Βιβλία, πραγματικότητα

Η ομαλή επαναπροσαρμογή στην πραγματικότητα μετά τις διακοπές είναι ένας μύθος. Δεν υπάρχει, κανένας δεν έχει κατακτήσει τις βουνοκορφές της -και αν κάποιος υποστηρίξει ότι τα έχει καταφέρει, κατά πάσα πιθανότητα ψεύδεται και απλώς αρέσκεται να γράφει: “Καλό χειμώνα” στα σόσιαλ από την τρίτη εβδομάδα του Αυγούστου. Για να μην μας πέσουν βαριές, όμως, οι πρώτες διαδρομές στο μετρό μέχρι τη δουλειά και ο συνεχιζόμενος καύσωνας, ο ποτισμένος με αυτή την άθλια υγρασία, κάναμε μια λίστα με μερικά βιβλία που θα σώσουν τις πρώτες φθινοπωρινές σας μέρες από το νόστο και την σπαρίλα. Κυρίως από την τελευταία.

Η Γιάνσον είναι γνωστή για την δημιουργία των Μούμιν, μιας σειράς παιδικών βιβλίων με ήρωες κάτι γλυκύτατα πλασματάκια που μοιάζουν με ιπποπόταμους, εκτός όμως από αυτά έχει γράψει και εννιά βιβλία για ενήλικες. Το Βιβλίο του Καλοκαιριού που κυκλοφόρησε πριν μερικούς μήνες είναι ένα από αυτά. Το μυθιστόρημα αφηγείται την ιστορία γιαγιάς και εγγονής που περνούν τη διάρκεια του καλοκαιριού σε ένα μικροσκοπικό παρθένο νησί στον Κόλπο της Φινλανδίας. Οι δύο χαρακτήρες εξερευνούν τη φύση, διασκεδάζουν, ενίοτε μαλώνουν, και κυρίως συζητούν για τα μεγάλα και τα μικρά θέματα της ζωής. Η διαφορά ηλικίας των δύο χαρακτήρων παίζει και αυτή το ρόλο της. Μέσα από την συμβίωσή τους βλέπουμε μια ενδιαφέρουσα αναπαράσταση των διαγενειακών σχέσεων και τον τρόπο που κάθε μια γενιά βλέπει και αντιλαμβάνεται τον κόσμο.

Σε λίγες εβδομάδες, συμπληρώνεται ένας χρόνος από το τρομοκρατικό χτύπημα της Χαμάς και την έναρξη της εθνοκάθαρσης των Παλαιστινίων της Γάζας από το κράτος του Ισραήλ. Πολύ πριν την κλιμάκωση των γεγονότων της 7ης Οκτωβρίου, το Μεσανατολικό είχε μπει για τα καλά στη φορμόλη και μονάχα μια χούφτα ακτιβιστών ασχοληθούν σοβαρά με τη δικαιοσύνη του παλαιστινιακου λαού. Το Για την Παλαιστίνη είναι ένας γραπτός διάλογος του ισραηλινού ιστορικού Ιλάν Παπέ με τον Εβραίο Αμερικανό ακαδημαϊκό Νόαμ Τσόμσκι, τον οποίο συντονίζει ο ακτιβιστής και συγγραφέας Φρανκ Μπαρά, κυκλοφόρησε το 2015 και πριν λίγες εβδομάδες μεταφράστηκε επιτελους στα ελληνικά. Η συζήτηση είναι χωρισμένη σε τρία μέρη και περιλαμβάνει έναν τεράστιο όγκο πληροφοριών τόσο για τον σιωνισμό και το κίνημα BDS, όσο και τη λύση των δύο κρατών.

