Η μεγαλύτερη δόξα, λένε, είναι που ξανασηκώνεσαι κάθε φορά που πέφτεις.
–Didi-Αφροδίτη
Aυτή, δεν είναι άλλη, μια απλή ιστορία δόξας, αλλά μια ιστορία για το πως ο «διακόπτης» μου έγινε φωτοκύτταρο. Δεν έγινε από τη μια στιγμή στην άλλη, ούτε εύκολα. Χρειάστηκε να παλέψω με φίλους, με εχθρούς, μα κυρίως με τον εαυτό μου.
Χρειάστηκε να με πείσω πως όλα ξεκινούν από μένα. Αν εγώ δεν πατήσω το διακόπτη του “on”, τότε μοιραία θα μείνω πάντα στο “off”. Όταν το κατάλαβα αυτό, τότε ξεκίνησαν όλα. Τότε ξεκίνησε η πραγματική πορεία ζωής μου.
Είμαστε ζωντανοί. Είμαστε άνθρωποι.
Δεν είμαστε τέλειοι. Κάνουμε λάθη. Όμως, δοκιμάζουμε πάλι. Νέα πράγματα, ίσως. Ο δρόμος δεν είναι ευθεία. Πέφτουμε. Πληγωνόμαστε. Πονάμε και σιγά-σιγά, σηκωνόμαστε πάλι. Μαχόμαστε.
Προσπαθούμε ξανά. Μαθαίνουμε. Μεγαλώνουμε. Και μέσα από αυτή τη διαδικασία που λέγεται ΖΩΗ, τελικά ξεχωρίζουμε τι έχει αξία! Και για τον καθένα αυτό είναι ένα πολύ διαφορετικό συναίσθημα!
Εγώ, λοιπόν, πριν μάθω τι πραγματικά έχει αξία για μένα μέσα από την διαδικασία της “ζωής” καθημερινά, κάθε τι που μου συνέβαινε αρνητικό ήταν σαν ένα μικρό τέλος. Σαν ένας διακόπτης που σβήνει και μένεις στο σκοτάδι.
*Δεν πετύχαινα τον στόχο μου… off
*Δεν έβρισκα την αγάπη που ήθελα…off
*Ούτε έχανα τα κιλά που ήθελα… off
*Δεν μπορούσα να συνεννοηθώ με άνθρωπο…off
*Δεν τα πήγαινα καλά στη δουλειά… off
*Δε συζητώ για τον χαμό ενός ανθρώπου…off
*Δεν, ΔΕΝ, δεν, ΔΕΝ… και τελικά… OFF!
Πάλι και πάλι και πάλι
Όμως, αναγκαστικά έπρεπε να προσαρμοστώ στα δεδομένα, γιατί: ΟΛΑ ΗΤΑΝ “ON”! Όλος ο κόσμος συνέχιζε να βρίσκεται στο φως! Άρα, κάπως έπρεπε να βοηθήσω τον εαυτό μου να βγει από το σκοτάδι. Πως όμως; Πως μπορούσα να το κάνω αυτό;
Πώς αλλιώς, μα φυσικά ανάβοντας το διακόπτη!
Δεν είναι εύκολο, θέλει πολύ υπομονή, θέλει επιμονή, θέλει πίστη, θέλει αγάπη για τον εαυτό σου μα και για τους γύρω σου. Αυτά όλα είναι αξίες!
Η μετάβαση δεν είναι εύκολη ούτε και απλή. Είναι, όμως, μια μεγάλη διαδρομή. Δεν ξέρεις τι θα πετύχεις στο διάβα σου. Πάντοτε υπάρχουν και τα σκαμπανεβάσματα.
Ποιος σου λέει ότι κάνοντας ένα βήμα μπροστά δε θα επηρεαστείς αρνητικά και δε θα βρεθεί αυτό το κάτι, αυτή η τέλεια καταιγίδα πραγμάτων που θα σε τραβήξει ξανά προς το σκοτάδι; Πώς μπορείς να μείνεις ανεπηρέαστος από τα σχόλια, την κοινωνία και τον περίγυρό σου;
Και όταν πέσεις, τι γίνεται αν δε βρίσκεται κάποιος εκεί κοντά για να σε σηκώσει; Μερικές φορές, ο μόνος άνθρωπος που μας απλώνει το χέρι για να σηκωθούμε είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Έτσι κι εγώ. Σήκωσα τον εαυτό μου.
Και μαζί μ’ αυτόν, σήκωσα και το διακόπτη στο “on”
!Ξανά θέτω στόχους… ON
!Ξαναπιστεύω ότι θα βρω την αγάπη που θέλω…ON
!Ξαναβρίσκω τη φόρμα μου…ON
!Ξαναπροσπαθώ να μιλάω με τον κόσμο, να ανταλλάζω απόψεις και να μαθαίνω…ON
!Ξαναβρίσκω τρόπους να αποδίδω στην δουλειά μου, οποία και να είναι… ΟΝ
!Ξαναπιστεύω στη ζωή βλέποντας μικρά μωρά που γεννιούνται…ON
!Ξανά, ξανά, ΞΑΝΑ, ξανά…και τελικά ON!
Με τις τόσες φορές που έμαθα να ανάβω πάλι τον διακόπτη, έγινα πιο σοφή, αποφάσισα να έχω φωτοκύτταρο. Αυτή είναι και η στάση ζωής μου!
Η δόξα, λοιπόν, για εμένα είναι ότι όλες τις φορές που έμεινα στο σκοτάδι δεν τα παράτησα!
– Αν μπορούσα να πω στον κόσμο κάτι είναι: Μην τα παρατάς!
– Όταν πέφτεις, ΚΑΤΣΕ! ΞΑΠΛΩΣΕ ΚΙΟΛΑΣ… Πάρε τον χρόνο σου!
– Αλλά σήκω μετά!
– Άναψε το διακόπτη!
– Βρες τις αξίες σου και ζήσε γι’ αυτές!
Κι αν αυτή η κατάθεση ψυχής, η φιλοσοφία μου, μπορεί να επηρεάσει κάποιον, αυτό που θέλω να πω είναι ότι είναι αυτό που θέλεις να κάνεις, κάν’ το σήμερα, τώρα.
Σήκωσε κι εσύ το “on” και συνειδητοποίησε ότι μπορείς να κάνεις όλα όσα νομίζεις πως δε μπορείς. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου να ηρεμήσει και να ανακαλύψει τα θέλω του. Και μετά, δώσ’ του το χέρι να σηκωθεί.
————————————————–
Το να πέφτεις δεν είναι τρομερό…
Το να μη θέλεις να σηκωθείς είναι ολέθριο!
-Βίκτωρ Ουγκώ