Η νεκροψία δεν εντόπισε ίχνη στο στομάχι και το ήπαρ που να υποδεικνύουν υπερβολική χρήση κάποιου φαρμάκου, γεγονός που καθιστά λιγότερο πιθανό το ενδεχόμενο αυτοκτονίας μέσω φαρμακευτικών ουσιών.
Καθώς οι Αρχές αναμένουν τα αποτελέσματα των τοξικολογικών εξετάσεων, η Αστυνομία έχει ζητήσει το ιατρικό ιστορικό του 39χρονου Βασίλη Καλογήρου, προκειμένου να το συγκρίνει με τα ευρήματα που θα προκύψουν.
Το σχετικό αίτημα προς τον ΕΟΠΥΥ κάλυπτε τον τελευταίο χρόνο, ωστόσο, η απάντηση έδειξε ότι η πιο πρόσφατη ηλεκτρονική συνταγή που είχε εκδοθεί για εκείνον χρονολογείται από τον περασμένο Αύγουστο και αφορούσε χάπια για την καρδιά και τη χοληστερίνη. Ως αποτέλεσμα, θα υποβληθεί νέο αίτημα που θα καλύπτει την τελευταία πενταετία, δεδομένου ότι ο δικηγόρος της οικογένειας είχε αναφέρει πως ο 39χρονος λάμβανε αγχολυτική φαρμακευτική αγωγή κατά το συγκεκριμένο διάστημα.
Οι Αρχές ενδέχεται επίσης να ζητήσουν από τον εισαγγελέα να διερευνηθεί εάν κάποια φάρμακα συνταγογραφούνταν σε άλλα μέλη της οικογένειας, σε περίπτωση που υπήρχαν ευαίσθητες συνταγές εκτελεσμένες με διαφορετικά ονόματα. Αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει και την επιλογή συγκεκριμένου φαρμακείου στην Αθήνα.
Σύμφωνα με τον ιατροδικαστή, η νεκροψία δεν εντόπισε ίχνη στο στομάχι και το ήπαρ που να υποδεικνύουν υπερβολική χρήση κάποιου φαρμάκου, γεγονός που καθιστά λιγότερο πιθανό το ενδεχόμενο αυτοκτονίας μέσω φαρμακευτικών ουσιών.
Ωστόσο, η πιθανότητα ύπαρξης καρδιολογικού προβλήματος, σε συνδυασμό με τη γενική κατάσταση του 39χρονου, θα μπορούσε να εξηγήσει το σενάριο των παθολογικών αιτιών λόγω εξάντλησης, το οποίο θεωρείται το επικρατέστερο.
Όσον αφορά την ψυχολογική του κατάσταση, ο δικηγόρος της οικογένειας είχε αναφερθεί σε ένα επεισόδιο που είχε συμβεί όταν ο 39χρονος ήταν φοιτητής, αλλά και στη φαρμακευτική αγωγή που λάμβανε την τελευταία πενταετία.
Οι Αρχές συνεχίζουν να ερευνούν τι θα μπορούσε να είχε προκαλέσει έντονη αναστάτωση στον 39χρονο, ώστε να περιπλανιέται για τόσες ώρες και σε τόσο μεγάλη απόσταση. Μέχρι στιγμής, δεν έχουν προκύψει στοιχεία που να υποδεικνύουν εγκληματική ενέργεια, αν και αυτό μένει να επιβεβαιωθεί ή να αποκλειστεί πλήρως με τα αποτελέσματα των ιστολογικών εξετάσεων, τα οποία αναμένεται να καθυστερήσουν περισσότερο από τις τοξικολογικές.
Η ισραηλινή κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι έχει διακόψει την είσοδο κάθε ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα, καθώς ολοκληρώθηκε η πρώτη φάση της εκεχειρίας με τη Χαμάς.
Σύμφωνα με το γραφείο του πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου, η Χαμάς μέχρι στιγμής αρνείται να αποδεχτεί μια προσωρινή επέκταση της πρώτης φάσης της εκεχειρίας, όπως προτάθηκε από τον απεσταλμένο του πρώην προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, Στιβ Γουίτκοφ.
«Με την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης της συμφωνίας για τους ομήρους και με δεδομένη την άρνηση της Χαμάς να δεχθεί το σχέδιο Γουίτκοφ για τη συνέχιση των συνομιλιών, στο οποίο το Ισραήλ συμφώνησε, ο πρωθυπουργός Νετανιάχου αποφάσισε ότι από σήμερα το πρωί αναστέλλεται κάθε είσοδος προϊόντων και εφοδίων στη Λωρίδα της Γάζας», ανέφερε η ανακοίνωση του γραφείου του Ισραηλινού πρωθυπουργού.
Παράλληλα, η ανακοίνωση υπογράμμιζε ότι «το Ισραήλ δεν θα δεχθεί μια εκεχειρία χωρίς την απελευθέρωση των ομήρων μας», προειδοποιώντας και «με άλλες συνέπειες» σε περίπτωση που συνεχιστούν οι διαφωνίες με τη Χαμάς όσον αφορά την εκεχειρία.
Από την πλευρά της, η Χαμάς καταδίκασε την απόφαση, με εκπρόσωπό της να τη χαρακτηρίζει «φθηνό εκβιασμό», «πραξικόπημα» στη συμφωνία εκεχειρίας, και «έγκλημα πολέμου», καλώντας τους διαμεσολαβητές να πιέσουν το Ισραήλ να συνεχίσει την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας. Ο ίδιος δήλωσε: «Η απόφαση του Νετανιάχου να σταματήσει την ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα δείχνει για άλλη μια φορά το αποκρουστικό πρόσωπο της ισραηλινής κατοχής… Η διεθνής κοινότητα πρέπει να ασκήσει πίεση στην ισραηλινή κυβέρνηση για να σταματήσει να λιμοκτονεί τον λαό μας».
Η παλαιστινιακή οργάνωση επιθυμεί η δεύτερη φάση της συμφωνίας να προχωρήσει όπως είχε αρχικά συμφωνηθεί, περιλαμβάνοντας την απελευθέρωση ομήρων και Παλαιστινίων κρατουμένων, καθώς και την αποχώρηση των ισραηλινών δυνάμεων από τη Γάζα.
Το βράδυ της Παρασκευής, η Χαμάς ανακοίνωσε ότι δεν θα δεχθεί παράταση της πρώτης φάσης της εκεχειρίας χωρίς εγγυήσεις από τις ΗΠΑ, το Κατάρ και την Αίγυπτο ότι η δεύτερη φάση θα πραγματοποιηθεί.
Όπως μετέδωσε το BBC, αργά το βράδυ, το γραφείο του Νετανιάχου ανέφερε ότι το Ισραήλ είχε συμφωνήσει σε πρόταση των ΗΠΑ για επέκταση της εκεχειρίας κατά περίπου έξι εβδομάδες, καλύπτοντας τις περιόδους του μουσουλμανικού Ραμαζανιού και του εβραϊκού Πάσχα. Αν οι διαπραγματεύσεις κατέληγαν σε αδιέξοδο στο τέλος αυτής της περιόδου, το Ισραήλ διατηρούσε το δικαίωμα να συνεχίσει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις.
Ο Αμερικανός απεσταλμένος, Στιβ Γουίτκοφ, δεν έχει δημοσιοποιήσει την πρότασή του, ωστόσο, σύμφωνα με το Ισραήλ, το σχέδιο προέβλεπε την απελευθέρωση του μισού από το σύνολο των εναπομεινάντων ζωντανών και νεκρών ομήρων.
Το γραφείο του Νετανιάχου τόνισε ότι το Ισραήλ είναι έτοιμο να επανεκκινήσει τις διαπραγματεύσεις αν η Χαμάς αλλάξει στάση σχετικά με την εξάμηνη παράταση της εκεχειρίας.
Οι φάσεις της εκεχειρίας
Η πρώτη φάση της εκεχειρίας, που ξεκίνησε στις 19 Ιανουαρίου, ολοκληρώθηκε το Σάββατο 1η Μαρτίου. Κατά τη διάρκειά της, σταμάτησαν 15 μήνες συγκρούσεων μεταξύ της Χαμάς και του ισραηλινού στρατού, ενώ πραγματοποιήθηκε η απελευθέρωση 33 Ισραηλινών και πέντε Ταϊλανδών ομήρων, με αντάλλαγμα περίπου 1.900 Παλαιστίνιους κρατούμενους και υπόπτους.
Ωστόσο, η δεύτερη φάση της συμφωνίας, που προβλέπει την απελευθέρωση όλων των εναπομεινάντων ζωντανών ομήρων και την αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων από τη Γάζα, παραμένει αβέβαιη.
Εκτιμάται ότι 24 όμηροι είναι ζωντανοί, ενώ άλλοι 39 θεωρούνται νεκροί.
«Είδαμε το βράδυ τις εικόνες από όλο τον πλανήτη. Ήταν συγκλονιστικό και παίρνουμε μεγαλύτερη ορμή πλέον. Είμαστε όλοι μαζί», είπε ο κ. Ασλανίδης μιλώντας για τις κινητοποιήσεις για τα Τέμπη.
Ο Παύλος Ασλανίδης, πατέρας θύματος της σιδηροδρομικής τραγωδίας στα Τέμπη, ήταν καλεσμένος το πρωί του Σαββάτου στην εκπομπή «Χαμογέλα και Πάλι». Μίλησε για τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις που πραγματοποιήθηκαν την Παρασκευή 28/2.
«Ήταν απερίγραπτο αυτό που νιώσαμε. Περιμέναμε ότι θα βγουν εκατομμύρια, όπως και την προηγούμενη φορά αλλά αυτό που με συγκλόνισε ήταν που είδα μικρά παιδιά, ηλικιωμένους ανθρώπους, με αμαξίδια, να είναι παντού. Είδαμε το βράδυ τις εικόνες από όλο τον πλανήτη. Ήταν συγκλονιστικό και παίρνουμε μεγαλύτερη ορμή πλέον.Είμαστε όλοι μαζί», είπε στην αρχή ο κ. Ασλανίδης.
«Πήραμε περισσότερη δύναμη. Δεν έχουμε πετύχει τον στόχο μας, που είναι να τους βάλουμε στη φυλακή. Πλέον έχουμε εκατομμύρια κόσμου μαζί μας και θα το πετύχουμε. Ήμασταν μόνο οι οικογένειες, μόνο οι γονείς και πλέον είμαστε εκατομμύρια, αυτό τα λέει όλα», συμπλήρωσε απαντώντας σε σχετική ερώτηση.
Όταν ερωτήθηκε για τα επεισόδια που έγιναν χθες κατά τη συγκέντρωση στο Σύνταγμα ο κ. Ασλανίδης απάντησε πως «Φεύγοντας στο στενό πίσω από το ξενοδοχείο, κόντευε να ποδοπατηθεί κόσμος. Αν ποδοπατούσαν κόσμο, θα μιλούσαμε για εκατοντάδες νεκρούς. Στο στενό πίσω από το ξενοδοχείο έριχναν δακρυγόνα και ήταν άνθρωποι με αμαξίδια και έπεφταν, κυνηγούσαν ανθρώπους που δεν τους έφταιγαν σε τίποτα και τους βαρούσαν, το είδα με τα μάτια μου», σχολίασε ο Παύλος Ασλανίδης.
«Πήγαμε να δώσουμε οξυγόνο στην Ελλάδα και μας έκαψαν τα πνευμόνια 100 μέτρα από τη Βουλή. Και όλοι είδαμε ότι συλλάμβαναν και μετά τους άφηναν ελεύθερους και ότι ήταν μαζί από πίσω. Αυτά είναι σε εκατοντάδες βίντεο και τα έχουν δει όλοι. Άρα ήταν κάτι οργανωμένο», κατέληξε.
Κρατώντας αναμμένα κεριά, σχημάτισαν τον αριθμό 57 προς τιμήν των θυμάτων, ενώ μέσα στον κύκλο τοποθέτησαν λουλούδια δίπλα στα ονόματά τους, τα οποία ήταν γραμμένα με κόκκινη μπογιά.
Χωρίς φόβο και χωρίς να ξεχνούν, διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν ξανά στο Σύνταγμα το βράδυ του Σαββάτου (1/3), μία ημέρα μετά τις ιστορικές κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα, διαμαρτυρόμενοι ειρηνικά για το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη.
