Η Γεωργία Καλτσή (aka @geokaltsi) είναι ένας άνθρωπος που δεν έχεις την τύχη να συναντήσεις κάθε μέρα.
Έξυπνη, δυναμική, αισιόδοξη, ταλαντούχα, ασταμάτητη, πεισματάρα, αληθινή. Είναι αθλήτρια ξιφασκίας, καλαθοσφαίρισης, αλλά δηλώνει και “taboo breaker”. Πρωταγωνιστεί στη νέα, πρωτοποριακή σειρά του ΑΝΤ1+, με τίτλο: «Στα 4» και γίνεται η πρώτη γυναίκα με αμαξίδιο που πρωταγωνιστεί σε ελληνική σειρά.
Η φιλοσοφία της σειράς διαφέρει πάρα πολύ απ’ όσα έχουμε δει μέχρι τώρα στην ελληνική τηλεόραση (και τις αντίστοιχες ελληνόφωνες συνδρομητικές πλατφόρμες). Το ακόμη πιο υπέροχο είναι, σύμφωνα με πληροφορίες, πως η σειρά αυτή επιδιώκει να παρουσιάσει με ρεαλισμό, θετική διάθεση και σαρκαστικό πνεύμα την καθημερινότητα της πρωταγωνίστριας στη χαοτική Αθήνα.
Και μπορεί το σενάριο να φέρει έντονα στοιχεία μυθοπλασίας, όμως, η επιλογή της Γεωργίας στο ρόλο της πρωταγωνίστριας κάθε άλλο παρά τυχαία δεν ήταν. Το 2015, το πανέμορφο κορίτσι με την αφοπλιστική αύρα κλήθηκε να δώσει μία ατέρμονη μάχη με τη ζωή. Ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα την καθήλωσε σε κώμα για 24 ημέρες, ενώ οι γιατροί της έδιναν μόλις 1% ελπίδες. Κι όμως, καθημερινά το ποσοστό αυτό ολοένα και αυξανόταν. Κι έτσι, ούσα μαχήτρια με έντονο αθλητικό παρελθόν, η Γεωργία νίκησε θριαμβευτικά.
Έκτοτε, κινείται με αναπηρικό αμαξίδιο, χωρίς ωστόσο να την επηρεάζει αυτό. Είναι πλήρως λειτουργική και ουδέποτε κόμπλαρε, αφού είναι σε θέση να κάνει όλα όσα θέλει.
Άλλωστε, όπως έχει δηλώσει: «Δεν μπορείς να ζεις κάθε μέρα με το φόβο ότι θα πάθεις κάτι».
Γεωργία μου, σ’ ευχαριστούμε πάρα πολύ που είσαι εδώ μαζί μας, στην παρέα του Estella. Χαίρομαι αφάνταστα που σε γνωρίζω!
Σε τι φάση σε πετυχαίνουμε;
Με πετυχαίνετε σε μία δύσκολη αλλά δημιουργική φάση της ζωής μου, καθώς το 2023 είναι μία παρολυμπιακή χρόνια για την ξιφασκία που απαιτεί πολλές ώρες προπόνησης και ταξιδιών εκτός Ελλάδας για αγώνες. Ταυτόχρονα, βρίσκομαι και στην αρχή της αγωνιστικής του μπάσκετ με αμαξίδιο, το οποίο εξίσου απαιτεί προπονήσεις τις καθημερινές και πολλά από τά Σαββατοκύριακα που διεξάγονται οι αγώνες εντός και εκτός Αθήνας. Είναι μια χρονιά την οποία θέλω να αφιερώσω στον αθλητισμό, γιατί στοχεύω σε μια θέση στην Παρολυμπιάδα που θα διεξαχθεί στο Παρίσι το 2024.
Είσαι εξαιρετικά πολυπράγμων: Αθλήτρια μπάσκετ αλλά και ξιφασκίας, πτυχίο στη κλινική διαιτολογία- διατροφολογία, μεταπτυχιακό στη νευρολογία και την αποκατάσταση, modelling και τώρα και υποκριτική. Είσαι κάπως ακούραστη, γενικά;
Όλοι κουραζόμαστε, πόσο μάλλον εγώ που είμαι ένα άτομο με αναπηρία και καλούμε να ανταπεξέλθω σε μια γεμάτη καθημερινότητα όπως όλοι μας. Λειτουργώ καλύτερα υπό πίεση και σχεδόν πάντα πιέζω τον εαυτό μου, με αποτέλεσμα πολλές φορές να φτάνω στα όριά μου και να κλατάρω. Μου αρεσει να κάνω διαφορετικά πράγματα και να δοκιμάζω τον εαυτό μου σε αθλητικές δραστηριότητες και χώρους που δεν έχω ξαναβρεθεί. Έτσι, νιώθω ότι είμαι δημιουργική και αξιοποιώ χρόνο από τη ζωή μου.
