Ο Σωτήρης Φωκέας τα παράτησε όλα για να γίνει full time καλλιτέχνης. Και τα κατάφερε.
Instamodel, influencer, cult leader, meme lord, poet, lifecoach. Αυτός είναι ο Soteur ή αλλιώς Σωτήρης Φωκέας. Κάνει pop art, αυτοσαρκάζεται και του αρέσει να αποδομεί τη σοβαρότητα πίσω από τη «βαθυστόχαστη» τέχνη.
Ξεκίνησε από το γκραφίτι, από εκεί οδηγήθηκε στην Καλών Τεχνών, πειραματίστηκε για περίπου πέντε χρόνια με το μάρκετινγκ και εκεί συνειδητοποίησε ότι το ωράριο 9 με 5 δεν ήταν για εκείνον. Έτσι, πήρε την απόφαση να γίνει full time καλλιτέχνης.
Τα τελευταία επτά χρόνια δουλεύει ως freelancer. Με την Τέχνη του θέλει να μιλά στον κόσμο. Επιθυμεί να τον καταλαβαίνουν, αλλά να μπορεί και ο ίδιος να καταλαβαίνει τον εαυτό του.
Βρίσκεται σε μία διαρκή κίνηση. Δεν φοβάται τις αλλαγές και δεν του αρέσει καθόλου να μένει καθηλωμένος στις ίδιες ιδέες.
«Πριν τον Soteur δεν δούλευα έτσι ως εικαστικός. Έκανα άλλου τύπου έργα. Κατασκευές, performances, πιο εννοιολογικά πράγματα. Όχι εμπορικά και όχι εμπορεύσιμα» λέει στο Estella.
Ο «Soteur» προέκυψε κατά τη διάρκεια των Mεταπτυχιακών του σπουδών και συγκεκριμένα στο πλαίσιο της διπλωματικής του. Στην αρχή ήταν κάτι τελείως πειραματικό, μιας και σκοπός του ήταν να κατανοήσει πώς μπορεί να υπάρχει μια κατασκευασμένη περσόνα ενός καλλιτέχνη στην Ελλάδα. «Ο Soteur τι είναι; Ένας εμπορικός, ποπ, χαρούμενος τύπος που ζει από την Τέχνη που απολαμβάνει να δημιουργεί», δηλώνει.
«Στην πραγματικότητα έρχεται σε σύγκρουση με αυτό που πάντα με ενοχλούσε στον χώρο της Τέχνης. Το δήθεν, το βαρύγδουπο, το ‘τι εννοεί ο ποιητής’. Ένιωθα ότι αυτό υποτιμάει τον θεατή. Και ακόμα το πιστεύω. Πάντα εκνευριζόμουν με το επιτηδευμένα βαθυστόχαστο και πάντα έψαχνα τρόπο να εκφράσω την αντίδρασή μου σε αυτό. Βρήκα μία πολύ ωραία διέξοδο ως Soteur» συνεχίζει.
Όταν είπε ότι θα κάνει pop art, δεν ήξερε πόσο πολύ του αρέσει να ζωγραφίζει τέτοια πράγματα. «Το εκτίμησα πολύ. Αγάπησα πολλά μες στη διαδικασία και χαίρομαι που τα είδα. Δεν ξέρω αν θα τα έβλεπα αν φορούσα ακόμα τις παρωπίδες που μου έβαλαν στην Καλών Τεχνών, ότι, ας πούμε, το εμπορικό δεν είναι Τέχνη, ότι το street art δεν είναι Τέχνη, ότι δεν έχει την ίδια βαρύτητα, για παράδειγμα, με ένα conceptual έργο τέχνης που το συζητάς και το αναλύεις. Eίπα ότι δεν με ενδιαφέρει, γιατί εγώ θέλω την Τέχνη μου να την καταλαβαίνει και η θεία μου που δεν έχει ιδέα. Δεν θέλω να ζω μία ζωή που συνεννοούμαι με πέντε ανθρώπους και όλοι οι τριγύρω, που δεν έχουν πτυχία, να μην καταλαβαίνουν τι κάνω. Θέλω να μοιράζομαι την Τέχνη μου. Θέλω να καταλάβεις γιατί έβαλα μία καρέκλα ανάποδα. Οπότε ή πρέπει να το πω καλύτερα ή πρέπει να κάνω ένα άλλο έργο».
Ταυτόχρονα, ο Soteur θέλει να μπορεί να κρίνει τη δουλειά του και ως εξωτερικός παρατηρητής, ενώ πιστεύει πως τα όρια μπορούν να είναι πάντα πιο ευέλικτα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως χάνεται η ηθική στα πράγματα που κάνουμε. «O Soteur είναι ένας εμπορικός καλλιτέχνης. Είμαι ένας εμπορικός καλλιτέχνης. Κάνω πιο εύπεπτη Τέχνη, που αρέσει στους πολλούς. Συνεργάζομαι με brands και με δήμους, γιατί ο στόχος μου είναι αφενός να βιοποριστώ από το έργο μου και αφετέρου να προσεγγίσω όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο μπορώ μέσα από αυτό. Δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι που αν δεν έχεις διαβάσει Φουκώ, δεν το καταλαβαίνεις. Γιατί οι περισσότεροι δεν έχουν διαβάσει Φουκώ.»
