Στο πλαίσιο της εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στο Προεδρικό Μέγαρο για την 48η επέτειο Αποκατάστασης της Δημοκρατίας, η Κατερίνα Σακελλαροπούλου και Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκφράστηκε ανοιχτά υπέρ του Δημήτρη Λιγνάδη. Εύλογα, έπειτα από μια τόσο προκλητική κίνηση, ακολούθησε θύελλα αντιδράσεων στα Social Media.
Ειδικότερα, κατά τη διάρκεια της λαμπερής εκδήλωσης, η Κατερίνα Σακελλαροπούλου, προέβη σε μια ομιλία με αφορμή (υποτίθεται) την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας, που ήταν, θεωρητικά, και ο λόγος της διοργάνωσης.
Μεταξύ άλλων, δήλωσε: «Ο λαϊκισμός ριζώνει στις αντιφάσεις και τις ανισότητες, αμφισβητώντας ανοικτά τις βασικές αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Υπονομεύει τη διάκριση των εξουσιών και την ισορροπία του πολιτεύματος». […] Η δικαιοσύνη δεν απονέμεται με βάση το κοινό περί δικαίου αίσθημα, αλλά σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους».
Τι σημαίνει, όμως, «κοινό περί δικαίου αίσθημα;»
Εάν προσπαθήσουμε να δώσουμε έναν ορισμό για «το κοινό περί δικαίου αίσθημα» θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για την επίκληση της αντίληψης της ηθικής της κοινής γνώμης, προκειμένου να αντιμετωπιστεί ένα κοινωνικό θέμα που χρήζει νομοθετικής ρύθμισης ή μια έννομη διαφορά, η οποία οδηγείται στη δικαστική κρίση.
Το «κοινό περί δικαίου αίσθημα» εμφανίζεται τόσο στον έλεγχο συνταγματικότητας των νόμων, όσο και στο Ποινικό δίκαιο και αφορά τη θεμελίωση των δικαστικών κρίσεων. Ένα από τα βασικά αντικείμενα του Ποινικού δικαίου είναι τα κακουργήματα, δηλαδή ειδεχθή εγκλήματα τα οποία προκαλούν την αναστάτωση της κοινής γνώμης.
Γι’ αυτό το, λόγο πρέπει να αποφασίζεται με μεγάλη προσοχή η ποινή την οποία θα εκτίσει κάποιος που διέπραξε ένα κακούργημα. Για την απόφαση αυτή πρέπει να ληφθεί υπόψιν, εκτός από το περιεχόμενο των νόμων, και η κοινωνική ηθική. Έτσι, έχουν συγκροτηθεί τα Μικτά Ορκωτά δικαστήρια, ποινικά δικαστήρια πρώτου βαθμού, στα οποία καλούνται κάποιοι πολίτες – ένορκοι να ψηφίσουν για την κύρωση που θα επιβληθεί στον αδικήσαντα.
Με τον τρόπο αυτό, οι ένορκοι εκφράζουν το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Αυτό εκφράζεται επιπλέον, εμπειρικά και δημοσκοπικά, μέσω δημοσιογραφικών άρθρων και δοκιμίων.
Πηγή: Κράτος Δικαίου VS Κοινό Περί Δικαίου Αίσθημα, Β. Φραντζή
Πολλά τα ερωτηματικά…
Γιατί θεώρησε η κυρία Σακελλαροπούλου ότι η αναφορά της στον ένοχο –βάσει δικαστικής απόφασης—για δύο βιασμούς ανηλίκων, Δημήτρη Λιγνάδη, είναι απαραίτητη στη γιορτή της Δημοκρατίας; Ειδικά όταν έχει ήδη ασκηθεί έφεση από την Εισαγγελέα Εφετών κατά της πρωτόδικης απόφασης περί «μη ορθής κρίσης;»
Όταν μιλάμε εκ του ασφαλούς ή προς τιμήν των συμφερόντων, οι λέξεις ξεγλιστρούν πολύ αβίαστα και απερίσκεπτα από τα χείλη μας, δημιουργώντας κύματα αναταράξεων σε μία χώρα που ήδη ταλαιπωρείται από την πύρινη λαίλαπα.
