Πρόσφατα, έφυγε από τη ζωή η 21χρονη Έμμα εξαιτίας ενός ανεύθυνου 26χρονου, που βγήκε στο δρόμο με το αυτοκίνητο, χωρίς όμως να έχει δίπλωμα. Έκτοτε, προκύπτουν διαρκώς νέα άρθρα και νέα στοιχεία όσον αφορά στο τραγικό γεγονός.

Τη χτύπησε δύο φορές με το αυτοκίνητοΕίχε χάσει παντελώς τον έλεγχο του αυτοκινήτου. Ο ένοχος ζήτησε συγγνώμη από τους γονείς της, ενώ υποστήριξε πως αν η Έμμα είχε περάσει από τη διάβαση, τίποτα δε θα είχε συμβεί. Αν υπήρχε ανώτατο όριο στο θράσος και στο victim blaming, νομίζω, θα ήταν αυτή του η δήλωση. Ότι, δηλαδή, φέρει ευθύνη και η κοπέλα, επειδή δεν πέρασε από τη διάβαση. Σε αυτή την υπόθεση υπάρχουν πολλοί λόγοι για να προκληθεί οργή και θυμός. Και ευτυχώς, προκλήθηκε. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναρτήθηκαν αμέτρητα σχόλια περί ανευθυνότητας, περί εγκληματικής αμέλειας και άγνοιας, περί οδήγησης χωρίς δίπλωμα, καθώς και περί του αδιάβλητου στις εξετάσεις οδήγησης, ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου γύρω από αυτό το θέμα.

Η Έμμα δεν είναι το πρώτο θύμα απρόσεκτου και αμελούς οδηγού και (δυστυχώς) δε θα είναι ούτε το τελευταίο

Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, μπορούν να αλλάξουν τα πάντα. Δεν πρόσεξε το φανάρι, δεν πάτησε εγκαίρως φρένο, δεν ασχολήθηκε με το όριο ταχύτητας, δεν έδωσε προτεραιότητα όταν έπρεπε. Το κακό με τα αυτοκίνητα, είναι ότι όσο μεγάλη ασφάλεια παρέχουν από άποψη μετακίνησης, άλλο τόσο μπορούν να μετατραπούν σε φονικό όπλο στα χέρια ανεύθυνων και αδιάφορων οδηγών. Και, φυσικά, αλίμονο σε όποιον ή όποια βρεθεί μπροστά τους την ώρα που προσπαθούν (μάταια) να ελέγξουν το όχημα.

Η Έμμα δεν ήταν η μοναδική που έχασε τη ζωή της από τα χέρια ενός τέτοιου ανθρώπου. Στις 24 Νοεμβρίου και ώρα 5:40, ένας πεζός επιχείρησε να διασχίσει το δρόμο στη λεωφόρο Μεσογείων (Αττικής). Τότε, ένα διερχόμενο αυτοκίνητο τον παρέσυρε, προκαλώντας το θάνατό του. Μάλιστα, η σύγκρουση ήταν τόσο έντονη, που ο πεζός εκτινάχθηκε στο αντίθετο ρεύμα του δρόμου, με αποτέλεσμα να τον χτυπήσει ακόμη ένα αυτοκίνητο που έτυχε να διασχίζει το δρόμο. 

Ακόμη, πριν λίγες μέρες, ένα 14χρονο κορίτσι κατέληξε στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, σε σοβαρή κατάσταση, αφότου παρασύρθηκε από αυτοκίνητο που οδηγούσε ένας 43χρονος, ο οποίος συνελήφθη έπειτα από το συμβάν. 

Ποιον πρέπει να κατηγορήσουμε για τα τροχαία ατυχήματα;

Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο και τόσο ακαριαία, επικρατεί ένα μούδιασμα. Αρχικά, στην οικογένεια και τα αγαπημένα πρόσωπα των θυμάτων και έπειτα, μόλις φτάνει στ’ αυτιά μας η είδηση, το μούδιασμα εξαπλώνεται σε ολόκληρη την κοινωνία. Εντούτοις, τις περισσότερες φορές είναι μια στιγμιαία παράλυση, η οποία μάλλον δεν είναι αρκετή για να μας ταρακουνήσει ως σύνολο. Αφού, όμως, περάσει το πρώτο μούδιασμα και αντιληφθούμε τι έχει συμβεί, θέλουμε απεγνωσμένα να αποδώσουμε ευθύνες. Να δικαιωθεί ο θάνατος ή ο βαρύς τραυματισμός ενός άτυχου ανθρώπου. 

Αλλά ποιον να κατηγορήσουμε; Η εύκολη απάντηση είναι, βέβαια, τον αδιάφορο και ανεύθυνο «οδηγό». Σύμφωνοι, οι πράξεις του προκάλεσαν το θάνατο ή τη βλάβη ενός ανθρώπου, επομένως πρέπει να απολογηθεί στη Δικαιοσύνη και, ενδεχομένως, να εκτίσει την ποινή που του αναλογεί. Ωστόσο, αν αναζητήσουμε λίγο βαθύτερα, ίσως ανακαλύψουμε κι άλλα αγκάθια σε σχέση με τα τροχαία ατυχήματα. Αν μη τι άλλο, τα τροχαία ως είδηση, είναι κάτι αρκετά διαδεδομένα. Καθημερινά αυτοκίνητα εκτρέπονται, εισέρχονται στο αντίθετο ρεύμα, καρφώνονται σε δέντρα και παρασύρουν πεζούς. 

