«Αρνούμαστε να επιτρέψουμε στην τέχνη μας να γίνει συνένοχη».
Με αυτή τη φράση, περίπου 400 προσωπικότητες εκφράζουν την καταδίκη τους για τη σιωπή γύρω από τη γενοκτονία στη Γάζα, σε κοινό τους άρθρο που δημοσιεύτηκε στη Libération λίγες ώρες πριν από την έναρξη του Φεστιβάλ Καννών.
Το άρθρο, το οποίο συνυπογράφουν μεταξύ άλλων οι σκηνοθέτες Κώστας Γαβράς, Γιώργος Λάνθιμος, Τζόναθαν Γκλέιζερ, Ρούμπεν Έστλουντ, Άκι Καουρισμάκι, Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ, Αλφόνσο Κουαρόν, Ναντάβ Λαπίντ, Μάικ Λι, Πάολο Σορεντίνο, καθώς και ηθοποιοί όπως οι Ρίτσαρντ Γκιρ, Βίγκο Μόρτενσεν, Χαβιέ Μπαρδέμ, Μαρκ Ράφαλο, Σούζαν Σαράντον και Ρέιφ Φάινς, αποτίει έναν θερμό φόρο τιμής στη Φατιμά Χασούνα — την Παλαιστίνια φωτορεπόρτερ που σκοτώθηκε στις 16 Απριλίου 2025, μαζί με δέκα μέλη της οικογένειάς της, σε ισραηλινό βομβαρδισμό.
Η Χασούνα, ηλικίας 25 ετών, είναι το κεντρικό πρόσωπο ενός ντοκιμαντέρ που θα προβληθεί για πρώτη φορά στις Κάννες, σε παράλληλο πρόγραμμα του φεστιβάλ, την Πέμπτη. Το ντοκιμαντέρ έχει τίτλο «Βάλε την ψυχή σου στο χέρι σου και περπάτα» και είναι δημιουργία της Ιρανής σκηνοθέτιδας Σεπιντέχ Φαρσί. Η Χασούνα σκοτώθηκε μαζί με 10 συγγενείς της κατά τη διάρκεια ισραηλινής αεροπορικής επιδρομής στο οικογενειακό τους σπίτι στη βόρεια Γάζα, μία ημέρα μετά την ανακοίνωση ότι το ντοκιμαντέρ της είχε επιλεγεί για το τμήμα ACID (Ένωση Ανεξάρτητου Κινηματογράφου για τη Διανομή) του Φεστιβάλ των Καννών.
Η επιστολή κάνει επίσης αναφορά στον Παλαιστίνιο σκηνοθέτη Χαμντάν Μπαλάλ, συν-σκηνοθέτη του βραβευμένου με Όσκαρ ντοκιμαντέρ «Καμία Άλλη Γη», ο οποίος υπέστη επίθεση από Ισραηλινούς εποίκους και στη συνέχεια απήχθη από τον στρατό στα τέλη Μαρτίου, πριν αφεθεί ελεύθερος έπειτα από διεθνείς πιέσεις.
«Η έλλειψη υποστήριξης της Ακαδημίας Όσκαρ προς τον Χαμντάν Μπαλάλ προκάλεσε την οργή των ίδιων των μελών της και αναγκάστηκε να ζητήσει δημόσια συγγνώμη για την αδράνειά της», αναφέρεται χαρακτηριστικά στην επιστολή.
«Ως καλλιτέχνες και πολιτιστικοί φορείς, δεν μπορούμε να παραμείνουμε σιωπηλοί ενώ η γενοκτονία λαμβάνει χώρα στη Γάζα και αυτή η ανείπωτη είδηση πλήττει σκληρά τις κοινότητές μας. Ποιο είναι το νόημα των επαγγελμάτων μας αν όχι να αντλούμε διδάγματα από την ιστορία, να δημιουργούμε ταινίες που δεσμεύονται, αν δεν είμαστε παρόντες για να προστατεύσουμε τις καταπιεσμένες φωνές; Γιατί αυτή η σιωπή;»