“And then dance, and drink, and screw. Because there’s nothing else to do” στο Release Athens όπου 15.000 άνθρωποι χορεύαμε στον αέρα και συγκινηθήκαμε πολύ με Jarvis Cocker αλλά και Thom Yorke και The Smile.
«Καλησπέρα» εμφανίζονται τα τεράστια γαλάζια γράμματα στην γιγαντοοθόνη του Release Athens. «Αυτή είναι μια νύχτα που θα θυμάστε για όλη σας τη ζωή». Ουρλιαχτά. «Πρόκειται να δείτε την 547η συναυλία των Pulp». Η αγωνία κορυφώνεται με τα drums και το πεντάλεπτο εισαγωγικό βίντεο που μας έκανε να αδημονούμε κι άλλο για αυτό που έμελλε να συμβεί στην πλατεία Νερού.
Ήταν η τρίτη φορά που έρχονται στην Ελλάδα, 13 χρόνια μετά την τελευταία, η οποία απείχε κι αυτή με τη σειρά της 13 χρόνια από εκείνη τη μαγική συναυλία στη Φρεαττύδα για την οποία παραμιλούσε όλο το σοσιαλμιντιακό feed μου, λίγες ώρες πριν το χθεσινό τι-ζήσαμε-live.
«Η τρίτη είναι και η καλύτερη» θα μας επιβεβαιώσει αργότερα ο Jarvis Cocker.
Φορούσε τα χαρακτηριστικά κοκάλινα γυαλιά του, ένα βελούδινο σακάκι και μια ενέργεια θεϊκή, από αυτές που φυτρώνουν μόνο σε απόκοσμα καλλιτεχνικές περιοχές, όπως τo Sheffield. Οι πρώτες νότες του “I Spy” ακούστηκαν, ο Jarvis Cocker βρέθηκε από τα σκαλιά του stage πάνω στα ηχεία, εμείς παραληρούσαμε ήδη βλέποντάς τον και με το αξεπέραστο “Disco 2000” βρεθήκαμε να αιωρούμαστε όλα μαζί τα χιλιάδες σώματα που έδωσαν το παρών στην πλατεία Νερού.
«Είμαστε οι Pulp» είπε ο Jarvis σε σχεδόν άπταιστα ελληνικά και συνέχισε: «Δείτε το φεγγάρι, είναι πανσέληνος», είπε δείχνοντάς μας την πανσέληνο -παρά μία μέρα το «Φεγγάρι της Φράουλας». Έτοιμος για honey moon είναι, αφού παντρεύτηκε την προηγούμενη βδομάδα. Κι ας του φώναζαν από το κοινό “Jarvis, marry me”.
Μία κίνηση των δαχτύλων του και σταματά ο χρόνος. Ένα νεύμα κι ο κόσμος ξεκινά να κινείται ευλαβικά. Ο Jarvis Cocker και η μπάντα του είναι ένας θρύλος, είναι ιδέα και σίγουρα δεν είναι “common people”. Αυτό αποδεικνύεται από την εκστατική κατάνυξη και το εξω-ανθρώπινο βίωμα που μας χάρισαν απλόχερα στην καλύτερη συναυλία του φετινού καλοκαιριού.
Ανάμεσα στα αγαπημένα τραγούδια, ο Jarvis δεν παρέλειψε να μας λέει αθηναϊκές ιστορίες και φιλοσοφίες, όπως το ότι πήγε χτες μια βόλτα στη φυλακή του Σωκράτη και είχε πολλή ζέστη. Είδε κάτι χελώνες που ζουν εκεί και ήθελε να το μοιραστεί μαζί μας, όπως θα έκανε ο Jarvis της διπλανής πόρτας και έκλεισε την ιστορία του με το ρητό «εν οίδα ότι ουδέν οίδα», ξαπλώνοντας στα σκαλιά για να πάρει μια ανάσα -συνεχίζοντας βέβαια να τραγουδάει με το μικρόφωνο να κρέμεται χαρακτηριστικά από πάνω του. Η ζέστη τον είχε αποκάνει μάλλον, ο κόσμος όμως δεν καταλάβαινε από εξωτερικές θερμοκρασίες. Έλιωνε μόνο στο άκουσμα των τραγουδιών των Pulp.
«Ήρθε η ώρα για να μεταμορωθούμε σε κολοκύθες. Αλλά είναι επίσης ώρα για rave», είπε τα μεσάνυχτα και κάτω από έναν εντυπωσιακό πολυέλαιο και κόκκινο φωτισμό τραγούδησε “This Is Hardcore” και ύψωσε την ανοιχτή παλάμη του στον αέρα λέγοντας εμφατικά: “Don’t make a move till I say”.
