Θα αλλάξει ποτέ αληθινά αυτή η κοινωνία; Αν και η κοινωνία μας δείχνει συνεχώς πως τα πατριαρχικά της κατάλοιπα δεν θα την αφήσουν ποτέ να εξελιχθεί και να αλλάξει, σαν ένας λαός που έμαθε να πηγαίνει κόντρα στην δικτατορία του ΠΡΕΠΕΙ και το δογματισμό, πιστεύουμε πως κάποια στιγμή αυτός ο κόσμος θα αλλάξει.
Είναι και κάποιες μέρες όμως, που ανοίγεις το κινητό και βλέπεις τον τρόπο που χειρίζονται οι χρήστες των Social Media τις μάνες και τα χιλιάδες “καλόβουλα” και “με αγάπη” σχόλια που αφήνουν διάφοροι “σωστοί” κάτω από την φωτογραφία μιας μητέρας να της γράφουν: “Πώς ντύνεσαι έτσι μάνα πράμα;” “Τι θα πούνε τα παιδιά σου;” “Δε ντρέπεσαι να φαίνεται το στήθος σου;” “Πώς τολμάς να αφήνεις τη δουλειά σου πίσω για να δουλέψεις;” “Γιατί μεγαλώνεις το παιδί σου έτσι;” και αναρωτιέσαι: “Μήπως αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ;”
Ο μακρύς κατάλογος για τη “σωστή” μάνα
Μεγαλώσαμε σε μια κοινωνία που γαλούχησε τις γυναίκες να πιστεύουν ότι πρέπει να γίνουν μητέρες, επειδή αυτή είναι η φύση τους. Αν πάλι μια γυναίκα αποφασίσει να μη γίνει μητέρα πρέπει να γνωρίζει πως θα πρέπει να βρίσκεται υπόλογη και απολογούμενη μια ζωή γι’ αυτή της την απόφαση.
Αλλά κι όταν μια γυναίκα γίνεται μητέρα, η κοινωνία μας, μας έμαθε ότι θα πρέπει να υπομένει τη συνεχή καταπίεση και τον ασταμάτητο κυκεώνα υπόδειξης και σχολιασμού από τους άλλους ανθρώπους για το τι “πρέπει” να κάνει τώρα που έγινε μητέρα.
Τα πολλά πρέπει και τα μη!
Μια γυναίκα, λοιπόν, όταν γίνεται μητέρα ΠΡΕΠΕΙ να μη φορά ΠΟΤΕ προκλητικά ρούχα. Από τη στιγμή που μια γυναίκα παίρνει στα χέρια της το θετικό τεστ εγκυμοσύνης – της επιτρέπονται ευτυχώς κάποιες μέρες εορτασμού του γεγονότος – πρέπει να τρέξει στα μαγαζιά για να αγοράσει καινούρια ρούχα.
Ο κατάλογος της σωστής μάνας λοιπόν επιβάλει: Μπλούζες με μέχρι 2 εκατοστά λαιμόκοψη, παντελόνια που δεν αφήνουν τα οπίσθια να διαγράφονται, φορέματα και φούστες από τον αστράγαλο και κάτω – γιατί το μίνι προκαλεί – και παπούτσια με χαμηλό τακούνι για να δείχνει “σοβαρή”.
Ακόμη, το μακιγιάζ πρέπει να είναι διακριτικό και ελαφρύ. Απαγορεύεται, όμως, να κυκλοφορεί άβαφη και ατημέλητη γιατί αυτό θα σημαίνει πως έχει παρατήσει τον εαυτό της και τον άντρα της, και έτσι θα τον χάσει.
Άρα, μια γυναίκα ΠΡΕΠΕΙ να γίνει μητέρα θέλοντας ή μη, ΠΡΕΠΕΙ να είναι όμορφη, αλλά όχι σέξι για να “κρατήσει” τον άντρα της, αλλά να μη δίνει και δικαιώματα. ΠΡΕΠΕΙ επίσης να διατηρεί το σπίτι της καθαρό και οργανωμένο χωρίς βοήθεια από οικιακές βοηθούς.
