Pink Vanity

Δύο πολύ rock ‘n’ roll αγόρια, ο Κωνσταντίνος και ο Άλεξ Κρομμύδας, μιλούν στην Αναστασία Βαϊτσοπούλου για την indie μπάντα τους, την τραπ και την αρρενωπότητα.

Πάλλονται σε glam-rock’n’roll vibes, θυμίζουν brit pop συγκροτήματα, που ξεκίνησαν ως μια μικρή μπάντα απ’ το Sheffield και πλέον έχουν γίνει headliners σε μεγάλα φεστιβάλ και ήδη στα ‘20s τους έχουν καταφέρει να γίνουν talk of the town. Ο Κωνσταντίνος και ο Άλεξ Κρομμύδας ένωσαν τις δυνάμεις τους και τις μουσικές ανησυχίες τους το καλοκαίρι του ‘19 και δημιούργησαν τους Pink Vanity

«Ξεκινήσαμε να παίζουμε μαζί μουσική με τον αδερφό μου σε ένα ξεκούρδιστο πιάνο και μια ακουστική κιθάρα. Μετά, ήρθε η καραντίνα και είχαμε πολύ χρόνο, οπότε γράψαμε πολλά τραγούδια μαζί τότε» λέει ο Κωνσταντίνος ενώ πίνουμε την πρώτη μας μπύρα στην Κακουργιοδικείου στου Ψυρρή. Αυτό το boy band αγαπά τα ξεκούμπωτα πουκάμισα, τα μακριά μαλλιά, τα vintage aesthetics και την αγγλόφωνη μουσική και μπορεί να μετατρέψει ένα γαυδιώτικο πανηγύρι με κρητικά και ικαριώτικα σε φάση rock’n’roll μέχρι το ξημέρωμα πάνω στην αμμουδιά. 

«Το “Vanity” προέκυψε γιατί νομίζω ότι η ζωή είναι λίγο μάταιη. Ό,τι και να κάνεις, τίποτα δεν σου δημιουργεί την απόλυτη ικανοποίηση. Τα πράγματα είναι ρευστά, κάνεις σχέδια που δεν γίνονται. Ενώ το “Pink” θέλει να δώσει την playful διάσταση και την αντίθεση με τη ματαιοδοξία, σαν μια δέσμη φωτός που μπορεί πάντα να υπάρχει και ένα safe place, όπως λέει και το άλμπουμ μας. Θέλουμε να είναι ένα μέρος που πάντα μπορείς μέσα σε αυτή τη ματαιότητα της ζωής και όλα τα δύσκολα και σκληρά που γίνονται τριγύρω να δημιουργείς και να υπάρχεις» συνεχίζει ο Κωνσταντίνος.

Οι Pink Vanity. Φωτογραφία: Δημήτρης Καπάνταης

Κι ο Άλεξ μού εξηγεί, με εικονοπλαστικό τρόπο: «Είναι αυτό το συναίσθημα –δεν ξέρω αν το έχεις νιώσει ποτέ– που έχεις τελειώσει μόλις μετά από μια γεμάτη ημέρα με δουλειές και δεν έχεις κάτι άλλο να κάνεις, οπότε οδηγάς το αμάξι σου, παίζει μουσική και κοιτάς το υπερπέραν. Κάπως έτσι εγώ θα το εξηγούσα σαν εικόνα». 

Στο σπίτι τους άκουγαν πολλή μουσική από μικρά. «Η μητέρα μας και ο παππούς μας έπαιζαν κιθάρα κι εμείς τραγουδούσαμε. Μετά ξεκινήσαμε και οι δύο πιάνο» λέει ο Άλεξ κι ο Κωνσταντίνος θυμάται ότι «Μεγαλώσαμε στην εποχή του LimeWire, όπου κατεβάζαμε άπειρα κομμάτια και ακούγαμε, καθώς και τα βινύλια που είχαμε στο σπίτι». Τα δύο αδέρδια αναπολούν τις εποχές με τα φορητά CD players και τα πολύχρωμα mp3 players που κουβαλούσαν παλιά όπου κι αν πήγαιναν.

«Στο αμάξι του παππού, παλιά, βάζαμε κασέτες κλασσικής μουσικής, Haydn και Mozart. Ακούγαμε και πολύ Led Zeppelin, Pink Floyd, Beatles, Rolling Stones, Joni Mitchell πέρα από κλασσική μουσική» λέει ο Κωνσταντίνος.

