Ο μουσικός μιλά για όλα αυτά που άλλαξαν και μένουν ίδια στους Όναρ, για τον νέο δίσκο που έρχεται και για την κακοποίηση που τον ενέπνευσε να γράψει ένα τραγούδι
«Τι ώρα είναι, δεν θα ρωτήσω, κι αν θα σε χάσω δεν θα μιλήσω», ακούω τον εαυτό μου να σιγομουρμουρίζει λίγο πριν μιλήσω με τον Λευτέρη Πλιάτσικα, το ιδρυτικό μέλος των Όναρ, που μετρά 26 χρόνια. Κομμάτια και ρομαντικοί στίχοι, που έντυσαν μουσικά την εφηβεία και τη νιότη μας, διαλείμματα, αλλαγές προσώπων, νέοι ήχοι, αλλά με σταθερότητα στις αξίες και σε αυτά που οι Όναρ θεωρούν σημαντικά.
Το νέο τους κομμάτι, «Μη γυρνάς και τ’άλλο μάγουλο» γράφτηκε για την κακοποίηση, ενώ ετοιμάζεται το ολοκαίνουριο album, που αναμένεται να βγει μέσα στους επόμενους μήνες, πράγμα που έχει να συμβεί πολλά χρόνια. Παράλληλα, οι Όναρ κάνουν live σε μουσικές σκηνές σε Ελλάδα και Κύπρο. Στις 14 Δεκεμβρίου, μπορείς να τους δεις στο Major 7, παρέα με τους «Εκείνος κι Εκείνος», παντρεύοντας πάντα το ροκ με την παράδοση, το ποπ και το λαϊκό, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι καινούριοι.
«Ήμουν ένα παιδί που μάθαινε τη μουσική και τον εαυτό του, έγραφε στιχάκια και μελωδίες. Δεν είχα κάνει κάτι δισκογραφικά, μέχρι που έφτιαξα τους Όναρ, παρέα με κάποιους φίλους, με τους οποίους μεγαλώσαμε στην ίδια γειτονιά. Δεν είχαμε στο μυαλό μας την επιτυχία, αλλά το να κάνουμε πρόβες και να ανακαλύπτουμε τους εαυτούς μας μέσα από τα τραγούδια. Σκοπός ήταν (και είναι) να ζούμε όμορφες στιγμές. Είμαι άνθρωπος των ομάδων, θέλω να ακούω διαφορετικές απόψεις, γιατί όλοι είμαστε διαφορετικοί».
Το υλικό που ετοιμαζόταν 10 χρόνια έγινε ο ο πρώτος δίσκος, με τίτλο «Το έργο που παίζουν τα μάτια σου», που έγινε γρήγορα χρυσός. Λίγο πριν, ο Λευτέρης Πλιάτσικας είχε γνωρίσει και την πρώτη γυναικεία φωνή των Όναρ, την Πένυ Ραμαντάνη. «Είμαστε μία πολυσυλλεκτική ομάδα, έχουν περάσει πολλές φωνές και μουσικοί, αλλά η δισκογραφική αρχή έγινε το 1999 και συνεχίσαμε με πολλά ακόμη τραγούδια».

Τον ρωτάω για το τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος που λειτουργεί καλύτερα μέσα σε ομάδες, αν και έχει δηλώσει σε παλαιότερη συνέντευξη ότι ήταν ένα πολύ μοναχικό παιδί. «Είναι η αντίθεση των πραγμάτων. Η δημιουργία έρχεται πίσω από μία μοναχικότητα. Να πιάσεις δηλαδή τη στιγμή που μετατρέπεται σε στιχάκι ή μελωδία. Αυτή η διαδικασία είναι μοναχική. Ο τρόπος όμως με τον οποίο θα εκφράσεις όλα αυτά τα συναισθήματα, πρέπει να γίνεται μέσα από τις παρέες».
Τι άλλαξε και τι έμεινε ίδιο στους Όναρ
«Καταρχάς, έχουμε αλλάξει εμείς οι ίδιοι. Όταν ξεκίνησα την μπάντα, ήμουν 25 χρονών και τώρα έχω περάσει τα 50. Αλλάζουν σίγουρα και οι αντοχές. Δεν μπορείς να παίξεις live όπως παλιά. Όμως τα χρόνια φέρνουν εμπειρίες και νέες εικόνες. Οι νέες τεχνολογίες είναι μία αλλαγή που μας έχει επιτρέψει να κάνουμε μουσική με μεγαλύτερη ευκολία, ειδικά στο κομμάτι της παραγωγής. Αυτά που έχουν μείνει αναλλοίωτα είναι η άγνοια του κινδύνου, η παιδικότητα και ο ρομαντισμός με τον οποίο βλέπουμε τα πράγματα».
