Σειρές και εκπομπές που μας καθήλωναν στο σπίτι, άδειαζαν οι δρόμοι και επέδρασαν στην προσωπικότητα μας
Παγκόσμια Ημέρα Τηλεόρασης σήμερα και είναι πολλοί οι λόγοι για να μην το γιορτάζεις το 2024. Σειρές από την εποχή (και τη λογική) της ΥΕΝΕΔ, εκπομπές που προάγουν το μίσος, βαρετή επαναληψιμότητα και ολική αντικατάσταση από ξένες πλατφόρμες που μας επαναφέρουν στο πραγματικό εδώ και τώρα.
Κάποτε όμως υπήρξε και η καλή ελληνική τηλεόραση, αυτή που μας γαλούχησε, που έβαζε όλη την οικογένεια μπροστά σε μία οθόνη, πολύ μικρότερη, σε σχέση με αυτή που τώρα καλύπτει το μισό σου σαλόνι. Σειρές που έφταναν 80% τηλεθέαση και εκείνη την ώρα ερήμωναν οι δρόμοι και τα μαγαζιά. Εκπομπές που ήταν καθεστώς, γιατί τότε δεν είχαμε Ίντερνετ να ακονίζουμε τις γνώσεις μας, και τα βιβλία δεν ήταν στα κορυφαία χόμπι μας τη δεκαετία του ‘90.
Εκείνη η δεκαετία ήταν μαγική γιατί η ιδιωτική τηλεόραση είχε μόλις ξεκινήσει και μάλλον υπήρχε πολλή όρεξη και ιδέες προς υλοποίηση. Κωμικές και δραματικές σειρές που διαρκούσαν έναν ή δύο κύκλους και δεν προλάβαιναν να κουράσουν, εκπομπές που πέρασαν στην ιστορία ως cult, αλλά που τότε ήταν πρωτοποριακές, και φυσικά τα παιχνίδια γνώσεων που μοίραζαν αμέτρητα δώρα. Δεν ξέρουμε αν θα θέλαμε να τα ξαναδούμε σήμερα, αλλά ακόμα καταφεύγουμε στις comfort σειρές, που παραμένουν διαχρονικά αστείες και που διαμόρφωσαν την αίσθηση του χιούμορ των millenials.
Απαράδεκτοι (1991-1993)
Δεν σε πειράζει να μείνεις Σάββατο βράδυ στο σπίτι, γιατί θα δεις δύο επεισόδια από Απαράδεκτους. Η καλύτερη σειρά της Δήμητρας Παπαδοπούλου είχε μία απλούστατη συνταγή. 4 φίλους, με τους 2 να τυχαίνει να είναι ζευγάρι, που ήταν γείτονες στον Λυκαβηττό και απλώς ζούσαν τη ζωή τους, στις αρχές εκείνης της δεκαετίας. Θίγονται πολιτικά και κοινωνικά θέματα, μέσα από ένα διαχρονικό χιούμορ και φυσικά την αυτοσχεδιαστική συμβολή του Βλάση Μπονάτσου. 30 και λίγα χρόνια μετά, κάποια πράγματα δεν έχουν αλλάξει.
Ντόλτσε Βίτα (1995-1997)
Η σειρά που απενοχοποίησε τον έρωτα μίας χήρας που ερωτεύεται το αγόρι της κόρης της και κουβαλά όλα τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις της ελληνικής κοινωνίας. Ο Αλέξανδρος Ρήγας και ο Λευτέρης Παπαπέτρου έγραψαν ένα πανέξυπνο σενάριο και το μοίρασαν σε όλο το cast, έτσι ώστε να έχουν όλοι τρομερές ατάκες στο ενεργητικό τους. Μαρία Φωκά, Μαρία Καβογιάννη, Κατιάνα Μπαλανίκα, Γαλήνη Τσεβά, Παύλος Ορκόπουλος και Κατερίνα Ζιώγου σε ρόλους, που μόνο δεύτεροι δεν ήταν.
Οι Τρεις Χάριτες (1990-1992)
Αν ξεκινήσεις να βλέπεις τώρα το δημιούργημα των Μιχάλη Ρέππα και Θανάση Παπαθανασίου, θα καταλάβεις ότι πρόκειται για μία πραγματική φεμινιστική σειρά. Τρεις αδερφές μετά τα 40 επιστρέφουν στο πατρικό τους, η καθεμία για διαφορετικό λόγο. Δουλεύουν, έχουν (ή δεν έχουν παιδιά), βγαίνουν ραντεβού αλλά έχουν η μία την άλλη. Και από τις ελάχιστες περιπτώσεις που δεν νιώθεις αμήχανα, επειδή κάποια αστεία έχουν γεράσει.