Ο Κωνσταντίνος και ο Άλεξ Κρομμύδας είναι rockstar material. Φωτογραφία: Δημήτρης Καπάνταης

Οι Pink Vanity είναι μια φρέσκια μπάντα, με ωραίο, ποιητικό στίχο που φτιάχνει εικόνες, αλλά και κοινωνικές ανησυχίες. «Οι άνθρωποι σήμερα έχουν τεράστια προβλήματα, γίνεται πόλεμος στην Παλαιστίνη, πόλεμος στην Ουκρανία, το 97%-98% του παγκόσμιου πλούτου ανήκει σε δέκα άτομα και γίνονται όλα αυτά τα αισχρά που μας συμβαίνουν και προσπαθούμε να τα αντιμετωπίσουμε».

Για τον Άλεξ «είναι περίεργο το να υπάρχει τόση βία. Είναι περίεργο το να υπάρχει τόση επιθετικότητα. Αγωνίζεσαι για να έχεις δημόσια υγεία, για να έχεις δημόσια πανεπιστήμια, κυριαρχεί ένας πανικός στον κόσμο, γιατί όλα αυτά που τα έχεις ανάγκη, όταν δεν σου προσφέρονται, δημιουργείται μια οργή. Έτσι, αυτήν την οργή τη βγάζεις στο συνάνθρωπό σου, γιατί είσαι οργισμένος και δεν ξέρεις τι να κάνεις. Πρέπει να κατευθύνουμε τον θυμό μας στη σωστή κατεύθυνση. Δεν μπορώ να βγάλω τα νεύρα μου από εγώ σε κάποιον, επειδή εκεί μπορώ. Επειδή ανήκει σε μια αδύναμη ομάδα».

Η τραπ, ο σεξισμός και τα fragile masculinities

Ο Άλεξ λέει ότι «Τα τραπ κομμάτια έχουν μέσα μειωτικές φράσεις για τις γυναίκες, μιλούν για όπλα και ναρκωτικά. Τι να μου πουν αυτά; Το να πάω κάπου και να ακούω “γαμώ τη γκόμενα, όπλα, ναρκωτικά, είμαι μάγκας” είναι big dick energy, δεν τη χρειάζομαι, ευχαριστώ. Να μιλήσουμε λίγο για τα συναισθήματά μας, να μιλήσουμε λίγο για την ανθρωπιά μας, να μιλήσουμε λίγο για το αν είμαστε καλά. Εμείς κάνουμε το αντίθετο πράγμα απ’ αυτό και γι’ αυτό κιόλας δεν είμαστε εμπορικοί».

Φωτογραφία: Δημήτρης Καπάνταης.

«Έχουμε βαρεθεί τους βαρβάτους άντρες» συμπληρώνει το ένα μισό των Pink Vanity. «Για όλους τους straight και μάτσο άντρες είμαστε πολύ γκέι και για τα queer άτομα είμαστε πολύ straight. Για τους πολύ αριστερούς, είμαστε μεσοαστοί και για τους πλούσιους συντηρητικούς, είμαστε πλέμπα. Η πατριαρχία έχει κάνει πολύ μεγάλο κακό και συνεχίζει να κάνει. Αλλά εγώ μπορούσα να μη γεννιόμουν άντρας; Το έχω νιώσει αυτό το συναίσθημα. Ήταν ένας από τους λόγους που έφυγα από το Ωδείο Αθηνών. Όλα τα αγόρια είχαμε φάει καταπίεση ότι φέρουμε χαρακτηριστικά τυπάδων»

Ερωτεύονται οι νέοι σήμερα;

Το “Late Night Pleasures” ήταν το πρώτο κομμάτι που έβγαλαν οι Pink Vanity για να δείξουν ότι βλέπουν τη «ζωή σαν έναν πίνακα γεμάτο χρώματα, έρωτα, ταχύτητα». Πώς βλέπουν άραγε τον έρωτα και τη σχέση των νέων ανθρώπων με αυτόν; 

«Αισθάνομαι ότι όσο περισσότερο ο άνθρωπος είναι πληγωμένος και έχει μέσα του κενά, τόσο δυσκολότερο είναι να ερωτευτεί. Επειδή η κοινωνία στην οποία ζούμε μας πληγώνει συνέχεια, έχει δημιουργήσει μια απόσταση στις ανθρώπινες σχέσεις. Η Αθήνα και η κάθε Αθήνα, το Λονδίνο και κάθε πόλη του δυτικού κόσμου, νομίζω ότι πλέον έχει βασιστεί στο να τον καταστρέφει τον έρωτα. Έχουν χαθεί τα ρομαντικά πράγματα. Αν προσπαθείς όλη σου τη ζωή να πετύχεις κάτι, δεν έχεις χρόνο να αναπνεύσεις. Κι άμα δεν έχεις χρόνο να αναπνεύσεις, δεν έχεις χρόνο να ερωτευτείς. Γιατί ο έρωτας είναι μια ανάσα» σημειώνει ο Κωνσταντίνος

Φωτογραφία: Δημήτρης Καπάνταης

«Έρωτας είναι τα απλά πράγματα. Να κοιτάς το άλλο άτομο στα μάτια και να χαμογελάς. Να υπάρχει η σύνδεση. Όλοι οι άνθρωποι τελικά ψάχνουν, κατά την ταπεινή μου άποψη, την κατανόηση, το να νιώσεις ότι σε καταλαβαίνει κάποιος. Κι αυτό το κάνει τόσο μαγικό» συμπληρώνει ο Άλεξ. «Είναι σαν να σου τραβάνε ένα χαλάκι και να πέφτεις σε μια νεροτσουλήθρα που δεν ξέρεις πού πηγαίνει, αλλά είναι μια πάρα πολύ διασκεδαστική νεροτσουλήθρα».