«Κάνω την τέχνη που θέλω εγώ να βλέπω. Που θεωρώ ότι δεν υπάρχει. Είμαι αισιόδοξος και χαρούμενος. Εννοείται πως έχω και τις μαύρες μου, αλλά έχω αυτή την ενέργεια που θέλω να μοιράζομαι. Και προτιμώ να μοιράζομαι αυτό με τον κόσμο. Νιώθω ότι υπάρχει τεράστιο κενό και είμαι πολύ διατεθειμένος να το “γεμίσω”, με όποιον τρόπο μπορώ. Με τιμάει να αναλαμβάνω αυτόν τον ρόλο. Ας κάνω εγώ τα χαρούμενα. Θέλω να μπορώ να δείξω ότι υπάρχει κι αυτός ο δρόμος και πως μπορείς να κάνεις pop art έργα που απευθύνονται σε πολλούς», σχολιάζει.
«Όσον αφορά στο κομμάτι των quotes, επειδή ήταν βασικός μου στόχος να έχω καλό Instagram ως Soteur, είδα ότι έχουν πολλή δύναμη. Ειδικά όταν τα ξεκίνησα. Είναι αυτό που μου βγαίνει όταν δεν είμαι καλά. Πολύ άμεσα, γρήγορα και εύστοχα μηνύματα. Αυτός είναι ο τρόπος που λειτουργώ. Παράλληλα, είδα ότι δουλεύει πολύ, ίσως και πολύ περισσότερο από τη ζωγραφική μου, γιατί είναι πολύ πιο κατανοητό και ο κόσμος μπορεί να συνδεθεί πιο εύκολα. Είναι μία γλώσσα που τη μιλάμε όλοι. Έχουν αυτή τη χαλαρότητα ότι σχολιάζεις κάτι με χιούμορ.»
Αν και ακόμα προσπαθεί να βρει την ισορροπία, ο ίδιος εξηγεί πως χρωστάει πολλά στα social media. «Με έχουν εμπνεύσει άπειρα. Από τη μία ήταν πως η περσόνα του Soteur “έπιασε”. Από την άλλη ανακάλυψα πως μέσα σε αυτόν τον κόσμο υπάρχουν πολλά αληθινά στοιχεία μου. Μου αρέσει αυτή η ζωγραφική. Βρήκα μέσα σε αυτό πράγματα που αγαπώ. Το κομμάτι της διαδικασίας, το κομμάτι του τι είναι πιο αρεστό ή τι προσεγγίζει περισσότερο κόσμο.»
Ο Soteur σέβεται το Instagram τρομερά σαν εργαλείο. «Δεν ξέρω πώς θα ήμουν χωρίς αυτό. Από την άλλη, σε κοινωνικό επίπεδο το θεωρώ πολύ τοξικό. Πολλές φορές ξεχνάμε ότι δεν είναι ο δημόσιος χώρος, αλλά μία πλατφόρμα, που από πίσω υπάρχει μία εταιρεία που έχει στόχο το κέρδος. Αυτό ήταν το πρόβλημά μου και με το radical influencing. Από τους 1.000 που με ακολουθούν, κανείς δεν θα διαφωνήσει με αυτό που θα πω. Είναι μία ανάγκη που δημιουργεί και προωθεί το Instagram. Έχει τεράστια διαφορά το αληθινό δημόσιο από αυτό.»
Το κυνήγι για επιβεβαίωση δεν θεωρεί ότι είναι πάντα καλό. «Προσπαθώ να εντοπίσω αν αυτό το θέλω μου είναι καλοπροαίρετο ή τοξικό. Είμαι ζωγράφος και ξέρω ότι εάν ανεβάσω φωτογραφία με τη φάτσα μου θα πάρω περισσότερα likes. Γιατί είναι πιο relatable, γιατί είναι πιο προσβάσιμο, γιατί μπορείς να με φλερτάρεις και λίγο, εάν θες. Αυτό δεν είμαι σίγουρος ότι είναι υγιές, το να αποφασίσω δηλαδή να εκφραστώ έτσι, για να καλύψω κάποιο κενό μου. Αυτά δεν τα έχω εντοπίσει ακόμα για εμένα στο Instagram» αναφέρει.
Κοιτώντας προς το μέλλον, ο ίδιος επισημαίνει πως σκοπός του είναι να βρει έναν τρόπο να είναι περισσότερο διαθέσιμος και στον φυσικό χώρο, ενώ παράλληλα αναζητά μία ουσιαστικότερη ισορροπία μεταξύ της επαγγελματικής και της προσωπικής του ζωής.
«Ίσως να ανοίξω λίγο περισσότερο το εργαστήριό μου, αλλά και να δουλεύω γύρω από project που με ενδιαφέρουν πολύ και προωθούν τα πράγματα που θέλω να πω. Αυτό που λέω πάντα είναι πως “θέλω να κάνω τα ίδια πράγματα, αλλά κάθε φορά λίγο καλύτερα”. Εμπιστεύομαι πολύ τη διαδικασία».