Εκτός αυτού, μια μάνα ΠΡΕΠΕΙ να πηγαίνει πάντα και παντού με τα παιδιά της. Ο χρόνος μιας μητέρας πρέπει να δίνεται και να αφοσιώνεται στα παιδιά της – και ενίοτε τον άντρα της για να μην τον “χάσει” – και να ξεχάσει όποιες δουλειές έκανε πριν, γιατί τώρα οι προτεραιότητές της έχουν αλλάξει.
Τέλος, μια μητέρα πρέπει να προσέχει τι δουλειά κάνει
Αν μια μητέρα ΠΡΕΠΕΙ να δουλέψει, υπάρχουν συγκεκριμένες δουλειές που της επιτρέπονται να κάνει. Καταρχάς, απαγορεύονται οι δουλειές που την κρατούν πολλές ώρες μακριά από το σπίτι. Οι καλύτερες δουλειές είναι αυτές που τελειώνουν την ώρα που σχολάνε τα παιδιά από το σχολείο – ναι, την ώρα του σχολείου επιτρέπεται να δουλεύεις – για να περνάς δημιουργικό χρόνο με τα παιδιά μετά το πέρας των μαθημάτων.
Αν τώρα η δουλειά σου έχει να κάνει με τα Social Media ή άλλες δουλειές που δε θεωρούνται “σοβαρές”, ή/και αν η δουλειά σου εμπεριέχει ταξίδια στο εξωτερικό που σε κρατούν μακριά από τα παιδιά σου, τότε συγνώμη αλλά η ενασχόλησή σου με αυτήν πρέπει να σταματήσει τη στιγμή που παίρνεις το παιδί σου αγκαλιά για πρώτη φορά. Σε μια μητέρα απαγορεύεται να ασχολείται με ευτελείς – μη κοινωνικά αποδεκτές – δουλειές και να παρατάει τα παιδιά της για επαγγελματικά ταξίδια.
Η πατριαρχική κοινωνία μας, μας το απαγορεύει καθέτως. Επίσης, απαγορεύεται μια μητέρα να ασχολείται με τα κοινά. Από που κι ως που θα έχει μια μάνα πολιτικό βήμα, όταν πρέπει να αλλάζει πάνες; Και πόσες ώρες θα χρειάζεται να αφοσιώνει στην καριέρα της; Και τα παιδιά της θα μεγαλώσουν με γιαγιάδες και νταντάδες για να κάνει αυτή καριέρα;
Προσοχή: Aν είσαι άντρας όλα τα παραπάνω δεν ισχύουν για σένα
Εντούτοις, σ’ έναν άντρα επιτρέπεται να: Φορά ό,τι θέλει – αφού δεν είναι υπόλογος σε κανέναν για το ντύσιμο του, να δουλεύει όπου και όσες ώρες θέλει – αφού μένει η μάνα με τα παιδιά στο σπίτι, και να λείπει όσες ώρες θέλει από το σπίτι του – αφού του το επιβάλλει η δουλειά. Αν λοιπόν είχες την “τύχη” να γεννηθείς άντρας, η κοινωνία σου επιτρέπει να κάνεις όσα μια γυναίκα δεν μπορεί.
Κι αν κάποτε μας ρωτήσει κανείς αν οι μάνες που ντύνονταν με ζιβάγκο και μακριές φούστες και κλείστηκαν στο σπίτι για να μεγαλώσουν “σωστά” τα παιδιά τους ήταν αληθινά ευτυχισμένες, θα τους απαντήσουμε: “Όχι. Δεν ξέρω. Δεν τις ρώτησα ποτέ”. Τι σημασία έχει, άλλωστε; Σκοπός της κάθε μάνας εκεί έξω είναι να ντύνεται και να φέρεται σωστά για να την αποδέχεται η κοινωνία, αγνοώντας την προσωπική της ευτυχία και κατ’ επέκταση αυτή των παιδιών της.