Διαχρονικά, η κινηματογραφική βιομηχανία έχει πολλούς λόγους (aka ταινίες), για τους οποίους μπορεί να είναι περήφανη.
Υπάρχουν ταινίες που έχουν αποτυπώσει καταπληκτικά και άκρως ρεαλιστικά ορισμένα γεγονότα και έχουν δώσει πνοή σε χαρακτήρες μέσα από τη δύναμη του σεναρίου και των λέξεων. Κατά έναν μαγικό τρόπο, όμως, όταν ανακαλύπτουμε ότι μία ταινία βασίστηκε σε αληθινά γεγονότα, αυτομάτως γοητευόμαστε ακόμη περισσότερο και γεννάται μέσα μας η επιθυμία να βυθιστούμε στα άδυτα της πραγματικής ιστορίας και να μάθουμε όσα περισσότερα μπορούμε γι’ αυτήν.
Σε αυτό εδώ το άρθρο, λοιπόν, βρίσκονται 7 πασίγνωστες και καταπληκτικές ταινίες– για τους δικούς της λόγους η καθεμία– που βασίστηκαν σε πραγματικές ιστορίες.
Schindler’s List (1993)
Μια σκληρή και συνάμα συγκινητική ταινία, με τον απίθανο Λίαμ Νίσον στο ρόλο του Όσκαρ Σίντλερ. Έχοντας πάντα κατά νου ότι μπορεί να υπάρχουν και αμυδρά στοιχεία μυθοπλασίας, η ιστορία – αλλά και η δράση – του Σίντλερ είναι πραγματική. Όντως, ο Σίντλερ κατάφερε να δημιουργήσει μια λίστα Εβραίων, οι οποίοι θα εργάζονταν θεωρητικά για εκείνον, προκειμένου να τους σώσει από το κολαστήριο του Ολοκαυτώματος. Κατάφερε να χρηματίσει ανθρώπους-κλειδιά, σώζοντας περισσότερους από χίλιους Εβραίους από την πύρινη λαίλαπα και τη μανία των Ναζί.
Και μπορεί το νούμερο να μη φαίνεται εντυπωσιακό σε πολλούς, όμως ας μην ξεχνάμε ότι ήταν Γερμανός στην καταγωγή και εν καιρώ πολέμου, οι ορδές του Χίτλερ δεν το είχαν σε τίποτα να τον θανατώσουν για εσχάτη προδοσία. Κι αν κάτι τέτοιο συνέβαινε, δε θα είχε σωθεί ούτε ένας.
The Pianist (2002)
Πολλές φορές, χρησιμοποιούμε μεταφορικά τη φράση: «Η μουσική μπορεί να μας σώσει». Ωστόσο, στην περίπτωση του «πιανίστα», Βλαντισλάβ Σπίλμαν, η φράση αυτή πήρε σάρκα και οστά. 1944, ο Σπίλμαν (Εβραίος στην καταγωγή) κρυβόταν σε ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο. Κάποια στιγμή, τον ανακάλυψε εκεί ο Γερμανός αξιωματικός, λοχαγός Βιλμ Χόζενφελτ, ο οποίος – προς έκπληξη του Σπίλμαν – δεν τον συνέλαβε, ούτε τον σκότωσε. Παρά την αδυνατισμένη του κορμοστασιά και την ταλαιπωρημένη του αμφίεση, ο Χόζενφελτ αναγνώρισε τον πιανίστα. Κατόπιν, ζήτησε από τον Szpilman να του παίξει κάτι στο πιάνο. Έτσι κι έγινε. Αφού ο Σπίλμαν έπαιξε το Nocturne No. 20 του Chopin σε C♯ minor, ο αξιωματικός του πήγε ψωμί και μαρμελάδα σε πολλές περιπτώσεις.
Του πρόσφερε επίσης ένα από τα πανωφόρια του για να τον προφυλάξει από το κρύο. Στο τέλος, παρά τις προσπάθειες του Σπίλμαν και των Πολωνών να τον σώσουν, ο Χόζενφελτ πέθανε σε ένα σοβιετικό στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου το 1952.
The Pursuit of Happyness (2006)
Το εξαιρετικά δημοφιλές δράμα* παρουσιάζει το ταξίδι του Κρις Γκάρντνερ (Γουίλ Σμιθ), από τις συνθήκες της ανείπωτης φτώχιας – ο ίδιος και ο γιος του έμειναν άστεγοι και φιλοξενήθηκαν για αρκετά βράδια σε ανάλογες δομές, μέχρι που κατάφερε να γίνει πολυεκατομμυριούχος. Μια πολύ γλυκιά ιστορία, η οποία είναι πραγματική κατά βάση – με ορισμένα στοιχεία μυθοπλασίας. Ο αδιάκοπος αγώνας του Γκάρντνερ για να προσφέρει μια καλύτερη ζωή στο παιδί του, αποκρύπτοντας συγχρόνως απ’ όλους τα δεινά που βιώνει, δε μπορεί παρά να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για όλους μας.
*Μπορούμε να τη δούμε στο Netflix, εδώ.
