Δεν ξέρω αν είναι τάση, συνήθεια ή ένας καλά ριζωμένος φόβος, μα παρατηρώ τον κόσμο να κρύβεται.
Δε γνωρίζω αν έτσι έχει μάθει ή αν έτσι βολεύεται, αλλά αντιλαμβάνομαι πως έτσι σίγουρα, δε ζει όπως θα ήθελε. Η αγαπημένη του κρυψώνα είναι τα όρια και η αμέσως επόμενη, η επίκληση στο «φυσιολογικό».
Το παράδοξο είναι πως τώρα, περισσότερο από ποτέ, ζούμε στην εποχή της εικόνας.
Να δείχνουμε πάντα κάτι καλό, κι ας μην είναι στ’ αλήθεια. Κουκουλώνουμε αγωνίες, επιθυμίες και απωθημένα, πίσω από ρούχα, αξεσουάρ και οτιδήποτε γεμίζει πρόχειρα το βάθος της ψυχής μας. Οτιδήποτε ντύνει καλά τη γυμνή αλήθεια μας.
Γυμνοί ερχόμαστε σ’ αυτό τον κόσμο. Με τις καρδιές ορθάνοιχτες και μετά βιαζόμαστε να τυλιχτούμε. Πρώτα σε κουβερτάκια κι ύστερα σε ρούχα. Πολλά ρούχα, όσα περισσότερα γίνεται.
Αρνούμαστε την απόφαση της φύσης από το πρώτο λεπτό της ύπαρξής μας. Με ποιο κουράγιο την επικαλούμαστε αργότερα;
Πώς παραμυθιάζουμε έτσι τον εαυτό μας;
Είναι πια ριζωμένη βαθιά μέσα μας η αγωνία να διορθώνουμε συνεχώς τον τρόπο που δείχνουμε. Με επιμέλεια κόβουμε κάθε ειλικρινή σύνδεση με το σώμα μας. Ντρεπόμαστε να κοιτάξουμε τον εαυτό μας γυμνό στον καθρέφτη. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν κοιταχτεί ποτέ. Δε γνωρίζουν το σώμα τους, δεν ξέρουν πραγματικά τις ανάγκες του, δεν αναγνωρίζουν τα σημάδια, δεν ακούν τα μηνύματα που τους στέλνει.
Τις περισσότερες φορές το νιώθουμε απλά σαν ένα περιττό βάρος που κουβαλάμε μαζί μας εδώ κι εκεί και το στολίζουμε για να θρέψουμε ακόμη περισσότερο τη ματαιοδοξία μας.
Το «ακατόρθωτο» έχει γίνει ο Βορράς στην πυξίδα μας, η οποία πλέον ξέχασε να δείχνει προς τα μέσα. Όλα τα κανονικά είναι ντροπή, είναι προβοκατόρικα, είναι λάθος. Κανονικά, μα όχι όπως τα έχει ορίσει η συντηρητική κοινωνία.
Τα κανονικά της ανθρωπότητας
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ζουν καταπιεσμένα και σκυφτά. Πολλές ομάδες ανθρώπων που κατακεραυνώνονται καθημερινά από τους υπέρμαχους των εντολών της φύσης.
Ποιον θα αγαπήσεις, ποιον θα ερωτευτείς, πόσα κιλά θα είσαι, που θα έχεις τριχοφυΐα, ποιο φύλο έχει το δικαίωμα στο τόπλες, ποιο το «προνόμιο» του απεριποίητου, με πόση μυστικοπάθεια θα βιώσεις την περίοδό σου;
Όλα τα παραπάνω, και ακόμη περισσότερα, αποδεικνύουν με τον πιο ειρωνικό τρόπο, πόσο πολύ έχουμε επιλέξει να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας. Ατόφια φυσικές και φυσιολογικές καταστάσεις και συναισθήματα, μεταφρασμένα με τον πιο λάθος τρόπο, έχουν καταντήσει ο θεμέλιος λίθος των ταμπού, τα οποία είναι το γρανάζι της κοινωνίας μας.
Ας μην κοροϊδευόμαστε. Ίσως τίποτα και κανείς άλλος δεν έχει ταλαιπωρηθεί περισσότερο από αυτά τα ταμπού, όσο το γυναικείο κορμί. Το κορμί αυτό που λατρεύουμε να μισούμε. Που αιμορραγεί, εγκυμονεί, πλάθει, τίκτει, βγάζει γάλα, ζεσταίνει, γλυκαίνει, αντέχει.
