Οι σεξεργάτριες στο Βέλγιο εξασφάλισαν δικαίωμα σε άδεια ασθενείας, επίδομα μητρότητας και συνταξιοδοτικά δικαιώματα, σε μια εξέλιξη που χαρακτηρίζεται ως ιστορική, όχι μόνο για τη χώρα αλλά και διεθνώς.
Οι νομοθέτες ψήφισαν τον Μάιο να παρέχουν στους σεξεργάτες την ίδια εργασιακή προστασία που ισχύει για άλλους εργαζόμενους, με στόχο την καταπολέμηση της κακοποίησης και της εκμετάλλευσης. Όπως αναφέρει ο Guardian, ο νέος νόμος, που τέθηκε σε ισχύ την Κυριακή, προβλέπει ότι οι εργαζόμενοι στο σεξ έχουν πλέον συμβάσεις εργασίας και νομική προστασία.
Ο νόμος αποσκοπεί να εξαλείψει μια «γκρίζα ζώνη» που προέκυψε το 2022, όταν η σεξεργασία αποποινικοποιήθηκε μεν, χωρίς όμως να συνοδεύεται από προστασία ή εργασιακά δικαιώματα, όπως επίδομα ανεργίας ή ασφάλιση υγείας. Με βάση τη νέα νομοθεσία, οι σεξεργάτες έχουν δικαίωμα να αρνούνται πελάτες, να απορρίπτουν συγκεκριμένες πράξεις, και να σταματούν οποιαδήποτε πράξη ανά πάσα στιγμή, χωρίς να κινδυνεύουν να απολυθούν για τις αποφάσεις τους.
Οι εργοδότες είναι υποχρεωμένοι να έχουν «καλό χαρακτήρα» και επαγγελματική κατοικία στο Βέλγιο, ενώ οφείλουν να εξοπλίζουν τους χώρους τους με κουμπιά πανικού, καθαρά σεντόνια, ντους και προφυλακτικά. Ωστόσο, η προστασία αυτή δεν επεκτείνεται στην κατ’ οίκον εργασία ή σε δραστηριότητες όπως το στριπτίζ και η πορνογραφία.
Η Βελγική Ένωση Σεξεργατών αναφέρθηκε στη νομοθεσία χαρακτηρίζοντάς τη ως «ένα τεράστιο βήμα προς τα εμπρός, τερματίζοντας τις νομικές διακρίσεις σε βάρος των σεξεργατών». Παράλληλα, εξέφρασε ανησυχίες ότι οι κανονισμοί αυτοί μπορεί να «εργαλειοποιηθούν» για τον περιορισμό ή ακόμη και την κατάργηση της σεξεργασίας, σημειώνοντας: «Βλέπουμε ήδη ορισμένους δήμους να κρύβονται πίσω από τις λέξεις “ασφάλεια” και “υγιεινή” για να εκδίδουν πολύ αυστηρούς τοπικούς κανονισμούς που καθιστούν σχεδόν αδύνατη την εργασία του σεξ στην επικράτειά τους».
Ο νόμος δέχθηκε κριτική από ορισμένες φεμινιστικές οργανώσεις. Όταν το νομοσχέδιο δημοσιεύθηκε το 2023, το Συμβούλιο Γαλλόφωνων Γυναικών του Βελγίου χαρακτήρισε την εξέλιξη «καταστροφική» για νεαρά κορίτσια και θύματα εμπορίας ανθρώπων. Η επικεφαλής της οργάνωσης δήλωσε στη Le Soir: «Το να υποθέσουμε ότι η πορνεία υπάρχει και ότι πρέπει να προστατεύσουμε τις εργαζόμενες σημαίνει ότι αποδεχόμαστε αυτή τη σεξιστική βία και δεν την καταπολεμούμε».