Σχηματίζοντας έναν κύκλο γύρω από τα ονόματα των θυμάτων, οι συγκεντρωμένοι βρέθηκαν μπροστά στη Βουλή, στην πλατεία όπου την προηγούμενη μέρα επικράτησαν δακρυγόνα και αστυνομική καταστολή.
Η ανοιχτή αντιπαράθεση ανάμεσα στον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ και τον Ουκρανό ομόλογό του, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ανέδειξε το ολοένα και βαθύτερο ρήγμα στις σχέσεις μεταξύ Ουάσινγκτον και Κιέβου.
Την ίδια στιγμή, η Μόσχα εμφανίζεται ικανοποιημένη, ενώ η Ευρώπη παρακολουθεί τις εξελίξεις με αμηχανία.
Η ένταση ανάμεσα στους δύο ηγέτες είχε ήδη κλιμακωθεί τις τελευταίες εβδομάδες, με τον Ντόναλντ Τραμπ να αποκαλεί τον Ζελένσκι «δικτάτορα» – ένα σχόλιο που αργότερα προσπάθησε να μετριάσει, χωρίς ωστόσο να το ανακαλέσει. Η μεταξύ τους σχέση επιδεινώθηκε περαιτέρω μετά την τηλεφωνική επικοινωνία της 12ης Φεβρουαρίου μεταξύ του Τραμπ και του Ρώσου προέδρου, Βλαντίμιρ Πούτιν, τον οποίο ο Αμερικανός ηγέτης δεν έχει κρύψει ότι θαυμάζει.
Ο Ζελένσκι, όπως και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί του, ανησυχεί για το ενδεχόμενο να πληρώσει το τίμημα της προσέγγισης ΗΠΑ-Ρωσίας και προσπαθεί να εξασφαλίσει εγγυήσεις ασφαλείας σε περίπτωση εκεχειρίας, κάτι που η Ουάσινγκτον, προς το παρόν, δεν είναι διατεθειμένη να προσφέρει. Αυτή η αβεβαιότητα εντάθηκε μετά τη μυστική συνάντηση στα μέσα Φεβρουαρίου μεταξύ Αμερικανών και Ρώσων αξιωματούχων στη Σαουδική Αραβία, όπου ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό του πολέμου, χωρίς τη συμμετοχή της Ουκρανίας ή των Ευρωπαίων.
Τραμπ: Ζητά «ευγνωμοσύνη» για τη βοήθεια προς την Ουκρανία
Η κυβέρνηση Τραμπ επιμένει ότι η Ουκρανία δεν δείχνει την απαιτούμενη «ευγνωμοσύνη» για τη σημαντική στρατιωτική βοήθεια που της έχουν παράσχει οι ΗΠΑ στον πόλεμο κατά της Ρωσίας. Αυτή η μομφή ήταν ένας από τους βασικούς λόγους της έντασης στη συνάντηση του Οβάλ Γραφείου.
I don’t understand how the right supports this. Crashing out and yelling while Zelenskyy remains calm makes you look fucking weak. I thought Trump and JD Vance were supposed to understand strength. They look like bitch losers pic.twitter.com/zeFdCTFRWO
Μετά την πρόωρη αποχώρηση του Ζελένσκι από τον Λευκό Οίκο, ο Τραμπ ανέφερε μέσω της πλατφόρμας Truth Social ότι ο Ουκρανός πρόεδρος μπορεί να επιστρέψει «όταν είναι έτοιμος για ειρήνη».
Ο Μπράιαν Φίνουκαν, αναλυτής του International Crisis Group, σχολίασε πως η κοινή εμφάνιση του προέδρου και του αντιπροέδρου των ΗΠΑ στο Οβάλ Γραφείο ήταν πρωτοφανής, αλλά όχι απροσδόκητη, δεδομένων των γνωστών θέσεων του Τραμπ σχετικά με τη στρατιωτική στήριξη στην Ουκρανία και τη στάση του για τη ρωσική εισβολή.
Ο Τραμπ αρνείται να καταλογίσει ευθύνες στη Μόσχα για τον πόλεμο
Ο Ουκρανός πολιτικός αναλυτής Βολοντίμιρ Φεσένκο, διευθυντής του κέντρου μελετών Penta, εκτίμησε πως η κλιμάκωση ήταν αναπόφευκτη: «Ο τρόπος με τον οποίο μας άσκησαν πίεση οι Αμερικανοί, η φρασεολογία που χρησιμοποίησαν για τον Ζελένσκι και την Ουκρανία, η στάση τους στις διαπραγματεύσεις και οι εκτιμήσεις τους για τον πόλεμο όλα έδειχναν ότι αυτή η ρήξη θα συνέβαινε αργά ή γρήγορα».
Ο Μπράιαν Φίνουκαν σημείωσε πως το μέλλον της αμερικανικής στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία είναι αβέβαιο, καθώς ο Τραμπ ενδέχεται να μειώσει τις παραδόσεις όπλων που είχε εγκρίνει ο προκάτοχός του, Τζο Μπάιντεν.
Σε συνέντευξή του στο Fox News, ο Ζελένσκι παραδέχτηκε πως η Ουκρανία θα αντιμετώπιζε «μεγάλες δυσκολίες» στην άμυνα απέναντι στη Ρωσία χωρίς την υποστήριξη των ΗΠΑ, αλλά εξέφρασε την ελπίδα ότι η σχέση του με τον Τραμπ θα μπορούσε να βελτιωθεί.
Οι Ευρωπαίοι στο πλευρό του Ζελένσκι
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, από την πλευρά τους, έσπευσαν να στηρίξουν το Κίεβο, εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους.
«Η Ουκρανία μπορεί να βασίζεται στη Γερμανία και στην Ευρώπη», δήλωσε ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς. Η Ιταλίδα πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι κάλεσε σε άμεση σύγκληση συνόδου κορυφής με τη συμμετοχή των ΗΠΑ, της ΕΕ και των συμμάχων τους για το ουκρανικό ζήτημα.
Η επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, Κάγια Κάλας, αμφισβήτησε ανοιχτά την ηγετική θέση των ΗΠΑ στη Δύση, γράφοντας στην πλατφόρμα Χ (πρώην Twitter): «Σήμερα έγινε σαφές ότι ο ελεύθερος κόσμος χρειάζεται έναν νέο ηγέτη».
Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν υπερασπίστηκε τον Ζελένσκι, δηλώνοντας: «Εάν κάποιος παίζει με τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτός είναι ο Βλαντίμιρ Πούτιν» και όχι ο Ουκρανός πρόεδρος, όπως είχε υπονοήσει ο Τραμπ.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρόκειται να συναντηθούν στο Λονδίνο την Κυριακή, έπειτα από πρόσκληση του Βρετανού πρωθυπουργού Κιρ Στάρμερ, ο οποίος την Πέμπτη είχε συναντηθεί με τον Τραμπ στην Ουάσινγκτον. Νωρίτερα την εβδομάδα, ο Μακρόν είχε επίσης συναντηθεί με τον Τραμπ στον Λευκό Οίκο.
Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Αντόνιο Κόστα, έχει συγκαλέσει σύνοδο κορυφής για την Ουκρανία στις 6 Μαρτίου.
Την Παρασκευή 7 Μαρτίου στις 21.30 στον κινηματογράφο Δαναό παρουσιάζεται σε μια ειδική προβολή του πρώτου μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ της Τζέλης Χατζηδημητρίου.
Μετά την προβολή, θα ακολουθήσει συζήτηση με τη σκηνοθέτιδα.
Σύνοψη
Τη δεκαετία του ‘70, λεσβίες από όλο τον κόσμο καταφθάνουν σε ένα μικρό χωριό της Λέσβου. Ενώ οι εντάσεις με τους κατοίκους αυξάνονται, η σκηνοθέτρια Τζέλη Χατζηδημητρίου -ντόπια και λεσβία η ίδια- αφηγείται μια ιστορία 40+ χρόνων γύρω από την αγάπη, την κοινότητα, τις συγκρούσεις, αλλά και τι σημαίνει να νιώθει κανείς αποδεκτός.
Θα μπορούσε να είναι μια οποιαδήποτε όμορφη κωμόπολη σε ένα οποιοδήποτε όμορφο ελληνικό νησί. Όμως δεν είναι. Η Ερεσός της Λέσβου των 1.581 κατοίκων σήμερα, η Ερεσός της αρχαιότητας, συνδεδεμένη αξεδιάλυτα με τη λυρική ποιήτρια Σαπφώ, αποτελεί εδώ και δεκαετίες πόλο έλξης και ουτοπία μιας παγκόσμιας λεσβιακής κοινότητας.
Για περισσότερα από 40 χρόνια, λεσβίες απ’ όλο τον κόσμο συρρέουν εδώ αναζητώντας αγάπη, ελευθερία και μια αίσθηση κοινότητας. Η συναναστροφή τους με τους ντόπιους δεν έχει ανέκαθεν υπάρξει ανέφελη. Ποιος ορίζει την κυρίαρχη σημασία της λέξης Λεσβία; Και πόσο έτοιμη μπορεί να είναι μια μικρή κοινωνία να δεχτεί την πλήρη ανατροπή του ετεροκανονικού μοντέλου, πόσο μάλλον ν’ αποτελέσει σύμβολό της;
Η σκηνοθέτρια, φωτογράφος και συγγραφέας Τζέλη Χατζηδημητρίου φέρει υπερήφανα και διττά την ταυτότητα της Λεσβίας. Με την ομώνυμη πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της παραδίδει μια πολύτιμη καταγραφή της πορείας της Ερεσού από τη δεκαετία του 70 έως σήμερα, διασώζοντας ταυτόχρονα ένα σημαντικό κομμάτι ΛΟΑΤΚΙ ιστορίας. Η συναρπαστική ιστορία ενός τόπου αλλά και μιας ολόκληρης κοινότητας, μέσα από σπάνιο αρχειακό υλικό, ημερολόγια, φωτογραφίες, βίντεο και συνεντεύξεις των ανθρώπων που καθόρισαν την ανθρωπογεωγραφία και το πνεύμα της περιοχής μέσα στα χρόνια.
Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα του 26ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, όπου κέρδισε Ειδική Μνεία (Mermaid) και Βραβείο του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου πρωτοεμφανιζόμενης σκηνοθέτιδος του ελληνικού προγράμματος. Το ντοκιμαντέρ απέσπασε επίσης το Βραβείο της Επιτροπής και το Βραβείο Κοινού στο Festival Écrans Mixtes στη Λυόν, ενώ τον τελευταίο χρόνο έχει προβληθεί και βραβευτεί σε πολυάριθμα φεστιβάλ του εξωτερικού. Ενδεικτικά: Βραβείο Κοινού στο Wicked Queer: Boston’s LGBTQ+ Film Festival, Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Μεγάλου Μήκους στο Zinegoak Film Festival, Βραβεία Festival Favorites & Director’s Choice στο Palm Springs LGBTQ+ Film Festival, Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Μεγάλου Μήκους (DOK International Jury Story) στο Zinegoak Film Festival, Ειδική Μνεία στο Queer Porto κ.ά.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο νησί της Λέσβου, της οποίας το φως, οι άνθρωποι και τα τοπία έχουν αποτελέσει πάντοτε έμπνευση για μένα. Σε όλες τις προηγούμενες δουλειές μου έχω προσπαθήσει να αποτυπώσω το πνεύμα των ανθρώπων της Λέσβου. Στη «Λεσβία», την πρώτη μου μεγάλου μήκους ταινία, θέλησα να πάρω τον λόγο εγώ, ως υπερήφανο μέλος της λεσβιακής κοινότητας, και να μιλήσω για το πώς αυτή η κοινότητα δημιουργήθηκε. Η «Λεσβία» είναι αποτέλεσμα δουλειάς 10 χρόνων, κατά τη διάρκεια των οποίων συγκέντρωσα υλικό και έκανα εκ βαθέων συζητήσεις με δεκάδες μέλη της λεσβιακής κοινότητας και με ντόπιους της Ερεσού. Θέλω να πιστεύω ότι έδωσα σε όλους τον χώρο να είναι ο εαυτός τους.