Το κορμί αυτό, λοιπόν, από την πρώτη μέρα της ύπαρξής του στην κοινωνία, έχει να αντιμετωπίσει απαιτήσεις, προκαταλήψεις, εμμονές, επιθυμίες και προκλήσεις.
Καμία φυσική του πλευρά δε γίνεται αποδεκτή. Ποτέ
Απαγορεύεται να έχει τρίχες, σπυριά, κιλά, περίοδο. Απαγορεύεται να αναδεικνύεται, να φωτογραφίζεται γυμνό και είναι σχεδόν αδύνατο, να μη σεξουαλικοποιείται σε τέτοιο βαθμό που να διαχωρίζεται από τον ίδιο τον άνθρωπο.
Γυναικείο κορμί: Προϊόν σε βιτρίνα κρεοπωλείου, χωρίς τη συναίνεσή του
Το γυναικείο σώμα οφείλει να είναι πάντοτε περιποιημένο και στολισμένο αναλόγως, για να μπορεί ο οποιοσδήποτε να το σχολιάσει, να το βαθμολογήσει, να το αξιολογήσει, να το επιλέξει, να το φαντασιωθεί, να το απορρίψει. Απαγορεύονται ράμματα, παχάκια, κοιλιές, κυτταρίτιδα, ιδρώτας, αξύριστες γάμπες.
Απαγορεύεται να φανεί η θηλή ή και ολόκληρο το στήθος (θου Κύριε), απαγορεύεται να φαίνεται η ραφή από το εσώρουχο μέσα από το παντελόνι, απαγορεύεται να λερωθεί από την περίοδο. Επιβάλλεται να λάμπει, να είναι σφρυγιλό, λείο, ενυδατωμένο και κρυμμένο τόσο-όσο. Κι αυτό, ανταπεξέρχεται, εξακολουθεί, δυναμώνει, αντέχει. Επιβιώνει σε έναν κόσμο που ηδονίζεται να καταπιέζει.
Δεν υπάρχει τρόπος να γράψω ψιθυριστά, ειδάλλως θα το έκανα. Υπάρχει, βλέπετε, σοβαρός κίνδυνος, να θεωρηθεί προκλητικό το περιεχόμενο του άρθρου αυτού, καθώς δε συμμορφώνεται με πολιτικές ή γιατί μπορεί να θεωρηθεί πως υπονοεί σεξουαλικό περιεχόμενο. Άλλωστε, για γυναικείο στήθος μιλάει. Για στήθος, μπούτι, γλουτό.
Ό,τι ακριβώς ορίζει, στο μυαλό των περισσότερων τη γυναικεία φύση και ό,τι ακριβώς διαχωρίζει την ίδια τη γυναίκα από τον εαυτό της. Είσαι γυναίκα και το διαπιστευτήριό σου είναι η εξωτερική σου εμφάνιση. Οτιδήποτε εσωτερικό, δε με ενοχλεί όσο δεν το βλέπω.
«Μπορείς να μείνεις έγκυος, και ίσως ακούσεις και μπράβο(;), μα μη διανοηθείς να κρατήσεις τα κιλά της εγκυμοσύνης περισσότερο από σαράντα ημέρες και μην υποκύψεις στις ορμόνες σου. Υπάρχει κάτι που ονομάζεται επιλόχειος κατάθλιψη και το παθαίνουν μόνο οι κακές μητέρες».
Μην αναρωτιέσαι ποιος έχει πει τα παραπάνω: Εσύ
Μη σου κακοφαίνεται. Μπορεί να μη χρησιμοποίησες ακριβώς αυτές τις λέξεις, όμως τις εννοείς όταν κοιτάζεις αυτόματα την κοιλιά της γυναίκας που επιστρέφει στη δουλειά μετά την άδεια μητρότητας ή όταν σου λέει πως γέννησε.
Τις εννοείς όταν κρίνεις μέσα σου τη μητέρα που έχει επιλόχειο, τη μητέρα που δε θηλάζει, τη μητέρα που θηλάζει, τη μητέρα δεν προλαβαίνει να κάνει μπάνιο και κοιτάζεις τις ραγάδες στην κοιλιά της στην παραλία. Δεν ξέρεις αν ντρέπεται γι’ αυτές, αν τις θέλει, αν τις αγαπά ή αν είναι περήφανη καθώς είναι η πρώτη ζωγραφιά του παιδιού της.
