Πέρασε, κιόλας, ένας χρόνος από τον θάνατο του αγαπημένου ηθοποιού. Μετά από πολύμηνη παύση, έχω ξαναρχίσει να βλέπω «Φιλαράκια» τα βράδια, χωρίς να πονάει.
Με τον θάνατο του Matthew Perry, οι εκατομμύρια fans των “Friends” περάσαμε όλα τα στάδια του πένθους. Στην αρχή, υπήρχε μεγάλη άρνηση να αποδεχτούμε ότι ο Chandler της παιδικής και εφηβικής μας ηλικίας ήταν νεκρός. Προσωπικά, οι μήνες που ακολούθησαν τον θάνατό του, ήταν από τα ελάχιστα διαστήματα στη ζωή μου που δεν έβλεπα «Φιλαράκια» στο repeat πριν κοιμηθώ. Πρώτη φορά, μια τόσο comfort αγαπημένη μου συνήθεια μού προκαλούσε μεγάλη θλίψη.
Σίγουρα, ο πλανήτης έχει σοβαρότερα προβλήματα από μια λατρεμένη σειρά που σταμάτησε (προσωρινά) να μας δίνει χαρά. Όμως, κάπου ανάμεσα στον καταιγισμό αρνητικών ειδήσεων για πολέμους και παγκόσμιες κρίσεις και στις μικρές και μεγάλες προσωπικές μας ήττες, οι παρηγορητικές σταθερές είναι μετρημένες στα δάκτυλα. Και τα πολιτισμικά προϊόντα, είτε μιλάμε για σειρές και ταινίες, είτε για μουσικές και βιβλία, ήταν και θα είναι διαχρονικά πάνω-πάνω στη λίστα.
Ο ρόλος όλων των μορφών τέχνης ήταν πάντοτε και ανακουφιστικός, άλλωστε -από αυτό που ορίζεται ως υψηλή τέχνη (εδώ χωράει πολλή συζήτηση) μέχρι τα εξαιρετικά υψηλού επιπέδου sitcoms, όπως τα «Φιλαράκια», με την έννοια ότι πέτυχαν να είναι ακόμα relevant για τις ζωές μας το 2024, με όλες τις ενστάσεις που μπορεί να έχουμε.
Για παράδειγμα, εννοείται ότι η πραγματική Monica, ούτε τη δεκαετία του 1990, ούτε φυσικά σήμερα, δεν θα μπορούσε επ’ ουδενί να συντηρεί ένα τέτοιο διαμέρισμα. Όμως, η φιλία της με τη Rachel και η αξιαγάπητη σχέση της με τον Chandler έχουν μέσα τους τόσο μεγάλη αλήθεια που οι πρακτικές ανακρίβειες της ζωής τους είναι μια σύμβαση που δεχόμαστε.
Ίσως, τα “Friends” αγαπιούνται ακόμα τόσο πολύ, γιατί ήταν από τις ελάχιστες περιπτώσεις που οι έξι πρωταγωνιστές δημιούργησαν τόσο βαθιές σχέσεις. «Ήταν μέρος του DNA μας», είχε γράψει για τον Matthew Perry η Jennifer Anniston, μετά τον ξαφνικό θάνατό του, στις 28 Οκτωβρίου του 2023, και συνέχισε: «Ήμασταν πάντα εμείς οι έξι. Αυτή ήταν μια οικογένεια που διαλέξαμε και άλλαξε για πάντα το ποιοι είμαστε και το ποια μονοπάτια θα παίρναμε.
Για τον Μάτι, εκείνος ήξερε ότι αγαπούσε να κάνει τους ανθρώπους να γελάνε. Όπως είπε και ο ίδιος, αν δεν άκουγε το γέλιο των άλλων, ένιωθε πως θα πεθάνει. Η ζωή του εξαρτιόταν κυριολεκτικά από αυτό. Και πόσο πετυχημένος ήταν σε αυτό. Μας έκανε όλους να γελάμε».
Πέρασε κιόλας ένας χρόνος, απ’ όταν το γέλια σταμάτησαν. Στην επέτειο του θανάτου του, η Jennifer Anniston έκανε μία ακόμα ανάρτηση για τον Matty της, δημοσιεύοντας φωτογραφίες από τα γυρίσματα των “Friends”, τότε που όλοι ήταν χαμογελαστοί. Ο Matthew Perry έχει εκφραστεί πολλές φορές για τη χιονοστιβάδα αρνητικών συναισθημάτων που κρυβόταν πίσω απ΄ αυτό το χαμόγελο.
Η οικογένεια του Matthew Perry μίλησε στην αμερικανική εκπομπή “Today”, την ώρα που οι αρχές προσπαθούν να ρίξουν φως στο εγκληματικό δίκτυο που κρύβεται πίσω από τον θάνατό του, σε ηλικία, μόλις, 54 ετών. «Ήταν αναπόφευκτο αυτό που θα συνέβαινε», είπε η μητέρα του, Susan Perry και αναφέρθηκε στο πόσο αδύναμος μπορεί να νιώσει κανείς, όταν ένα αγαπημένο του πρόσωπο παλεύει με τον εθισμό. «Πρέπει να σταματήσεις να κατηγορείς τον εαυτό σου, γιατί σε καταστρέφει», είπε δακρυσμένη.
Στην αυτοβιογραφία του με τίτλο “Friends, Lovers, and the Big Terrible Thing: A Memoir”, ο ηθοποιός εξιστόρησε με οδυνηρές λεπτομέρειες τη μάχη με τους εθισμούς του. Το βιβλίο αυτό το είχα στη λίστα μου για αρκετούς μήνες, πριν ο Matthew Perry φύγει απ’ τη ζωή. Δεν πρόλαβα, όμως, να το διαβάσω και αυτή τη στιγμή, για κάποιο λόγο, δεν θέλω καθόλου.
Πάντως, τα βράδια έχω ξαναρχίσει να βλέπω “Friends”, χωρίς να πονάει. Πολλές φορές, ξεχνάω ότι η παρέα των έξι έμεινε πια με πέντε μέλη και νομίζω ότι η Rachel, η Monica, η Phoebe, ο Ross, o Joey και ο Chandler είναι όλοι ακόμα ζωντανοί και κυκλοφορούν στη Νέα Υόρκη. Τα βράδια στο σαλόνι μου πάντως, οι έξι φίλοι ερωτεύονται, τσακώνονται, βρίσκουν κι αφήνουν δουλειές, αυτοσαρκάζονται, κλαίνε και καταριούνται θεούς και δαίμονες που ακόμα κι αυτοί έκλεισαν τα 30. Κι εμείς που τους βλέπαμε από μικρά παιδιά, το ίδιο δεν πάθαμε; Why God, why?