Η Ερεσός η ίδια, αυτό το εκπληκτικής ομορφιάς ηφαιστιογενές τοπίο με την ατελείωτη παραλία, τα γαλάζια νερά και το μοναδικό φως που ενέπνευσε την Σαπφώ, αποτελεί μια από τις κεντρικές ηρωίδες της ταινίας μου. Η εικόνα της μέσα στις διαφορετικές εποχές του χρόνου μπλέκεται με τη δική μου προσωπική ιστορία. Υπ’ αυτή την έννοια η ταινία αποτελεί εξίσου μια προσωπική όσο και συλλογική αφήγηση. Δεν είναι μόνο η ιστορία μου αλλά και η ιστορία εκατοντάδων λεσβιών που διεκδίκησαν έναν χώρο για να υπάρξουν ελεύθερα και με ασφάλεια. Εκεί που η λεσβιακή κοινότητα συνεχίζει ακόμα και σήμερα να αλλάζει, να διευρύνεται και να προσφέρει έναν αδιαπραγμάτευτο και ασφαλή χώρο προσωπικής έκφρασης.
Βιογραφικό σκηνοθέτιδας
Η Τζέλη Χατζηδημητρίου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λέσβο. Είναι βραβευμένη κινηματογραφίστρια, εικαστική φωτογράφος και συγγραφέας. Οι φωτογραφίες της έχουν παρουσιαστεί σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Αυστραλία, την Κίνα, την Ιταλία, την Τουρκία και την Ελλάδα και έχουν εκδοθεί σε πολυάριθμα λευκώματα. Αγάπησε τον κινηματογράφο μέσα από τα σεμινάρια που παρακολούθησε με δάσκαλο τον Μικελάντζελο Αντονιόνι, συνεχίζοντας τις σπουδές της στη Ρώμη πάνω στη Διεύθυνση Φωτογραφίας. Από το 1990 ξεκίνησε να κινηματογραφεί, να φωτογραφίζει και να γράφει για τις ζωές των κατοίκων της Λέσβου. Το βιβλίο της «A Girl’s Guide to Lesbos» (2012) είναι ο πρώτος οδηγός για το νησί που μιλά για την ιστορία της λεσβιακής κοινότητας στο χωριό της Ερεσού και τη σύνδεσή του με την αρχαία ποιήτρια Σαπφώ.
Είναι ιδρυτικό μέλος της ΑΝΕΜΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ με έδρα την Αθήνα, που προσανατολίζεται στη δημιουργία έργων που υποστηρίζουν το φύλο, τη σεξουαλικότητα και την πολιτιστική πολυμορφία μέσα από μια πληθώρα μέσων, όπως ταινίες, ντοκιμαντέρ, εκθέσεις φωτογραφίας, εικαστικά, συμπόσια κ.ά. Η «Λεσβία» είναι το πρώτο μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ της.
Το CineDoc προβάλλει και διανέμει επιλεκτικά, βραβευμένα ελληνικά και ξένα ντοκιμαντέρ στο πλαίσιο του Cinedoc Festival. Οι προβολές πραγματοποιούνται σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος, τον κινηματογράφο ΔΑΝΑΟ, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το CineDoc Volos και τον Δήμο Βόλου, τον Χώρο Πολιτισμού «Σημείο» στο Ρέθυμνο, το Cyclades Preservation Fund (CPF) και το Thalassa Foundation. Οι προβολές έχουν στόχο να ενθαρρύνουν τον διάλογο και να εμπνεύσουν συλλογικές δράσεις γύρω από θεματικές όπως το περιβάλλον, η ισότητα των φύλων, η συμπεριληπτικότητα, η εκπαίδευση, η ιστορία κ.ά.
Επιπλέον, συνεργάζεται σταθερά με πολιτιστικά ιδρύματα, πανεπιστήμια, φορείς και οργανισμούς (ενδεικτικά: Γεννάδειος Βιβλιοθήκη, Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, SAE Athens, Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου, Μέγαρο Μουσικής, Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς κ.ά.), ενώ συμμετέχει σε συνέδρια, φεστιβάλ και πολιτιστικές εκδηλώσεις, στο πλαίσιο των οποίων διοργανώνει ειδικές προβολές (ενδεικτικά: Irida Visions, The Future of Retail, Ocean Film Festival, Piraeus Port Film Festival, Athens Pride – Αθήνα, Europride – Θεσσαλονίκη, Come as You Are Festival – Λάρισα, Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Λεμεσού – Κύπρος κ.ά.).
Το CineDoc διευρύνει συνεχώς το δίκτυό του μέσα από τη διοργάνωση προβολών ντοκιμαντέρ στο πλαίσιο του CineDoc Island, τόσο στα νησιά (Κυκλάδες, Σποράδες, Ιόνιο και Δωδεκάνησα), όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα, σε συνεργασία με τοπικούς φορείς και κινηματογραφικές λέσχες.Οι προβολές πραγματοποιούνται υπό την αιγίδα και με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού. Για περισσότερες πληροφορίες: https://www.cinedoc.gr | [email protected]
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα των Γυναικών, το ντοκιμαντέρ θα προβληθεί την Τετάρτη 5 Μαρτίου, στις 6 μμ, στην Ταινιοθήκη.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα των Γυναικών, σας προσκαλούμε στην πρεμιέρα του ντοκιμαντέρ «Στη βουή του κόσμου: Το φεμινιστικό κίνημα στην Ελλάδα 19ος -21ος αιώνας», μια συνεργασία του Κέντρου Διοτίμα και του Eteron – Ινστιτούτου για την Έρευνα και την Κοινωνική Αλλαγή, την Τετάρτη 5 Μαρτίου, στις 6 μμ, στην Ταινιοθήκη (Ιερά Οδός 48 & Μεγάλου Αλεξάνδρου 134-136, Κεραμεικός).
Το ντοκιμαντέρ σκιαγραφεί το οδοιπορικό των φεμινιστικών αγώνων στη χώρα μας, από την πρώτη φεμινιστική αφύπνιση στα τέλη του 19ου αιώνα έως τους πολύμορφους φεμινισμούς του σήμερα. Σημαντικοί σταθμοί σε αυτή τη διαδρομή: η «εξέγερση των Κυριών» και η διαμόρφωση της γυναικείας συνείδησης, το φεμινιστικό κίνημα του Μεσοπολέμου για ισονομία και ισοπολιτεία που διεκδίκησε τη χειραφέτηση των γυναικών, το αυτόνομο ριζοσπαστικό φεμινιστικό κίνημα της Μεταπολίτευσης, που άρθρωσε φωναχτά το αίτημα της απελευθέρωσης τους, αλλά και οι σύγχρονοι διαθεματικοί φεμινισμοί που συνομιλούν με την queer κριτική και την ψηφιακότητα.
Ανιχνεύοντας τις τομές και τις συνέχειες, φωτίζοντας όχι μόνο τις ανθηρές αλλά και τις άνυδρες περιόδους της κινηματικής ύφεσης, αναγνωρίζουμε ότι ερχόμαστε από μακριά, ότι η ιστορία της γυναικείας αμφισβήτησης έχει βαθιές ρίζες που αγνοήθηκαν από τις επίσημες καταγραφές. Κοιτώντας το παρελθόν, συμβάλλοντας στη συγκρότηση της συλλογικής μας μνήμης, αναστοχαζόμαστε το παρόν και το μέλλον των φεμινιστικών αγώνων, σε μια εποχή πατριαρχικής αντεπίθεσης στα έμφυλα δικαιώματα.
Το Κέντρο Διοτίμα είναι μια γυναικεία ΜΚΟ εξειδικευμένη σε ζητήματα φύλου και έμφυλης βίας, που ιδρύθηκε το 1989. Όραμά μας είναι η ανάδειξη και άρση των έμφυλων διακρίσεων και αποστολή μας η ενδυνάμωση γυναικών και θηλυκοτήτων. Πυρήνας της δράσης μας είναι η πρόληψη και αντιμετώπιση της έμφυλης βίας.
ETERON
Το Eteron – Ινστιτούτο για την Έρευνα και την Κοινωνική Αλλαγή είναι ένας μη-κερδοσκοπικός οργανισμός που παράγει γνώση, συμβάλλει στην ενδυνάμωση των πολιτών και προάγει τις συνεργασίες. Επιδιώκουμε να δυναμώσουμε τις ιδέες και τα επιχειρήματα, τα άτομα και τις οργανώσεις, για μία κοινωνία που θα βάζει τις πραγματικές ανάγκες στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης.
Για έναν κόσμο που η ευτυχία και η ευημερία όλων θα έχουν την ίδια αξία.
Ο Μάρτιος 2025 θα είναι η αρχή της υπόλοιπης ζωής σου
Η Comrastro κάνει προβλέψεις Μαρτίου 2025 για όλα τα ζώδια για να τη βγάλεις καθαρή!
Κριός
Το παλιό σού χτυπάει την πόρτα μα εσύ έχεις αλλάξει. Ήδη από τις αρχές Μαρτίου η ανάδρομη Αφροδίτη και ο ανάδρομος Ερμής στο ζώδιό σου σε καλούν να επανεκτιμήσεις τις αποφάσεις σου και να επανεξετάσεις τον τρόπο που εκφράζεσαι. Το τέλος Μαρτίου προσφέρεται για μεγάλες αποφάσεις με μια έκλειψη που σου λέει να κινηθείς γρήγορα. Τότε ο Ποσειδώνας μπαίνει στο ζώδιό σου για να κάνεις νέα, καλύτερα όνειρα.
Ταύρος
Ο Μάρτιος 2025 θέλει να ξεπεράσεις τους φόβους σου. Ναι, αυτόν τον μήνα χρειάζεται να ασχοληθείς με την ψυχική σου υγεία. Η αμφιβολία για το άγνωστο και το overthinking γύρω από παρασκηνιακές δράσεις θα σε απασχολήσουν πολύ. Ο καλός ύπνος, η σωστή διατροφή και οι συζητήσεις με άτομα που εμπιστεύεσαι θα σε βοηθήσουν.
Δίδυμοι
Έχεις να αντιμετωπίσεις πολύ make it or break it καταστάσεις στα επαγγελματικά σου. Ο μήνας αυτός έρχεται χεράκι χεράκι με επαναπροσδιορισμό στόχων, επιστροφές ευκαιριών και βαθιά επανεξέταση των φιλοδοξιών σου. Είσαι ένα από τα ζώδια στα οποία οι αλλαγές του Μαρτίου 2025 συμβαίνουν έξω από το comfort zone τους. Αξίζει να τις δεις σαν μια περιπέτεια που έχει να σου μάθει πολλά.
Καρκίνος
Τον Μάρτιο 2025 δεν ανέχεσαι ανυπόστατες φήμες και ανάρμοστα σχόλια. Αποφασίζεις να εμπιστευτείς την εσωτερική σου σοφία αντί να ασχολείσαι με το τι λένε οι άλλοι. Αυτή η επιλογή σου σου φέρνει δώρα. Για τι είδους δώρα πρόκειται; Θα έλθουν σε μορφή επαναξιοποιήσης επιχειρηματικών και επαγγελματικών ευκαιρίες ή με το να πας επιτέλους εκείνο το ταξίδι που τόσο καιρό έλεγες.
Αυτόν τον μήνα θα σου βγουν απωθυμένα στην επιφάνεια. Όχι, μην τρομάξεις! Το ότι έρχεσαι σε επαφή με επιθυμίες που ίσως είχες αφήσει στην άκρη μπορεί να αποβεί πολύτιμο. Επανεξετάζεις τις περιοριστικές πεποιθήσεις σου και διαμορφώνεις τους στόχους σου με βάση αυτό που θέλει η ψυχή σου. Στις αλλαγές που θες να κάνεις, σε βοηθούν επιστροφές χρημάτων και ενθαρρυντικά σχόλια από τους άλλους.
Παρθένος
Έχει να γίνει χαμός στις σχέσεις σου. Αυτό συμβαίνει γιατί εσύ ακούς περισσότερο τα συναισθήματά σου. Στα μέσα Μαρτίου, η έκλειψη στο ζώδιό σου σε καλεί να αφήσεις πίσω τις επιταγές της λογικής και να εκφραστείς ανοιχτά. Το growth που κάνεις συνοδεύεται με επιστροφές και επανασυνδέσεις με ανθρώπους από το παρελθόν. Αυτές να τις περιμένεις προς τα τέλη του μήνα.