«Ήταν 16 Ιουλίου το 1998 στο Rockwave festival. Ποιός ήταν εκεί;» μας ρώτησε, τονίζοντας ότι πάνε 26 χρόνια από τότε, ενώ αντάμωση έγινε και το 2011 και οι αλαλαγμοί από την πλατεία Νερού φανέρωσαν πως το μεγαλύτερο κομμάτι του κοινού ήταν εκεί όλες τις φορές που οι Pulp ήρθαν Ελλάδα.
“Do you remember the first time?” ήταν το επόμενο track στο setlist και δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι και οι 15.000 εκτιναχθήκαμε σε άλλη στρατόσφαιρα μέχρι να τελειώσει και το “Βabies”.
Χτες βράδυ φωνάξαμε μεταξύ άλλων: “I wanna take you home, I wanna give you children” κι ο Cocker είπε: «Σας αγαπ…ΑΜΕ», φεύγοντας για λίγο μόνο από το stage, δίνοντάς μας την πάσα να ζητήσουμε το φημισμένο encore τους.
Γύρισε λοιπόν και μας ρώτησε πάλι στα ελληνικά αν φοράμε εσώρουχα, μας τραγούδησε το “Underwear” και “Why don’t you shut the door αnd close the curtains? ‘Cause you’re not going anywhere”, πιάνοντας ένα λευκό σουτιέν στο τέλος του κομματιού.
Μετά από 15 tracks και μιάμιση ώρα απόλυτης ευφορίας, είχε φτάσει η στιγμή του ύμνου. Ο Jarvis ρώτησε –πολύ προκλητικά– αν είχε μείνει κάτι άλλο να μας παίξουν.
«Τα έχουμε πει όλα» είπε και περίμενε τις αντιδράσεις μας, μέχρι που η Candida Doyle ξεκίνησε να παίζει στα πλήκτρα τον απόλυτο ύμνο.
To “Common People” ξεκίνησε ολίγον τι παράδοξα, με τον αγαπημένο Jarvis να ξεχνάει τα λόγια του κι εμείς να τον αποθεώνουμε γιατί τίποτα δεν είχε σημασία εκείνη την ώρα. Μόνο το “She came from Greece, she had a thirst for knowledge” έφτανε για να περάσει στην ιστορία.
«Σας ευχαριστώ» φώναξε ο Jarvis σε σπαστά ελληνικά στο τέλος και μάλλον δεν ήξερε πόσο τον ευχαριστούμε εμείς. Για τη μουσική του, για το ήθος του, για όλα.
Και οι Thom Yorke και Jonny Greenwood –δύο βασικά μέλη των Radiohead που τώρα εμφανίστηκαν ως The Smile– είχαν την τιμητική τους χτες παίζοντας στο Release Athens, με φόντο το ηλιοβασίλεμα μετά από πολλά χρόνια. Θα θέλαμε όμως να τους δούμε ξανά, σε ένα κλειστό χώρο, έξω να κάνει κρύο και να μην τους καίει ο ήλιος, για να τους απολαύσουμε στο έπακρο.
Είναι αδιαμφισβήτητο ότι την παράσταση χτες έκλεψαν οι Pulp –και δίκαια.
Γιατί είναι φορές που δεν βρίσκεις λόγια για να περιγράψεις αυτό που έζησες. Είναι φορές που ξεχνάς να βγάλεις το κινητό να απαθαντίσεις τη στιγμή, γιατί το μόνο που έχει σημασία είναι η στιγμή που ζεις. Γιατί όπως είπε κι ένας συνάδελφος χτες: «πρώτα ζούμε και μετά γράφουμε». Αλλά τι να πρωτογράψεις όταν νιώθεις πως οι λέξεις είναι λίγες;
“Athens – you really shook us up: it was hot, it was long, it involved underwear – & I forgot the opening lines of “Common People”! In Greece of all places! Thanks for an unbelievable night” έγραψε μετά στα social media ο Jarvis Cocker, σφραγίζοντας για πάντα πως το κοινό βίωμα του ανεπανάληπτου χθεσινού live που θα μείνει ανεξίτηλο για πάντα στις καρδιές μας.
Δεν θέλαμε να τελειώσει η χθεσινή βραδιά. Ούτε οι Pulp, αφού μας έπαιξαν και δεύτερο encore, παρά το γεγονός ότι σε όλα τα προηγούμενα lives έκλειναν τη setlist τους με τον ύμνο του “Common people”.
Θα θυμόμαστε το live αυτό για πάντα και θα λέμε: “We all met up in the year 2024 and it was strange when we were all fully grown…”
Pulp, χτες βράδυ ήταν επικίνδυνα όμορφα και συγκινητικά! Σας ευχαριστούμε.