Γεννιέται ο κόσμος όταν φιλιούνται δυο κι όταν τραγουδά ο Σωκράτης. Κι αφού βγήκε sold out το live του για τον Σεπτέμβρη και προστέθηκε άλλη μία ημερομηνία στις 5 Αυγούστου, ας θυμηθούμε τι σημαίνουν τα τραγούδια του.
Λες και υπήρχε πάντα. Λες και προϋπήρχε των πάντων. Γνήσιος εμπειριστής φιλόσοφος μας λέει εδώ και δύο δεκαετίες «Στο είπα όσα έμαθα, τα έμαθα με το σώμα». Μπορεί να τραγουδά «Μισός ψυχή, μισός κορμί/ Κι η πείνα μου θηρίο/ Μισή ζωή σπατάλησα/ Να ζήσουν και τα δύο», όμως ο Σωκράτης Μάλαμας είναι σαν να έχει ζήσει όλες τις ζωές και να έχει βρει τις ακριβώς κατάλληλες λέξεις, τις έχει συνταιριάξει αναμεταξύ τους και με τη συμπαντική συνιστώσα της ανθρώπινης ύπαρξης μοιράζεται μαζί μας την αλήθεια «με χρώματα στο στόμα».
«Πλάι μου βαδίζεις σαν δέντρο σκιερό/ Κάτω από έναν ήλιο δίχως ηλικία» λέει στην Ηλιόπετρα, σε στίχους και μουσική του Θανάση Παπακωνσταντίνου και εν μέσω ενός διαρκούς καύσωνα (κυριολεκτικού και μεταφορικού), η εικονοποιία που σχηματίζει καταφέρνει και χτυπάει φλέβα κάθε φορά και εξελίσσεται σε οξυγόνο. Μέσα από σύμβολα, προκαλεί την ψυχή και τον συλλογικό νου να αναρριχηθεί σε άλλα ύψη κι «Ο σκλάβος βγάζει στους ώμους του φτερά/ Παύεις να είσαι ένας ακόμα ίσκιος».
Είναι ο γνωστός και αγαπητός σε όλους μας Σωκράτης. Δεν χρήζει ούτε συστάσεων, ούτε και εγκωμίων. Η αυθεντικότητα των τραγουδιών και της μοναδικής ερμηνείας του που την ξεχωρίζεις από μυριάδες άλλες σε χρόνο dt παντρεύεται την πολύωρη μυσταγωγία των συναυλιών του και αυτό που γεννιέται είναι κάτι εκστατικό. Τόσο που μπορεί να είσαι στη Γαύδο σε μια μακρινή παραλία όπως ο Λαβρακάς και ανάμεσα στους κέδρους, κάτω από μια βροχή από πεφταστέρια και να βλέπεις ξωτικά, ενώ τραγουδάς: «Μέσα στα ρούχα μου σε κρύβω σαν φωτιά/ να ‘χουν να λεν πως δε σε γνώρισα ποτέ/ όνειρο είναι η ιστορία μας καρδιά μου/ τα ξωτικά γυρνούν τις νύχτες συντροφιά μου».
Μπορεί όμως να είσαι στην Αθήνα και να σκέφτεσαι «Άλλα θέλω κι άλλα κάνω/ πώς να σου το πω» και να προβληματίζεσαι ότι «τζάμπα κρατάς λογαριασμό/ τζάμπα σωστός με το στανιό» και να φεύγεις από την δουλειά για να πας στην καλοκαιρινή συναυλία του Σωκράτη Μάλαμα και το μόνο που θέλεις είναι να τραγουδήσεις μαζί με χιλιάδες άλλες φωνές «το φως σου και το φως/ χορεύουν γύρω μας/ απίστευτος ο κόσμος/ κι ο χαρακτήρας μας».
Γιατί ακόμη κι αν βρίσκεσαι μέσα στην καρδιά μιας πόλης εκατομμυρίων κατοίκων που «βράζει» και δεις live του Σωκράτη θα νιώσεις έστω για μερικές ώρες ότι το καλοκαίρι είναι εδώ και οι διακοπές δεν είναι τόσο μακριά. Κι όταν τραγουδάς «Εγώ πατώ στον ουρανό/ βαδίζω στον ωκεανό/ πάνω στο κύμα περπατώ/ εσένα σαν κοιτώ» θα μεταφέρεσαι πιο κοντά στην αγαπημένη σου παραλία και η άσφαλτος θα μεταμορφώνεται για δευτερόλεπτα σε καυτή άμμο που μπλέκεται ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών.
Γιατί τα καλοκαίρια έχουν τόσο πολύ συνδεθεί με συναυλίες του που μπορεί να μην υπήρχαν καλοκαίρια, χωρίς τον Σωκράτη. Τουλάχιστον, δεν θέλουμε να υπάρχουν.
Ο Σωκράτης Μάλαμας «μ’ ένα χαμόγελο μπορεί τα θαύματα να πει» και να μας κάνει να πιστέψουμε για λίγο στις νεράιδες και τα ξωτικά, όμως η πιο σημαντική του κατάκτηση όλα αυτά τα χρόνια είναι ότι μας δίνει ελπίδα για τον Άνθρωπο –τον άνθρωπο που κοιτάει ψηλά, που σέβεται και στηρίζει τον συνάνθρωπο, που αγαπάει και παρότι ποναέι δεν θα επιλέξει να πληγώσει, που τραγουδά αγκαλιά με όλο τον κόσμο:
«Θέλω να ‘ρθεις και να με βρεις να κάτσεις να τα πούμε
Πως νιώθουμε παράφορα
Πως ζούμε έτσι αδιάφορα»
Για άλλη μια φορά. Με συναίσθημα. Με ψυχή. Με Σωκράτη Μάλαμα.
- Σωκράτης Μάλαμας, 5 Αυγούστου Λαύριο, Τεχνολογικό και Πολιτιστικό Πάρκο, Προπώληση: more.com
- Σωκράτης Μάλαμας, 2 Σεπτεμβρίου, στο Θέατρο Βράχων – Μελίνα Μερκούρη, Προπώληση: more.com