Ζυγός
Πετάς από το παράθυρο ό,τι δεν σου κάνει πια. Τον Μάρτιο 2025 είσαι από τα ζώδια που κάνουν μεγάλο decluttering. Αποδεικνύεται η αξία των ανθρώπων που έχεις βάλεις στη ζωή σου και εσύ παίρνεις σημαντικές αποφάσεις για τις σχέσεις και τις συνεργασίες σου. Άλλος ένας τομέας στον οποίο καλείσαι να ξεκαθαρίσεις τα πράγματα, είναι η καθημερινότητα. Βάζεις στόχο να κόψεις τις κακές συνήθειες και να επανεντάξεις στη ρουτίνα σου οτιδήποτε νιώθεις ότι είναι ωφέλιμο.
[read more id=28240]
Σκορπιός
Η διάθεσή σου για διασκέδαση επιστρέφει. Οι πεζές καταστάσεις, τα άχαρα tasks και οι επιφανειακές σχέσεις παύουν να σε αφορούν. Αποφασίζεις να δώσεις χώρο σε ό,τι σε χαλαρώνει και σου ανεβάζει τη διάθεση. Αυτό το χρωστούσες στον εαυτό σου. Αν αντιμετωπίζεις ζητήματα σωματικής υγείας, αυτά ίσως να επανέλθουν, μα μην φοβού. Στα τέλη του μήνα ενδέχεται να βρεις την καταλληλότερη θεραπεία.
Τοξότης
Το main focus του Μαρτίου 2025 είναι η ασφάλεια. Ζητήματα με παιδιά, παιδική ηλικία και σπίτι έρχονται ξανά στην επιφάνεια και εσύ βρίσκεις τρόπους να τα επιλύσεις. Αλλαγές έρχονται και στα επαγγελματικά καθώς τα μέσα του μήνα σε βρίσκουν να παίρνεις πολύ σημαντικές αποφάσεις για το τι θες να αφήσεις πίσω σου σε αυτόν τον τομέα. Ο λόγος; Πλεόν δεν περιορίζεις τη δημιουργικότητά σου.
Αιγόκερως
Τον Μάρτιο 2025 επαναπροσδιορίζεις τον τρόπο που επικοινωνείς. Ιδίως η επικοινωνία με οικογένεια και γείτονες θέλουν προσοχή γιατί μπορεί να προκύψουν παρεξηγήσεις. Αν έχεις σκοπό να παρουσιάσεις κάποια επαγγελματική ιδέα, αξίζει να πάρεις χρόνο για να την εξετάσεις προσεκτικά.Είναι πολύ σημαντικό να είσαι ανοιχτός/ή στο να ακούσεις την άλλη πλευρά χωρίς προκαταλήψεις.
Υδροχόος
Αν νιώθεις ότι η αυτοπεποίθησή σου έχει πάει περίπατο, ο Μάρτιος 2025 σου υπόσχεται ότι αυτό θα αλλάξει. Ξεπερνάς το impact που σου έχουν αφήσει τυχόν βλαβερά σχόλια και αρχίζεις να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου περισσότερο. Η αλλαγή αυτή αντακλάται και στα οικονομικά, με εσένα να έχεις επιθυμία να επαναδιεκδικήσεις πόσα χρήματα αξίζεις.
Ιχθύς
Είσαι ένα από τα ζώδια-πρωταγωνιστές του Μαρτίου 2025. Αποφασίζεις να ξεκαθαρίσεις τι θες πλέον σε μια σχέση ή/και σε μια συνεργασία. Στο τέλος του μήνα, Ερμής και Αφροδίτη θα οπισθοδρομήσουν στο ζώδιό σου και εσύ θα επανασυνδεθείς με σημαντικά κομμάτια του εαυτού σου. Τότε ο Ποσειδώνας θα αποχωρήσει από το ζώδιο σου, το ίδιο και η θολούρα.
Η χώρα βιώνει πρωτόγνωρες στιγμές, με εκατομμύρια πολίτες να κατακλύζουν τις πόλεις. Ασύγκριτες εικόνες διαδηλωτών που, με ειρηνικό τρόπο, απαιτούν Δικαιοσύνη.
Μια ολόκληρη κοινωνία έχει ενωθεί σε μια ισχυρή φωνή ενάντια στη συγκάλυψη και το σκοτάδι. Οι φωνές των πολιτών γίνονται ένα με εκείνες των συγγενών των θυμάτων των Τεμπών, που ζητούν δικαίωση για τα αδικοχαμένα παιδιά τους.
Οι εικόνες από κάθε γωνιά της χώρας αποτυπώνουν ένα ασταμάτητο ποτάμι ανθρώπων που, με την παρουσία τους στα συλλαλητήρια, γράφουν ιστορία.
Δύο χρόνια μετά το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, η οργή και η θλίψη παραμένουν ζωντανές.
Συγγενείς των θυμάτων και χιλιάδες πολίτες συγκεντρώθηκαν σε ολόκληρη την Ελλάδα, στέλνοντας ηχηρό μήνυμα για δικαιοσύνη και απόδοση ευθυνών.
Μαρία Καρυστιανού: «Η δικαιοσύνη θα έρθει. Μαζί της θα φέρει άπειρο οξυγόνο. Η αγάπη τα πάντα νικά»
Η Μαρία Καρυστιανού μίλησε στο Σύνταγμα, καλώντας τον κόσμο να συνεχίσει τον αγώνα.
«Πέρασαν δύο χρόνια από την ημέρα που συγκλόνισε και πάγωσε την ύπαρξή μας. Όσοι από εμάς είχαμε τα παιδιά μας στο τρένο, κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί τι άρχιζε. Από την πρώτη στιγμή δίπλα μας βοηθοί οι 57 ψυχές. Με ότι μας έχει απομείνει προχωράμε μπροστά.
Φαίνεται πως περνώντας ο καιρός η οργή μας παίρνει το μέγεθος που αρμόζει στην κατάσταση. Αντιλαμβανόμαστε το βάθος της σήψης και της προδοσίας. Η αναξιοπρέπεια μας κυβερνά και η ατιμία. Σε κόντρα των εκμεταλλευτών σήμερα ένας ολόκληρος λαός βρίσκεται στις πλατείες. Να βρούμε την δύναμη να προσφέρουμε στα δολοφονημένα μας παιδιά τα ιερά που τους πρέπουν. Ανακαλύπτουμε δυνάμεις που αγνοούσαμε ότι υπάρχουν. Ως μανάδες οφείλουμε να διαφυλάξουμε ότι απέμεινε από τα παιδιά μας. Έχουμε χρέος να επιφέρουμε την ασφάλεια για τα ζωντανά μας παιδιά. Όποιος τα βάζει με την φύση γίνεται δέκτης δινών και συμφορών. Στο σήμερα αγάπη μας έδωσε μια αγκαλιά. Μια ένωση πολυπόθητη για την κάθαρση της ψυχής. Μέσα από την αληθινή εξιχνίαση του εγκλήματος στα Τέμπη έχουμε ευκαιρία να δώσουμε οξυγόνο σε κάθε τσακισμένη ψυχή».
Στη συνέχεια η Μαρία Καρυστιανού απευθύνθηκε “στους φονιάδες των παιδιών μας”: «Προσβάλλατε και φερθήκατε απαξιωτικά στους νεκρούς. Διαπράξατε την μέγιστη ύβρη και θα λάβετε τα δέοντα από τον παλμό της νέμεσις. Είναι οι ψυχές των παιδιών μας που μας οδηγούν. Το ποτάμι της αλήθεια δεν έχει γυρισμό. Η δικαιοσύνη θα έρθει. Μαζί της θα φέρει άπειρο οξυγόνο. Η αγάπη τα πάντα νικά».
Νίκος Πλακιάς: «Μετά από δύο χρόνια και βλέποντας όλους τους Έλληνες που είναι στις πλατείες απ’ άκρη σ’ άκρη, θα πω πως δεν ξεχνώ, ζητώ μέχρι τέλους για τη δικαίωση».
Από τον τόπο της τραγωδίας, ο Νίκος Πλακιάς, που έχασε τις δύο κόρες και την ανιψιά του, απαίτησε να σταματήσει η συγκάλυψη.Κάλεσε τους πολιτικούς να βρεθούν στο μνημόσυνο των θυμάτων, αναφέροντας χαρακτηριστικά.
«Να έρθουν εδώ όσοι μας αμφισβήτησαν, σε αυτό το σημείο, να δουν πώς μαύρισε ο κάμπος και η κοιλάδα των Τεμπών από χαροκαμένους συγγενείς, εδώ να έρθουν και οι 300. Εδώ να έρθετε κύριε Βορίδη και οι υπόλοιποι και μετά, πείτε μας αν αυτό δεν είναι τόσο σημαντικό».
Αναφερόμενος στις εικόνες από τις μεγαλειώδεις πορείες σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, και σε όλη τη χώρα, τόνισε: «Μετά από δύο χρόνια και βλέποντας όλους τους Έλληνες που είναι στις πλατείες απ’ άκρη σ’ άκρη, θα πω πως δεν ξεχνώ, ζητώ μέχρι τέλους για τη δικαίωση. Σκύβω το κεφάλι μου σε όλους εσάς και σε όλη την Ελλάδα, που αφήσατε ό,τι κάνατε, που είναι το λιγότερο για εσάς, αλλά είναι τόσο σημαντικό για εμάς».
Κατέληξε κάνοντας έκκληση για να γίνουν τα δέοντα για να προχωρήσουν οι υποθέσεις απόδοσης δικαιοσύνης, ενώ ζήτησε εκ νέου την κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών.
«Κάνω έκκληση σε όλους τους πολιτικούς, επιτέλους αφήστε τις μικροπολιτικές σας, σκύψτε το κεφάλι πάνω από το θέμα των Τεμπών, καθίστε συζητήστε, να καταργηθεί ο νόμος περί ευθύνης υπουργών για να τεθούν στη διάθεση της δικαιοσύνης. Μας ρωτούσαν “τι θα καταφέρετε”, έλεγα ίσως τίποτα, ίσως πολλά, σήμερα είμαι σίγουρος πως χάρη σ’ εσάς θα καταφέρουμε πάρα πολλά», δήλωσε απευθυνόμενος στον κόσμο και έκανε νέο κάλεσμα:
«Μείνετε μαζί μας, αγκαλιάστε τους συγγενείς και τίποτα άλλο. Η ιστορία έχει διδάξει, όταν οι Έλληνες είναι ενωμένοι δεν ηττήθηκαν ποτέ».
Δημήτρης Πλακιάς: «Μαζί με τον κόσμο θα κερδίσουμε, και πρέπει να κερδίσουμε»
Ο Δημήτρης Πλακιάς, που έχασε την κόρη του στο δυστύχημα, εξέφρασε την ανάγκη για δικαιοσύνη και καταλόγισε ευθύνες.
«Δύο χρόνια μετά, η απουσία μεγάλη, κάθε μέρα και μεγαλύτερη αλλά κάθε μέρα και πιο πολύς κόσμος μαζί μας. Είναι κάτι στο ηθικό κόμμάτι αυτό. Θέλω να ευχαριστήσω όλο τον κόσμο που είναι στις πλατείες. Μας φτάσανε εδώ. Μαζί με τον κόσμο θα κερδίσουμε, και πρέπει να κερδίσουμε», ανέφερε ο κ. Πλακιάς.
«Είναι ηθική ικανοποίηση των συγγενών. Έχουν πει ότι είμαστε “για τα μπάζα”, έχουν πει, “ας πουν και μια κουβέντα παραπάνω”, μας λένε ψέματα. Ακούσαμε ότι υπάρχει τηλεδιοίκηση. Ήταν θέμα ώρας να γίνει δολοφονία και ακόμα λειτουργεί αυτός ο σιδηρόδρομος. Μετά το χθεσινό πόρισμα πρέπει τα τραίνα να σταματήσουν να λειτουργούν», ανέφερε.
Παύλος Ασλανίδης: «Αυτό το ειδεχθές έγκλημα όσο και να προσπαθήσουν δεν θα αφήσουμε να συγκαλυφθεί»
Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Παύλος Ασλανίδης, πατέρας του Δημήτρη, κατήγγειλε την αδιαφορία της πολιτείας:.
«Νιώθω βαθύτατα συγκινημένος, γιατί δύο χρόνια μετά την τραγική εκείνη βραδιά που στέρησε τη ζωή σε τόσους νέους, εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι άνθρωποι κάθε ηλικίας σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και στο εξωτερικό έχουν ενώσει δυνάμεις», ανέφερε απευθυνόμενος στο μεγαλειώδες πλήθος που συγκεντρώθηκε στο Σύνταγμα.
