Λίγο-πολύ, είναι γνωστή σε όλους η ιστορία με την εξαφάνιση του Θύμιου Μπουγά από τον Πύργο του Πειραιά. Ο 39χρονος δέχτηκε άγρια επίθεση bullying από νεαρούς, λόγω ενός βαρύτατου τραυματισμού στο πρόσωπο. Μάλιστα, ο εν λόγω τραυματισμός αποτέλεσε τροχοπέδη στην επανένταξη του Θύμιου στην κοινωνία, με αποτέλεσμα να ζει άνεργος και απομονωμένος από την τοπική κοινωνία. Κι εδώ τίθεται το ερώτημα: Πόσοι ακόμη πρέπει να χαθούν, να κακοποιηθούν και να δολοφονηθούν για να αλλάξουν τα πράγματα;
Η ιστορία του Θύμιου
Έπειτα από την άγρια επίθεση που υπέστη ο Θύμιος, στις 4 Μαΐου, τα ίχνη του σβήστηκαν. Όταν η οικογένειά του συνειδητοποίησε ότι ήταν αδύνατή η επικοινωνία μαζί του, ξεκίνησε μια διαρκής αναζήτηση που διήρκησε 46 ημέρες. Μετά από εκτενείς έρευνες, τελικά ο Θύμιος εντοπίστηκε στον Πύργο το απόγευμα του Σαββάτου, της 18ης Ιουνίου.
Ειδικότερα, βρέθηκε σε καλή κατάσταση σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι στην αρχή της οδού Ρήγα Φεραίου, στο κέντρο του Πύργου, μια περιοχή στην οποία σύχναζε και πριν την εξαφάνισή του. Μαρτυρίες τον γειτόνων ανέφεραν ότι δεν είχαν δει το Θύμιο στην περιοχή, ενώ φαίνεται ότι είχε επιλέξει το συγκεκριμένο σπίτι λόγω της πυκνής του βλάστησης στον εξωτερικό του χώρο, διότι έτσι θα ήταν δυσδιάκριτος από τους περαστικούς.
Ο δήμαρχος του Πύργου, Παναγιώτης Αντωνακόπουλος, δήλωσε στην ΕΡΤ τα εξής: «Είναι σε καλή κατάσταση. Οι γιατροί που τον εξέτασαν είπαν ότι δε χρήζει νοσηλείας, αλλά χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη». Εφόσον η ιστορία είχε αίσιο τέλος, πλέον τίθεται επί τάπητος η μέριμνα που θα χρειαστεί προκειμένου να επανενταχθεί στην κοινωνία.
Το σκληρό πρόσωπο της κοινωνίας
Αν ο Θύμιος βρισκόταν στη Σουηδία, θα μπορούσε να αποτελέσει ενεργό μέλος της κοινωνίας και θα είχε μια αξιοπρεπή εργασία. Στην Ελλάδα, όμως, έχει μόνο προβλήματα. Γιατί, ποιος εργοδότης θα επιλέξει έναν εργαζόμενο που φέρει βαρύ τραυματισμό;
Εδώ, κοιτάνε να επιλέξουν τους υποψηφίους με τα περισσότερα τυπικά προσόντα, τη μεγαλύτερη εμπειρία και τις λιγότερες υποχρεώσεις, για να τους αμείβουν με τον κατώτατο δυνατό μισθό. Σε ένα τέτοιο καθεστώς εκμετάλλευσης, δεν υπάρχει χώρος για ανθρώπους με κινητικά προβλήματα υγείας ή πάσης φύσεως τραυματισμούς.
Οι ψευτοκαλοσύνες και το δήθεν ενδιαφέρον δίνουν και παίρνουν. Αν χρειαστείς κάτι, θα μου πεις. Εγώ είμαι εδώ για σένα. Δεν είσαι μόνος. Κι όμως. Ο Θύμιος κλήθηκε να αντιμετωπίσει μόνος του τους «νταήδες» που του έκαναν bullying. Μόνος του μέσα σε ένα κοινωνικό πλαίσιο, στο οποίο άνθρωποι σαν το Θύμιο, το Γιακουμάκη και πολλά ακόμη θύματα εκφοβισμού, είναι δαχτυλοδεικτούμενα. Ενώ, οι «νταήδες» που εκφοβίζουν χιλιάδες άλλους ανθρώπους καθημερινά, μένουν ατιμώρητοι.
Μια οριστική τελεία στο bullying
Έχω βιώσει κι εγώ bullying και το λέω στα ίσα. Με κοροϊδεύαν για τα γυαλιά μου, για τα ρούχα μου, για όλα. Και δεν είμαι η μόνη, δυστυχώς. Αυτό που είναι πολύ σημαντικό να ειπωθεί είναι πως δε φταίμε εμείς που ορισμένοι μεγάλωσαν σε σπηλιά. Σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι απαραίτητο να μιλήσεις. Πες το. Ο τάδε με είπε τέρας. Φώναξέ το δυνατά. Δεν καθορίζεσαι εσύ από αυτό το χαρακτηρισμό, αλλά εκείνος που τον απέδωσε.
Δε χρειάζεται ούτε να ντρέπεσαι, ούτε να φοβάσαι. Οι άλλοι θα έπρεπε να τρέμουν, όχι εσύ. Οι πράξεις των άλλων είναι κατακριτέες, όχι εσύ. Κι αν κάποιους σας ενδιαφέρει να μάθετε πως τελείωσε η δική μου ιστορία με το bullying, θα σας πω, «αισίως». Σήμερα, το θυμάμαι και νιώθω απίστευτα δυνατή που κατάφερα να προχωρήσω περισσότερο απ’ όσο μπορούσα να φανταστώ.
Ήρθε η ώρα, λοιπόν, ο Θύμιος και ο κάθε Θύμιος που βιώνει αντίστοιχες καταστάσεις να λάβει την κατάλληλη μέριμνα από την κοινωνία. Ήρθε η ώρα να μπει μια οριστική τελεία στο bullying και να τηρούνται αυστηρά οι ποινές στους «νταήδες». Η κοινωνία οφείλει να αγκαλιάσει όλα τα μέλη της, ανεξαιρέτως. Τουλάχιστον, αν θέλουμε να λεγόμαστε «κράτος δικαίου».