Το Netflix αποκαλύπτει μία ακόμη τραγική ιστορία γυναικοκτονίας, 22 χρόνια, πριν, τότε που τα media (και η κοινωνία ολόκληρη) την αποκαλούσαν «έγκλημα πάθους», επιρρίπτοντας την ευθύνη σε μία τεράστια αγάπη που κυρίευσε το σώμα του άντρα που και που, αναγκαστικά, δολοφόνησε τη γυναίκα που λάτρευε.
Μέσα σε αυτή την παράνοια μεγαλώσαμε κι εμείς, κανονικοποιώντας το victim blaming, που ήθελε τη γυναίκα να μην σέβεται αρκετά τον άντρα, να αξίζει τη βία επειδή του αντιμίλησε, απίστησε ή «έπαθε υστερία». Το γαλλικό ντοκιμαντέρ “From rockstar to killer” επιστρέφει στο 2003, σε μία ιστορία που συγκλόνισε τη γαλλική κοινωνία. Ο τραγουδιστής του συγκροτήματος Noir Désir, Bertrand Cantat, είδωλο της τότε Γαλλίας ξεκινά μία σχέση με την επίσης γνωστή ηθοποιό Marie Trintignant και μετά από έναν άγριο καυγά σε ξενοδοχείο της Λιθουανίας, όπου βρισκόταν για γυρίσματα ταινίας, η ηθοποιός κατέληξε στο νοσοκομείο, όπου και πέθανε μετά από λίγες ώρες.
Αυτό που ακολούθησε ήταν ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζονται οι γυναικοκτονίες στις αρχές του 2000. Ο Cantat υποστήριξε ότι επρόκειτο για ένα φρικτό ατύχημα, την έσπρωξε στον καναπέ προκειμένου να την αποκρούσει, επειδή εκείνη του επιτέθηκε, φωνάζοντάς του να επιστρέψει στην πρώην σύζυγό του. Η νεκροψία έδειξε ότι το θύμα δέχτηκε αμέτρητα χτυπήματα σε όλο της το σώμα, που ήταν και ο λόγος που έχασε τις αισθήσεις της και επί ώρες βρισκόταν στο ξενοδοχείο σε ημιθανή κατάσταση, με εκείνον να καλεί τελικά ασθενοφόρο 8 ώρες μετά τον ξυλοδαρμό.
Ο Cantat παραδέχθηκε ότι τη χτύπησε, αλλά δεν κατάλαβε πώς τα πράγματα έφτασαν μέχρι εκεί, ενώ εξέτισε μόλις 4 χρόνια φυλάκισης. Ο λόγος που συνέβη αυτό είναι ότι η πρώην σύζυγος και μητέρα των δύο παιδιών του τον υποστήριξε μέχρι τέλους, λέγοντας στο δικαστήριο ότι δεν υπήρξε ποτέ κακοποιητικός μαζί της. Δικαστές και ειδικοί ψυχικής υγείας έκριναν ότι ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό και αφέθηκε ελεύθερος. Επέστρεψε στην πρώην σύζυγό του, η οποία ζητούσε απελπισμένη βοήθεια από τους γονείς της, και τελικά αυτοκτόνησε αφήνοντας ένα πολυσέλιδο σημείωμα για τον πόλεμο και την κακοποίηση που δεχόταν από τον Cantat. Ο μουσικός δεν κατηγορήθηκε ποτέ για αυτόν τον θάνατο.
Το ακόμα πιο φρικτό αυτής της υπόθεσης ήταν το αφήγημα που χτίστηκε από τα Μέσα, την κοινωνία και το νομικό σύστημα. «Έπεσε θύμα του πάθους του», «το θύμα είχε 4 παιδιά από 4 διαφορετικούς συζύγους» εννοώντας ότι της άξιζε αυτό που έπαθε, αφού είχε ελεύθερη σεξουαλική ζωή. «Έθιξε τον ανδρισμό του και αυτός δεν άντεξε από την πολλή αγάπη». Όλα αυτά γράφονταν στα Μέσα, ακούγονταν σε τηλεοπτικές εκπομπές και τελικά έστειλαν τον θύτη στη φυλακή για μόλις 4 χρόνια. Οι φανατικοί θαυμαστές του συγκροτήματος δεν έχασαν καθόλου τον ενθουσιασμό τους και διαχώρισαν τον καλλιτέχνη από τον άνθρωπο. Τον άνθρωπο που ευθυνόταν για δύο θανάτους γυναικών και που απεδείχθη ότι αποπειράθηκε να στραγγαλίσει μία άλλη σύντροφό του, το 1989.
Στο ντοκιμαντέρ μιλούν φίλοι και πρώην σύντροφοι της Marie Trintignant, περιγράφοντας τον δεύτερο «θάνατό» της μέσα από μία κοινωνία που στιγμάτιζε τις γυναίκες που ζούσαν με τον τρόπο που ήθελαν και δικαίωνε τους κακοποιητές. Βίντεο και εικόνες από τη δίκη, η σχέση των δύο καλλιτεχνών και οι τηλεοπτικές εκπομπές που περνούσαν από δίκη το θύμα, αλλά σε καμία περίπτωση τον θύτη. Πώς το #MeToo άρχισε να ανατρέπει τα δεδομένα, όταν ξεκίνησε το 2017 με την υπόθεση Weinstein, αλλά και πώς το victim blaming συνεχίζει να υπάρχει, έστω και συγκαλυμμένα.