Αν ο γιος κάποιου πολιτικού προσώπου δε βρισκόταν στη θαλπωρή του σπιτιού του, αλλά στη δικαστική αίθουσα, ανάμεσα στα θύματα του Δημήτρη Λιγνάδη, θα προσπαθούσε η κυρία Σακελλαροπούλου να διαστρεβλώσει τα πράγματα;
Έπειτα, κυρία Σακελλαροπούλου, υπάρχει ένα μικρό ατόπημα στα όσα ειπώθηκαν: Ο Δημήτρης Λιγνάδης κρίθηκε ένοχος, όχι εξαιτίας του «λαϊκισμού», αλλά βάσει του Συντάγματος και της νομοθεσίας από το αρμόδιο δικαστήριο. Το ότι αφέθηκε ελεύθερος με τόσο ευνοϊκούς όρους κατευθείαν είναι πράγματι εξόφθαλμο, αλλά είναι μια άλλη συζήτηση.
Επομένως, προσπαθείτε να καταφέρετε τι; Να «θάψετε» το γεγονός; Να μας αποπροσανατολίσετε; Γιατί στην προσπάθειά σας να υπερασπιστείτε έναν (βάσει δικαστικής απόφασης) ένοχο, επικαλούμενη το Σύνταγμα και τους νόμους, επιβεβαιώνετε ότι ορθώς (βάσει νομοθεσίας) κρίθηκε ένοχος. Η δικαιοσύνη αποδόθηκε σε δύο, τουλάχιστον, θύματα του Δημήτρη Λιγνάδη.
Καταπέλτης η Έλενα Ακρίτα
Κατόπιν εορτής, κυριολεκτικά, η Έλενα Ακρίτα έγραψε τις δικές της σκέψεις στο Facebook, δίνοντάς μας έναυσμα να συνεχίσουμε να αμφιβάλλουμε, να ερευνούμε και να διερωτόμαστε γύρω από την υπόθεση Λιγνάδη:
«Ο εξευτελισμός σου να γίνει τέλειος. Η εκπόρθηση να φτάσει ως τις ρίζες των βουνών».
(«Είσαι Έλληνας», σε μουσική και στίχους Μίκη Θεοδωράκη).
Όταν ο «Ινδιάνος» έμεινε εφτά μήνες φυλακή όντας αθώος, δεν είδαμε να κάνει παρόμοια δήλωση».
Έπειτα, ακολούθησε και μια δεύτερη ανάρτηση της κυρίας Ακρίτα, η οποία παραθέτοντας αποσπάσματα του Συντάγματος, αναφέρεται κατευθείαν στην κυρία Σακελλαροπούλου:
«Σύνταγμα της Ελλάδας
Άρθρο 1, παρ. 3
«Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα».
Άρθρο 26, παράγραφος 3
«H δικαστική λειτουργία ασκείται από τα δικαστήρια· οι αποφάσεις τους εκτελούνται στο όνομα του Ελληνικού Λαού».
Σαφές κυρία Σακελλαρόπουλου, ή να σάς το κάνουμε δίφραγκα;»
Δύο λόγια…
Όπως έχει προαναφερθεί και σε προηγούμενα άρθρα, δεν είμαστε λαϊκό δικαστήριο, ούτε προσπαθούμε να γίνουμε. Σε πολλές περιπτώσεις, όμως, ορισμένες δηλώσεις είναι κάτι παραπάνω από περιττές. Κι όταν είναι περιττές, δεν πρέπει να συμβαίνουν. Κι όταν συμβαίνουν παρόλο που είναι περιττές, τότε κάτι δεν πάει καλά.
Μέχρι στιγμής, ο Δημήτρης Λιγνάδης κρίθηκε ένοχος, κυρία Σακελλαροπούλου, για δύο βιασμούς ανηλίκων. Κι όχι από εμάς, την κοινή γνώμη. Από το δικαστήριο, βάσει της τρέχουσας νομοθεσίας. Εφόσον στηρίζετε την ορθότητα του Συντάγματος και της νομοθεσίας, στηρίζετε και την απόφαση που τον καθιστά ένοχο. Σωστά;