Η βιομηχανία της μόδας αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες και ταχύτερα αναπτυσσόμενες βιομηχανίες στον κόσμο.

Μια βιομηχανία που δε σταματά ποτέ να εξελίσσεται, αφού οι τάσεις της τείνουν να διαδέχονται – με γοργούς ρυθμούς – η μία την άλλη. Μια μορφή τέχνης, όπου οι άνθρωποι μπορούν να εκφραστούν ελεύθερα αλλά και ένα καθοριστικό εργαλείο δύναμης για το γυναικείο φύλο ανά τα χρόνια.

Ανακαλύπτοντας την εξέλιξη της γυναικείας μόδας στο χώρο εργασίας μέσα στις δεκαετίες…

  • Ήταν αρχές του 1900 όταν επετράπη σε ορισμένο αριθμό γυναικών να εργαστούν, συμμετέχοντας κυρίως σε εργοστασιακές ή οικιακές εργασίες, περιβάλλοντα εμφανώς ακατάλληλα να εκφραστούν μέσω των στιλιστικών επιλογών. Έτσι, συχνά κατέφευγαν σε απλές μορφές έκφρασης, φορώντας μπαντάνες, κορδέλες μαλλιών ή μπότες της επιλογής τους. 

  • Λίγο αργότερα, περίπου στα μέσα της δεκαετίας του 1920 και σχεδόν παράλληλα με την εμφάνιση του δικαιώματος ψήφου των γυναικών, «καταφθάνει» μια πιο χαλαρή προσέγγιση στη μόδα στο χώρο εργασίας. Μια ιδέα, ωστόσο, ελαφρώς αμφιλεγόμενη μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με τα στερεότυπα να επιμένουν στη διατήρηση της παραδοσιακής γυναικείας εργασιακής ενδυμασίας-στολής.

  • Περνάμε πια στα τέλη της δεκαετίας του 1930 και στις αρχές εκείνης του 1940, με τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο να ανατρέπει τους παραδοσιακούς ρόλους των φύλων. Έτσι, – και καθώς οι άνδρες έφευγαν για να πολεμήσουν – οι γυναίκες αναγκάστηκαν να αναλάβουν δουλειές σίγουρα έξω από την «τυπική κοινωνική τους σφαίρα» και ως επί το πλείστον χειρωνακτικές. Φορώντας ρούχα εργασίας, που επικεντρώνονταν κυρίως στην πρακτικότητα και όχι στο στιλ, οι τζιν φόρμες έγιναν η πιο δημοφιλής τάση της εποχής.

Στον μεταπολεμικό κόσμο, (1940-1950), το τοπίο αλλάζει και πάλι, με την καθιέρωση μιας πιο παραδοσιακής, «θηλυκής» ενδυματολογικής εμφάνισης. Τα υφάσματα ήταν σε έλλειψη, με αποτέλεσμα οι γυναίκες να υιοθετήσουν μια συντηρητική ενδυματολογική προσέγγιση στα περιβάλλοντα εργασίας, τονίζοντας απαλά τη σιλουέτα τους με φορέματα, φαρδιές swing φούστες και απαλό μακιγιάζ.

  • H δεκαετία του 1960 έφερε μια σειρά από τάσεις, εμφανώς επηρεαζόμενες από τη νεανική pop κουλτούρα. Οι γυναίκες άρχισαν να επενδύουν περισσότερο στην εξωτερική τους εμφάνιση και να εκφράζονται μέσα από κοντές, τουίντ φούστες και boxy jackets. Από τα πιο αξιομνημόνευτα και εμβληματικά «στιλιστικά σύμβολα» της εποχής για τις γυναίκες σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες, αποτέλεσε η Πρώτη Κυρία, Jackie Kennedy, με το χαρακτηριστικό ροζ Chanel κοστούμι της – που φορέθηκε την ημέρα της δολοφονίας του συζύγου της – να αποτελεί σήμα κατατεθέν εκείνης της περιόδου.