Θέλεις να μας περιγράψεις μία τυπική μέρα από την καθημερινότητά σου;
Μια τυπική μέρα ξεκινάει πάντα με έναν σωστό καφέ και αγκαλιές με τη Blue, το σκυλάκι μου. Αφού ξεκινάει τόσο θετικά η μέρα μου, ανοίγω το laptop και ασχολούμαι με τις δουλειές μου τρώγοντας πρωινό. Μετά φεύγω για εξωτερικές δουλειές, καταλήγοντας στη προπόνηση μπάσκετ για 3 ώρες περίπου.
Επιστρέφω για μεσημεριανό και παιχνίδι με τη Blue μέχρι να έρθει η ώρα να πάω στην επόμενη προπόνηση ξιφασκίας για περίπου άλλες 3 ώρες. Τέλος, επιστρέφω σπίτι για να ξεκουραστώ, βλέποντας την παρέα μου και περνώντας δημιουργικό χρόνο μαζί τους.
Πώς προέκυψε ο πρωταγωνιστικός ρόλος στην, ομολογουμένως, πολλά υποσχόμενη και άκρως πρωτότυπη σειρά, «Στα 4»;
Ο πρωταγωνιστικός ρόλος στη σειρά του ΑΝΤ1+ «Στα 4» προέκυψε από το πουθενά, αφού προσωπικά δεν έχω ασχοληθεί ή σπουδάσει κάτι ανάλογο, δεν είχα καμία επαφή με το χώρο της υποκριτικής. Με είχε δει η παραγωγή στα Social Media, ήρθαν σε επαφή μαζί μου και μετά από κάποιες συναντήσεις με την ομάδα, αποφάσισα να πορευτούμε παρέα σε ένα άγνωστο για εμένα χώρο, που τελικά είναι πολύ ενδιαφέρων και απαιτητικός. Αφού δηλώνω taboo breaker, έκανα ένα ακόμα “βήμα”, προσπαθώντας να καταρρίψω κι αλλά εικονικά στερεότυπα.
Που συγκλίνεις και που απέχεις ως «Γεωργία» από το χαρακτήρα που καλείσαι να υποδυθείς στη σειρά;
Στη σειρά υποδύομαι την Στέλλα που συγκλίνουμε σαν χαρακτήρες σε πολλά, ειδικά σε πρωτόγνωρα ερεθίσματα που παίρνει ένα άτομο με αναπηρία από την κοινωνία. Από την άλλη, απέχουμε πολύ στο τρόπο αντιμετώπισης καταστάσεων, αλλά σαν προσωπικότητες έχουμε κάποια κοινά. Οι άνθρωποι που με γνωρίζουν προσωπικά, νομίζω θα γελάσουν και θα κλάψουν πολύ βλέποντας αυτή τη σειρά.
Διαθέτεις ένα πολύ δυνατό Instagram account, το οποίο μετρά περισσότερους από 20.000 followers. Τι είδους μηνύματα λαμβάνεις συνήθως; Υπήρξε κάποιο που σε συγκίνησε και είπες: «Ναι ρε φίλε, τέτοιους ανθρώπους θέλουμε».
Τα περισσότερα μηνύματα που λαμβάνω είναι θετικά και πολλές φορές σκέφτομαι το «Ναι ρε φίλε, τέτοιους ανθρώπους θέλουμε». Βέβαια, τα λόγια είναι του αέρα και από πράξεις θέλουμε ακόμα δουλειά. Συγκινούμαι με τα μηνύματα ανθρώπων και γονιών που μου μιλάνε για τις δικές τους δυσκολίες και μου αναφέρουν πως είμαι λιθαράκι της δίκης τους επανάστασης.
Τι αποτελεί πηγή έμπνευσης γι’ αυτή την αστείρευτη αισιοδοξία που σε διακρίνει;
Ήμουν από πάντα αισιόδοξη σαν άνθρωπος αλλά όσο τραγικό και να ακούγεται, η πηγή έμπνευσης για εμένα είναι το ότι ζω και είμαι εδώ ενώ δεν έχουν όλοι δεύτερες ευκαιρίες. Είναι πολύ σημαντικό να βρεις νόημα μέσα σε μια καθημερινότητα και ρουτίνα χωρίς να την έχεις στερηθεί κάποια στιγμή. Είναι μέχρι να συνειδητοποιήσει το μικρό μας μυαλό ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο σε αυτή τη ζωή και κάθε δευτερόλεπτο που περνάει δεν ξαναγυρνάει πίσω, όσο κι αν προσπαθήσουμε να το αξιοποιήσουμε σε μετέπειτα χρόνο.
Υπήρξαν στιγμές που να λυγίσεις; Που είπες: «Δεν αντέχω άλλο. Τα παρατάω;»
Πολλές φορές ένιωθα ότι φτάνω στα όρια μου και ήμουνα έτοιμη να λυγίζω λέγοντας την φράση: «Δεν αντέχω άλλο», αλλά ποτέ ότι τα παρατάω. Κάποια προβλήματα, εμπόδια, καταστάσεις δεν μπορείς να τα παρατήσεις πρέπει να τα ξεπεράσεις για δικό σου όφελος. Όλοι άνθρωποι αντιμετωπίζουν δυσκολίες και πολλές φορές αισθάνονται ότι φτάνουν στα όριά τους. Όταν συνεχίζεις, όμως, τότε συνειδητοποιείς πως τα πραγματικά σου όρια απέχουν κατά πολύ από αυτό που πίστευες.
