Αν δηλώνεις ευθαρσώς φεμινίστρια δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχεις ακούσει ότι ο φεμινισμός τον 21ο αιώνα δεν είναι αναγκαίος, γιατί πλέον θηλυκότητες και αρρενωπότητες έχουμε ίσα δικαιώματα.

Έχουν όμως στην πραγματικότητα εκλείψει όλες οι έμφυλες διακρίσεις; Έχουν οι άνθρωποι ίσες ευκαιρίες ανεξαρτήτως του φύλου τους; Και στην τελική έχουμε όντως σε όλο τον κόσμο ίσα δικαιώματα; Ακόμα όμως και αν τα έχουμε, είναι αυτό αρκετό;

Ας πάμε όμως πρώτα να ρίξουμε μια γρήγορη ματιά του τι συμβαίνει στον κόσμο αυτήν την στιγμή.

Η νομοθεσία της Υεμένης

Η Υεμένη βρίσκεται σε εμφύλιο πόλεμο από τον Σεπτέμβριο του 2014 και ενώ η σύγκρουση είχε φρικτό αντίκτυπο σε όλους τους αμάχους ανεξαιρέτως, οι γυναίκες και τα κορίτσια έχουν επηρεαστεί δυσανάλογα. Σύμφωνα με την Διεθνή Αμνηστία τα έμφυλα στερεότυπα και οι συμπεριφορές που πηγάζουν από την πατριαρχία, καθώς και το νομικό σύστημα που εισάγει διακρίσεις, έρχονται να προστεθούν στην οικονομική ανισότητα και να επιδεινώσουν την ευαλωτότητα των γυναικών στη βία

Εκτός από τις οικονομικές και κοινωνικές προκλήσεις, οι γυναίκες καλούνται να αντιμετωπίσουν ένα ευρύ φάσμα έμφυλων διακρίσεων: Επιθέσεις σε σημεία ελέγχου εάν δεν συνοδεύονταν από έναν άνδρα συγγενή, επιθέσεις κατά τη διάρκεια διαμαρτυριών, όπως παρενόχληση, αυθαίρετη κράτηση και βασανιστήρια ή κακομεταχείριση από τις δυνάμεις ασφαλείας, ενώ πέρα από τις δυνάμεις καταστολής, οι γυναίκες βρίσκονται απέναντι από έναν συνήθη εχθρό, την ενδοοικογενειακή βία.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα έμφυλης διάκρισης αποτελεί το νομικό σύστημα της Υεμένης, σύμφωνα με το οποίο οι γυναίκες επιτρέπεται να εμφανίζονται στο δικαστήριο για να καταθέσουν ή/και να ασκήσουν κατηγορίες, ωστόσο η μαρτυρία μιας γυναίκας αξίζει μόνο τη μισή από εκείνη ενός άνδρα και πρέπει να επιβεβαιώνεται από έναν άνδρα.

Ως αποτέλεσμα, μια γυναίκα, η οποία είναι συχνά θύμα ενός εγκλήματος– διώκεται συχνά αντί του άνδρα δράστη. Το UNFPA τονίζει σε άρθρο του ότι το αντίκτυπο αυτής της νομοθεσίας, είναι ότι λίγες γυναίκες εμφανίζονται για να καταγγείλουν βιασμό και σωματική κακοποίηση αλλά ακόμα και αν το κάνουν αντιμετωπίζονται με δυσπιστία.

Ενδοοικογενειακή βία στο Πακιστάν

Η ενδοοικογενειακή βία στο Πακιστάν είναι ένα ενδημικό κοινωνικό πρόβλημα και πρόβλημα δημόσιας υγείας. Σύμφωνα με μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε το 2009 από το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, εκτιμάται ότι μεταξύ 10 και 20 τοις εκατό των γυναικών στο Πακιστάν έχουν υποστεί κάποια μορφή κακοποίησης. Αξίζει να σημειώσουμε όμως ότι η ενδοοικογενειακή βία είναι ένα ζήτημα ταμπού που καλύπτεται από μυστικότητα και ντροπή, οπότε τα νούμερα είναι πιθανότατα μια κατάφωρη υποεκτίμηση.

Σύμφωνα με έρευνες, υπολογίζεται ότι χιλιάδες γυναίκες είναι θύματα ενδοοικογενειακής βίας, με περίπου 5000 να σκοτώνονται ετησίως ενώ άλλες ακρωτηριάζονται ή μένουν ανάπηρες. Δεν είναι λίγα τα περιστατικά που οι γυναίκες αναφέρουν επιθέσεις που είτε αφορούν ψυχολογική είτε σεξουαλική κακοποίηση από τους συντρόφους τους.

Ο νόμος της Σαρίας στο Αφγανιστάν

Ένα χρόνο μετά την πτώση της Καμπούλ, η ζωή για τις γυναίκες του Αφγανιστάν συνεχίζει να επιδεινώνεται εν μέσω της αυξανόμενης βίας και της υποχώρησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Έκτοτε, οι Ταλιμπάν έχουν απαγορεύσει στις γυναίκες το δικαίωμα στην εργασία, εν μέσω μιας ήδη αδύναμης οικονομίας, η οποία κατέρρευσε σχεδόν εν μία νυκτί αφού ο κόσμος διέκοψε τη χρηματοδότηση στο Αφγανιστάν.

