Ο Έρβις κατάγεται από το Ελμπασάν, της Αλβανίας. Μεγάλωσε σε θετή οικογένεια. Από τα 16 του ασχολείται επαγγελματικά με τον χορό.
Ενώ κανείς θα περίμενε η αγαπημένη του ταινία να είναι το Billy Elliot, εκείνος αγαπάει το Kill Bill. Μεγαλωμένος σε μια συντηρητική πόλη, αναφέρει πως η διεκδίκηση του ονείρου του να γίνει επαγγελματίας χορευτής, του στοίχισε σε χρόνο και προσωπικές σχέσεις. Η πρώτη του μνήμη εντοπίζεται στην ηλικία των εννιά. Θυμάται πως μόλις είχε κυκλοφορήσει το «La Tortura» της Shakira και το «Cry me a River», του Justin Timberlake. Η χορογραφία τον συγκλόνισε. «Άρχισε το μάτι μου να πιάνει τις κινήσεις πολύ γρήγορα. Είπα, λοιπόν, να το δοκιμάσω. Ανέβηκα πάνω στο τραπέζι και ξεκίνησα να χορεύω. Μπαίνει η αδερφή μου στο δωμάτιο και με τσακώνει να χορεύω έτσι. Αυτή είναι η πιο έντονη μνήμη που έχω απ’ την παιδική μου ηλικία», αναφέρει.
«Τον σεξουαλικό προσανατολισμό μου τον είχα καταλάβει κάποιους μήνες πριν. Νομίζω ότι ο χορός με βοήθησε να βρω τον εαυτό μου. Με κοίταζα στον καθρέφτη καθώς χόρευα. Νομίζω ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα πραγματικά απελευθερωμένος. Αισθανόμουν χαρούμενος, αν και τα πράγματα στην Αλβανία ήταν πολύ δύσκολα είκοσι χρόνια πριν», συμπληρώνει.
Credits: Τάσος Λουκόπουλος
Σε καθημερινή βάση, κατά τα μαθητικά του χρόνια, ο Έρβις δεχόταν επιθέσεις από τους συμμαθητές του
«Το bullying ήταν καθημερινό φαινόμενο για πολλά χρόνια στο σχολείο. Οι συμμαθητές μου έβλεπαν ότι ήμουν πολύ θηλυπρεπές αγόρι, μου επιτίθονταν λεκτικά και σωματικά. Θα πω ψέματα αν δεν αναφέρω πως είχα σκεφτεί να βάλω τέλος στη ζωή μου εξαιτίας αυτής της βίας. Ο χορός, όμως, μου έσωσε τη ζωή».
Η μοναδική συνθήκη κατά την οποία ο Έρβις αισθανόταν ελεύθερος και άνετα με τον εαυτό του ήταν στην ασφάλεια του σπιτιού του και περιελάμβανε έναν καθρέφτη, τον ίδιο και τη μουσική. Στη θετή του οικογένεια δεν ανέφερε ποτέ το πως αισθάνεται. Για την ακρίβεια, το ζήτημα του προσανατολισμού του δεν συζητήθηκε ποτέ, παρότι όπως λέει ο ίδιος, ήταν εμφανές από πολύ μικρή ηλικία. Συμμετείχε στις χορευτικές παραστάσεις του σχολείου του. Θυμάται έντονα να προσπαθεί να πείσει τους δασκάλους του να του επιτρέψουν να χορέψει μαζί με τα κορίτσια της τάξης του κατά τις σχολικές εκδηλώσεις για την λήξη της χρονιάς.
Στην ηλικία των 16, θυμάται να αποταμιεύει τα χρήματα που του έδινε η μητέρα του, προκειμένου να πάρει κάτι φάει από το κυλικείο. «Τα μάζευα για να μπορέσω να γραφτώ κάποια στιγμή σε σχολή χορού. Όταν μάζεψα αρκετά, γράφτηκα κρυφά σε σχολή χορού. Θυμάμαι πως πάντα πεινούσα. Γυρνούσα σπίτι πεινασμένος και με ρωτούσε η μάνα μου πώς γίνεται να πεινάω τόσο, ενώ μου έδινε λεφτά για να αγοράσω φαγητό. Όταν ανακάλυψε τι έκανα τα λεφτά που μου έδινε, δεν το πήρε καθόλου καλά. Βρήκε τα παπούτσια του μπαλέτου στη σχολική μου τσάντα και έγινε χαμός. Ο πατέρας μου το πήρε εντελώς αδιάφορα. Δεν νοιάστηκε και πολύ».