Το safe place των Pink Vanity

Με περίσσεια χαρά και ενθουσιασμό ο ένας frontman της αθηναϊκής μπάντας λέει αβίαστα πως το stage είναι για τον ίδιο το safe place. «Αυτό επιβεβαιώθηκε όταν ήμασταν το opening act των Coldplay στο ΟΑΚΑ και μπροστά σε 40.000 κόσμου ένιωσα πάρα πολύ όμορφα, σα να παίζω στο δωμάτιό μου» αναφερέρει ο Κωνσταντίνος, ενώ σε πιο ρομαντικό τόνο συνεχίζει ο αδερφός του:

«Για μένα, το safe place μου είναι να είμαι κάπου ήσυχα, χωρίς πολύ κόσμο, ιδανικά ή με καλούς φίλους ή σύντροφο, να έχουμε μόλις μαγειρέψει μια μακαρονάδα, να πίνουμε κρασί και να ακούμε τζαζ. Ή να είμαι στη Δονούσα, εκεί στο σούρουπο που έχουν δέσει όλα τα χρώματα στη ζώνη του Λυκόφωτος και να πίνω ένα ωραίο ρούμι».

Φωτογραφία: Δημήτρης Καπάνταης.

Τι σημαίνει “Metatraumatised”; 

Ταξιδεύοντας μέσα από τους στίχους των κομματιών των Pink Vanity, πέφτω πάνω σε μια λέξη που δεν έχω ξανασυναντήσει που είναι τίτλος ενός κομματιού τους. “Metatraumatised”. Ο Άλεξ έπλασε αυτή τη λέξη για να μεταφέρει αυτό που ένιωθε ένα φεγγάρι: «Όλοι φέρουμε τραύματα ανεξαιρέτως. Αυτήν την περίοδο βλέπω για δεύτερη φορά, το “Mad Men” και είναι η επιτομή του “Metatraumatised”, αν μπορώ να το περιγράψω έτσι. Όσο και να λες ψέματα στον εαυτό σου ότι είσαι καλά, είναι οκέι το να μην είσαι. Το συναίσθημα της θλίψης είναι ένα πολύ όμορφο συναίσθημα. Τα τραύματά μας είναι και η αλήθεια μας, έτσι; Αλλιώς θα ήμασταν ρομπότ ή AI».

“Metatraumatised” Φωτογραφία: Δημήτρης Καπάνταης

«Τα τραύματα είναι κάτι που νομίζω φέρουμε σαν ένα μωρό μέσα μας και όσο καλύτερα μπορούμε να του φερθούμε και να το αγκαλιάσουμε, χωρίς να έχουμε άρνηση, θυμό και αχμηρά συναισθήματα, τόσο πιο καλά είμαστε σε σχέση με αυτό και μπορούμε να πορευόμαστε στη ζωή» συνεχίζει ο Κωνσταντίνος. «Θεωρώ ότι η ψυχοθεραπεία είναι κάποιο αγαθό, το οποίο θα έπρεπε να παρέχεται δωρεάν για όλους. Παρέχεται μερικώς μόνο και δεν είναι καθολικά προσβάσιμο».

Οι Pink Vanity Live στην Αθήνα

Μετά από ένα roadtrip στην Ελλάδα, οι Pink Vanity έπαιξαν live στην Αθήνα, όπου εμφανίστηκαν με τους Budgerigar και τη Savina Dervishi στις 19 Οκτωβρίου στο Arch Club.

«Δίνουμε πολλή ενέργεια, γιατί είμαστε πολύ live μπάντα» τονίζει ο Άλεξ. 

«Ήταν ένα party, όπως κάθε live μας προσπαθούμε να είναι party. Φτιάχνουμε ωραία visuals και έχουμε guest καλλιτέχνες που τραγουδάνε μαζί μας» λέει ο Κωνσταντίνος, λίγο πριν μας χαιρετήσει κι ανέβει στο πατίνι του. «Ήταν ένα επετειακό το party και εκτονωθήκαμε!».

Γνωμούλα;
+1
0
Έκλαψα
+1
0
Βαριέμαι
+1
0
Νευρίασα
+1
3
Αγαπώ
+1
0
Σοκαρίστηκα