Ο Στέφανος Αλεξιάδης μπήκε στη σφαίρα του ενδιαφέροντός μου πριν από περίπου δύο χρόνια μέσα από τον λογαριασμό του στο Instagram και το προφίλ του αμέσως μου τράβηξε την προσοχή. Έβλεπα έναν πρόσχαρο 27χρονο νέο με αγάπη για το βιβλίο, τη γλώσσα, τη διδασκαλία και τα παιδιά. Ένα χρόνο αργότερα, τον συνάντησα τυχαία στην Έκθεση Βιβλίου της Θεσσαλονίκης, όπου μεταξύ άλλων, συζητήσαμε και για το πρώτο του βιβλίο με τίτλο: «Τα Φτερωτά σανδάλια», ένα εφηβικό βιβλίο με θέμα την αναπηρία.
Στέφανε, σε καλωσορίζουμε στο Estella! Χαιρόμαστε πολύ που σε έχουμε κοντά μας! Θα ήθελες να μας πεις λίγα πράγματα για σένα;
Καλώς σας βρήκα! Χαίρομαι πολύ που φιλοξενούμαι από εσάς. Είμαι γεννημένος και μεγαλωμένος στη Θεσσαλονίκη. Έχω τελειώσει την Ελληνική Φιλολογία στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και έχω ολοκληρώσει το μεταπτυχιακό μου στην Ειδική Αγωγή στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο και το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Παράλληλα, βρίσκομαι στο τρίτο έτος των σπουδών μου στο τμήμα των Παιδαγωγικών Πρώιμης Παιδικής Ηλικίας στο Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδος.
Πώς πήρες την απόφαση να συνεχίσεις τις σπουδές σου στην Ειδική Αγωγή και τα Προβλήματα Προφορικού και Γραπτού Λόγου, δεδομένου ότι δεν είναι ένα εύκολο αντικείμενο και μια σπουδή που επιλέγουν πολλοί;
Η καθημερινότητά μου με τους μαθητές μου μού έδειξε τον δρόμο για την Ειδική Αγωγή. Βλέποντας όλο και περισσότερα παιδιά να χρήζουν ειδικής υποστήριξης, κατάλαβα πως έπρεπε με κάποιον τρόπο να μορφωθώ. Τα διάφορα σεμινάρια που έκανα ήταν γενικού περιεχομένου, οπότε αποφάσισα να κάνω το μεταπτυχιακό μου στο συγκεκριμένο αντικείμενο.
Με αφορμή το γεγονός ότι διδάσκεις παιδιά της νέας γενιάς, έχεις κάνει αρκετές σπουδές κι έχεις καθημερινή επαφή με παιδιά αλλά και με εφήβους, τι είναι αυτό που προβληματίζει τη γενιά του σήμερα;
Το μέλλον τους. Ένα αγαπημένο μάθημα για το οποίο με προτιμούν –και ευτυχώς αν με ρωτάς- είναι το μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας, κοινώς της Έκθεσης που λέμε πολλοί. Μέσω αυτού του μαθήματος έχουμε την ευκαιρία να συζητάμε για ποικίλα θέματα. Μέσα σε κάθε θεματική ενότητα, λοιπόν, βλέπω πως αυτό που απασχολεί τους εφήβους είναι το αν θα καταφέρουν να εξασφαλίσουν μια άνετη ζωή. Αν θα μπορέσουν, δηλαδή, να ακολουθήσουν μια επαγγελματική πορεία που να τους επιτρέψει μια καλή ποιότητα ζωής.
Πότε μπαίνει η συγγραφή στη ζωή σου;
Από μικρός έγραφα. Πάντα μου άρεσε να πλάθω ιστορίες μικρού μεγέθους ανάλογα με αυτό που με απασχολούσε την εκάστοτε περίοδο. Πιο σοβαρά ασχολήθηκα τώρα, έναν χρόνο πριν ουσιαστικά που εξέδωσα τα «Φτερωτά σανδάλια».
Ποια ήταν η στιγμή που ένιωσες συγγραφέας;
Αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση, γιατί δεν ξέρω ποιος πραγματικά μπορεί να θεωρηθεί συγγραφέας. Πολλοί γράφουν. Είναι άραγε όλοι τους συγγραφείς; Δεν μπορώ να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση. Εγώ σε όποιον με ρωτάει, πέρα από τη φιλολογική μου ιδιότητα, αναφέρω πως είμαι γραφιάς. Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε! (Γέλια) Ωστόσο, καταλαβαίνω πως η λέξη είναι λέξη και πρέπει να αποδώσει την ιδιότητα ενός ανθρώπου όσο βαρύγδουπη κι αν ακούγεται.
«Τα φτερωτά σανδάλια» είναι ένα βιβλίο που από το εξώφυλλο ακόμη, σε προετοιμάζει για το θέμα του. Θα ήθελες να μας πεις δύο λόγια γι’ αυτό το βιβλίο και τι αποτέλεσε αφορμή για να ξεκινήσεις να το γράφεις;
«Τα Φτερωτά σανδάλια» είναι ένα βιβλίο που έχει ως κεντρικό ήρωα τον Φοίβο, ένα κινητικά ανάπηρο παιδί 10 ετών που κανένας δεν τον επισκέπτεται στο πάρτι των γενεθλίων που διοργανώνει στο σπίτι του. Μέσα από αυτήν τη σκληρή συνθήκη – γιατί κακά τα ψέματα, είναι πολύ σκληρό να μη σε επισκέπτεται κανείς στα γενέθλιά σου – προσπάθησα να εξωτερικεύσω τα συναισθήματα ενός ανθρώπου που ανήκει σε μια ευπαθή κοινωνική ομάδα. Προσπάθησα να περιγράψω την καθημερινότητα ενός κινητικά αναπήρου ανθρώπου με όσο το δυνατόν περισσότερη ευγένεια μπόρεσα. Εύχομαι να το κατάφερα.
