει» να ίσχυε κάποτε – με αποτέλεσμα να προκύπτουν συνεχώς πομπώδεις τίτλοι, ούτως ώστε να σπείρουν τον πανικό – αλλά οι συνθήκες έχουν ωριμάσει πια για τέτοιες πεπαλαιωμένες πρακτικές.

Ζούμε σε μία κοινωνία, η οποία έχει κάνει άλματα προόδου, τα τελευταία χρόνια, σε σημαντικότατα ζητήματα – άγνωστα μέχρι πρότινος – όπως η ενσυναίσθηση και ο σεβασμός. Κάποτε, ακολουθούσαμε τυφλά όλα όσα μας «σέρβιραν» τα ΜΜΕ, με πλήρη απουσία της κριτικής ικανότητας – ακόμα κι αν παρουσιάζονταν στην υπερβολή τους ή με απάνθρωπο τρόπο.

Με αφορμή τον τραγικό θάνατο των 2 πιλότων, εμφανίστηκαν οι ξερόλες με τα αμέτρητα fake news περί canadair.

– Ενεργή παραγωγή, για να πάρουμε νέα, δεν υπάρχει

– Τα πυροσβεστικά δεν διαθέτουν εκτίναξη

– Τα ίδια πετούν σε πολλές χώρες

Φτάνει πια.#canadair #φωτιά #καρυστος pic.twitter.com/9AVba6WYVf

— Κοινή Λογική || 🇬🇷 (@commonsense491) July 25, 2023

Στη σύγχρονη ειδησεογραφία, όμως, ο ρόλος των αναγνωστών είναι πολύ πιο ενεργός. Αξιοποιώντας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (το Twitter κυρίως), καυτηριάζουμε τα «κακώς κείμενα», όπου γίνεται αντιληπτό ότι η υπέρ το δέον προβολή αποσκοπεί αποκλειστικά στην εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου – και όχι στην έγκυρη ενημέρωση.

Εν έτει 2023, ο κανιβαλισμός στην ελληνική δημοσιογραφία θα έπρεπε να αποτελεί σοβαρό παράπτωμα. Δε χρειάζεται απαραίτητα κάποια περγαμηνή για να γίνει αντιληπτό ότι όταν χάνονται ανθρώπινες ζωές, είτε σε σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, είτε στην Κάρυστο χρειάζεται σεβασμός και όρια.

Η μετάδοση της είδησης είναι μια παράμετρος και το «υπερβαίνω τα εσκαμμένα», για να «πουλήσω», μια εντελώς διαφορετική. Από τη μία περίπτωση στην άλλη, λοιπόν, μια ενσυναίσθηση δρόμος.

Όχι τόσες λεπτομέρειες…
Τόσο αναλυτικές περιγραφές για το πριν και το μετά της πτώσης…
Σεβασμός στο θάνατο τουλάχιστον…#φωτιές #canadair

— Counselor (@counselor_2020) July 26, 2023

Όταν η μία είδηση διαδέχεται την άλλη με αστραπιαίους ρυθμούς: Η καταστροφολογία και η τρομοκρατία σε όλο της το μεγαλείο

Ένα άλλο, εξίσου έντονο, φαινόμενο όταν μια είδηση «πουλάει», είναι η ασταμάτητη τροφοδότηση του εν λόγω θέματος, για χάρη της αναγνωσιμότητας.

«Γιατί τα πυροσβεστικά αεροπλάνα δεν έχουν εκτινασσόμενα καθίσματα»

«Ραγίζουν καρδιές τα λόγια για τον Ανθυποσμηναγό Περικλή Στεφανίδη –“Ήσουν το καλύτερο παιδί και τώρα έγινες αθάνατος”»

«Η τραγική ειρωνεία και οι δυο πιλότοι που θυσιάστηκαν για την πατρίδα»

«Πτώση καναντέρ στην Κάρυστο: Το 10ο ατύχημα τα τελευταία χρόνια – Νωπές οι μνήμες στην Αργαλαστή»

Δεκάδες τίτλοι που προκαλούν απλώς θόρυβο, χωρίς να μεταφέρουν κάποια επιπλέον, ουσιώδη πληροφορία. Μια ξεκάθαρη επίκληση στο συναίσθημα των αναγνωστών με ατελείωτους βερμπαλισμούς και μεγαλοστομίες.

Κι όλα αυτά, σε τόσο γρήγορους ρυθμούς, ώστε – ακόμη κι αν εμπεριείχαν μια χρήσιμη πληροφορία – θα ήταν σχεδόν αδύνατον να την αφομοιώσουμε εξ ολοκλήρου.

Είναι υψίστης σημασίας, οι δημοσιογράφοι που άλλοτε αναζητούσαν διακαώς μια δυσάρεστη είδηση για να την παρουσιάσουν τον πιο ακραίο τρόπο, να εναρμονιστούν με τις τρέχουσες κοινωνικές επιταγές.

Παραδέχομαι πραγματικά την δημοσιογραφία του BBC,δεν έδειξαν την τελική στιγμή της πτώσης μαζί και την έκρηξη,από σεβασμό στους συγγενείς των νεκρών.Την στιγμή που τα δικά μας κανάλια δείχνουν ξανά και ξανά την πτώση!!!ΚΑΝΙΒΑΛΟΙ #canadair #μμε_ξεφτιλες

— Tachooligan (@DimTacho) July 25, 2023

Τα δημοσιογραφικά όρια υπάρχουν και πρέπει να τηρούνται

Δυστυχώς, η δημοσιογραφική κάλυψη της πτώσης του Canadair στην Κάρυστο αποτελεί μόνο ένα παράδειγμα του κανιβαλισμού.

Ουκ ολίγες φορές, έχουμε γίνει μάρτυρες δημοσιοποίησης προσωπικών δεδομένων σε υποθέσεις βιασμού, χωρίς τη συγκατάθεση του θύματος.

Και η λίστα δεν έχει τελειωμό: Από γνωστά διαζύγια και δικαστικές διαμάχες, μέχρι υποθέσεις βαριάς κακοποίησης και δολοφονίας, τα ΜΜΕ συνηθίζουν να διασχίζουν ανενόχλητα την «κόκκινη γραμμή», η οποία διαχωρίζει τον επαγγελματία δημοσιογράφο από εκείνον που απλά αρέσκεται στο να σπέρνει τον πανικό στο βωμό των κλικ.

Τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στους συγγενείς και τους οικείους των θυμάτων…