Στις 23:21 το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου του 2023, ο χρόνος θα σταματούσε για 57 οικογένειες. Την ίδια ώρα, ολόκληρη η Ελλάδα θα πλημμύριζε από σοκ, αγανάκτηση και οργή. Το δυστύχημα στα Τέμπη θα άφηνε έκτοτε ανεξίτηλο το στίγμα της στην ελληνική κοινωνία.

Από τις πρώτες ώρες εκείνης της ημέρας μέχρι σήμερα, κάθε μικρή ή μεγάλη αποκάλυψη, κάθε δήλωση γονέα ή επιζώντα, κάθε προσπάθεια κουκουλώματος κάνει τα Τέμπη και πάλι επίκαιρα και πάλι αβάσταχτα. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, έχουν περάσει μόνο λίγες ώρες από τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις σε κάθε πλευρά της Ελλάδας αλλά και του εξωτερικού.

Με βάση αυτά, τις νέες αποκαλύψεις για τις συνθήκες του δυστυχήματος αλλά και ενόψει της δεύτερης «μαύρης» επετείου, μαζέψαμε μερικές σκληρές αλήθειες, όσον αφορά το έγκλημα των Τεμπών.

Δεν είναι απλώς ένα δυστύχημα

Η λέξη «δυστύχημα» εμπεριέχει μέσα της, στον ίδιο τον πυρήνα της ως δεύτερο συνθετικό, τη λέξη «τύχη». Υπονοεί δηλαδή ότι κατά κάποιον τρόπο, η μοίρα έπαιξε ρόλο τέτοιο, ώστε να χάσουν τόσοι άνθρωποι τη ζωή τους. Η πρώτη εικόνα που παίρναμε ήταν τέτοια: Mία τραγωδία, ένα δυστύχημα.

Σύντομα, όμως, όταν αποκαλύφθηκαν οι συνθήκες υπό τις οποίες λειτουργούσαν τα τρένα στην Ελλάδα εν έτει 2023, φάνηκε ότι καμία τύχη δεν στράβωσε. Κανένας και καμία από τους 57 ανθρώπους δεν χάθηκε, επειδή ήταν της μοίρας του ή επειδή ήταν άτυχος.

Αντιθέτως, ένα δυστύχημα όπως αυτό των Τεμπών ήταν σχεδόν φυσικό επακόλουθο της πλήρους κρατικής αδιαφορίας και των άθλιων συνθηκών ασφάλειας των τρένων, για τις οποίες είχαν προειδοποιήσει ξανά και ξανά οι εργαζόμενοι. Για την ακρίβεια, το παράξενο είναι που δεν είχε συμβεί νωρίτερα.

Τα Τέμπη, λοιπόν, όχι, δεν ήταν ένα δυστύχημα. Ήταν ένα έγκλημα που αναζητά δικαίωση.

Γίνεται ξεκάθαρη προσπάθεια συγκάλυψης

Το είδαμε σε διάφορες φάσεις της διετούς προσπάθειας που κάνει το ελληνικό κράτος για πλήρη διαλεύκανση (κάπου εδώ γελάμε). Από την (τουλάχιστον) ύποπτη καταστροφή στοιχείων με το αναίτια γρήγορο μπάζωμα, στην επανεκλογή του Κώστα Καραμανλή και τα show του προέδρου της εξεταστικής επιτροπής της Βουλής για την διερεύνηση της τραγωδίας στα Τέμπη, Δημήτριου Μαρκόπουλου, στις τραγελαφικές συνεδριάσεις της επιτροπής.

Συνεχίστηκε με το ζήτημα των εύφλεκτων υλικών στους συρμούς. Σύμφωνα με συμπληρωματική έκθεση που κατατέθηκε στον ανακριτή, ο ειδικός πραγματογνώμονας Βασίλης Κοκοτσάκης συμπεραίνει -μεταξύ άλλων- ότι ο θάνατος 30 επιβατών προκλήθηκε από εύφλεκτα υγρά και συγκεκριμένα «χημικούς διαλύτες – υδρογονάνθρακες». Αν αυτά τα υλικά δεν υπήρχαν στο τραίνο, 30 από τα θύματα θα είχαν σωθεί. Αναλυτικά η έκθεση αναφέρει:

«Ο θάνατός τους δεν προήλθε από τη φυσιολογική καύση οχημάτων (τραίνων) μετά τη σύγκρουση, ούτε όμως από αυτή καθαυτή την πυρόσφαιρα, αλλά από το είδος της καύσης που προκλήθηκε από συγκεκριμένα μεταφερόμενα υλικά. Δηλαδή χημικούς διαλύτες – υδρογονάνθρακες. Μόνο αυτά τα υλικά θα μπορούσαν λόγο της φυσιολογίας και των συστατικών τους να προκαλέσουν τέτοια φαινόμενα, δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία, ότι αν στο χώρο δεν υπήρχαν τα εύφλεκτα υγρά που διέρρευσαν και ανεφλέγησαν, οι επιβάτες αυτοί θα είχαν διασωθεί».

Γενικότερα, όλοι οι πραγματογνώμονες των οικογενειών των θυμάτων αποκλίνουν από το πόρισμα της Πυροσβεστικής σχετικά με τα αίτια πρόκλησης της φωτιάς. Λόγω της διχογνωμίας αυτής, ο ανακριτής έχει ζητήσει εδώ και μερικούς μήνες μια νέα έκθεση από τον καθηγητή της Σχολής Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ, Δημήτρη Καρώνη, η οποία αναμένεται εντός των ημερών.