«Οι κυβερνώντες δεν ακούν καν κάποιες αγωνίες των εργαζομένων. Η Αναστασία ήταν όμως 19 ετών, σπούδαζε αισθητική στη Θεσσαλονίκη, ταξίδευε μαζί με τις ξαδέρφες της. Επέστρεφε σπίτι της αφού είχε παρακολουθήσει τα μαθήματα του μεταπτυχιακού της. Παρόλα αυτά ο υπουργός Μεταφορών δήλωνε στη Βουλή και διαβεβαίωνε είναι ντροπή που θέτετε θέμα ασφαλείας. Και μια υπεύθυνη πολιτεία δεν μπορεί να παίζει με την ασφάλεια των πολιτών. Άραγε δεν ήξερε; Δεν του το είχε πει κανείς; Ή μήπως ήξερε και παρόλα αυτά έκανε απλά τη δουλειά του και καθησύχαζε δήθεν αγανακτισμένος», τόνισε.
«Οι κυβερνώντες καθαροί, η εταιρία πεντακάθαρη. Καμία σημασία που δεν είχε διορθωθεί το σύστημα τηλεδιοίκησης. Η έκρηξη που έκαψε τα παιδιά, φυσιολογική αιτία από τη σύγκρουση και όχι κάποιο παράνομο εύφλεκτο υλικό. Όλα ένα ανθρώπινο λάθος. Τίποτα άλλο. Οι συγγενείς των θυμάτων αγωνίζονται για να βρουν δικαίωση. Τίποτα όμως ακόμα δυο χρόνια τώρα δεν έχει βρεθεί κανείς υπεύθυνος για αυτήν την τραγωδία για να αντιμετωπίσει τη δικαιοσύνη. Και εκείνοι συνεχίζουν να μιλούν με κροκοδείλια δάκρυα και λόγια συμπόνιας», πρόσθεσε.
«Αυτό το ειδεχθές έγκλημα όσο και να προσπαθήσουν δεν θα αφήσουμε να συγκαλυφθεί. Αυτή τη μέρα η καρδιά μας θα χτυπήσει για τα παιδιά που χάθηκαν, για τις ζωές που δεν έζησαν για τα χαμόγελα που έσβησαν, για τα όνειρα που διαλύθηκαν», κατέληξε ο Παύλος Ασλανίδης
Ο γνωστός δικηγόρος και ποινικολόγος, Αλέξης Κούγιας, έφυγε από τη ζωή σήμερα, Παρασκευή (28/02), σε ηλικία 74 ετών, ύστερα από τριετή μάχη με τον καρκίνο.
Ο ίδιος είχε αποκαλύψει πρόσφατα την ασθένειά του, αναφέροντας ότι ακολουθούσε θεραπευτική αγωγή. Ωστόσο, τις τελευταίες ημέρες η υγεία του επιδεινώθηκε, σύμφωνα με όσα γνωστοποίησαν τα παιδιά του, με αποτέλεσμα να νοσηλευτεί στην εντατική, όπου και κατέληξε.
Με περισσότερα από 40 χρόνια δικηγορικής πορείας, ο Αλέξης Κούγιας έχτισε μια εντυπωσιακή καριέρα, έχοντας στο ενεργητικό του πάνω από 25.000 δίκες.
Παρά την επαγγελματική του επιτυχία, υπήρξε προσωπικότητα που δίχαζε την κοινή γνώμη, καθώς πολλές φορές προκάλεσε αντιδράσεις τόσο για τις θέσεις και τη στάση του όσο και για τις υποθέσεις που επέλεγε να αναλάβει. Επιπλέον, είχε δεχθεί έντονη κριτική για την επιθετική του συμπεριφορά, η οποία ορισμένες φορές οδήγησε και σε παρεμβάσεις των Αρχών.
Σημαντικές υποθέσεις που ανέλαβε
Οι σατανιστές της Παλλήνης
Η υπόθεση των “Σατανιστών της Παλλήνης” συγκλόνισε την Ελλάδα στα τέλη του 1993 και θεωρείται μία από τις πιο σοκαριστικές στα αστυνομικά χρονικά.
Η συγκεκριμένη ομάδα νεαρών, που επιδιδόταν σε τελετές μαύρης μαγείας και προσηλύτιζε ανήλικους, προχώρησε στις δολοφονίες δύο γυναικών, της 14χρονης Δώρας Συροπούλου και της 28χρονης Γαρυφαλλιάς Γιούργα.
Ως ένοχοι κρίθηκαν οι Ασημάκης Κατσούλας, Μάνος Δημητροκάλης και Δήμητρα Μαργέτη. Ο Αλέξης Κούγιας ενεπλάκη στην υπόθεση αναλαμβάνοντας την υπεράσπιση της Δήμητρας Μαργέτη.
Στις 27 Ιουνίου 1995, ο εισαγγελέας πρότεινε την ενοχή των κατηγορουμένων και την επιβολή της μέγιστης προβλεπόμενης ποινής. Τελικά, το δικαστήριο καταδίκασε τον Κατσούλα και τον Δημητροκάλη σε δις ισόβια κάθειρξη, ενώ στη Μαργέτη επιβλήθηκε ποινή 17 ετών και 4 μηνών.
Σήμερα, και οι τρεις έχουν αποφυλακιστεί.
Δυστύχημα Τεμπών 2003
Στις 13 Απριλίου 2003, σημειώθηκε ένα από τα πιο πολύνεκρα τροχαία δυστυχήματα στην ιστορία της Ελλάδας. Λεωφορείο που μετέφερε 49 μαθητές και 3 καθηγητές συγκρούστηκε με φορτηγό στα Τέμπη, με αποτέλεσμα 21 μαθητές να χάσουν τη ζωή τους.
Η δίκη ξεκίνησε το 2005, με τον Αλέξη Κούγια να αναλαμβάνει την υπεράσπιση του οδηγού του φορτηγού, Δημήτρη Ντόλα.
Τελικά, το 2010, ο Ντόλας καταδικάστηκε σε 15 χρόνια κάθειρξης, ενώ οι συνιδιοκτήτες της νταλίκας και οι υπεύθυνοι της εταιρείας τιμωρήθηκαν με ποινές φυλάκισης από 3 έως 14 έτη.
Στην υπεράσπιση του Κορκονέα
Η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου τον Δεκέμβριο του 2008 προκάλεσε κοινωνική κατακραυγή, με τον Αλέξη Κούγια να αναλαμβάνει την υπεράσπιση του ειδικού φρουρού Επαμεινώνδα Κορκονέα.
Η στάση του στη δίκη πυροδότησε έντονες αντιδράσεις, καθώς είχε υποστηρίξει ότι το θύμα είχε “αποκλίνουσα συμπεριφορά” και ότι “τα 16χρονα αυτά δεν είναι σαν τα δικά σας και τα δικά μας”.
Ο Κορκονέας καταδικάστηκε το 2010 για ανθρωποκτονία με άμεσο δόλο, ενώ ο Κούγιας υπέστη πειθαρχική δίωξη από τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών. Στη δίκη σε δεύτερο βαθμό, ο κατηγορούμενος δήλωσε αμετανόητος, λέγοντας πως “δεν πρόκειται να ζητήσει συγγνώμη από κανένα 15χρονο”, γεγονός που οδήγησε τον Κούγια σε παραίτηση από την υπεράσπισή του.
Οι ματωμένες φράουλες της Μανωλάδας
Το 2013, 200 εργάτες γης από το Μπαγκλαντές, που απαιτούσαν τα δεδουλευμένα τους στη Μανωλάδα Ηλείας, δέχτηκαν ένοπλη επίθεση από τον φραουλοπαραγωγό Νίκο Βαγγελάτο.
Ο Αλέξης Κούγιας ανέλαβε την υπεράσπισή του, καταφέρνοντας αρχικά να τον αθωώσει. Έναν χρόνο αργότερα, κατατέθηκε νέα μήνυση εναντίον του, η οποία όμως μπήκε στο αρχείο, όπως ανακοίνωσε το δικηγορικό γραφείο του Κούγια.
Υπόθεση Δημήτρη Λιγνάδη
Το 2021, ο Αλέξης Κούγιας ανέλαβε την υπεράσπιση του ηθοποιού και σκηνοθέτη Δημήτρη Λιγνάδη, που κατηγορήθηκε για βιασμό ανηλίκων.
Η επιλογή του προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις, ενώ στη δίκη η υπερασπιστική του γραμμή χαρακτηρίστηκε επιθετική προς τους μάρτυρες και τα θύματα. Κατά την εξέταση του πρώτου μηνυτή, ο Κούγιας του έκανε ερωτήσεις σχετικά με τον σεξουαλικό του προσανατολισμό, με την πολιτική αγωγή να καταγγέλλει εκφοβισμό.
Το 2022, ο Λιγνάδης καταδικάστηκε σε 12 χρόνια κάθειρξης, χωρίς να του αναγνωριστεί κανένα ελαφρυντικό. Η εκδίκαση της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό είναι προγραμματισμένη για τις 21 Μαρτίου 2025.
Ρούλα Πισπιρίγκου
Η υπόθεση της Ρούλας Πισπιρίγκου, η οποία κατηγορήθηκε για τον θάνατο των τριών παιδιών της στην Πάτρα, αποτέλεσε ακόμη μία πολύκροτη δίκη που ανέλαβε ο Κούγιας.
Από την πρώτη στιγμή υπερασπίστηκε με σθένος την αθωότητά της, δηλώνοντας πως “είναι το μεγαλύτερο δικαστικό σκάνδαλο από τότε που εγώ δικηγορώ”. Μάλιστα, για να ενισχύσει τη θέση του, είχε δηλώσει πως “αν η Ρούλα Πισπιρίγκου δεν αθωωθεί, θα παρατήσω τη δικηγορία”.
Ωστόσο, παρά τα λεγόμενά του, η 36χρονη καταδικάστηκε ομόφωνα σε ισόβια κάθειρξη για τη δολοφονία της πρωτότοκης κόρης της, Τζωρτζίνας, και ο Κούγιας συνέχισε την επαγγελματική του πορεία.
Ρίψεις χημικών και κρότων λάμψεις σημειώθηκαν μπροστά στη Βουλή, με τον κόσμο που συμμετείχε στην ειρηνική συγκέντρωση, να ξεκινά απομακρύνεται από την πλατεία, καθώς η ένταση κορυφώνεται.
Λίγα λεπτά πριν από τη 1 το μεσημέρι, ξέσπασαν επεισόδια στην πλατεία Συντάγματος. Πανικός επικράτησε μεταξύ του κόσμου, ενώ οι συγκρούσεις επικεντρώθηκαν αρχικά μπροστά στη Βουλή, στην πάνω πλατεία.
Φωτιά εκδηλώθηκε στα φυλάκια μπροστά από το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, ενώ οι αστυνομικές δυνάμεις είχαν λάβει θέσεις στον προαύλιο χώρο της Βουλής, με επιπλέον διμοιρίες να προσεγγίζουν από την πλατεία Συντάγματος.
Οι διαδηλωτές απομακρύνθηκαν από το σημείο, καθώς η αστυνομία έκανε εκτεταμένη χρήση χημικών και κρότου-λάμψης. Η ομάδα των κουκουλοφόρων, από την οποία ξεκίνησαν τα επεισόδια, για αρκετά λεπτά έσπαγε μάρμαρα μπροστά στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία, χωρίς να υπάρξει άμεση παρέμβαση για την ανακοπή της δράσης τους.
Οι εικόνες από την περιοχή καταγράφουν τραυματίες, ενώ η ατμόσφαιρα έγινε αποπνικτική, αναγκάζοντας διαδηλωτές να αναζητήσουν καταφύγιο σε καταστήματα της Ερμού για να προστατευτούν από τα χημικά.
Είκοσι λεπτά μετά τη 1 το μεσημέρι, μια μικρή ομάδα κουκουλοφόρων εξακολουθούσε να συγκρούεται με τις δυνάμεις των ΜΑΤ στην κάτω πλατεία του Συντάγματος, ενώ εντάσεις σημειώθηκαν και στην Ερμού, από όπου αποχωρούσε μεγάλο μέρος του πλήθους.
Μετά την ανακοίνωση των 57 ονομάτων στο Σύνταγμα, το πλήθος, συγκλονισμένο, απαντούσε φωνάζοντας «παρών» και «παρούσα» σε ένδειξη μνήμης.