Το προτεινόμενο για Booker, ημιαυτοβιογραφικό μυθιστόρημα, της Ράιμο είναι μια κλαυσίγελη αποτύπωση της ζωής μιας millennial γυναίκας που γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ρώμη σε μια τυπική, ιταλική οικογένεια. Η αφήγηση είναι εξαιρετική, η γραφή της Ράιμο τρέχει σαν γάργαρο νερό, ενώ η περιγραφή της μικροαστικής τετραμελούς οικογένειας της πρωταγωνίστριας θα θυμίσει σε πολλούς τις αντίστοιχες ελληνικές, αφού όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός “Ούνα φάτσα, ούνα ράτσα”.

Μαζί με τα βιβλία της Σάλι Ρούνεϊ, το εξαιρετικό Ας πούμε πως είμαι εγώ είναι ίσως μια από τις πιο πετυχημένες λογοτεχνικές αποτυπώσεις μιας γενιάς που γεννήθηκε στα απόνερα της χρυσής εποχής για να ξεβραστεί στα βράχια της κρίσης και της ανασφάλειας. Μπορεί τα πράγματα να μην πηγαίνουν καλά για τους millennials, αλλά τουλάχιστον έχουμε δυναμική λογοτεχνική εκπροσώπηση. Κάτι είναι κι αυτό.

Ο Νέσμπο είναι από αυτούς τους συγγραφείς που διαβάζεις καλοκαίρι για να δροσιστείς. Το παγερό κλίμα της Νορβηγίας είναι ικανό, έστω και μέσω λέξεων, να ανακουφίσουν κάπως τη μεσογειακή λάβα. Οι Κυνηγοί Κεφαλών δεν ανήκουν στην σειρά του Χάρι Χόλε, είναι αυτόνομη νεονουάρ ιστορία και, σύμφωνα με την υποφαινόμενη, το καλύτερο βιβλίο του Νέσμπο. Ο Ρότζερ τα έχει όλα, είναι πετυχημένος στη δουλειά του, έχει μια πανέμορφη σύζυγο και ένα υπέροχο σπίτι, μόνο που όλα αυτά στοιχίζουν και αναγκάζεται να κάνει και μια δεύτερη δουλειά για να καλύψει την πολυέξοδη ζωή του, είναι κλέφτης έργων τέχνης. Όσο ο Ρότζερ σχεδιάζει την τελευταία του ληστεία, η λεία της οποίας θα τον ξελασπώσει από τα χρέη του, κάπως τα φέρνει η μοίρα και από θύτης γίνεται το θύμα.

Πέντε χρόνια μετά την έκδοση του πρώτου του βιβλίου με τίτλο “Μια φυσιολογική ζωή”, όπου ο Έλληνας Ρομπέν των Δασών εξιστορούσε το σημαντικότερο μέρος της ληστρικής του δράσης, ο Βασίλης Παλαιοκώστας επιστρέφει, αυτή τη φορά για να αφηγηθεί τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια σε χωριό των Τρικάλων στη μετεμφυλιακή Ελλάδα. Όπως και στο πρώτο του βιβλίο, έτσι και εδώ, τη γραφή του διαπνέει μια αναπάντεχη λυρικότητα. Άσχετα με το τι πιστεύει ο καθένας, υπάρχουν αρκετές γνώμες πάνω στο ζήτημα του αν είναι πράγματι ο Παλαιοκώστας ο συγγραφέας πίσω από τα βιβλία, δεν υπάρχει αμφιβολία πως τα κείμενα είναι καλογραμμένα και τρομερά απολαυστικά. Εμείς του ευχόμαστε, όπου κι αν ειναι, να γράψει γρήγορα το τρίτο και να παραμείνει άπιαστος.

Και αν αυτές οι επιλογές δεν σας καλύπτουν, τις έχετε ήδη διαβάσει και θέλετε κι άλλες, τότε να υπενθυμίσουμε ότι από τις 6 εως τις 22 Σεπτεμβρίου θα λάβει χώρα το 52ο Φεστιβάλ Βιβλίου στο Πεδίον του Άρεως.

Γνωμούλα;
+1
0
Έκλαψα
+1
0
Βαριέμαι
+1
0
Νευρίασα
+1
3
Αγαπώ
+1
0
Σοκαρίστηκα