Από την ηλικία των 17, ζει και βιοπορίζεται μόνος του. Αφού τελείωσε το σχολείο, πέρασε στο τμήμα Ιστορίας και Φιλολογίας. «Πιέστηκα πολύ από την οικογένειά μου. Μου λέγανε να πάω να σπουδάσω κάτι που θα μου δίνει σταθερό μισθό. Να γίνω δάσκαλος. Μου λέγανε πως είναι λάθος να κυνηγήσω τα όνειρά μου. Μου ‘λέγαν πως τα όνειρά μου ήταν μόνο για κορίτσια». Τα πρώτα δύο χρόνια δούλευε και σπούδαζε ταυτόχρονα. Κατά το δεύτερο έτος θυμάται να πηγαίνει κάθε πρωί στα σκαλία του Τμήμας Χορευτικών Σπουδών (General University of Arts Albania), μετανιώνοντας για την ταξική του μοίρα. «Έκλαιγα κάθε μέρα, σε σημείο, κάποια στιγμή, να με ρωτήσει ένας δάσκαλος αν κλαίω επειδή κόπηκα σε κάποιο μάθημα. Με έβλεπε τόσο συχνά που νόμιζε πως ήμουν φοιτητής του».
Κάποιες μέρες αργότερα, αποφάσισε εγκαταλείψει τις σπουδές του και να δώσει εξετάσεις για το Τμήμα Χορού. «Ξεκίνησα να διαβάζω τα ονόματα στον πίνακα ανάποδα, από το τέλος προς την αρχή γιατί πίστευα πως αν υπάρχει μια πιθανότητα να έχω περάσει θα ήταν τελευταίος. Θυμάμαι να χτυπάει δυνατά η καρδιά μου όσο δεν έβρισκα το όνομά μου. Απ’ τα 250 άτομα, βγήκα τέταρτος. Δεν το περίμενα».
Credits: Τάσος Λουκόπουλος
Συνέχιζε να δουλεύει και να σπουδάζει ταυτόχρονα
«Κατά την διάρκεια του τρίτου έτους, μου ήρθε μια μεγάλη ευκαιρία. Μου πρότειναν να δουλέψω ως βοηθός χορογράφου στο X-Factor Albania. Έκανα δυόμισι χρόνια τηλεόραση. Μου έδωσε πολλά πράγματα αυτή η εμπειρία. Αργότερα δούλεψα ως κασκαντέρ για ηθοποιούς που δεν μπορούσαν να χορέψουν».
Στην Ελλάδα ήρθε πριν από επτά χρόνια. «Ο ένας λόγος που πήρα την απόφαση να έρθω είναι πως η βιολογική μου μητέρα μένει εδώ. Ο κύριος λόγος που το έκανα, όμως, είχε να κάνει με το γεγονός πως υπάρχει σοβαρό κενό στην ελληνική αγορά εργασίας. Αρχικά, στην Ελλάδα έχουν επιστρέψει πολλοί γνωστοί χορευτές, οι οποίοι έχουν επιστρέψει από το Χόλιγουντ αφού χόρεψαν πλάι στη Beyonce, την Lady Gaga, τη Britney Spears,όπως οι: Jojo Gomez, Brian Friedman και Yanis Marshall. Έβλεπα ότι έρχονταν εδώ για workshops. Έβλεπα ότι ήταν τόσο κοντά και τόσο μακριά από εμένα. Οπότε, αποφάσισα να πάρω το ρίσκο και να έρθω. Συμμετείχα στα σεμινάρια και συνεργάστηκα με αυτά τα άτομα. Ήταν πολύ δύσκολα αρχικά, αλλά τα τελευταία δύο χρόνια νομίζω έχω μπει σε τάξη επαγγελματικά».
Credits: Τάσος Λουκόπουλος
Από τότε μέχρι σήμερα, ο Έρβις έχει διακριθεί λαμβάνοντας την 1η θέση του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Heels Commercial Κατηγορία (Βραβείο καλύτερου χορογράφου), τη 2η θέση στον Διεθνή Διαγωνισμό Pole Dance Revolution Ανδρική Κατηγορία 2022, την 1η θέση Heels Battle στην Ελλάδα το 2022 και το 2023, την 1η θέση στο Hip Hop Mediterranean Cup 2023, την 3η θέση ως χορογράφος στο Athens Rhythmic Gymnastic Dance 2018, τη 2η θέση στην Rose Karra Athens Dance Sport 2019 Contemporary Solo Adults Division, την 3η θέση ως χορογράφος στο Pole Art Greece 2018, Men Category.
Σήμερα, συνεργάζεται με σχολές χορού όπως η Σχολή Pole Dance: Aerial Queens Marousi, Luna Pole Dance Academy και η Σχολή χορού Dancer’s Corner.
Είναι ο πρώτος exotic pole dance instructor στην Ελλάδα, ενώ στα άμεσα σχέδιά του είναι να ανοίξει τη δική του σχολή χορού.