Από τις 10:30 το πρωί της Παρασκευής (28/2), το Σύνταγμα πλημμύρισε από κόσμο στη μεγαλειώδη συγκέντρωση για τη συμπλήρωση δύο χρόνων από την τραγωδία. Χιλιάδες διαδηλωτές κατέφθαναν στην πλατεία με κάθε μέσο. Κρατώντας πανό και φωνάζοντας συνθήματα, οι συμμετέχοντες στο συλλαλητήριο αξίωναν δικαίωση για τις ψυχές των 57 ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους στις 28 Φεβρουαρίου 2023.
Ο γιος της Μαρίας Εγούτ μιλά δύο χρόνια μετά το έγκλημα των Τεμπών, απαντά για το μπάζωμα, τα στάδια του πένθους που δεν του επιτρέπεται να βιώσει, για το αν έπρεπε να ακούσουμε το ηχητικό και ξεκαθαρίζει ότι αν δεν αλλάξει κάτι τώρα, δεν θα γίνει ποτέ.
Με τον Θοδωρή Ελευθεριάδη, βρεθήκαμε λίγο πριν το κρύο για πρώτη σχεδόν φορά στην Αθήνα, στην εκπνοή του χειμώνα. Η Κυψέλη ήταν γκρι κι εμείς περπατήσαμε για λίγο με την αμηχανία μου, αυτή που με κατακλύζει κάθε φορά που προσπαθώ να πω σε κάποιον «σε καταλαβαίνω», ενώ ξέρω ότι ούτε που μπορώ να φανταστώ το συναίσθημα που μου περιγράφει.
Ο Θοδωρής έχασε τη μητέρα του Μαρία Εγούτ που βρισκόταν στο πρώτο βαγόνι, στις 28 Φλεβάρη στα Τέμπη. Καθίσαμε αντικριστά, έδωσε λίγο χρόνο στη σιωπή μου, τον ρώτησα πώς κυλάνε αυτά τα δύο χρόνια, από εκείνη τη νύχτα.
«Μοιάζει σαν να έχει διασταλεί εκείνη η πρώτη στιγμή, σαν να τη ζω επαναλαμβανόμενα μέχρι σήμερα. Αυτό που μπορώ να διακρίνω σαν μικρή αλλαγή είναι πως η γνώση που έχω αποκτήσει όλο αυτό το διάστημα πάνω στην υπόθεση, έχει μεγαλώσει τον θυμό μου, ενώ παράλληλα “μαλακώνω” με εμένα γιατί ξέρω ότι έχω κάνει και θα συνεχίσω να κάνω ό,τι μπορώ μέχρι να τιμωρηθούν όσοι ευθύνονται γι’ αυτό το έγκλημα. Της το χρωστάω».
Τον ρωτάω αν αντέχει να επιστρέψει για χάρη της κουβέντας μας, σε εκείνες τις πρώτες ώρες.
«Τα θυμάμαι όλα. Την πήγα στο τρένο, να επιστρέψει στο σπίτι της στη Θεσσαλονίκη. Την άφησα και έπειτα πήγα να δω μια παράσταση. Όταν τελείωσε, κοίταξα το κινητό και είδα ότι δεν είχε επικοινωνήσει μαζί μου. Την πήρα τηλέφωνο, δεν είχε σήμα. Φτάνοντας στο σπίτι την ξαναπήρα, έδειχνε απενεργοποιημένο. Της έστειλα μήνυμα, της έγραψα: “Μαμά, πού είσαι; Φτάνετε;”. Δεν μου απάντησε και πήρα τηλέφωνο τη θεία μου που την περίμενε στον σταθμό. Μου είπε ότι είχαν πέσει κάποια καλώδια και τους κατέβασαν απ’ το τρένο, ότι μίλησαν και πως θα καθυστερήσει. Ανησύχησα για το πόση ώρα τούς έχουν έξω στο κρύο, γιατί η μητέρα που πάθαινε κάθε χρόνο πνευμονία. Μπήκα στο Google να βρω κάποιο τηλέφωνο για να καλέσω. Τότε ήταν που βρήκα το πρώτο άρθρο που είχε ανέβει τότε και το οποίο μιλούσε για εκτροχιασμό τρένου. Ξαναπήρα τη θεία μου, της έστειλα το άρθρο και τη ρώτησα αν αυτή είναι η αμαξοστοιχία της μαμάς. Με αποπήρε, μου είπε ότι τίποτα δεν συνέβαινε, πως έκαναν λάθος. Κάλεσα την αστυνομία της Λάρισας. Μου είπαν ότι υπήρχε εκτροχιασμός και πως έχουν πάει εκεί η αστυνομία, η πυροσβεστική και ο στρατός. Ρώτησα αν υπάρχουν νεκροί, μου είπαν πως δεν γνωρίζουν. Ξαναπήρα τη θεία μου, η οποία συνέχισε να μου λέει πως δεν συμβαίνει τίποτα και τότε φώναξα δυνατά, της είπα να μην κάνει πως δεν καταλαβαίνει και πως η μαμά έχει πεθάνει. Πήρα τον πατέρα μου, του είπα να πάει στη Λάρισα. Εγώ μιλούσα με τα νοσοκομεία μέχρι τα ξημερώματα.
Εκείνο το βράδυ γκρέμισα το σπίτι, χρειάστηκε ανακαίνιση μετά. Το πρωί είχα διπλή παράσταση, σκέφτηκα ότι ίσως μπορέσει να ξεφύγει το μυαλό μου. Στην πρώτη λιποθύμησα ενδιάμεσα, έπαιξα τη δεύτερη, ετοίμασα βαλίτσα και ανέβηκα Θεσσαλονίκη. Με το που έφτασα πήγα στην αστυνομία για να δώσω DNA και να γίνει ταυτοποίηση. Από εκεί και μετά ήταν σαν να παρακολουθώ ταινία. Έβλεπα τις ειδήσεις και δεν καταλάβαινα τι έχει γίνει. Το μόνο που ήξερα ήταν ότι κάπου στα συντρίμμια που έδειχναν, ήταν σκοτωμένη η μάνα μου. Το μέγεθος της τραγωδίας το κατάλαβα περίπου δύο μήνες μετά, όταν ανέβασε κάποιος στο Facebook το τραγούδι “Στην κοιλάδα των Τεμπών” και είχε όλες τις φωτογραφίες απ’ τις τραγωδίες. Είδα τους φιλάθλους του ΠΑΟΚ, μετά τα παιδιά απ’ το σχολείο και μετά τις εικόνες απ’ το τρένο. Εκεί ήρθε το μεγάλο σοκ. Μέχρι τότε αυτό που μπορούσα να καταλάβω ήταν μόνο ότι έχασα τη μάνα μου με φριχτό τρόπο».
Credits: ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΖΙΑΡΗΣ
Εκείνες οι πρώτες ημέρες, γράφτηκαν σε μαύρες σελίδες της σύγχρονης ιστορίας με μπόλικο τσιμέντο.
«Ακόμη άχνιζαν απ’ τη φωτιά τα βαγόνια όταν οι γερανοί τα σήκωσαν και τα μετέφεραν απ’ την πρώτη κιόλας ημέρα. Την Πέμπτη, όλα τα βαγόνια είχαν φύγει και άρχισαν να ξεχερσώνουν. Μπήκε η άσφαλτος, τα έκαναν όλα λαμπίκο ώστε να μην υπάρχει τίποτα να ψαχτεί, λέγοντας μόνο ψέματα. Η μάνα μου ταυτοποιήθηκε δύο ημέρες μετά τα μπαζώματα, αν το διανοείσαι.
Στην πρεμούρα τους να “καθαρίσουν” τον χώρο, πέταξαν βιολογικό υλικό, ανθρώπινα υπολείμματα και οστά των συγγενών μας στα χωράφια. 14 μήνες ψάχναμε να τα βρούμε, κάναμε αιτήματα παντού και τελικά τα ανακαλύψαμε μόνοι μας οι συγγενείς, με προσωπικές έρευνες. Για πάνω από έναν χρόνο ήταν εκτεθειμένα σε καιρικά φαινόμενα, έντομα και αρπακτικά ζώα και πτηνά. Το υλικό που ανακαλύψαμε το παραδώσαμε στις ανακριτικές αρχές. Μέχρι τότε μας αποκαλούσαν ψεκασμένους. Οι συγγενείς μας, άφησαν πίσω στοιχεία για να μπορέσουμε να ξεδιαλύνουμε την υπόθεση».
Τον ρωτάω για το ηχητικό που διέρρευσε στη δημοσιότητα.
«Το συγκεκριμένο ηχητικό είναι ένα απόσπασμα που υπήρχε στη δικογραφία από τον Μάιο. Όσοι ασχολούνται σχολαστικά με τη δικογραφία το γνωρίζαμε από τότε, όπως και το ότι κομμάτια της δεν πρέπει να βγαίνουν στη δημοσιότητα. Προσωπικά, δεν με βρίσκει σύμφωνο η δημοσιοποίησή του, γιατί όπως είπα, η δικογραφία πρέπει να παραμένει απόρρητη αλλά κυρίως γιατί δεν πιστεύω ότι ο σκοπός πρέπει να αγιάζει πάντα τα μέσα. Η δημοσίευση αυτού του ηχητικού δεν επηρεάζει κάτι στη δικαίωση που θα διεκδικήσουμε στα δικαστήρια. Έτσι κι αλλιώς υπάρχει στη δικογραφία. Η οικογένεια που ακούγεται η κόρη τους, δεν ήθελε να βγει στη δημοσιότητα, οπότε θεωρώ ότι αυτοί που το διέρρευσαν δεν έχουν ηθική».
Κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου, του λέω ότι εξαιτίας αυτού του ηχητικού, η κοινωνία ήταν σαν να «ανακάλυψε» ξανά το έγκλημα στα Τέμπη.
«Δηλαδή αν σε έξι μήνες τα Τέμπη δεν έχουν τον ίδιο παλμό με τώρα στην κοινή γνώμη, για να “ξυπνήσουμε” πάλι, θα πρέπει να βγουν παρά τη θέλησή μου, φωτογραφίες της μάνας μου στη δημοσιότητα, δείχνοντάς την ακρωτηριασμένη; Εγώ είδα αυτές τις φωτογραφίες για να σιγουρέψω το τι έθαψα κι έβλεπα εφιάλτες εφτά μήνες. Γιατί πρέπει να είμαι εντάξει με κάτι τέτοιο προκειμένου να “ταραχτεί” πάλι ο κόσμος; Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά».
Όσο ακούω τον Θοδωρή να μιλάει, τόσο πιο σίγουρη νιώθω για το ότι δεν μπορώ με τίποτα να προσεγγίσω, όχι μόνο τον πόνο της απώλειας, αλλά και όσα χρειάζεται εκείνος και άλλες 56 οικογένειες να διαχειριστούν.
«Μέσα στα μέτρα στήριξης που έβγαλε η κυβέρνηση για τους συγγενείς των θυμάτων, ήταν η ψυχολογική υποστήριξη που ήταν και το μόνο που με ενδιέφερε. Πήρα λοιπόν τηλέφωνο για να ακούσω αρχικά ένα αυτοματοποιημένο μήνυμα που έλεγε: “Αν έχεις χάσει δικό σου άνθρωπο στο τρένο, πάτα το 1. Αν ήσουν μέσα στο τρένο, πάτα το 2. Αν είσαι τραυματίας πάτα το 3, κ.λπ.». Ήδη ένιωθα άβολα με αυτό που άκουγα. Κάποια στιγμή το σήκωσε μια κυρία που με ενημέρωσε ότι η συγκεκριμένη “βοήθεια” απ’ το κράτος είναι τηλεφωνική, πως αφορά εφτά συνεδρίες και αν κρίνουν ότι υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη θα δοθούν άλλες τρεις και πως κάθε φορά θα μιλάω με κάποιον διαφορετικό ειδικό που θα είναι εκείνη τη στιγμή διαθέσιμος. Το κράτος δηλαδή θεώρησε ότι το πένθος μας θα μαλακώσει με εφτά τηλεφωνικές συνεδρίες που θα τις κάνουμε κάθε φορά με κάποιον άλλον. Επικίνδυνες μπούρδες που προσομοιάζουν περισσότερο σε κουτσομπολιό παρά σε οτιδήποτε άλλο.
