«Αυτό θα είναι το δώρο μου για τη γιορτή της μητέρας. Καλύτερα να μην ξέρει». Η Φόρμα Ανώνυμων ιστοριών κλείνει έναν χρόνο λειτουργίας.

Περίπου ένα χρόνο πριν, την Πρωτομαγιά του 2022, ξεκίνησα τη Φόρμα Ανώνυμων Ιστοριών, μια φόρμα στην οποία μπορεί να μπει και να γράψει ανώνυμα οτιδήποτε έχει ανάγκη να εκφράσει όποια και όποιος θέλει.

Όταν το έκανα, περίμενα ότι θα λαμβάνω τρολιές, βρισιές και ερωτικές εξομολογήσεις (όχι προς εμένα). Αποσκοπούσα, βέβαια, στο να παίρνω έμπνευση ώστε να ζωγραφίζω, αυτό ήθελα να κάνω τότε, να ζωγραφίζω. Οι δύο πρώτες ιστορίες που έλαβα ανώνυμα στη Φόρμα ισοπέδωσαν τις πεζές μου προσδοκίες. 

Η πρώτη ιστορία είχε τίτλο: «Δώρο για τη γιορτή της μητέρας»  και έγραφε:

«Ήμουν έγκυος, ήταν εξωμήτριο. Το αφαίρεσαν μαζί με τη σάλπιγγά μου, μια βδομάδα πριν. Νιώθω ένα κενό. Αναρωτιέμαι τι το έκαναν μετά την επέμβαση. Η καρδιά παλλόταν, την είδα στον υπέρηχο. Αναρωτιέμαι αν θεωρούταν ζωή επειδή είχε καρδιά. Αρκεί αυτό; Έρχεται η μέρα της μητέρας και φοβάμαι, δεν θέλω να δω κανέναν. Η μάνα μου θα μου εύχεται να γιορτάσω σύντομα τη μέρα αυτή κι εγώ. Δεν της έχω πει τίποτα. Αυτό θα είναι το δώρο μου για τη γιορτή της μητέρας. Καλύτερα να μην ξέρει. Την αγαπώ πολύ. Δεν θέλω να πονέσει».

Η δεύτερη ιστορία έγραφε:

«Όταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω σαν τη μαμά μου! Τη μαμά μου τη λένε Μαρία, αλλά εμείς τη φωνάζουμε Μαίρη, αν και ο μπαμπάς καμιά φορά τη λέει κοιμισμένη. Εγώ, βέβαια, πιστεύω ότι το λέει επειδή η μαμά ξυπνάει κάθε μέρα στις 5 το πρωί. Η μαμά μου είναι όμορφη, ευγενική και μορφωμένη. Ο μπαμπάς μου την αγαπάει πολύ! Τόσο που κάθε φορά που της φωνάζει «γ@μ@ το μ@@νί που σε πέταγε παλιό π@τ@να», εκείνη τρέμει από συγκίνηση. Όταν δεν καταλαβαίνω μαθηματικά, η μαμά μου με βοηθάει πολύ! Μου τραβάει τα μαλλιά και μου φωνάζει: «Βάλ’ το επιτέλους να δουλέψει»

«Όταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω σαν τη μαμά μου. Γι’ αυτό, όταν παίζω με τις κούκλες μου τις χτυπάω και μετά τις αγκαλιάζω και κλαίω, όπως κάνει κι η μαμά μου δηλαδή. Κάθε φορά που ο μπαμπάς μας χτυπάει ή μας βρίζει, η μαμά λέει ότι πρέπει να κάνουμε υπομονή και να μην αντιδρούμε, μιας και δεν είχε πάρει, λέει, αγάπη όταν ήταν μικρός. Μόνο που μεγάλωσα πια μαμά, μα ο μπαμπάς δεν άλλαξε ποτέ του. Φαίνεται, η αγάπη μας δεν ήταν αρκετή. Στα 24 μου πια κατάλαβα ότι το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγάλωνα ήταν τοξικό, μη φυσιολογικό, κακοποιητικό. Στις πόσες συνεδρίες θεραπεύεται η ρημάδα η ψυχή μού λες;»

Επαναλαμβάνω, ήταν οι δύο πρώτες ιστορίες που έλαβα όταν κάλεσα κόσμο να μπει και να γράψει ό,τι θέλει ανώνυμα σε μια φόρμα. Περιττό να προσπαθήσω να αναλύσω ή να μιλήσω για αυτές τις ιστορίες. Μιλούν από μόνες τους, ουρλιάζουν.

Ήταν η πρώτη φορά που ερχόμουν σε επαφή, τόσο άμεσα, με τόσο σκληρές ιστορίες. 

Μια γυναίκα εκμυστηρεύτηκε κάτι που δεν μπορούσε να αποκαλύψει στην ίδια της τη μητέρα και μια άλλη, σχεδόν την ίδια στιγμή, έγραψε όλα αυτά που δεν μπορούσε να πει στη δική της μητέρα, λίγες μέρες πριν τη γιορτή της μητέρας.

Παρόλο που ήταν οι πρώτες ιστορίες που έλαβα, δεν τις ανέβασα κατευθείαν. Έκλεισα την οθόνη του λάπτοπ και πήγα μια βόλτα. Στο δρόμο σκεφτόμουν ότι δεν υπάρχει λόγος να ανεβάσω αυτές τις ιστορίες. Άλλωστε, εγώ ζήτησα από τον κόσμο να με τροφοδοτεί με τις ιδέες του για να έχω έμπνευση να ζωγραφίζω, όχι να μου λέει τα μυστικά του. 

