Σύμφωνα με νέα έρευνα στη Βρετανία, τα κορίτσια ηλικίας δύο ετών περνούν λιγότερο χρόνο παίζοντας στη φύση σε σύγκριση με τα αγόρια, γεγονός που εγείρει ανησυχίες για τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην υγεία τους.
Τα κορίτσια παίζουν λιγότερο από τα αγόρια στη φύση, ακόμα και σε ηλικία μόλις δύο ετών, σύμφωνα με την πρώτη μεγάλη εθνική έρευνα για το παιχνίδι στην προσχολική ηλικία στη Βρετανία, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στην εφημερίδα The Guardian. Η μελέτη, που διενεργήθηκε από ερευνητές των Πανεπιστημίων Εξετερ και Κέμπριτζ, περιλάμβανε συνεντεύξεις με περισσότερους από 1.100 γονείς και φροντιστές παιδιών ηλικίας δύο έως τεσσάρων ετών στην Αγγλία, τη Σκωτία και την Ουαλία.
Οι ερευνητές εξέφρασαν την έκπληξή τους για το πώς οι έμφυλες διαφορές ξεκινούν από τόσο μικρή ηλικία, δημιουργώντας ανησυχίες για τις μακροπρόθεσμες συνέπειες στην υγεία των κοριτσιών, που τείνουν να έχουν λιγότερη φυσική δραστηριότητα και μεγαλύτερες πιθανότητες να αντιμετωπίσουν προβλήματα υγείας. Επιπλέον, η έρευνα αποκάλυψε ότι τα παιδιά προσχολικής ηλικίας από εθνικές μειονότητες παίζουν λιγότερο έξω από τα λευκά παιδιά, ενώ τα αστικά παιδιά περνούν λιγότερο χρόνο σε εξωτερικούς χώρους σε σχέση με εκείνα της υπαίθρου. «Τα αποτελέσματα αναδεικνύουν ανισότητες στο παιχνίδι από τις νεότερες ηλικίες, οι οποίες μπορεί να επιδεινώσουν τις ήδη υπάρχουσες ανισότητες στην υγεία», αναφέρει η έκθεση.
Η ερευνητική ομάδα ρώτησε τους γονείς πόσο χρόνο αφιερώνουν τα παιδιά τους σε παιχνίδια εντός και εκτός σπιτιού, συμπεριλαμβανομένων κήπων, δρόμων και παιδικών χαρών. Διαπίστωσαν ότι τα παιδιά προσχολικής ηλικίας περνούν περίπου τέσσερις ώρες την ημέρα παίζοντας, εκ των οποίων μόνο μία ώρα και 45 λεπτά σε εξωτερικούς χώρους, όπως μικροί κήποι και αυλές. Το περιπετειώδες παιχνίδι τείνει να συμβαίνει κυρίως σε εσωτερικούς χώρους, όπως παιδότοποι, με τη μελέτη να σημειώνει ότι η αυξανόμενη δημοτικότητα των εσωτερικών κέντρων παιχνιδιού παρέχει έναν ασφαλή χώρο για τα παιδιά, μειώνοντας τις ανησυχίες των γονιών για εξωτερικούς κινδύνους.
Η δρ. Κάθριν Χέσκεθ, συν-επικεφαλής της έρευνας, δήλωσε ότι «είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι παρατηρούμε ήδη τέτοιες διαφορές στον χρόνο παιχνιδιού μεταξύ κοριτσιών και αγοριών στην ηλικία των δύο ετών. Με την πάροδο του χρόνου, αυτά τα παιδιά είναι πιθανό να αναλάβουν κοινωνικούς ρόλους που σχετίζονται με το φύλο τους, περνώντας ακόμη λιγότερο χρόνο στη φύση. Δεδομένου του συνδέσμου μεταξύ του παιχνιδιού σε εξωτερικούς χώρους και της ψυχικής υγείας, μας ανησυχεί να βλέπουμε ότι τα κορίτσια ξεκινούν με μειονέκτημα τόσο νωρίς στη ζωή τους».
Μια διαφορετική έρευνα που δημοσιεύτηκε το 2012 και επικεντρωνόταν στο παιχνίδι των ηλικιών 5-11 αποκάλυψε μια σημαντική μείωση της ελευθερίας των παιδιών να παίζουν έξω χωρίς επιτήρηση από γενιά σε γενιά. Βρήκε ακόμη πως τα παιδιά που περνούσαν περισσότερο χρόνο παίζοντας έξω είχαν λιγότερα συμπτώματα άγχους και κατάθλιψης. Η Χέλεν Ντοντ, καθηγήτρια παιδοψυχολογίας στο πανεπιστήμιο του Εξετερ, που επίσης συμμετείχε στην έρευνα δήλωσε: «Οταν τα παιδιά παίζουν στη φύση, όταν ανεβαίνουν σε δέντρα ή κάθονται στο έδαφος, συνδέονται με αυτή. Μπορούν να γεννηθούν σοβαρά προβλήματα εάν δεν τους δοθούν αρκετές ευκαιρίες να παίξουν σε ένα τολμηρό περιβάλλον και να μάθουν να διαχειρίζονται συναισθήματα αβεβαιότητας και άγχους με ακίνδυνο τρόπο».