Το 1970 συνιστά μια νέα εποχή γυναικείας ενδυνάμωσης. Οι έννοιες του ακτιβισμού και της αντίστασης στην πατριαρχία ήταν δυναμικά παρούσες, με τις γυναίκες να φορούν πια παντελόνια (τα παντελόνια καμπάνα έγιναν ισχυρή τάση) – κάτι σχεδόν ανήκουστο μέχρι τότε. Το εν λόγω κύμα ενδυνάμωσης επεκτάθηκε, ωστόσο, και στην προώθηση της φυλετικής ένταξης στο χώρο εργασίας, με τις μαύρες γυναίκες να έχουν περισσότερες ευκαιρίες να ακολουθήσουν υψηλότερα αμειβόμενη σταδιοδρομία – σε αντίθεση με αυτή της οικιακής υπηρεσίας που κατείχαν μέχρι πρότινος. 

  • Statement κομμάτια, φανταχτερά χρώματα και ογκώδη κοσμήματα αντικατοπτρίζουν την «ένταση» που χαρακτήριζε τη μόδα του 1980, με τις γυναίκες να επιθυμούν να εδραιώσουν την εξουσία τους στο χώρο εργασίας.

  • Σε αντίθεση με το 1980, η δεκαετία του 1990 επιφύλασσε την επιστροφή των στολών εργασίας σε μινιμαλιστικούς τόνους, με τα σκούρα σακάκια, τις πιο κοντές φούστες και τα chokers να γίνονται η νέα τάση.

Η γυναικεία μόδα σε όλες τις εκφάνσεις της έχει συχνά θεωρηθεί ως ένας τρόπος με τον οποίο οι γυναίκες έχουν ιστορικά καταπιεσθεί από τους άνδρες – και όχι μόνο. Παράλληλα, όμως, έχει διαδραματίσει και καθοριστικό ρόλο στην ενδυνάμωση των – κάθε ηλικίας, φυλής ή οικονομικού υπόβαθρου – γυναικών ανά τα χρόνια.

Η μετάβαση από τα περιοριστικά ενδύματα σε πιο άνετα και πρακτικά, τους επέτρεψε να αντιστρέψουν τους παραδοσιακούς ρόλους, συμμετέχοντας ενεργά σε δραστηριότητες (π.χ. αθλητικές), που ως τότε συνδέονταν με άνδρες.

Ερχόμενοι στο σήμερα, η ενδυνάμωση των γυναικών βρίσκεται στην πρώτη γραμμή πολλών κοινωνικών κινημάτων, με το γυναικείο φύλο να υφίσταται σεξισμό, ρατσισμό και χλευασμό για το σώμα του καθημερινά.

Γι’ αυτό και οι τάσεις της μόδας των τελευταίων δεκαετιών συνιστούν κάτι περισσότερο από «στιλ».

Στα εργασιακά περιβάλλοντα, οι γυναίκες είναι ελεύθερες να εφαρμόζουν το προσωπικό τους στιλ στα ρούχα τους, ενισχύοντας την αυτοπεποίθηση καθώς και τη συνολική εργασιακή τους απόδοση. Το σχετικά πρόσφατο κίνημα #MeToo εισήγαγε τη ρητορική ότι οι γυναίκες μπορούν να φορούν ό,τι θέλουν χωρίς αυτό να σημαίνει ότι «προκαλούν», την ίδια στιγμή που οι μάρκες μόδας στηρίζουν την ενδυνάμωσή τους δημιουργώντας είδη ρουχισμού κάθε ηλικίας και σωματότυπου.

Οι γυναίκες χρησιμοποιούν πια τις ενδυματολογικές τους επιλογές για να αντισταθούν στην καταπίεση, να αγωνιστούν για κοινωνική δικαιοσύνη, να εμπνεύσουν για αλλαγή και να οχυρώσουν το φεμινιστικό κίνημα, που ορίζεται ως «υπεράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών, με βάση την ισότητα των φύλων». Κι ακόμα κι αν ως κοινωνία δεν φτάσουμε ποτέ στην αληθινή ισότητα, αν δεν εγκαταλείψουμε την προσπάθεια για αυτήν, η μόδα θα μπορούσε σίγουρα να αποτελέσει ένα μέσο για την επίτευξή της.

Γνωμούλα;
+1
0
Έκλαψα
+1
0
Βαριέμαι
+1
0
Νευρίασα
+1
0
Αγαπώ
+1
0
Σοκαρίστηκα