Δεν έχω τη δύναμη και την όρεξη να διαχειρίζομαι τόσο επώδυνες εξομολογήσεις. Αυτά σκεφτόμουν, οι δικαιολογίες έπεφταν βροχή στο μυαλό μου. Όταν γύρισα σπίτι είχα σκεφτεί αρκετές δικαιολογίες, ώστε να έχω πειστεί ότι δεν θα ανεβάσω αυτές τις ιστορίες.

Μπήκα να δω μήπως έχει έρθει κάτι νέο στη Φόρμα. Είχε έρθει μια γλυκιά σκέψη για το ηλιοβασίλεμα, η τρίτη ιστορία στη σειρά. Εμπνεύστηκα από αυτήν, ζωγράφισα κάτι και την ανέβασα. Ήταν η Φόρμα 1: Η στιγμή του ηλιοβασιλέματος.

Όσες δικαιολογίες κι αν είχα σκαρφιστεί για να απαλλάξω τον εαυτό μου από το βάρος εξανεμίστηκαν όταν διάβασα την τέταρτη ιστορία, και την πέμπτη και την έκτη… 

Όλες επώδυνες ιστορίες, για οικογενειακά και ψυχολογικά προβλήματα, επώδυνα βιώματα σεξουαλικής κακοποίησης, αμβλώσεις, αποβολές, κ.ά. – ιστορίες κυρίως γραμμένες από γυναίκες. Κατάλαβα ότι αυτό θα έκανα από εδώ και στο εξής, ότι σε αυτό θα αφιέρωνα το λογαριασμό μου στο Instagram.

Κατάλαβα ότι πολλά άτομα έχουν την ανάγκη όχι μόνο να μιλήσουν, αλλά και να ακουστούν. Αφού τις ζωγράφισα, ανέβασα τις δύο πρώτες ιστορίες. Έγιναν η Φόρμα Νο.4 – Δώρο για τη γιορτή της μητέρας και η Φόρμα Νο.5 – Γιορτή της μητέρας.

Από τότε, έχει περάσει ένας χρόνος, η Φόρμα έχει λάβει πάνω από 1.000 ιστορίες, έχω ανεβάσει μέχρι τώρα 182 ιστορίες, με διάφορες μορφές. Κάθε ιστορία πρέπει να έχει τον χώρο της και τον χρόνο της, δεν έχει νόημα να τις ανεβάσω όλες μαζί ή να ανεβάζω πέντε-πέντε κάθε μέρα.

Πλέον, όταν ανεβάζω μια ιστορία γνωρίζω ότι ένα άτομο βοηθήθηκε, έστω με αυτόν τον τρόπο, έστω προσωρινά, είδε τον εαυτό του να γράφει, να εξωτερικεύει, να μιλάει, να ακούγεται κι αυτό είναι ένα πρώτο βήμα προς την εξιλέωση.

Όταν ανεβάζω μια ιστορία πλέον ξέρω ότι κι άλλα άτομα με παρόμοια βιώματα θα εμπνευστούν και θα θελήσουν να γράψουν, να μιλήσουν, να ακουστούν.

Όταν ανεβάζω μια ιστορία που περιέχει μια έκκληση για βοήθεια, ξέρω ότι άλλα άτομα θα μου στείλουν μήνυμα και θα μου πουν ότι θέλουν να βοηθήσουν με διάφορους τρόπους. Θα ανακοινώσω αυτή την προθυμία για βοήθεια και αν θελήσει το άτομο που έγραψε την ιστορία, θα μου στείλει μήνυμα στο Instagram για να το φέρω σε επαφή με άλλα άτομα.

Κάθε φορά που ανεβάζω μια ιστορία, ξέρω ότι ένα άτομο βρήκε τη δύναμη να μιλήσει, ένιωσε την ασφάλεια της ανωνυμίας και τη σιγουριά ότι θα ακουστεί και εξέφρασε κάτι που ίσως δεν είχε ομολογήσει σε κανέναν μέχρι τώρα, ούτε καλά-καλά στον ίδιο του τον εαυτό.

Τις δύο πρώτες ιστορίες πάντα θα τις θυμάμαι πολύ έντονα. Πολλές από τις ιστορίες που έχω διαβάσει, έχουν αφήσει ένα ανεξίτηλο σημάδι στη σκέψη μου και σίγουρα έχουν επηρεάσει τη συμπεριφορά μου – με έχουν αλλάξει σαν άνθρωπο, γενικά.

Ιστορίες ανθρώπων μπλέκονται μεταξύ τους και δημιουργούν ένα δίκτυο αλληλοκατανόησης και, κάποιες φορές, και αλληλοβοήθειας. Ένα χρόνο πριν, δεν θα πίστευα ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό.

Τώρα που γράφω αυτές τις σκέψεις, έναν χρόνο μετά το ξεκίνημα της Φόρμας, ήρθε ξανά η Ημέρα της Μητέρας.

Γνωμούλα;
+1
0
Έκλαψα
+1
0
Βαριέμαι
+1
0
Νευρίασα
+1
0
Αγαπώ
+1
0
Σοκαρίστηκα