Ζόφος.
Στο πλαίσιο της εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στο Προεδρικό Μέγαρο για την 48η επέτειο Αποκατάστασης της Δημοκρατίας, η Κατερίνα Σακελλαροπούλου και Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκφράστηκε ανοιχτά υπέρ του Δημήτρη Λιγνάδη. Εύλογα, έπειτα από μια τόσο προκλητική κίνηση, ακολούθησε θύελλα αντιδράσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ειδικότερα, κατά τη διάρκεια της λαμπερής εκδήλωσης, η Κατερίνα Σακελλαροπούλου, προέβη σε μια ομιλία με αφορμή την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας, που ήταν, θεωρητικά, και ο λόγος της διοργάνωσης.
Μεταξύ άλλων, δήλωσε: «Ο λαϊκισμός ριζώνει στις αντιφάσεις και τις ανισότητες, αμφισβητώντας ανοικτά τις βασικές αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Υπονομεύει τη διάκριση των εξουσιών και την ισορροπία του πολιτεύματος». […] Η δικαιοσύνη δεν απονέμεται με βάση το κοινό περί δικαίου αίσθημα, αλλά σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους».
Τι σημαίνει, όμως, «κοινό περί δικαίου αίσθημα;»
Εάν προσπαθήσουμε να δώσουμε έναν ορισμό για «το κοινό περί δικαίου αίσθημα» θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για την επίκληση της αντίληψης της ηθικής της κοινής γνώμης, προκειμένου να αντιμετωπιστεί ένα κοινωνικό θέμα που χρήζει νομοθετικής ρύθμισης ή μια έννομη διαφορά, η οποία οδηγείται στη δικαστική κρίση. Το «κοινό περί δικαίου αίσθημα» εμφανίζεται τόσο στον έλεγχο συνταγματικότητας των νόμων, όσο και στο Ποινικό Δίκαιο και αφορά τη θεμελίωση των δικαστικών κρίσεων. Ένα από τα βασικά αντικείμενα του Ποινικού Δικαίου είναι τα κακουργήματα, δηλαδή ειδεχθή εγκλήματα τα οποία προκαλούν την αναστάτωση της κοινής γνώμης.
Γι’ αυτό τον λόγο, πρέπει να αποφασίζεται με μεγάλη προσοχή η ποινή την οποία θα εκτίσει κάποιος που διέπραξε ένα κακούργημα. Για την απόφαση αυτή πρέπει να ληφθεί υπόψη, εκτός από το περιεχόμενο των νόμων, και η κοινωνική ηθική. Έτσι, έχουν συγκροτηθεί τα Μικτά Ορκωτά δικαστήρια, ποινικά δικαστήρια πρώτου βαθμού, στα οποία καλούνται κάποιοι πολίτες-ένορκοι να ψηφίσουν για την κύρωση που θα επιβληθεί στον αδικήσαντα. Με τον τρόπο αυτό, οι ένορκοι εκφράζουν το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Αυτό εκφράζεται επιπλέον, εμπειρικά και δημοσκοπικά, μέσω δημοσιογραφικών άρθρων και δοκιμίων.
Πηγή: Κράτος Δικαίου VS Κοινό Περί Δικαίου Αίσθημα, Β. Φραντζή
Πολλά τα ερωτηματικά
Γιατί θεώρησε η κυρία Σακελλαροπούλου ότι η αναφορά της στον ένοχο –βάσει δικαστικής απόφασης—για δύο βιασμούς ανηλίκων, Δημήτρη Λιγνάδη, είναι απαραίτητη στη γιορτή της Δημοκρατίας; Ειδικά όταν έχει ήδη ασκηθεί έφεση από την Εισαγγελέα Εφετών κατά της πρωτόδικης απόφασης περί «μη ορθής κρίσης;»
Όταν μιλάμε εκ του ασφαλούς ή προς τιμήν των συμφερόντων, οι λέξεις ξεγλιστρούν πολύ αβίαστα και απερίσκεπτα, δημιουργώντας κύματα αναταράξεων σε μία χώρα που ήδη ταλαιπωρείται από την πύρινη λαίλαπα. Έπειτα, υπάρχει ένα μικρό ατόπημα στα όσα ειπώθηκαν: Ο Δημήτρης Λιγνάδης κρίθηκε ένοχος, όχι εξαιτίας του «λαϊκισμού», αλλά βάσει του Συντάγματος και της νομοθεσίας από το αρμόδιο δικαστήριο. Το ότι αφέθηκε ελεύθερος με τόσο ευνοϊκούς όρους κατευθείαν είναι πράγματι εξόφθαλμο, αλλά είναι μια άλλη συζήτηση.
Επομένως, ποιο είναι το ζητούμενο;
Καταπέλτης η Έλενα Ακρίτα
Κατόπιν εορτής, κυριολεκτικά, η Έλενα Ακρίτα έγραψε τις δικές της σκέψεις στο Facebook, δίνοντάς μας έναυσμα να συνεχίσουμε να αμφιβάλλουμε, να ερευνούμε και να διερωτόμαστε γύρω από την υπόθεση Λιγνάδη:
«Ο εξευτελισμός σου να γίνει τέλειος. Η εκπόρθηση να φτάσει ως τις ρίζες των βουνών».
(«Είσαι Έλληνας», σε μουσική και στίχους Μίκη Θεοδωράκη).
«Όταν ο “Ινδιάνος” έμεινε εφτά μήνες φυλακή όντας αθώος, δεν είδαμε να κάνει παρόμοια δήλωση».
Έπειτα, ακολούθησε και μια δεύτερη ανάρτηση της κυρίας Ακρίτα, η οποία παραθέτοντας αποσπάσματα του Συντάγματος, αναφέρεται κατευθείαν στην κυρία Σακελλαροπούλου:
«Σύνταγμα της Ελλάδας
Άρθρο 1, παρ. 3
«Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα».
Άρθρο 26, παράγραφος 3
«H δικαστική λειτουργία ασκείται από τα δικαστήρια· οι αποφάσεις τους εκτελούνται στο όνομα του Ελληνικού Λαού».
Σαφές κυρία Σακελλαρόπουλου, ή να σάς το κάνουμε δίφραγκα;»