Υπήρξαν φορές που ένιωθες έντονα βλέμματα κάποιων, με αποτέλεσμα να θες να τους πεις ευθαρσώς: «Τι κοιτάς, ρε;»
Τα βλέμματα πάντα είναι στραμμένα πάνω στο διαφορετικό, έτσι είναι η ανθρώπινη φύση. Πόσο μάλλον όταν το διαφορετικό τους φαίνεται και αλλόκοτο. Εδώ οι περισσότεροι μπερδεύουν το “διαφορετικό” με το “φυσιολογικό”. Εγώ συνήθως τους χαιρετάω όταν με κοιτάνε παραπάνω απ’ όσο πρέπει γιατί μετά φτάνουν στα όρια της αδιακρισίας, οπότε σκέφτομαι να τους βάλω σε μια “αμήχανη θέση” εγώ, πριν να με φέρουν άθελά τους αυτοί.
Τώρα αν κάποιος το παρακάνει, be my guest.
Στην περίπτωση του τροχαίου, τι ισχύει τελικά; Όλα για κάποιο λόγο γίνονται; Ό,τι δε σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό; Τα εμπόδια είναι για να τα ξεπερνάμε; Περίπου 8 χρόνια μετά, ποιες είναι οι σκέψεις σου;
Όλα τα παραπάνω που αναφέρεις προφανώς και ισχύουν σε κάθε περίπτωση, όχι μόνο σε παρόμοιες με τη δίκη μου. 8 χρόνια μετά σκέφτομαι ότι για κάποιο λόγο η αναπηρία ήρθε στη ζωή μου, πέραν του πραγματικού, δηλαδή το ότι κανείς μας δεν είναι άτρωτος και αν υποστείς μια βλάβη, έχει και κάποιες συνέπειες.
Ήρθε στη ζωή μου σε ένα βαθμό “τόσο όσο” όπως λέω κι εγώ, δηλαδή χρειάζομαι αναπηρικό αμαξίδιο για να κινούμαι, αλλά είμαι απόλυτα αυτόνομη και ανεξάρτητη σε σημείο που άλλοι ανάπηροι με πειράζουν λέγοντας μου ότι είμαι “ψευτοανάπηρη” με όλα αυτά που κάνω.
Τι συμβουλή θα έδινες σε όσους σκέφτονται να καταθέσουν τα όπλα και να παραδοθούν τη δίνη των προβλημάτων;
Να μην το κάνουν, να μη παραδώσουν τα όπλα γιατί αν δεν παλέψουν αυτοί για τον ίδιο τους τον εαυτό, δε θα το κάνει κανείς. Κι επειδή μια φορά ερχόμαστε σε αυτή τη ζωή, τουλάχιστον ας το διασκεδάσουμε όσο μπορούμε. Κανενός η ζωή δεν είναι εύκολη, όσο εύκολα και στρωμένα κι αν τους τα φέρει. Όλοι μπορούμε να βρούμε ένα λόγο για να μιζεριάζουμε, αλλά είναι επιλογή μας.
Είναι πολύ όμορφο το συναίσθημα του να κατακτάς ένα στόχο που έχεις θέσει στον εαυτό και σίγουρα τίποτα δε γίνεται χωρίς να κοπιάσεις. Αλλά επειδή η ζωή είναι εκεί έξω, και όσο και να προσπαθήσεις δεν συμβαδίζει το μέσα και το έξω, πρέπει “να το βρεις” και να βγεις. Όταν υπάρχει ένα πρόβλημα, να σκέφτεσαι κατευθείαν τις λύσεις. Όπως λέει και το αγαπημένο μου hip hop band: «Αν είχες κουραστεί μετά την ανηφόρα, η θεά του πεδίου ανταμείβει τον αναβάτη».
Τι ονειρεύεσαι για το μέλλον;
Ονειρεύομαι να εκπροσωπήσω την Ελλάδα στην επόμενη Παραολυμπιάδα στο Παρίσι το 2024.
Επίσης, αυτό το νέο βήμα με τη μίνι σειρά «Στα 4» στο ΑΝΤ1+ μου προκαλεί τεράστιο ενθουσιασμό, λόγω του ότι είναι η πρώτη μου επαφή με κάτι τέτοιο. Αναμένω εναγωνίως την προβολή της από Φεβρουάριο και ελπίζω να πάει καλά!
Κι ένα γρήγορο παιχνίδι για το τέλος:
-Βουνό ή θάλασσα;
-Βουνό
-Κρασί ή μπύρα;
Κρασί
-Σειρές και άραγμα ή βόλτα με θέα;
-Βόλτα με θέα
-«Φιλαράκια» ή «Κωνσταντίνου και Ελένης;»
-Κωνσταντίνου και Ελένης