Ψίθυροι Καρδιάς (1997-1998)
Ο Μανούσος Μανουσάκης ασχολήθηκε με απαγορευμένους έρωτες που παραμένουν ακόμα ταμπού και κουβαλούν τον ρατσισμό από μία κοινωνία που δεν εξελίχθηκε. Ο Αντώνης, αρχιτέκτονας από πλούσια οικογένεια, ερωτεύεται την Ερατώ όταν επισκέπτεται έναν καταυλισμό. Έσπασε ρεκόρ στις 9 Φεβρουαρίου 1998, κάνοντας ποσοστό 76.7%.
Λόγω Τιμής (1996-1997)
Η αγαπημένη μου σειρά που γυρίστηκε σε Αθήνα και Πάτρα, με μία παρέα που τελειώνει το σχολείο και κάνει όνειρα να συνεχίσει μαζί στη φοιτητική ζωή. Οι περισσότεροι εξ ημών το βλέπαμε για τον Άλκη Κούρκουλο, αλλά η υπέροχη σκηνοθεσία της Μιρέλλας Παπαοικονόμου και η ακόμα καλύτερη μουσική επένδυση του Δημήτρη Παπαδημητρίου άφησαν μία σειρά για την οποία μιλάμε ακόμα.
Δύο Ξένοι (1997-1999)
Μία ακόμη σειρά που έγραψε ιστορία για έναν έρωτα ανάμεσα σε δύο πολύ διαφορετικούς ανθρώπους, που φαίνεται να ήταν συνήθως το μυστικό της αποτυχίας. Σήμερα μπορεί να μιλάμε για μία τοξική σχέση ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που δεν επικοινωνούν πραγματικά, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι πριν από περίπου 30 χρόνια, κανείς δεν μιλούσε ανοιχτά για τα red flags και τα λάθος μοτίβα που ακολουθούμε. Επίσης, οι Δύο Ξένοι μάς έδωσαν την Ντένη Μαρκορά.
Εγκλήματα (1998-2000)
Άλλο ένα παράδειγμα του πώς μπορείς να έχεις ένα εξαιρετικό cast με τις δικές τους ιστορίες, χωρίς να επικεντρώνεσαι μόνο σε ένα love story. Κωμική σειρά που όμως είχε μέσα εγκλήματα, απιστίες, καχυποψία, χωρίς όμως να τους δίνεις μεγάλη σημασία. Κάθε ατάκα ήταν καταπληκτική και έσπασαν μερικά ακόμη ταμπού, όπως η σεξεργασία και γιατί μπορεί να είναι επιλογή.
Οι εκπομπές που αγαπήσαμε
Κόντρα Πλακέ (1996-1999)
Αν πήγαινες σχολείο ή φροντιστήριο εκείνη τη δεκαετία, πολύ πιθανό να έχεις βρεθεί κι εσύ ως κοινό, όπως κι εγώ, στην εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου. «Ρωτήσαμε 100 ανθρώπους και ψάχνουμε τις 10 ή 5 δημοφιλέστερες απαντήσεις». Ήταν τόσο έξυπνο που δεν είχε να κάνει με γνώσεις, αλλά με το τι μπορεί να λέει η πλειοψηφία του κόσμου. Γεμάτο δράση και φυσικά, απροσδόκητες απαντήσεις.
Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος (1999-2006)
Στην εκπνοή των 90s, γνωρίσαμε το παιχνίδι γνώσεων που μπήκε στα σπίτια μας και με επιτραπέζιο. Ξανά ο Σπύρος Παπαδόπουλος στη θέση του παρουσιαστή, να σε ρωτάει εύκολα και δύσκολα πράγματα, με τη βοήθεια του κοινού ή του τηλεφώνου στο σπίτι.
Πέστο και θα γίνει (1985-2010)
Η εκπομπή που ξεκίνησε το 1985, αλλά παρέμεινε στους τηλεοπτικούς δέκτες για 25 ολόκληρα χρόνια. Ήταν μία πιο αθώα εποχή, όπου πραγματοποιούνταν τα όνειρα και οι επιθυμίες των παιδιών, όσο «τρελές» και αν ήταν. Είδαμε την Diana, τον Maradona, πολλά μεγάλα ονόματα αλλά και προορισμούς που έκαναν τα παιδιά λίγο πιο χαρούμενα.
Κόντρες (1993)
Αυτό το παιχνίδι δεν θα ήταν αυτό που ήταν αν δεν το παρουσίαζε ο σπουδαίος Βλάσης Μπονάτσος. Αντίπαλες ομάδες που απαντούν σε ερωτήσεις, πάλι με βάση τι απάντησε η πλειοψηφία του κόσμου, και που συνήθως είναι κάτι πολύ απλό.
Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα
Από το 1993 έως το 2000, το παιχνίδι των διαφορετικών τοποθεσιών κάθε χρόνο, με αρκετούς παρουσιαστές, και αμέτρητα fun παιχνίδια, κι ας μην περασε ποτέ η Ελλάδα στον τελικό. Σημαδεύτηκε από τη Δάφνη Μπόκοτα και μετά από τον Κώστα Σγόντζο. Ήταν από τις πιο ακριβές τηλεοπτικές παραγωγές και πολύς κόσμος το διασκέδασε.