Αυτή τη φορά, ήταν η 27χρονη Αναστάζια από την Κω.
Η Αναστάζια να στραγγαλίστηκε και να δολοφονήθηκε μαρτυρικά από τα χέρια ενός 32χρονου άντρα από το Μπαγκλαντές. Συγχρόνως, πιθανολογείται ότι ενεργό ρόλο στην τραγική μοίρα της νεαρής γυναίκας διαδραμάτισε και ο Πακιστανός συγκάτοικός του. Το αναμενόμενο, κατά κάποιον τρόπο, θα ήταν να ευαισθητοποιηθεί ακόμα περισσότερο η κοινή γνώμη γύρω από τέτοια ζητήματα.
Να τεθούν, δηλαδή, στο δημόσιο διάλογο σοβαρά επιχειρήματα για το πόσο βαθιά προβληματική είναι μια γυναικοκτονία, για το γεγονός ότι χρειάζεσαι να θεσπιστεί και νομικά ο όρος, όπως επίσης και σειρά μεταρρυθμίσεων προς αποφυγήν αντίστοιχων, δραματικών γεγονότων. Αντ’ αυτού, άνοιξε γι’ ακόμη μια φορά ο ασκός του Αιόλου γύρω από το αν η γυναικοκτονία, η δολοφονία, η κακοποίηση και ο βιασμός έχουν μεταναστευτικό πρόσημο.
Εμείς φταίμε Εμείς που ανεχόμαστε τα σκουπίδια στην Ελλάδα. Εμείς φταίμε που ΔΕΝ έχουμε αντιδράσει Κρίμα κορίτσι μου. Κρίμα και άδικο. Εμείς φταίμε που καθόμαστε και βλέπουμε τους αλήτες μουσουλμάνους να εισβάλουν στην πατρίδα μας #Ανασταζια pic.twitter.com/Sz2gJqYvs0
— peristeraRa. (@peristeraRa) June 19, 2023
Μπάμπης Αναγνωστόπουλος και Μανώλης Κούκουρας: Δύο Έλληνες που καταδικάστηκαν για γυναικοκτονίες –και δεν είναι οι μοναδικοί
Η δολοφονία της Καρολάιν από τα χέρια του ίδιου της του συζύγου, Μπάμπη Αναγνωστόπουλου, ήταν ίσως η πρώτη αφορμή για να επικαλεστούμε τον όρο «γυναικοκτονία» στη δημόσια σφαίρα. Από την άλλη, ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος ήταν αυτό που λέμε «υπεράνω πάσης υποψίας» και «κελεπούρι» για κάθε γυναίκα εκεί έξω: Εμφανίσιμος, επιτυχημένος, αποδεκτός γενικά από την κοινωνία σε όλα τα επίπεδα. Μόνο που πίσω από το πλαστό προσωπείο του «τέλειου άντρα», μπορεί να κρύβεται μια ζοφερή πραγματικότητα.
Ακόμη, ο Μανώλης Κούκουρας, ένας εκ των δύο αντρών που καταδικάστηκαν για το βιασμό και την ειδεχθή δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη, δεν ήταν μετανάστης. Είχε καταγωγή από τη Ρόδο. Στη Βόρεια Ελλάδα, ο Λεοντής Βοριάς, Έλληνας στην καταγωγή, μέλος της Χρυσής Αυγής και πυγμάχος, δολοφόνησε εν ψυχρώ την πρώην σύντροφό του, Βίκυ, μπροστά στα μάτια της άτυχης κόρης της κι έπειτα, αυτοκτόνησε.
Η βία δεν γνωρίζει εθνικότητες, μπορεί να μπει μέσα σε κάθε κλειδαρότρυπα
Αν ο δράστης είναι από το Μπαγκλαντές, πρέπει να τιμωρηθεί. Αν είναι από το Πακιστάν, πρέπει να τιμωρηθεί. Αν είναι από την Ελλάδα, πρέπει να τιμωρηθεί. Αν είναι από την Αμερική, πρέπει να τιμωρηθεί. Καμία καταγωγή και καμία εθνικότητα δεν αποτελούν «ασπίδα» για όσους διαπράττουν φρικτά εγκλήματα, για όσους παραβιάζουν τον ποινικό κώδικα και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι μια παράμετρος να κατηγορείται ένας άνθρωπος, ανεξαρτήτως καταγωγής, για μια γυναικοκτονία και μια διαφορετική να λιθοβολείται ένας λαός στο σύνολό του λόγω διαφορετικών πεποιθήσεων ή φόβου.
Αυτή η διάκριση είναι η μοναδική που πράγματι χρειάζεται να αποτυπωθεί στο μυαλό μας, σ’ έναν κόσμο όπου οτιδήποτε «διαφορετικό» ή «όχι συνηθισμένο» είναι αυτομάτως δακτυλοδεικτούμενο. Εναλλακτικά, αν εφαρμοστούν όλες αυτές οι ακρότητες που γράφονται από στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τότε αφού ρίξουμε τους μετανάστες «στο πυρ το εξώτερον», θα ακολουθήσουν οι εκατοντάδες εγκληματίες ελληνικής καταγωγής που προέβησαν σε αντίστοιχες πράξεις.
Οι γυναικοκτονίες και τα pushbacks είναι εγκλήματα αμφότερα
Είναι κωμικοτραγικό το γεγονός ότι έχει ανοίξει τόσο πολύ η ψαλίδα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που το εν λόγω τραγικό γεγονός συσχετίζεται, κατά την άποψη ορισμένων, με τα pushbacks. Τα pushbacks, λοιπόν, αποτελούν μια εγκληματική ενέργεια διαφορετικής φύσεως. Πρόκειται, επί της ουσίας, για επαναπροωθήσεις των μεταναστών που φτάνουν μέσω θαλάσσης στα ελληνικά εδάφη, υιοθετώντας βίαιες πρακτικές. Ως εκ τούτου, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει βρεθεί απέναντι στην Ελλάδα ουκ ολίγες φορές για το εν λόγω ζήτημα, το οποίο παραβιάζει τον χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων της ΕΕ.