Ο νέος δίσκος και το τραγούδι για την κακοποίηση
«Είχαμε σταματήσει τις ηχογραφήσεις το 2019 εξαιτίας του φόρτου εργασίας και μετά συνέπεσε με τον Covid, όπου τουλάχιστον βρήκαμε τον χρόνο να γράψουμε τα τραγούδια που θα βγουν τώρα. Μείναμε μία πενταετία εκτός, αλλά τώρα επιστρέφουμε. Έχουν ήδη κυκλοφορήσει τρία κομμάτια. Το «Όλα εδώ», όπου ακούγεται κρητική λύρα, το «Ζεστό Καλοκαίρι μου» και το «Μη γυρνάς και το άλλο μάγουλο». Το τελευταίο έχει γραφτεί για όλες τις κακοποιημένες ψυχές.
Είναι απίστευτα θλιβερό που υπάρχει ακόμα, και με τόση ένταση. Γράφτηκε από μία δική μας ανάγκη να εκφράσουμε τον θυμό και την απόγνωσή μας και για να βοηθήσει τον καθένα να βρει τον δρόμο του και τον τρόπο να ελευθερωθεί. Ωστόσο, είναι αδιανόητο να μιλάμε για φόνους και γυναικοκτονίες. Δεν το χωρά ο νους».
Υπάρχει αισιοδοξία για το μέλλον και τις νεότερες γενιές; «Ο ανθρώπινος παράγοντας είναι πραγματικά απρόβλεπτος. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε όλοι, είτε ως μονάδες, είτε σε ομάδες, είναι να δώσουμε τη μάχη και την επανάσταση μας όπως μπορούμε. Εμείς το κάνουμε με την τέχνη. Το κουπλέ του τραγουδιού παρουσιάζει μία σκληρή εικόνα αλλά το ρεφρέν σού λέει ότι μπορείς να κάνεις ίσως κάτι, γιατί πρόκειται για την ελευθερία σου».
Τα τραγούδια των Όναρ που ξεχωρίζει
«Είναι πολύ δύσκολο να επιλέξω, γιατί τα έχω γράψει εγώ και καθένα έχει τη δική του ιστορία. Ε, τα «Χάρτινα Φανάρια» έχουν μεγάλη σημασία γιατί είναι το κομμάτι που αγκάλιασε και ερμήνευσε ο αδερφός μου ο Φίλιππος. Αντίστοιχα και οι «Γαλάζιες Ερωμένες» γράφτηκαν λίγο πριν μπω φαντάρος, τότε που έχασα τον πατέρα μου. Το ακούω ακόμα και συνειδητοποιώ ότι ήμουν «στα κάγκελα». Αυτά τα έγραψα πριν βγει ο πρώτος δίσκος. Ο Mark Knopfler των Dire Straits έχει πει ότι ο πρώτος δίσκος κάνει να βγει δέκα χρόνια, αλλά ο κάθε επόμενος μόλις έναν».
Ζούμε την αναβίωση του μουσικού ρομαντισμού;
«Να σου πω την αλήθεια, δεν το έχω νιώσει αυτό. Νομίζω ότι πλέον βλέπεις τα πάντα. Ναι, το βινύλιο επέστρεψε και υπάρχουν καλλιτέχνες που επιλέγουν τον ρομαντισμό, υπάρχει και η trap, όπου κάποιοι νέοι συνδυάζουν το ξέσπασμά τους με τη μόδα. Ακούμε όμως και πολύ παραδοσιακό λαϊκό, με ρεμπέτικα και επανεκτελέσεις παλιών κομματιών. Εμείς τα ακούγαμε και τα φτιάχναμε πιο σύγχρονα, τα προσαρμόζαμε στο είδος μας. Μου αρέσει αυτή η επαφή με την παράδοση. Είναι υπέροχο να ακούς ηπειρώτικους και θρακιώτικους ήχους μέσα από τους νέους. Κατά τη γνώμη μου όμως, είναι εξίσου σημαντικό να υπάρξει και μία πρόταση, για να πάμε ένα βήμα παραπέρα. Να πάρουμε την παραδοσιακή μουσική αλλά να την εξελίξουμε και να δημιουργήσουμε νέα πράγματα. Αυτό είναι εξάλλου και η δημιουργία».