Οι σωματότυποι είναι τόσοι πολλοί και διαφορετικοί, όσοι και οι άνθρωποι. Σήμερα, ίσως γίνεται μια προσπάθεια αποκόλλησης της ταμπέλας, οποιαδήποτε μορφής, από τα μέτωπα. Ωστόσο, ακόμη κι αν αντιλαμβανόμαστε την ποικιλομορφία και την αποδεχόμαστε μέχρι ένα σημείο, εξακολουθούμε να επιβάλλουμε περιορισμούς στο γυναικείο κορμί. Εξακολουθούμε να διατηρούμε τη συζήτηση και να το φοβόμαστε.
Φάρο σε όλη αυτή την καταπίεση αποτελούν, ευτυχώς, πολλές γυναίκες σήμερα
Celebrities και μη, βγάζουν μπροστά τον εαυτό τους, προσπαθώντας να ανοίξει η συζήτηση, να ανοίξει το μυαλό, να ανοίξει ο δρόμος. Τρανό παράδειγμα είναι το role model, Ashley Graham, η οποία άλλαξε για πάντα τον κόσμο της μόδας, εδραιώνοντας μια και καλή τα plus size μοντέλα στο χώρο. Η ίδια εκτόξευσε τον όρο, όταν έγινε το πρώτο plus size SUPER model.
Το υπερμοντέλο λοιπόν αυτό, ύστερα από τρία παιδιά, μας φωνάζει να αγαπάμε και να σεβόμαστε το γυναικείο κορμί, να αποδεχόμαστε τα κιλά, να αποδεχόμαστε τις ατέλειες και αποδεικνύει σε όλους ότι μια γυναίκα είναι ταυτόχρονα αμέτρητα πράγματα.
Ποστάρει καθημερινά, στους εκατομμύρια ακόλουθους της, φωτογραφίες με τις ραγάδες της, με το ταλαιπωρημένο στήθος της ύστερα από τους θηλασμούς, φωτογραφίες που την απαθανατίζουν κουρασμένη, αχτένιστη, σέξι, υπέροχη, μακιγιαρισμένη, ντυμένη πρόχειρα ή με τα πιο ακριβά ρούχα.
Η βασίλισσα RiRi
Γνωρίζει πολύ καλά πως το κορμί της της ανήκει και κάνει ό,τι θέλει με αυτό. Για το τέλος άφησα το κερασάκι, την κορυφή, τη νίκη προσωποποιημένη, τη θηλυκή έκδοση του Μίδα, το «απόλυτο sex symbol», Rihanna. Δεν ξέρω αν σε πόνεσε το χαστούκι της, πάντως εγώ το άκουσα.
Η queen λοιπόν αυτή, αναπολογητικά και με αξιοζήλευτο θράσος, αγκάλιασε και λάτρεψε, μαζί με όλο τον υπόλοιπο πλανήτη, τον ώμο σεξουαλικό μαγνητισμό της, μέσω βιντεοκλίπ, χορευτικών, δηλώσεων, στιλιστικών επιλογών και μιας αυτοκρατορίας που εκτός των άλλων, περιλαμβάνει και σέξι εσώρουχα.
Όταν αποφάσισε να μείνει έγκυος, δεν κουνήθηκε εκατοστό από το βάθρο της. Πήρε κιλά στην εγκυμοσύνη της και μας τα έδειχνε περήφανη, τα οποία διατηρεί, δοξάζοντας το σώμα της όπως έκανε και παλαιότερα.
Ευχαριστήθηκε την εγκυμοσύνη της και απολαμβάνει τη νέα εικόνα της. Αρνείται να αγχωθεί ή να γίνει η λεχώνα που έχεις συνηθίσει. Είναι μια γυναικεία έμπνευση, μια υπενθύμιση πως το γυναικείο σώμα πρέπει να δοξάζεται και μια δήλωση γροθιά σε όλα τα στερεότυπα περί αποδεκτού και όμορφου.
Τι παίζει με το γυναικείο κορμί;
Τελικά, δε μπορώ να καταλάβω εάν αυτό που υπάρχει εντονότερα γύρω από το γυναικείο σώμα είναι προκατάληψη ή δέος. Ίσως η συνειδητοποίηση πως είναι ό,τι πιο κοντά στο θεϊκό κομμάτι της ύπαρξης του ανθρώπου, καθώς είναι το μόνο πού φτιάχνει ζωή, να μουδιάζει τον φτωχό νου του ανθρώπου.
Υπό αυτό το πρίσμα, ίσως και να δεχτώ τη «σταύρωση». Ίσως πάλι τελικά, να είμαστε μάγισσες ή και εξωγήινοι που έχουμε καταλάβει τον κατώτερο εξελικτικά πλανήτη σας, αλλά αυτό δε θα το μάθετε ποτέ.