Η Margot Robbie ετοιμάζει ταινία Monopoly κι εμείς αναρωτιόμαστε γιατί η pop culture έχει πάθει εμμονή με καπιταλιστικά brand names έναντι νέων original χαρακτήρων;
Μπορεί η οσκαρική της πορεία να μην υπήρξε τελικά η αναμενόμενη και η Greta Gerwig να μην κατάφερε καν να εισπράξει μια υποψηφιότητα στην κατηγορία της σκηνοθεσίας, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι το 2023 δεν υπήρξε δικαιωματικά η χρονιά της Barbie και η χρονιά που το Barbiecore aesthetic όρισε ολόκληρη την pop culture παγκοσμίως.
Λίγο η αναπόδραστη νοσταλγία του πράγματος για κάθε millennial που μεγάλωσε στον ροζ κόσμο της διασημότερης παιδικής κούκλας όλων των εποχών, λίγο τα περισσότερα από 100(!) εκατομμύρια δολάρια που η Mattel επένδυσε στο marketing για την ταινία, το αποτέλεσμα ήταν ολόκληρο το Hollywood (κι εμείς με τη σειρά μας) να μπει για τα καλά σε μια νέα εποχή όπου το original περιεχόμενο αφήνεται στην άκρη και οι μεγάλες επενδύσεις πραγματοποιούνται σε μια εναλλακτική-«σιγουράκι» για μεγάλες εισπράξεις.
Δηλάδή, σε αυτή των brand names που άφησαν το στίγμα τους στην παγκόσμια αγορά των τελευταίων δεκαετιών. Με την είδηση ότι η Margot Robbie ετοιμάζει με την εταιρία της, LuckyChap, τη Lionsgate και τους συνεργάτες της, Tom Ackerley και Josie McNamara τη μεταφορά της Monopoly στη μεγάλη οθόνη, δεν ήταν δύσκολο να προκύψει η απορία: πότε μετατράπηκαν τα brands στα νέα κινηματογραφικά sensations της pop culture;
Στην πραγματικότητα, η αρχή αυτού του εντυπωσιακού cultural shift στην mainstream κινηματογραφική παραγωγή φαίνεται πως είχε ξεκινήσει δειλά, σαν πλάνο, πολύ καιρό πριν να γίνουν απτοί οι καρποί της επιτυχίας της Barbie.
Όλα ξεκίνησαν όταν τα αγαπημένα Lego κατέκτησαν τη μεγάλη οθόνη μια δεκαετία, πριν με το The Lego Movie, οδηγώντας στην παραγωγή τριών ακόμη ταινιών (The Lego Batman Movie, The Lego Ninjago Movie, The Lego Movie 2: The Second Part). Μπορεί να μην κατάφεραν όλες οι σχετικές παραγωγές να κερδίσουν εξίσου το στοίχημα στο box office, αυτό είχε ωστόσο μικρή σημασία για το Lego Group που είδε τις πωλήσεις του merch του να αυξάνονται εκθετικά τα επόμενα χρόνια.
Αντιστοίχως, οι κινηματογραφικές μεταφορές τόσο του cult επιτραπέζιου παιχνιδιού Dungeons and Dragons, όσο και του θρυλικού βιντεοπαιχνιδιού Super Mario Bros. (με το The Super Mario Bros. Movie να είναι μάλιστα άκρως επιτυχημένο εμπορικά και να αναμένει προσεχώς το sequel του με all-star cast), έπαιξαν μεγάλο ρόλο στη δημιουργία ενός μαζικού πλέον κύματος διασκευών που δεν περιμέναμε ποτέ.
Ενδεικτικά, μόνο η Mattel γνωρίζουμε ήδη ότι ετοιμάζει 45 ολόκληρες παραγωγές βασισμένες στα δημοφιλή της παιχνίδια: από το Uno και ένα Magic 8 Ball movie (horror-themed, παρακαλώ), μέχρι την πολυαναμενόμενη ταινία Hot Wheels σε παραγωγή του master JJ Abrams.
Η δε Hasbro δεν θα περιοριστεί μόνο στη Monopoly της Margot Robbie (η εταιρία της οποίας ετοιμάζει ήδη και το Sims movie σε σκηνοθεσία της Olivia Wilde), αλλά προγραμματίζει ήδη ταινίες βασισμένες στον iconic Furby, στο κλασικό Whodunit επιτραπέζιο του Cluedo, αλλά και στα Beyblade, GI Joe και Action Man.
Η έβδομη τέχνη ως ευκαιρία για marketing
Είναι αυτό το πέρασμα στην παραγωγή ταινιών εύκολο για τις κατασκευάστριες εταιρίες των αγαπημένων παιχνιδιών της παιδικής μας ηλικίας; Καθόλου, αν σκεφτεί κανείς το κόστος παραγωγής ταινιών με χολιγουντιανούς A-listers, τις απαιτήσεις για special effects, τη δυσκολία δημιουργίας actual σεναρίου που στέκει και τόσα ακόμη.
Όμως το πρόβλημα που οι εν λόγω εταιρίες είχαν να αντιμετωπίσουν τα τελευταία χρόνια ήταν η ουσιαστική καταστροφή των παραδοσιακών μέσων διαφήμισης που είχαν διαχρονικά στη φαρέτρα τους για την προσέλκυση του κοινού. Από εκεί που παιδιά και γονείς ενημερώνονταν κυρίως μέσα από τις τηλεοπτικές διαφημίσεις ή και έντυπα για το τι θα ζητήσουν/αγοράσουν ως δώρο, το πέρασμα στην κουλτούρα του social media content, του YouTube και των video games που γίνονται πια αντικείμενο streaming σε πλατφόρμες σαν το Twitch (όπως και οι σειρές) φαίνεται πως επηρέασε τον κλάδο μια για πάντα.
Τι καλύτερο λοιπόν για την παραγωγή content για όλα τα παραπάνω από τη σταθερά του κινηματογράφου; Κι αν δεν καταλαβαίνετε τι εννοούμε, σκεφτείτε απλώς τα stories που αναρτήθηκαν με αφορμή τα Barbie-inspired outfits μικρών και μεγάλων σε Instagram και TikTok το περασμένο καλοκαίρι…
Νοσταλγία – Δημιουργικότητα, σημειώσατε 1
Φυσικά, τίποτα από τα παραπάνω δεν θα λάμβανε το πράσινο φως χωρίς τη δεδομένη προτίμηση του κοινού σε nostalgia-driven ταινίες, ακόμη και στις περιπτώσεις που το τελικό αποτέλεσμα δεν ανταποκρίνεται τελικά στα standards του.
Η οικειότητα με προϊόντα, καταστάσεις και συναισθήματα του παρελθόντος είναι η απόλυτη comforting προτεραιότητα της τέχνης του σήμερα. Οι late millennials και η Gen-Z μοιάζουν να είναι άλλωστε οι απόλυτοι «καταναλωτές νοσταλγίας», έχοντας να αντιμετωπίσουν την αργή διαδικασία ακύρωσης του μέλλοντός τους για την οποία έκανε κάποτε λόγο ο Mark Fisher στο βιβλίο του Ghosts Of My Life.
Με τα λόγια του ίδιου: «Υπάρχει μια όλο και αυξανόμενη αίσθηση ότι η κουλτούρα έχει χάσει την ικανότητα να καταπιαστεί από το παρόν και να το διατυπώσει. Ή μπορεί να είναι και, υπό μια πολύ σημαντική άποψη, το ότι δεν υπάρχει παρόν για να καταπιαστεί και να διατυπώσει κανείς πια».