Γιατί υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι γύρω μας που οδηγούν χωρίς να εφαρμόζουν επί του πρακτέου τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας; Γιατί η ασφάλεια –τόσο η δική τους, όσο και των άλλων– περνάει στα ψιλά γράμματα; Μήπως επειδή έτσι μας έμαθαν;

Κάθε κοινωνία γαλουχεί τους οδηγούς της

Υπάρχουν πολλά που πρέπει, επιτέλους, να ειπωθούν ανοιχτά και να τεθούν επί τάπητος. Καταρχάς, είναι επιτακτική ανάγκη να διασφαλιστεί το αδιάβλητο στις εξετάσεις για δίπλωμα οδήγησης. Εν έτει 2022 –εντός ολίγου 2023– είναι επιεικώς απαράδεκτο να εφαρμόζεται το περιβόητο «λάδωμα» προς τους εξεταστές, ώστε να αποκτηθεί αναίμακτα το πολυπόθητο δίπλωμα οδήγησης. Από τη στιγμή, όμως, που οι ίδιες οι οικογένειες παροτρύνουν τα παιδιά τους να μην αγχωθούν, να μη ζοριστούν και απλώς να πληρώσουν για να περάσουν, πού πάμε σαν κοινωνία;

Οδηγοί, προσοχή κίνδυνος

Μάλιστα, τυχαίνει να έχω υπάρξει αυτόπτης μάρτυρας σε εγκληματική περίπτωση γονιού προς το παιδί, λέγοντάς του: «Τι να κάτσεις να παιδεύεσαι; Λάδωσε εκεί πέρα, να τελειώνεις». Όταν ξεστομίζουμε τέτοιες κουβέντες, προτρέποντας τα ίδια μας τα παιδιά να μην κάνουν κάτι με την αξία τους, τότε πώς περιμένουμε μετά να γίνουν σώφρονες οδηγοί; 

Από την άλλη, είναι και ευθύνη της πολιτείας να διασφαλίζει την αξιοκρατική απόκτηση διπλώματος, εφαρμόζοντας σοβαρές ποινές στην περίπτωση που κάποιος εξεταστής χρηματιστεί για να προσφέρει απλόχερα διπλώματα σε μελλοντικές «σκοτώστρες». 

Έπειτα, φαίνεται πως στη χώρα μας είναι εξαιρετικά δύσκολο να ακολουθούμε τις σημάνσεις και τα φανάρια, δίνοντας πάντα προτεραιότητα στους πεζούς. Εδώ επικρατεί η φιλοσοφία του: «Δε μπορώ να σταματάω σε κάθε διάβαση», «Κόκκινο είχα αλλά δεν ερχόταν κανείς, έλεγξα», «Πας να μου χωθείς; Τώρα θα σου χωθώ κι εγώ», «Έχω stop; Δε βαριέσαι. Ας περάσω πρώτος. Δε θα πάθει τίποτα να περιμένει ο άλλος».

Σαφώς υπάρχουν και οι εντελώς ανεύθυνες περιπτώσεις «οδηγών», οι οποίοι πιάνουν τιμόνι υπό την επήρεια αλκοόλ. 

Μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε συνολικά;

Πώς γίνεται, λοιπόν, αυτή να είναι η συμπεριφορά πολλών Ελλήνων οδηγών, ενώ σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, τα αυτοκίνητα να σταματούν σε κάθε διάβαση, να δίνουν προτεραιότητα στους πεζούς και στα άτομα με αναπηρία, να οδηγούν προσεκτικά και να συμμορφώνονται με τα όρια ταχύτητας;

Και μήπως, τελικά, πρέπει να αναθεωρήσουμε πολλά στη νοοτροπία και τη φιλοσοφία μας –ο καθένας ξεχωριστά, αλλά και ως σύνολο– με την ελπίδα να υπάρξουν λιγότερα θύματα σαν την Έμμα, της οποίας το νήμα ζωής κόπηκε βίαια από έναν ασυνείδητο άνθρωπο;

Η οδήγηση δεν είναι μόνο άνεση, πρακτικότητα και πολυτέλεια. Πάνω απ’ όλα, είναι ευθύνη, αντανακλαστικά, πρόληψη και σεβασμός απέναντι σε όλους τους ανθρώπους που χρησιμοποιούν το οδικό δίκτυο. Σιγά-σιγά, χρειάζεται να αντιληφθούμε ότι ορισμένες αξίες δεν εξαγοράζονται, αλλά καλλιεργούνται και ανθίζουν όταν το έδαφος είναι πρόσφορο και όταν δεν τις πλημμυρίζει η κοινωνία με παράσιτα.

Γνωμούλα;
+1
0
Έκλαψα
+1
0
Βαριέμαι
+1
0
Νευρίασα
+1
0
Αγαπώ
+1
0
Σοκαρίστηκα