Όταν η εργασία συναντά την τρέλα.
Πολλά άτομα εργάζονται καθημερινά για πολλές ώρες, προκειμένου να ανταπεξέλθουν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις. Ως γνωστόν, η φύση της δουλειάς και η συνύπαρξη με τους συνεργάτες στον επαγγελματικό χώρο, διακρίνονται από κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, μερικά εκ των οποίων: Αμοιβαίος σεβασμός, κατανόηση, αποδοχή της διαφορετικότητας, πνεύμα συνεργασίας κ.ά.
Εντούτοις, τα προβλήματα ξεκινούν όταν το εργασιακό περιβάλλον προσπαθεί με κάποιον τρόπο να «ξεφύγει» από το πλαίσιό του και να διεισδύσει και σε άλλους τομείς. Όταν, παραδείγματος χάρη, γίνεται προσπάθεια για βεβιασμένη και αναγκαστική διασκέδαση στο χώρο εργασίας, ακόμα κι αν δεν συμμερίζονται όλοι εργαζόμενοι αυτή την ανάγκη, η οποία, ενίοτε, επιδρά αρνητικά στην παραγωγικότητα.
Ένας Γολγοθάς
Εδώ, θα ήταν σκόπιμο να γίνει ένας πολύ σημαντικός διαχωρισμός: Ο χώρος εργασίας, εξ ορισμού, είναι μια τοποθεσία όπου παράγεται έργο, διοργανώνονται συσκέψεις και, συχνά, εταιρικές εκδηλώσεις. Από την άλλη πλευρά, ο τρόπος διασκέδασης είναι κάτι καθαρά υποκειμενικό και κάτι που δεν συνδέεται άμεσα με την παραγωγή εργασίας, όπου οι αρμοδιότητες είναι πολύ συγκεκριμένες εξαρχής. Σαφώς, αυτό δεν συνεπάγεται ψόγο σε όσα άτομα διαπνέονται από χιουμοριστική διάθεση, αντιθέτως τέτοιοι συνεργάτες προσδίδουν μια ευχάριστη νότα στην εργασιακή καθημερινότητα.
Η υποκριτική παρέμβαση της εργασίας
Όταν –υπό κανονικές συνθήκες– ο εργοδότης ή ένας συνάδελφος γίνεται προσβλητικός, δηκτικός και εριστικός, αυτομάτως αναπτύσσεται μια αποστροφή. Ως επιστέγασμα, δεν υπάρχει διάθεση για επιπλέον συναναστροφή υπό αυτές τις συνθήκες. Μια τέτοια απόπειρα, συνήθως, διαπνέεται από καταπίεση και υποκρισία.
Στην πραγματικότητα, οι σχέσεις που αναπτύσσονται στον εργασιακό χώρο διέπονται από κανόνες. Η ομαλή συνεργασία δεν συνεπάγεται φιλία, ούτε ανταποκρίνεται απραίτητα στις εξατομικευμένες ανάγκες του υποκειμένου. Στο τέλος της ημέρας, το ζητούμενο είναι ο χρόνος με αγαπημένα πρόσωπα. Προφανώς, υπάρχει πάντοτε η προοπτική μια συνεργασία να εξελιχθεί και σε φιλία, αλλά αυτό γίνεται κατόπιν επιλογής και στην περίπτωση που δύο ή περισσότερα άτομα έχουν κοινή σύμπνοια, όχι καταναγκαστικά.
Η αρνητική επίδραση στην παραγωγικότητα
Όταν επικρατεί μεγάλος φόρτος εργασίας, η καταναγκαστική διασκέδαση συνδέεται με τον κίνδυνο της αποσυγκέντρωσης. Εφόσον δεν ολοκληρωθούν οι αρμοδιότητες στο προβλεπόμενο χρονοδιάγραμμα, τότε μοιραία θα πολλαπλασιαστούν και θα οδηγήσουν, με μαθηματική ακρίβεια, τους εργαζομένους σε burnout. Εκτός αυτού, δεν είναι κατακριτέο να επιλέγει κάποιο άτομο την αυστηρή, καθαρά εργατική συνύπαρξη με τους υπόλοιπους συνεργάτες, αν έτσι αισθάνεται.
Όπως έδειξε μια πρόσφατη έκθεση της Deloitte, οι γυναίκες καταγράφονται πιο αγχωμένες από ποτέ, καταβάλλοντας συχνά την προσπάθεια να ανταπεξέλθουν. Όσον αφορά στις επιθυμίες των εργαζομένων, τα σκήπτρα έχει η ευελιξία –αφήνοντας τις οικονομικές απολαβές σε δεύτερη μοίρα. Εύλογο, αφού οι εργαζόμενοι με παιδιά και οικογενειακές υποχρεώσεις χρειάζεται να επιστρέψουν εγκαίρως, αντί να δαπανούν επιπλέον ώρες στο γραφείο.
Μερικές προτάσεις
Αν οι εταιρείες ενδιαφέρονται για την ευημερία των υπαλλήλων τους, το κλειδί είναι να αφουγκράζονται τις ανάγκες τους. Πάρα ταύτα, σχετικές έρευνες δείχνουν ότι οι εργαζόμενοι αισθάνονται φόβο ή νευρικότητα όταν έρχεται η ώρα να εκφράσουν τις απόψεις τους. Όμως, αυτό λύνεται πολύ αναίμακτα, με τη χρήση (ανώνυμων) προτάσεων που συγκεντρώνονται σε ένα κουτί ή με ανώνυμα διαδικτυακά ερωτηματολόγια που καταλήγουν στους διευθυντές. Εκείνοι, με τη σειρά τους, μπορούν να κινηθούν με βάση τα ζητούμενα των εργαζομένων.