Προσωπικά, δεν βιώνω το πένθος μου. Αν ήταν έτσι δεν θα έπρεπε να είμαι εδώ τώρα μαζί σου και να μιλάω για τα Τέμπη, αλλά σπίτι μου, να κλαίω και να περπατάω τα στάδια του πένθους. Δεν είναι δουλειά μου να κάνω έρευνες και να προσπαθώ να ανακαλύψω την αλήθεια, επειδή το κράτος μας αφήνει απροστάτευτους και δεν παίρνει σοβαρά την ανθρώπινη ζωή. Θα έπρεπε να έχουν ήδη έρθει και να μου έχουν πει τι έχει συμβεί κι εγώ να προσπαθώ να σταθώ ξανά στα πόδια μου. Όλα τα άλλα είναι παράνοια. Ο κόσμος που παρακολουθεί την υπόθεση, αντιλαμβάνεται τη δημόσια παρουσία μας. Πίσω από κλειστές πόρτες, μέσα στα σπίτια, αυτό που συμβαίνει ξεπερνά την έννοια του οδυνηρού».
Credits: ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΖΙΑΡΗΣ
Μιλάμε για τον καταλυτικό ρόλο που έχει παίξει η ΕΔΑΠΟ στην υπόθεση των Τεμπών.
«Η ΕΔΑΠΟ έχει κάνει μια πολύ σοβαρή έρευνα που έχει βοηθήσει σημαντικά την υπόθεση. Πάντα προσεκτικοί, κάνουν πράγματα που δεν θα γίνονταν ποτέ. Νοιάστηκαν για όλους τους συγγενείς που είχαν απορίες και χάριν σε αυτούς ξέρουμε κατά προσέγγιση τον μηχανισμό θανάτου του καθένα εκεί μέσα. Αυτό που βασάνιζε εμένα πιο πολύ απ’ όλα, ήταν αν η μάνα μου κατάλαβε ότι πεθαίνει. Όταν είδα τις φωτογραφίες, ήθελα να καταλάβω ποιο ήταν το θανατηφόρο χτύπημα. Δεν θέλω να σκεφτώ ότι ανησύχησε. Όλα αυτά απαντήθηκαν απ’ την ΕΔΑΠΟ με επιστημονικό τρόπο κι ενώ ξέρω την απάντηση, ότι δηλαδή όλα έγινα ακαριαία και δεν κατάλαβε τίποτα, κάθε φορά που προκύπτει κάτι καινούριο, επιστρέφω στο ίδιο ερώτημα. Με βασανίζουν πράγματα που δεν πάει ο νους σου. Έχω το ένα παπούτσι της μαμάς μου από εκείνη τη νύχτα. Το άλλο που είναι; Θέλω να ξέρω…
Το ποιος θα είναι γονιός σου είναι θέμα τύχης. Εγώ ήμουν τυχερός. Η μάνα μου με έκανε στα 17 της. Κάναμε φοβερή παρέα διατηρώντας τη σχέση μάνας-γιου. Δεν επενέβαινε ποτέ, με στήριζε και τη θαύμαζα για τη θέλησή της να κάνει διαρκώς νέα πράγματα ορμώντας στη ζωή».
Credits: ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΖΙΑΡΗΣ
Στην κουβέντα μας, η λύπη συνδιαλέγεται διαρκώς με την οργή.
«Βγήκε ο Φλωρίδης και είπε ότι όποιος λέει για μπαζώματα, είναι για τα μπάζα. Αυτό δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός, είναι η στάση όλης της κυβέρνησης απέναντί μας απ’ την πρώτη μέρα.
Βγήκε ο Μητσοτάκης στον Σρόιτερ, για να πάρει πίσω όσα είχε πει στον Θεοδωράκη και να τα πάρει ξανά πίσω μετά από λίγες ημέρες, επιδιδόμενος σε ένα αισχρό επικοινωνιακό παιχνίδι στις πλάτες μας.
Δύο τρένα εν έτει 2023, βρέθηκαν στην ίδια γραμμή επί 12 λεπτά, τη στιγμή που μπορείς να παραγγείλεις μέσω εφαρμογής και να παρακολουθείς πού είναι ο ντελιβεράς. Γίνεται η σύγκρουση και μεταφέρουν τα βαγόνια σε οικόπεδο που ανήκει στον ΟΣΕ που είναι κατηγορούμενος. Κάποιοι συγγενείς κάνουμε αιτήματα στον ανακριτή για να βρει αν υπάρχουν βίντεο απ’ την εμπορική αμαξοστοιχία και αντί να στείλει κατευθείαν την αστυνομία να πάει να κατασχέσει τους σκληρούς δίσκους, ζητά απ’ τον ΟΣΕ και τον Τερεζάκη να του παραδώσει τον σκληρό δίσκο. Αυτός καθυστερεί εφτά μήνες και δεν τρέχει τίποτα. “Δικαιοσύνη” και κράτος σε άψογη συνεργασία. Αυτά είναι κάποια απ’ όσα συνιστούν τη συγκάλυψη αυτού του εγκλήματος. Η εξεταστική; Δεν ήταν η απόλυτη συγκάλυψη;
Προσπαθούν διαρκώς να μετατοπίσουν την κουβέντα. Γνωρίζεις ότι αιτηθήκαμε να ανοίξουν κάποια email μεταξύ του Yπουργείου και κάποιων εταιρειών όπως ο ΟΣΕ, η Hellenic Train και η ΡΑΣ, ώστε να δούμε ποιοι ήταν ενήμεροι για το ότι υπάρχει πρόβλημα στα τρένα; Η απάντηση που πήραμε ήταν φυσικά αρνητική. Βάζουν αυτή τη στιγμή στο επίκεντρο το φορτίο του τρένου γιατί ξέρουν ότι το άλλο τους “καίει” περισσότερο.
Τα Μέσα Ενημέρωσης έπαιξαν ρόλο στη συγκάλυψη αυτή. Δεν κάνουν έρευνα, αναπαράγουν το οτιδήποτε, κάνοντας κακό στην υπόθεση. Εξαιτίας κάποιων αστοιχείωτων άρθρων μπορεί να μείνει ατιμώρητος κάποιος που ευθύνεται για τον θάνατο της μάνας μου. Και δεν βοηθάνε δηλαδή στη διαλεύκανση της υπόθεσης και επιβαρύνουν την ψυχολογία μας».
Του ζητάω να μου σχολιάσει το γεγονός ότι με το που έγινε γνωστός ο θάνατος του Βασίλη Καλογήρου, γιου της εισαγγελέως των Τεμπών, μια τεράστια μερίδα του κόσμου συντονίστηκε στη σκέψη ότι κάτι ύποπτο κρύβεται πίσω απ’ αυτόν.
«Δεν θα πω αν συνδέεται ή όχι ο θάνατος αυτός με τα Τέμπη, έτσι κι αλλιώς το τι έχω στο κεφάλι μου δεν έχει σημασία αν δεν μπορώ να το αποδείξω. Το μόνο που μπορώ να σχολιάσω είναι ότι αυτό φανερώνει την τεράστια ρωγμή που έχει δημιουργηθεί ανάμεσα στην ελληνική κοινωνία και στους θεσμούς. Δεν εμπιστευόμαστε τίποτα και αυτή είναι η τρομακτική πραγματικότητα».
Για το τέλος, τον ρωτάω αν πιστεύει ότι η δίκη που θα ξεκινήσει για την υπόθεση των Τεμπών, θα τιμωρήσει τους ενόχους.
«Τα στοιχεία που έχουμε και όσα μπορούμε να αποδείξουμε, αρκούν για να καταδικαστούν όλοι. Χωρίς τους συγγενείς των θυμάτων ο κόσμος δεν θα γνώριζε τίποτα. Υπάρχουν πράγματα που εσείς τα βλέπετε σαν επικαιρότητα ενώ εμείς τα ξέρουμε μήνες πριν και συζητάμε πώς θα τα διαχειριστούμε.
Θα είναι τεράστιο σκάνδαλο αν δεν αποδοθούν ευθύνες. Αν δεν αλλάξει κάτι με τα Τέμπη, δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Βρισκόμαστε πια σε ένα οριακό σημείο και ένα “Φτάνει! Ως εδώ!“».
Η αδελφή της Θώμης και της Χρύσας και ξαδέλφη της Αναστασίας, έγραψε στην ανάρτησή της: «730 μέρες χωρίς εσάς. 730 μέρες λύπης, πόνου και οργής. 730 μέρες που μου λείπετε».
Η Αναστασία Πλακιά, αδελφή της Θώμης και της Χρύσας και ξαδέλφη της Αναστασίας, έκανε μια ανάρτηση που συγκλονίζει, λίγες ώρες πριν συμπληρωθούν δύο χρόνια από τη σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών.
Τα ξημερώματα της Παρασκευής (28/02), η νεαρή Αναστασία Πλακιά μοιράστηκε στα social media στιγμές που είχε ζήσει με τις τρεις αγαπημένες της, μετρώντας τις μέρες που έχουν περάσει χωρίς αυτές και αναπολώντας το τελευταίο καλοκαίρι που πέρασαν μαζί.
«Το τελευταίο μας και παντοτινό μας καλοκαίρι. Απίστευτη αίσθηση ελευθερίας που τη νιώθεις πιο έντονα από ποτέ. Αντί να εκνευριστείς με την κίνηση στον δρόμο, όπως σου συνέβαινε άλλες φορές, βρίσκεις ευκαιρία να χορέψεις στο αυτοκίνητο στο άκουσμα ενός αγαπημένου σου τραγουδιού.
Κι όλα αυτά γιατί έχεις την “τύχη” να σου λείπει κάποιος άνθρωπος! 730 μέρες χωρίς εσάς. 730 μέρες λύπης, πόνου και οργής. 730 μέρες που μου λείπετε», έγραψε στη λεζάντα της ανάρτησής της.
Συνοδεύοντας το συγκινητικό της μήνυμα, πρόσθεσε μια φωτογραφία των τεσσάρων κοριτσιών από το καλοκαίρι του 2022, το τελευταίο που πέρασαν μαζί, πριν χαθούν τα τρία αγαπημένα της πρόσωπα.
Τα Τέμπη, δύο χρόνια μετά, συνεχίζουν και παράγουν πλήθος συναισθημάτων, έχοντας και μία συγκινησιακή διάσταση. Τι χρειάζεται να ξέρουμε γι’ αυτό;
Στις 28 Φεβρουαρίου του 2023, αλλεπάλληλα έκτακτα δελτία μετέφεραν λεπτομέρειες από ένα σιδηροδρομικό δυστύχημα που έγινε στις 23:21 στα Τέμπη. Θυμάμαι πως οι σχετικές ανακοινώσεις γίνονταν με τεράστια προσοχή, καθώς δεν υπήρχαν ακόμη αρκετές λεπτομέρειες.
Λίγη ώρα αργότερα, οι δημοσιογράφοι μιλούσαν με θλίψη για το δυστύχημα, καθώς επιβεβαιώθηκε πως υπήρχαν εν τέλει θύματα. Κανένας δεν φανταζόταν πως εκείνη τη βραδιά είχε συμβεί το πιο θανατηφόρο σιδηροδρομικό δυστύχημα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας με 57 θύματα.
Τι είναι το συλλογικό τραύμα;
Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα έντονο και δυσάρεστο γεγονός, που πλήθος αρνητικών συναισθημάτων, τα οποία πέρα της υψηλής έντασης, έχουν μεγάλη διάρκεια στον χρόνο και δημιουργούν κρίση νοήματος στην ομάδα που το βιώνει.
Οι τραυματικές μνήμες που συγκροτούν το συλλογικό τραύμα δεν χρειάζεται πάντα να είναι βιωμένες πρωτογενώς. Αντιθέτως, η ψυχολογική αποτύπωση είναι τέτοια που οδηγεί τα άτομα σε μία συνεχή ανασύνθεση του τραύματος με σκοπό να γίνει κατανοητό.
Στην πράξη, ένα συλλογικό τραύμα, υπερβαίνει την αντίληψή μας για τον κόσμο, αποδομεί το αίσθημα ασφάλειας που είναι αναγκαίο για κάθε μορφή κοινωνικής σύνθεσης και οδηγεί σε επανερμηνεία της πραγματικότητας με κυρίαρχα συναισθήματα όπως: ευαλωτότητα, ντροπή, φόβος, θυμός, εξουθένωση, απώλεια, δυσφορία και ταπείνωση.