Ταξιδεύοντας κι εσύ με τα «Φτερωτά σανδάλια», μέσα από τη συγγραφή αυτού του βιβλίου, ποιος ήταν ο κύριος στόχος σου; Ποιο μήνυμα ήθελες να περάσεις μέσα από την ιστορία του Φοίβου;
Ήθελα να καταστήσω σαφές πως δεν υπάρχει κανένας μα κανένας όμοιος με κανέναν. Οι άνθρωποι είμαστε όμορφοι ακριβώς για αυτόν τον λόγο. Ας φανταστούμε έναν κόσμο με πανομοιότυπα πλάσματα. Δε θα υπήρχε ενδιαφέρον. Αυτό λοιπόν πρέπει να αντιληφθούμε και να μάθουμε την έννοια της αποδοχής, την έννοια της ενσυναίσθησης, την έννοια της αλληλεγγύης.
Το βιβλίο αυτό προσεγγίζει τη διαφορετικότητα με έναν πολύ τρυφερό και ιδιαίτερο τρόπο. Πιστεύεις ότι απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες; Κι αν ναι, θεωρείς ότι η κοινωνία μας είναι πλέον έτοιμη να την αποδεχτεί;
Όταν ξεκίνησα να γράφω το βιβλίο, δεν έβαλα ταμπέλα. Δεν είπα δηλαδή «Στέφανε, ξεκίνα να γράφεις ένα βιβλίο για παιδιά ή για εφήβους ή για ενήλικες ή για ξανθές ή για μελαχρινούς…» Σκέφτηκα μόνο πως ήθελα να γράψω ένα βιβλίο με πρωταγωνιστή ένα παιδί. Τα παιδιά είναι το μέλλον μιας κοινωνίας και ήθελα να εστιάσω εκεί. Το βιβλίο εν τέλει κατατάχθηκε από τους ειδικούς στην εφηβική λογοτεχνία. Ωστόσο εγώ θεωρώ πως ένα κοινό μπορεί να είναι απόλυτα διευρυμένο. Το κοινό του βιβλίο είναι ως επί το πλείστον ενήλικο και αυτό με χαροποιεί πολύ. Κάτι καλό γεννιέται στην κοινωνία πια.
Στο βιογραφικό σου αναφέρεις ότι διδάσκεις εθελοντικά την ελληνική γλώσσα σε μειονοτικές ομάδες. Θα ήθελες να μας μιλήσεις γι’ αυτή την εμπειρία;
Είναι πολύ όμορφο να διδάσκεις. Αυτός ήταν άλλωστε ο λόγος που επέλεξα να γίνω φιλόλογος. Είναι όμως ακόμα ομορφότερο να διδάσκεις ανθρώπους που πραγματικά διψούν να μάθουν από εσένα. Τέτοιοι είναι οι μαθητές μου. Στην τάξη είχα πολλούς μαθητές από άλλες χώρες ή από ευάλωτες ομάδες της κοινωνίας. Ομολογώ πως ήταν πολύ πιο συνεπείς από τον μέσο όρο των μαθητών των σχολείων, γιατί δε θεωρούν τίποτα δεδομένο. Κι αυτό πιθανώς είναι όπλο. Δυστυχώς αυτή την περίοδο με την έναρξη της πανδημίας όλες αυτές οι δράσεις έχουν περιοριστεί σημαντικά.
Πώς και πότε αποφάσισες να ασχοληθείς πιο ενεργά με το Instagram και να μπεις στον κόσμο του bookstagram;
Πάντοτε ήμουν λάτρης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης αλλά με το Instagram ασχολήθηκα ενεργότερα το Φθινόπωρο του 2019, όταν αποφάσισα να εκθέτω δημοσίως την άποψή μου για διάφορα βιβλία που είτε διάβαζα μόνος είτε μου εξασφάλιζαν οι εκδοτικοί οίκοι. Ήταν η αγάπη για τα βιβλία που πίστευα πως θα με έφερνε κοντά με ανθρώπους σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο που υπό άλλες συνθήκες δε θα μπορούσαμε ποτέ να επικοινωνήσουμε.
Εκτός από συγγραφέας, είσαι και φανατικός αναγνώστης. Τι είδους βιβλία απολαμβάνεις να διαβάζεις;
Είμαι πραγματικά εύκολος στα αναγνώσματα. Η λογοτεχνία νομίζω πως πάντα κάτι μου δίνει. Γι’ αυτό, επιδιώκω να διαβάζω διάφορες θεματολογίες. Ωστόσο, δεν μπορώ να αρνηθώ πως αγαπώ τα αστυνομικά μυθιστορήματα. Το ίδιο συμβαίνει και με τα κοινωνικά. Ίσως ο συνδυασμός τους θα ήταν το ιδανικό για μένα.
Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον;
Αναμένω το Καλοκαίρι για να ξεκουραστώ λίγο από μια αρκετή απαιτητική χρονιά που ομολογώ πως δεν έχω περάσει παρόμοια. Έχω πιάσει και την πένα μου και κανείς δεν ξέρει τι ετοιμάζεται… Ούτε καν εγώ! (Γέλια)
Ποιο είναι το μήνυμα που θα ήθελες να περάσεις στους αναγνώστες του Estella;
Να βάζουν στόχους, να τους κυνηγούν και αν δεν τους πετυχαίνουν, να μην το βάζουν κάτω. Να προσπαθούν ξανά και ξανά. Και ξανά! Κανείς δεν ξέρει ποια είναι η στιγμή που η ζωή θα μας χαμογελάσει. Γιατί θα μας χαμογελάσει. Αυτό είναι δεδομένο.