Έφυγε χθες από την ζωή μια από τις μεγαλύτερες ηθοποιούς της Ελλάδας και όχι μόνο.
Η Ντίνα Κώνστα ήταν η ηθοποιός που μέσα από τους σπουδαίους ρόλους της μας χάρισε άφθονο γέλιο, η γυναίκα της οποίας οι ατάκες της θα μείνουν ανεξίτηλες στη μνήμη και τις συζητήσεις μας για πολλά χρόνια ακόμη. Η ηθοποιός που συγκίνησε βαθιά όσους είχαμε την τύχη να τη δούμε να ενσαρκώνει τον ρόλο της Σωτηρίας Μπέλλου στο θέατρο και η ηθοποιός που έκανε μια τυχαία Κυριακή, μια ολόκληρη χώρα να μιλάει για το σπουδαίο έργο που αφήνει πίσω της.
Μέσα από τον κόσμο των Social Media, χιλιάδες άνθρωποι έσπευσαν να πουν το τελευταίο αντίο σε μια γυναίκα σύμβολο. Κάποια σημαντικά λόγια από συνεντεύξεις τις, αγαπημένες και αξέχαστες ατάκες, αποχαιρετιστήρια κείμενα από ανθρώπους που τη λάτρεψαν μέσα από την τηλεόραση και όχι μόνο, πλημμύριζαν όλη μέρα το feed μας.
Και ξαφνικά, γίναμε όλοι μια φωνή για να αποχαιρετήσουμε έναν μεγάλο άνθρωπο όπως του άξιζε. Με αγάπη, σεβασμό και καλοσύνη.
Ας θυμηθούμε μαζί κάποιες από τις μεγαλύτερες στιγμές της σπάνιας αυτής ηθοποιού στην ελληνική τηλεόραση και το θέατρο…
Οι “Δύο ξένοι” και η Ντένη Μαρκορά
Ήταν το 1997, όταν στην τηλεόραση εμφανίστηκε η Ντένη Μαρκορά. 23 χρόνια μετά το τέλος αυτής της σειράς, όλοι θυμόμαστε ακόμα τις θρυλικές της ατάκες. Λίγοι ξέρουν πως αρχικά η Ντίνα Κώνστα θα ενσάρκωνε τον ρόλο της Φλώρας, που στην συνέχεια πήρε η Χρυσούλα Διαβάτη. Τα πλάνα, όμως, άλλαξαν και η Ντίνα Κώνστα βρέθηκε να ενσαρκώνει έναν από τους πιο iconic ρόλους των 90s, αλλά και γενικότερα της ελληνικής τηλεόρασης. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις εξής ατάκες:
-“Μαρούσκααα! Το Εβιαν;”
-“Πιάσε 2 dry!”
-“Κανένας δεν μπορεί να ανέβει στην πλάτη σου, αν εσύ δεν σκύψεις…”
-“Χριστέ μου! Τι ντεκαντάνς!” ή “Χριστέ μου τι ακούω και δεν σωριάζομαι!”
Τα αλησμόνητα και ατελείωτα τηλεφωνήματα με τη Νινέτα, την λατρεία της στην Θύρα 13, το κινητό στο κεφάλι του “Παναγιώτη Φασούλα”, τις αμέτρητες ιστορίες που έζησε με τον Ίλαρχο και τη “λατρεία” της στη… “Μίνα, Χρυσό μου”.
Η Ντίνα Κώνστα,με όπλο την πένα των Ρήγα-Αποστόλου, κατάφερε να δημιουργήσει έναν ρόλο που, όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα υπάρχει πάντα στη συνείδησή μας ως “ένας από τους πιο iconic ρόλους που πέρασε ποτέ από την ελληνική τηλεόραση.”
Το “Δις Εξαμαρτείν” και η “Γιολάντα Ραγιά”
4 χρόνια πριν τους Δύο Ξένους, το 1993, πριν η Ντίνα Κώνστα γίνει η λατρεμένη Ντένη Μαρκορά, υπήρξε για 3 χρόνια η Γιολάντα Ραγιά. Ο ρόλος προπομπός της Ντένης Μαρκορά, η Γιολάντα Ραγιά, ανέδειξε το σπουδαίο και ατόφιο κωμικό ταλέντο της Ντίνας Κώνστα. Ήταν πανέξυπνη, καπάτσα και αποφασισμένη να καταφέρει ό,τι έβαζε στο μυαλό της.
Μπορούσε να χειρίζεται ένα κανάλι μόνη της, να μπλέκεται σε όλες τις συζητήσεις και τους καυγάδες για χάρη της μοναχοκόρης της Άννας (Νένα Μεντή) και να αποστομώνει τους πάντες της με μια της ατάκα.
Μπορεί ο ρόλος της Γιολάντας Ραγιά να μην έχαιρε την επιτυχία της Ντένης Μαρκορά, ήταν και εξακολουθεί να είναι, όμως ένας ρόλος που έγραψε τη δική του ιστορία στην ελληνική τηλεόραση.
Η θεατρική Σωτηρία Μπέλλου
Σπάνια ηθοποιοί καταφέρνουν να μείνουν στην μνήμη και τη συνείδηση του κοινού μέσα από ένα θεατρικό ρόλο. Και η Ντίνα Κώνστα ήταν από αυτές τις σπάνιες περιπτώσεις. Το Δεκέμβρη του 2011, παίζεται για πρώτη φορά στην Αθήνα το έργο “Σωτηρία Μπέλλου: H περιπλανώμενη ζωή μιας ρεμπέτισσας.”
Αυτομάτως, η παράσταση γίνεται talk of the town και οι πάντες προτείνουν ανεπιφύλακτα να τη δεις. Ένας θεατρικός μονόλογος καταφέρνει να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον και τις συζητήσεις του κοινού. Η πρεμιέρα καταχειροκροτείται από εκατοντάδες θεατές – όπου όρθιοι την χειροκροτούσαν ασταμάτητα- και για 3 χρόνια η παράσταση ήταν sold out.
Η “Σωτηρία” της Ντίνας Κώνστα, μένει στην ιστορία ως μια από τις σπουδαιότερες παραστάσεις που πέρασαν ποτέ από το ελληνικό θέατρο. Όλοι όσοι είχαμε την τύχη να δούμε αυτή την παράσταση, θυμόμαστε ακόμη τη σαρωτική της ερμηνεία, το αστείρευτο ταλέντο της, που ορισμένες στιγμές σε έκανε πραγματικά να πιστεύεις πως ήταν η Σωτηρία Μπέλλου, με αποτέλεσμα να κυλούν δάκρυα συγκίνησης στο τέλος της παράστασης.
Η Ντίνα Κώνστα ήταν μια από τις σπάνιες περιπτώσεις ηθοποιών που μπορούσε να θριαμβεύσει σε όποιον ρόλο κι αν βρισκόταν. Κωμωδία, δράμα, κομεντί, αστεία, σοβαρή, μελαγχολική, μπορούσε να μεταφέρει σε κάθε θεατή το συναίσθημα που εκείνη επεδίωκε.
Αντίο κ. Κώνστα. Σας ευχαριστούμε για τις αμέτρητες στιγμές χαράς, γέλιου και συγκίνησης που μας προσφέρατε. Ο θάνατος είναι η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, αλλά εσείς θα παραμείνετε για πάντα ζωντανή μέσα από το σπουδαίο έργο σας. Μέσα στις καρδιές και τις αναμνήσεις μας.