Στη σημερινή κοινωνία, παρατηρείται συχνά το φαινόμενο της θεοποίησης του μέσου όρου.
Τα τελευταία χρόνια, έχει διαπιστωθεί η ανάγκη εναρμόνισης των προσδοκιών, τον απόψεων και των αναγκών με τη στάση του μέσου όρου, υπό το πρίσμα του ασφαλούς πεδίου δράσης, μακριά από αψιμαχίες, διαφοροποιήσεις, αποκλίσεις και οξείες αντιδράσεις. Ενδεχομένως, θα μπορούσε να θεωρηθεί ένα συλλογικό comfort zone, το οποίο αντανακλά πολύ συγκεκριμένες τάσεις, αντιλήψεις και πρότυπα.
Τα στρεβλά πρότυπα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Είναι εντυπωσιακή η επίδραση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στη διαμόρφωση της συλλογικής κουλτούρας σε διεθνές επίπεδο. Χάρη στον εξαιρετικό τους αλγόριθμο, αυτές οι πλατφόρμες είναι σε θέση να προσφέρουν απλόχερα περιεχόμενο, το οποίο συνάδει με τα ενδιαφέροντα του εκάστοτε χρήστη. Ως εκ τούτου, πολλύ συχνά εξαπλώνονται τάσεις με τεράστια επιρροή στον τρόπο σκέψης μεγάλης μερίδας ανθρώπων, μεταβάλλοντας σταδιακά τις οπτικές τους σε ορισμένα ζητήματα. Έτσι, δομείται ένας μέσος όρος βάσει των προσφερόμενων πληροφοριών που σκιαγραφεί τα τρέχοντα πρότυπα ομορφιάς, δεκάδες τρόπους για εύκολο χρήμα και μια πλαστή ευτυχία. Ως επιστέγασμα, σημαντικό ποσοστό ατόμων παγκοσμίως αναζητούν τρόπους να μιμηθούν όλα όσα προβάλλονται ως «δέοντα». Σε κάθε άλλη περίπτωση, ελλοχεύει ο κίνδυνος να αποκλίνουν από τον μέσο όρο.
Οι ρητορικές μίσους, η πολυφωνία και η δημοκρατία στον πάγο
Ορισμένες πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Twitter και το Facebook, προσφέρουν έδαφος για συνδιαλλαγή απόψεων, γόνιμο διάλογο και υγιή διαφωνία. Για την ακρίβεια, κάπως έτσι θα ήταν οι συνθήκες σε ένα παράλληλο σύμπαν, όπου θα υπήρχε δημοκρατία και όχι καταπάτηση του δικαιώματος της ελεύθερης έκφρασης. Ειδικότερα, σε πολλές περιπτώσεις σημειώνεται καταιγισμός από ρητορικές μίσους, οι οποίες λειτουργούν αποτρεπτικά στην κατάθεση απόψεων, μιας και προκαλούν φόβο και αποστροφή.
Υπό αυτό το πρίσμα, επικρατούν οι κοινώς αποδεκτές πεποιθήσεις του μέσου όρου, εφόσον κάθε άλλη συμβολή κατακρεουργείται εν μία νυκτί. Επιπλέον, τα ανασφαλή άτομα συνηθίζουν να επηρεάζονται από διαφορετικές αντιλήψεις, κυρίως επειδή υποστηρίζονται σθεναρά, ενίοτε προκαλώντας δυσφορία.
Η οικογένεια, η κοινωνία και το χάος
Άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν καταλυτικά την ανάγκη να ανήκει κάποιος/κάποια/κάποιο στον μέσο όρο, είναι σαφώς οι αξίες που διατρέχουν το οικογενειακό περιβάλλον, καθώς και τον έμμεσο κοινωνικό περίγυρο. Ενίοτε, τα παιδιά ανατρέφονται σε ένα καθεστώς διαρκούς καταπίεσης για βέλτιστα αποτελέσματα (στις σχολικές επιδόσεις, στις εξωσχολικές δραστηριότητες κ.λπ.) ή επιμονής με πολύ στοχευμένες κατευθύνσεις, ως προς το πώς χρειάζεται να πορευτούν για να κατακτήσουν την ευτυχία ή ποια επαγγελματική σταδιοδρομία πρέπει να ακολουθήσουν.
Η κοινωνία, επίσης, δεν είναι άμοιρη ευθυνών, αφού έχουν θεσπιστεί ορισμένα στερεότυπα, τα οποία υποτάσσουν, κατατάσσουν και κατηγοριοποιούν. Αυτό μπορεί να μεταφραστεί ποικιλοτρόπως σε συνάρτηση με τη δημιουργία οικογένειας, τη διάκριση βάσει φυλετικής ή σεξουαλικής ταυτότητας, την αποδοχή προς ορισμένους τίτλους (λ.χ. καθηγητής, γιατρός) και την αέναη τάση να δείχνει με το δάχτυλο άνευ ορίων.
Κατά μέσο όρο, μια γυναίκα στα 30 πρέπει να έχει παιδί, να εργάζεται, να προσφέρει στο σπίτι, να είναι καλή σύζυγος και μητέρα. Ο άντρας πρέπει να εργάζεται σκληρά για να στηρίζει οικονομικά την οικογένεια και να μεριμνά κυρίως για την επαγγελματική του ανέλιξη. Σαφώς, δεν δύνανται να υφίστανται περισσότερα φύλα, παρά μόνο τα πατροπαράδοτα, πατριαρχικά. Οτιδήποτε απέχει από αυτά τα αναχρονιστικά πρότυπα, είναι δακτυλοδεικτούμενο.