Κιματοθραύστης

Ένα γράμμα νοσταλγικό για το γωνιακό εστιατόριο του κέντρου που μας τάιζε με το κιλό και τώρα ο εξευγενισμός του κέντρου των Αθηνών έκλεισε άλλη μια πόρτα στην αυθεντικότητα. 

Στη γωνία Βαλτετσίου και Τρικούπη, θεριεύει εδώ και 16 χρόνια, από το 2008, ο «Κιματοθραύστης». Εκεί που ως φοιτητούδια που δεν γνωρίζαμε ακόμη την Αθήνα καλά-καλά, τριγυρνούσαμε στα στενά του κέντρου, στους εκδοτικούς οίκους, να προμηθευτούμε τα ακαδημαϊκά συγγράμματα και όταν έφτανε το μεσημέρι και γουργούριζε η κοιλιά μας, ψάχναμε τις πιο φθηνές αλλά και νόστιμες επιλογές. 

Η φοιτητική λέσχη σίτισης του Πανεπιστημίου Αθηνών –των σχολών του κέντρου– βρισκόταν λίγο πιο πάνω, στην Αραχώβης και οι μαγείρισσες εκεί είχαν γίνει οι πιο στενές μας επαφές, μας πρόσεχαν σαν τα μάτια τους, όμως όταν η λέσχη ήταν κλειστή, έπρεπε να βρούμε κάτι να γεμίσουμε τα στομάχια μας, στα διαλείμματα από τα μαθήματα ή την βιβλιοθήκη (ή και μετά τους κλασικούς ομαδικούς καφέδες).

Το πεζοδρόμιο με τα μοναστηριακά του τραπέζια σε φώναζε να κάτσεις, να γνωρίσεις την διπλανή παρέα, να δοκιμάσεις μια μεγάλη ποικιλία από μαγειρευτά φαγητά, να απολαύσεις τους ζωγραφικούς πίνακες και την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε άλλη εποχή. 

Τότε, μπαίναμε μέσα, χαιρετούσαμε τη μαγείρισσα και διαλέγαμε μικρό ή μεγάλο πιάτο και το γεμίζαμε μέχρι πάνω με ό,τι τραβούσε η όρεξή μας. Οι άνθρωποι του «Κιματοθραύστη» ήταν μάλαμα. Το οικογενειακό κλίμα σου έδινε τη θαλπωρή που αναζητούσες ως 18χρονο στη μεγαλούπολη που φάνταζε τεράστια και έμελλε όμως να τη μάθεις σαν την παλάμη σου μέσα στα χρόνια που ακολούθησαν.

Λίγα μαγαζιά καταφέρνουν να σου βγάλουν αυτήν την γνησιότητα και μοναδικότητα και να επιβιώσουν σε μια Αθήνα βουτηγμένη πλέον μέχρι το «λαιμό» στο gentrification και τον βίαιο εκτοπισμό των χώρων που αγαπήσαμε και των ανθρώπων που σέβονται τον χαρακτήρα της γειτονιάς τους και δεν αλλοιώνουν τον τόπο –ούτε και την φημισμένη αγωνιστικότητα των Εξαρχείων εν προκειμένω.

Έτσι, η ανακοίνωση που καρφώθηκε πριν λίγο καιρό στην βιτρίνα του «Κιματοθραύστη» -εκεί που δέσποζε ο λαχταριστός μπουφές μέχρι πρότινος- δεν προκάλεσε καμία έκπληξη:

«16 χρόνια, μαγειρέψαμε πραγματικά για πραγματικούς και όμορφους ανθρώπους! Είσαστε οι καλύτεροι των Εξαρχείων και όχι μόνο. Ευχαριστούμε για όλα αυτά τα χρόνια, για την τιμή να μας επιλέξετε! Και γιατί όπως έχουμε πει  είμαστε ικανοί στην επιλογή, πάμε για άλλα, για καλύτερα! Συνεχίζουμε… Θα μας λείψετε και φεύγουμε με τη σιγουριά πως θα σας λείψουμε και εμείς»

Πάντα με θετική διάθεση αντιμετώπιζαν τη ζωή και τις δυσκολίες της, αλλά και με τιμιότητα απένατι στον κόσμο που τους επέλεγε για το αληθινό και μαγειρευτό φαγητό τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι πίσω στο 2013, το μικρό τους πιάτο, με τις τοπικές πρώτες ύλες (το οποίο όταν το γέμιζες έμοιαζε τεράστιο) κόστιζε 3,80 ευρώ και το μεγαλο 6,80 και χωρούσε φαγητό για δυο μέρες. Τον τελευταίο αρκετό καιρό μάλιστα είχαν προσθέσει στο καθημερινό μενού τους και vegan μουσακά, μακαρονάδες και άλλες φυτοφαγικές επιλογές για να ικανοποιήσουν το αυξανόμενο vegan πληθυσμό. 

Πλέον, στα hip εστιατόρια του κέντρου, τα οποία ξεφυτρώνουν σαν τα «μανιτάρια» παρά τα αιτήματα των κατοίκων «Όχι άλλα μαγαζιά στα Εξάρχεια», και θα πρέπει να πληρώνεις 8 ευρώ για μια foccacia ή ένα burger που θα σε «κρατήσει» για λίγη ώρα και η ατμόσφαιρα του μαγαζιού θα θυμίζει οποιοδήποτε άλλο cafe, bar, resto σε Λονδίνο, Άμστερνταμ, Παρίσι ή Βερολίο, αφού ακολουθεί πιστά τη λογική του Instagramability. Κι εσύ θα έχεις ξεχάσει πού ακριβώς θέλεις να πας και τι θέλεις να φας.

Ο κάποτε γεμάτος ζωή, άδειος πλέον «Κιματοθραύστης» δεν θα ξεθωριάσει από τις μνήμες μας και κάθε φορά που θα περνάμε από τη γωνία Βαλτετσίου και Τρικούπη θα νοσταλγούμε τις εποχές προ gentrification. 

Αγαπητέ «Κιματοθραύστη», θα θυμόμαστε για πάντα την αλήθεια σου και την ιστορία που κουβαλάς στα κύματά σου…

Γνωμούλα;
+1
0
Έκλαψα
+1
0
Βαριέμαι
+1
1
Νευρίασα
+1
1
Αγαπώ
+1
2
Σοκαρίστηκα