Σύμφωνα με μια μελέτη που κυκλοφόρησε από το Πρόγραμμα Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών, εκτιμάται ότι το 97% του πληθυσμού του Αφγανιστάν θα μπορούσε να ζει κάτω από το όριο της φτώχειας μέχρι τα μέσα του 2022. Μέσα στις πολλές απαγορεύσεις που έχουν επιβάλει οι Ταλιμπάν είναι ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να κυκλοφορούν μόνες χωρίς άνδρα συνοδό, ενώ επίσης είναι υποχρεωμένες να καλύπτουν τα πρόσωπά τους δημόσια.

Μια ακόμα απαγόρευση αφορά την εκπαίδευση, μιας και τα κορίτσια δεν μπορούν να φοιτούν σε σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και αυτό είχε ως αποτέλεσμα το 46% των νεαρών γυναικών να μην σπουδάζουν, σύμφωνα με έκθεση της Save the Children, με τα παιδιά που μένουν εκτός σχολείου, να συμμετέχουν σε επικίνδυνες μορφές παιδικής εργασίας ή να κινδυνεύουν από πρόωρο και αναγκαστικό γάμο.

Η κατάσταση στην Ευρώπη

Στις 22 Οκτωβρίου 2020, το Συνταγματικό Δικαστήριο της Πολωνίας, έκρινε ότι η άμβλωση για λόγους «σοβαρής και μη αναστρέψιμης εμβρυϊκής βλάβης ή ανίατης ασθένειας που απειλεί τη ζωή του εμβρύου» ήταν αντισυνταγματική. Η απόφαση τέθηκε σε ισχύ στις 27 Ιανουαρίου 2021, μια μαύρη μέρα για τα δικαιώματα των γυναικών στην Πολωνία αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Ο οργανισμός Abortion Without Borders, ο οποίος βοηθά τις γυναίκες σε ευρωπαϊκές χώρες όπου η άμβλωση είναι παράνομη ή η πρόσβαση σε αυτήν είναι πολύ περιορισμένη, ανέφερε ότι 17.000 γυναίκες στην Πολωνία επικοινώνησαν μαζί τους μέσα στους πρώτους έξι μήνες μετά την απόφαση, για βοήθεια στην πρόσβαση στην άμβλωση και ότι συνεχίζουν να δέχονται περίπου 800 κλήσεις τον μήνα.

Όσο στην Πολωνία, το δικαίωμα στην άμβλωση και την αυτοδιάθεση των θηλυκοτήτων έχει αφαιρεθεί, ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει φέρει τις γυναίκες σε δυσμενή θέση εκεί. Όλο και περισσότερα στοιχεία δείχνουν ότι η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022 έχει οδηγήσει στην αύξηση του κινδύνου της βίας κατά των γυναικών, συμπεριλαμβανομένης της σεξουαλικής βίας που σχετίζεται με πολεμικές συγκρούσεις.

Οι γυναίκες και οι άνδρες βιώνουν τον πόλεμο διαφορετικά λόγω του φύλου τους. Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη οι γυναίκες και τα παιδιά αντιπροσωπεύουν την πλειοψηφία μεταξύ των εκτοπισμένων ατόμων—πάνω από το 90 τοις εκατό των προσφύγων και πάνω από το 60 τοις εκατό των εσωτερικά εκτοπισμένων ατόμων είναι γυναίκες (και παιδιά).

Η αναγκαστική μετεγκατάσταση έχει αρνητικό αντίκτυπο στις γυναίκες, περιορίζει τις ευκαιρίες απασχόλησης, αυξάνει την απλήρωτη εργασία στο σπίτι και, κατά συνέπεια, οδηγεί στην μείωση του εισοδήματος, μείωση της ποιότητας ζωής και επέκταση της εξάρτησης από κοινωνικές παροχές.

4 μήνες μετά την εισβολή στην Ουκρανία, η Ομάδα Παρακολούθησης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα είχε λάβει αναφορές για 124 φερόμενες σεξουαλικές πράξεις που σχετίζονται με συγκρούσεις σε ολόκληρη την Ουκρανία. Ο ΟΗΕ επίσης προειδοποιεί για τον αυξημένο κίνδυνο εμπορίας ανθρώπων – μεταξύ άλλων για σκοπούς σεξουαλικής εκμετάλλευσης και πορνείας – ο οποίος κίνδυνος είναι ανησυχητικά εμφανής από την αρχή της σύγκρουσης.

Η ενδοοικογενειακή βία στο Πακιστάν, η νομοθεσία της Υεμένης, ο Νόμος της Σαρίας στο Αφγανιστάν, η άρνηση των αμβλώσεων στην Πολωνία, οι βιασμοί στην Ουκρανία αποτελούν μόνο ένα μικρό ποσοστό των διακρίσεων, της βίας και των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες ανά τον κόσμο.

Πέρα όμως από τις περιπτώσεις κατάφορης αδικίας και ανισότητας που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες και τα κορίτσια, υπάρχουν πατριαρχικές αντιλήψεις και έμφυλα στερεότυπα που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι γυναίκες ακόμα και των πιο ανεπτυγμένων χωρών. Μικρά ή μεγάλα, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία αλλά πρέπει να γίνουν πολλά βήματα για έναν κόσμο απαλλαγμένο από διακρίσεις και βία κατα των γυναικών.

Κάποιος είπε: “Δεν χρειαζόμαστε πια τον φεμινισμό” και οι θηλυκότητες γέλασαν, γιατί αυτές ξέρουν τι θα πει να είσαι στην πλευρά του καταπιεσμένου.

Γνωμούλα;
+1
0
Έκλαψα
+1
0
Βαριέμαι
+1
0
Νευρίασα
+1
0
Αγαπώ
+1
0
Σοκαρίστηκα