Η προσπάθεια συγκάλυψης, επίσης, έγκειται και στην άμεση και έμμεση κριτική στις ίδιες τις οικογένειες των θυμάτων που παλεύουν για δικαίωση, στη συρραφή και απόκρυψη ηχητικών ντοκουμέντων, τις καθυστερήσεις στη Δικαιοσύνη. 

Ο υπουργός Μεταφορών δεν παραπέμφθηκε, κρίσιμοι μάρτυρες δεν κλήθηκαν ποτέ στην Εξεταστική Επιτροπή. Δύο χρόνια υπόθεση και ακόμα είμαστε σε κατάσταση προκαταρκτικών διαδικασιών, χωρίς ο Εισαγγελέας να κλείσει τον χώρο, προκειμένου να αποφευχθούν μπαζώματα κτλ. Ποιος μπορεί να πειστεί στα σοβαρά ότι οι υπεύθυνοι θέλουν πράγματι την πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης;

Πολλοί επέλεξαν να κρυφτούν

Τραγουδιστές, influencers, αθλητές, ηθοποιοί, κωμικοί, ακόμα και δημοσιογράφοι. Πολλοί από αυτούς επέλεξαν από την πρώτη στιγμή να σιωπήσουν, πιθανόν για να μη διαρρήξουν σχέσεις και να θέσουν σε ρίσκο προνόμια.

Αυτή τους η στάση σε ένα ζήτημα τόσο σημαντικό, δεν εκλαμβάνεται ως ουδετερότητα αλλά ως πολύ συγκεκριμένη θέση. Θέση απέναντι στα θύματα και τις οικογένειές τους.

Έκτοτε τίποτα δεν διορθώθηκε

Σε ένα κρεσέντο χυδαιότητας που προωθήθηκε από συγκεκριμένους μηχανισμούς των media, κάποιοι δημοσιογράφοι μιλούσαν για (ανθρωπο)θυσίες νέων ανθρώπων, προκειμένου δυστυχώς (sic) να βελτιωθούν οι υποδομές στην Ελλάδα.

Από τα Τέμπη και μετά, υπάρχουν δεκάδες περιστατικά που απέδειξαν την απόλυτη ανικανότητα και αδιαφορία του κράτους να κρατήσει ασφαλείς τους πολίτες του. Πολλές φορές, τα συμβάντα αφορούσαν ξανά και τα ίδια τα τρένα.

Ενδεικτικά μόνο, έξω από τη Θεσσαλονίκη παραλίγο να επαναληφθεί παρόμοιο περιστατικό, όταν ένα Intercity παραλίγο να συγκρουστεί με εμπορική αμαξοστοιχία που μετέφερε εκρηκτικά

Tραγωδίες έχουν αποφευχθεί στο παρά πέντε και στον ΗΣΑΠ και στον Προαστιακό, ενώ ζωντανές θα είναι οι μνήμες των περισσότερων από το περπάτημα επιβατών στα τούνελ του χιλιοτραγουδισμένου Μετρό Θεσσαλονίκης.

Τα Τέμπη δεν ξεχάστηκαν ποτέ

Ήδη από τις πρώτες ημέρες μετά το έγκλημα στα Τέμπη, δεξιά και αριστερά, διατυπωνόταν από φανατικούς φίλους και απογοητευμένους εχθρούς της παρούσας κυβέρνησης η πρόβλεψη πως η οργή που διακατείχε τον ελληνικό λαό με τον καιρό θα ξεθυμάνει, πως τα Τέμπη αναγκαστικά κάποια στιγμή θα ξεχαστούν.

Οι εκλογές του 2023 με τη συντριπτική νίκη της Νέας Δημοκρατίας και, κυρίως, με την ντροπιαστική για το εκλογικό σώμα επανεκλογή του Κώστα Καραμανλή έμοιαζαν να δικαιώνουν τις απαισιόδοξες αυτές προβλέψεις. Τα πράγματα, όμως, είναι τελείως διαφορετικά κι ας μην ήταν τα Τέμπη βασικό κριτήριο για την ψήφο των Ελλήνων πολιτών.

Δύο χρόνια μετά, μία τεράστια συναυλία στο Καλλιμάρμαρο και η μεγαλύτερη σε όγκο διαδήλωση που έχουμε δει εδώ και χρόνια, διαψεύδουν όσους πόνταραν στην κακή μνήμη της ελληνικής κοινωνίας. Αυτό βέβαια συνέβη κυρίως λόγω του υπεράνθρωπου αγώνα των συγγενών, οι οποίοι μοιάζουν αποφασισμένοι να δικαιωθούν.

Αν τα Τέμπη δεν ξεχάστηκαν τώρα, δεν θα ξεχαστούν ποτέ. Θα παραμείνουν ένα θλιβερό παράδειγμα της πλήρους αδιαφορίας του κρατικού μηχανισμού για την ασφάλειά μας. Αλλά και ένα θλιβερό παράδειγμα μίας εκκωφαντικής προσπάθειας συγκάλυψης η οποία, στο τέλος, θα μείνει παντοτινό στίγμα σε όσους την επιδιώκουν.

Γνωμούλα;
+1
0
Έκλαψα
+1
0
Βαριέμαι
+1
0
Νευρίασα
+1
0
Αγαπώ
+1
3
Σοκαρίστηκα