Αν και έχουμε ζήσει αντίστοιχες εθνικές τραγωδίες με αρκετά θύματα όπως το Εξπρές Σάμινα, την Helios Airways, τη Μάνδρα και παλαιότερα το Δερβένι, οι παραπάνω περιπτώσεις δεν μπορούν να λογιστούν σήμερα ως συλλογικά τραύματα, διότι δεν κατάφεραν να έχουν αντοχή στον χρόνο και να επηρεάσουν σε τόσο μεγάλο βαθμό.
Αντιθέτως στη συλλογική μνήμη το Μάτι, η Marfin και ο Γρηγορόπουλος αποτελούν συλλογικά τραύματα, διότι ικανοποιούν τα παρακάτω κριτήρια: α) διατηρούν αντοχή στον χρόνο, β) συνοδεύονται από πλήθος έντονων αρνητικών συναισθημάτων, εκ των οποίων πολλά από αυτά δεν έχουν βρει επίλυση μέχρι και σήμερα και γ) η ανάμνησή τους συνδέεται αυτόματα με την αμφισβήτηση του αισθήματος ασφάλειας.
Τα Τέμπη ως συλλογικό τραύμα
Αν και το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού πληθυσμού δεν είχε άμεση επαφή με τις κοινωνίες στις οποίες ζούσαν τα θύματα του δυστυχήματος τωνΤεμπών, το μέγεθος της τραγωδίας και η διαμεσολαβημένη προβολή ήταν αρκετά, ώστε να δημιουργήσουν τα απαραίτητα κριτήρια για τις σχετικές ταυτίσεις και την καλλιέργεια επώδυνων αναμνήσεων.
Η ξαφνική απώλεια αρκετών νέων ανθρώπων και η συνειδητοποίηση πως η ασφάλεια των μετακινήσεων δεν είναι δεδομένη είναι ο νοηματικός πυρήνας της όλης υπόθεσης. Σε αυτό προστέθηκαν δύο ακόμη στοιχεία: η πολιτική αμέλεια και η κρίση εμπιστοσύνης απέναντι στον θεσμό της Δικαιοσύνης.
Από τις πρώτες ημέρες του δυστυχήματος μέχρι και σήμερα, αναπαράγεται το απόσπασμα του τότε υπουργού Υποδομών και Μεταφορών Κώστα Καραμανλή, ο οποίος σε ομιλία του στη Βουλή στις 20 Φεβρουαρίου 2023 διαβεβαίωνε για την ασφάλεια των σιδηροδρομικών μετακινήσεων της χώρας και χαρακτήριζε ως «ντροπή» τις αμφιβολίες που είχαν εκφραστεί.
Αυτό το περιστατικό ήταν ο λόγος που τα Τέμπη για πολλούς δεν θεωρούνται μονάχα ένα απλό δυστύχημα, αλλά μία κρατική δολοφονία που εύκολα θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, αν είχαν ληφθεί υπόψη οι σχετικές προειδοποιήσεις και είχαν υλοποιηθεί τα αναγκαία έργα γύρω από την ασφάλεια.
Αν και βασικός υπόλογος θεωρείται ο εν λόγω υπουργός, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως σημαντικές ευθύνες καταλογίζονται και στις προηγούμενες κυβερνήσεις. Με αυτόν τον τρόπο, τα Τέμπη από μία εθνική τραγωδία μετασχηματίζονται σε ένα γεγονός που δημιουργεί πλήθος σύνθετων πολιτικών συναισθημάτων, με κυρίαρχη την αμφισβήτηση απέναντι στους πολιτικούς και τους θεσμούς.
Παρά το γεγονός πως η Δικαιοσύνη, διαχρονικά, καταγράφει χαμηλή εμπιστοσύνη, τα ευρήματα των πρόσφατων ερευνών είναι συντριπτικά για την εικόνα το θεσμού αν σκεφτούμε πως το 71% (Metron Analysis) και αντίστοιχα το 72% (ALCO) των πολιτών θεωρεί πως υπάρχει προσπάθεια συγκάλυψης στην υπόθεση των Τεμπών.
Αντίστοιχα, το 68% (Prorata) θεωρεί πως δεν θα αποδοθεί στο τέλος δικαιοσύνη. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο, όμως, είναι πως αυτή η πεποίθηση δεν εντοπίζεται μονάχα στους ψηφοφόρους της αντιπολίτευσης, αλλά σταδιακά έχει αρχίσει να γίνεται αποδεκτή και από ένα σημαντικό μέρος των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας, καθώς το 43% αποδέχεται την παραπάνω θέση, ενώ μόλις το 36% θεωρεί πως δεν έχει γίνει κάποια ενέργεια συγκάλυψης από την κυβέρνηση (ALCO).
Παράλληλα, το 81% του συνόλου των ερωτηθέντων στην έρευνα της ALCΟ, θεωρεί πως παρά το δυστύχημα των Τεμπών η κυβέρνηση δεν έχει καταφέρει να καταστήσει ασφαλή τα ταξίδια με τρένα. Αυτό, δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη, καθώς μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια, έχουμε δει ξανά ειδήσεις σχετικά με εκτροχιασμούς αμαξοστοιχιών, ανοιχτές μπάρες σε διαβάσεις πεζών και οχημάτων την ώρα που περνάει τρένο και παράλληλη κίνηση δύο αμαξοστοιχιών στην ίδια γραμμή, όπως και στο δυστύχημα στα Τέμπη.
Τα εν λόγω περιστατικά λειτουργούν ως συνεχείς υπενθυμίσεις του τραύματος και εντείνουν το αίσθημα ανασφάλειας. Αυτό ακριβώς εντοπίζεται και στα δύο συνθήματα «από τύχη ζούμε» και «πάμε και όπου βγει». Σε αυτά πρέπει να προσθέσουμε και το «δεν έχω οξυγόνο» από τα ηχητικά ντοκουμέντα που βγήκαν στη δημοσιότητα με τις τελευταίες στιγμές των θυμάτων πριν πεθάνουν από την πυρκαγιά.
Ο ρόλος της οργής
Τα συναισθήματα αποτελούν έναν μηχανισμό που υποδεικνύει δράση στο άτομο, ενώ οι άνθρωποι ποτέ δεν νιώθουν ένα και μοναδικό συναίσθημα. Αντιθέτως, τις περισσότερες φορές συνυπάρχουν τουλάχιστον δύο με τρία συναισθήματα, εκ των οποίων κάποια μπορεί να είναι αντικρουόμενα μεταξύ τους. Από αυτά τα συναισθήματα, θα μας απασχολήσει η οργή.
Η οργή είναι ένα αρκετά γνώριμο πολιτικό συναίσθημα τα τελευταία χρόνια. Δημιουργείται στα άτομα και στις ομάδες όταν νιώθουν την υπέρβαση των ορίων της εξουσίας μίας άλλης πλευράς. Βασικό αίτημα της οργής είναι η τιμωρία, με στόχο την επαναφορά της τάξης των πραγμάτων. Η οργή, εάν δεν περιοριστεί, οδηγεί στην εκτροπή από τους κανόνες, τη βία και σταδιακά σε διάρρηξη του κοινωνικού συμβολαίου.
Το ενδιαφέρον με την οργή, ως πολιτικό συναίσθημα, σε ό,τι έχει να κάνει με τη σύγχρονη ελληνική ιστορία, είναι πως δεν βιώνεται μεμονωμένα με ένα γεγονός, αλλά αντιθέτως εκφράζεται υπό τη μορφή παλινδρόμησης. Ένα επίκαιρο γεγονός, λειτουργεί ως αφορμή και εκκινεί έναν ρεβανσισμό απέναντι στην ανεπίλυτη ιστορία.
Πρόκειται για μία επίθεση στο παρελθόν, από το οποίο ξεπροβάλλουν πλήθος αρνητικών συναισθημάτων τα οποία δεν έχουν επιλυθεί, αλλά έχουν απωθηθεί και επιστρέφουν με την κάθε ευκαιρία για να υπενθυμίσουν τις διεκδικήσεις, από τις οποίες το άτομο δεν έχει παραιτηθεί.
Συλλογικά τραύματα σε καταστολή
Η οργή των Τεμπών είναι παρόμοια με αυτή για το Μάτι, καθώς οι πολίτες νιώθουν πως το κράτος αμελεί για την ασφάλειά τους και δεν λειτουργεί σωστά. Αν εξετάσουμε, όμως τα γλωσσικά σχήματα που χρησιμοποιούνται από πολίτες, πολιτικούς και δημοσιογράφους, τότε θα δούμε πως αυτή η οργή, είναι αρκετά παρόμοια με την οργή του Δημοψηφίσματος, την οργή των Αγανακτισμένων, την οργή της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου και την οργή του Εμφυλίου.
Όλα αυτά τα τραυματικά γεγονότα δεν έχουν μείνει πίσω μας, αντιθέτως έχουν καταγραφεί ως συλλογικά τραύματα που βρίσκονται σε καταστολή. Η απουσία ενεργειών για επίλυση και ειρήνη, οδηγούν σε αυτή τη συνεχόμενη διχαστική αντίληψη της ελληνικής κοινωνίας και αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο των πολιτικών ταυτοτήτων μας.
Ποιο είναι το πραγματικό αίτημα των Τεμπών;
Αν και είναι κυρίαρχο το αίτημα για δικαιοσύνη, στην πραγματικότητα τα Τέμπη είναι μία ακόμη στιγμή που η πλειοψηφία των πολιτών ζητά αλλαγή στον τρόπο λειτουργίας του κράτους και των θεσμών.
Ζητούμενο δεν είναι ένα νέο μοντέλο, αλλά η ορθήλειτουργία του σημερινού. Αυτό προκύπτει ως συμπέρασμα από το γεγονός πως το σενάριο της συγκάλυψης γίνεται ευρέως αποδεκτό από την πλειοψηφία των πολιτών.
Η οργή που γεννήθηκε δεν είναι αποτέλεσμα ενεργειών της αντιπολίτευσης ή του ίδιου του γεγονότος. Απόδειξη αποτελεί το γεγονός πως η Νέα Δημοκρατία, λίγους μήνες μετά το δυστύχημα των Τεμπών, επανεξελέγη με 41% και μάλιστα ανάμεσα στους βουλευτές της ήταν και ο παραιτηθείς υπουργός Κώστας Αχ. Καραμανλής. Ο σχηματισμός της οργής επιτελέστηκε σταδιακά, εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο έγινε η διαχείριση του δυστυχήματος.
Η μη αποδοχή της ευθύνης, το ταχύτατο μπάζωμα του σημείου, η προχειρότητα με την οποία συλλέγονται μέχρι και σήμερα τα δεδομένα, οι επιθέσεις στους γονείς των θυμάτων, οι ελάχιστες ενέργειες για να καταστούν ασφαλείς οι μετακινήσεις και πλήθος άλλων αμελειών. Μέσα σε αυτά θα πρέπει να συμπεριλάβουμε τη συναισθηματική αστυνόμευση ως διαχείριση κρίσης.
Αν και είναι δυνατόν να χειραγωγηθούν τα συλλογικά συναισθήματα σε βάθος χρόνου, η επιλογή να υποδειχθεί τόσο ξεκάθαρα στο σύνολο των πολιτών τι πρέπει να αισθάνεται, σε τι ένταση και με ποιον τρόπο, δείχνει πως τελικά ζητούμενο δεν είναι να γίνουν όλα όσα πρέπει ώστε να επέλθει άμεση επίλυση στο συλλογικό τραύμα που δημιούργησαν τα Τέμπη, αλλά από όλο αυτό να αποφευχθεί μία ευρύτερη κρίσηγια την εικόνα της κυβέρνησης.
Τέλος, η επιστροφή του συνωμοσιολογικού σχήματος της πολιτικής αποσταθεροποίησης που διακινεί πλήθος κυβερνητικών στελεχών, θυμίζει αρκετά τον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση Καραμανλή είχε διαχειριστεί τις πυρκαγιές στην Ηλεία το 2007, κατά τις οποίες έχασαν τη ζωή τους 49 άνθρωποι.
Όσο οι κυβερνήσεις δεν δουλεύουν με στόχο την ουσιαστικήεπίλυση των προβλημάτων, τόσο αυτά τα συλλογικά τραύματα που συζητήσαμε παραπάνω θα επιστρέφουν και θα μας οδηγούν σε μία αναπόδραστη συγκινησιακή περιδίνηση που θα διακατέχεται από την οργή.