Eat.Pray.Love (2010)
Η πασίγνωστη ρομαντική κομεντί βασίζεται σε ομώνυμο απομνημόνευμα της Αμερικανίδας δημοσιογράφου, Ελίζαμπεθ Γκίλμπερτ. Ακριβώς όπως στην ταινία*, η Γκίλμπερτ ερωτεύτηκε έναν άνδρα στην Ινδονησία. Μάλιστα, τον Ιανουάριο του 2010, η η Γκίλμπερτ δημοσίευσε τη συνέχεια του «Eat.Pray.Love», με τίτλο: «Committed: A Skeptic Makes Peace with Marriage». Στη συνέχεια της ιστορίας, λοιπόν, μαθαίνουμε ότι, μέσα από αυτό το ταξίδι αυτοανακάλυψης, αποφάσισε να παντρευτεί τον άνδρα που ερωτεύτηκε, αντιμετωπίζοντας πάσης φύσεως προκλήσεις. Μπορεί, βέβαια, οι δυο τους να χώρισαν το 2016 – κάτι που ανακοίνωσε η ίδια η Γκίλμπερτ μέσω του Facebook, όμως, η ιστορία τους θα παραμείνει ανεξίτηλη.
*Κι αυτή η ταινία προβάλλεται στο Netflix.
The Wolf of Wall Street (2013)
Χαρακτηρίστηκε ως black comedy, ανέδειξε το υποκριτικό ταλέντο του Λεονάρντο Ντι Κάπριο και βασίστηκε στη βιογραφία του Τζόρνταν Μπέλφορτ. Ο Μπέλφορτ ήταν ένας ευφυέστατος απατεώνας που κατάφερε να δημιουργήσει μια τεράστια περιουσία, εξαπατώντας άλλους ανθρώπους με περίτεχνα χρηματιστηριακά κόλπα. Τελικά, το 1999 κατηγορήθηκε για απάτη και ξέπλυμα χρήματος. Σήμερα, κυκλοφορεί ελεύθερος, ενώ σε πολλές περιπτώσεις μοιράζεται και επιχειρηματικές συμβουλές με το κοινό του μέσω των Social Media. Κι όλα μέλι-γάλα.
The Irishman (2019)
Βασισμένη στο βιβλίο «I Heard You Paint Houses: Frank “The Irishman” Sheeran and the Closing of the Case on Jimmy Hoffa (2004)», η ταινία* αφηγείται την αληθινή ιστορία του Φρανκ Σίραν (aka «Ιρλανδός), τον οποίο υποδύεται εκπληκτικά ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Σε αυτό το πλαίσιο, βλέπουμε τα τελευταία χρόνια της ζωής του Σίραν, που αναλογίζεται όλα όσα καθόρισαν την αιματηρή πορεία του, ως διαβόητο δολοφόνο, καθώς και την εμπλοκή του στη δολοφονία του φίλου του, Τζίμι Χόφα.
Αν και ποτέ δε βρέθηκαν επίσημα στοιχεία για το θάνατο του Τζίμι Χόφα – με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν εκατοντάδες θεωρίες συνομωσίας – ο συγγραφέας του βιβλίου, Τσαρλς Μπραντ, ισχυρίστηκε ότι ο Σίραν ομολόγησε την ενοχή του. Επιπλέον, στην ταινία απεικονίζεται και η συνεργασία του Σίραν με τη μαφία, καθώς και άλλες περιπέτειες που βίωσε.
*Να σημειωθεί ότι η ταινία βρίσκεται στο Netflix.
Bad Education (2019)
Η πλοκή της ταινίας βασίζεται σε ένα σκάνδαλο που έλαβε χώρα σε ένα προάστιο της Νέας Υόρκης στα μέσα της δεκαετίας του ’00. Ειδικότερα, αφηγείται την ιστορία του Φρανκ Τασσόνε (τον οποίο ενσαρκώνει φανταστικά ο Χιου Τζάκμαν). Επρόκειτο –εκ πρώτης όψεως– για έναν γοητευτικό και φιλόδοξο διευθυντή σχολείου, που συνελήφθη (και καταδικάστηκε σε δεκαετή κάθειρξη) για υπεξαίρεση πολλών εκατομμυρίων. Μάλιστα, η εν λόγω υπόθεση έγινε αργότερα γνωστή ως το μεγαλύτερο σκάνδαλο υπεξαίρεσης σχολείων στην ιστορία των ΗΠΑ. Τέλος, αξίζει να αναφερθεί ότι ο Τασσόνε αφέθηκε ελεύθερος το 2010 λόγω καλής διαγωγής. Και ο νοών νοείτω.
Οι ταινίες που βασίστηκαν σε πραγματικά γεγονότα είναι άκρως γοητευτικές
Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι πιο συναρπαστικό στον κινηματογράφο, από το να δίνουν οι παραγωγοί και οι σεναριογράφοι πνοή, χρώμα και ζωή σε πρόσωπα, καταστάσεις και γεγονότα που έχουν συμβεί στην πραγματικότητα. Είναι σαν μία πλήρη οπτικοακουστική εξιστόρηση με στοιχεία τέχνης και μυθοπλασίας. Αν, μάλιστα, όλα τα μαγικά συστατικά μπουν με τη σωστή δοσολογία στο τσουκάλι της μυστικής συνταγής, τότε σίγουρα μιλάμε για επιτυχία. Όπως και στις περιπτώσεις των παραπάνω ταινιών.