Πριν μερικές ημέρες, έλαβε χώρα στην Αίθουσα Τελετών του Εφετείου Αθηνών η δεύτερη δικάσιμος για τη δίκη της εγκληματικής οργάνωσης “Χρυσή Αυγή” σε δεύτερο βαθμό. 

Στις 20 Απριλίου του 2015 είχε ξεκινήσει η δίκη, με 69 άτομα να κατηγορούνται για συμμετοχή ή/και διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης, ανάμεσα στα οποία και βουλευτές και ηγετικά στελέχη του ναζιστικού μορφώματος.  Σε πρώτο βαθμό, η δίκη έληξε στις 22 Οκτωβρίου του 2020.

Μαζί με τις κατηγορίες της Χρυσής Αυγής σχετικά με την εγκληματική οργάνωση, δικάζονταν και οι υποθέσεις δολοφονίας του Παύλου Φύσσα (Σεπτέμβριος του 2013), επίθεσης σε Αιγύπτιους αλιεργάτες και συγκεκριμένα η επίθεση στον Αμπουζίντ Εμπάρακ (12 Ιουνίου του 2012) και επίθεσης σε συνδικαλιστές και μέλη του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ (12 Σεπτεμβρίου του 2013).  

Με αφορμή την συνέχιση της δίκης σε δεύτερο βαθμό στις 26 Ιουλίου θα θυμηθούμε κάποιες από τις πολιτικές δίκες που συντάραξαν την χώρα, αλλά έγιναν πριν από την Gen Z εποχή. 

Η δίκη Νίκου Μπελογιάννη 

Από τα σημαντικότερα μέλη του ΚΚΕ, ο Νίκος Μπελογιάννης πολέμησε το πλευρό του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στον εμφύλιο πόλεμο. Στις 20 Δεκεμβρίου, συνελήφθη μαζί με άλλους συντρόφους του για συμμετοχή στο ΚΚΕ και ως κατάσκοποι της Σοβιετικής Ένωσης. Ο Μπελογιάννης πέρασε από δύο δίκες. 

Η πρώτη, από το Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών, ξεκίνησε στις 19 Οκτωβρίου του 1952 και είχε συνολικά 52 κατηγορούμενους. Ολοκληρώθηκε στις 16 Νοεμβρίου και μοίρασε 12 θανατικές ποινές, ανάμεσα στις οποίες και για το Μπελογιάννη, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως ανάμεσα στα μέλη του στρατοδικείου ήταν και ο Γιώργος Παπαδόπουλος, μετέπειτα δικτάτορας της χώρας. Μέσα στο μετεμφυλιακό πολιτικό κλίμα και λόγω της  διεθνούς πίεσης ενάντια στις θανατικές καταδίκες, η κυβέρνηση δεσμεύεται ότι η ποινή δεν θα εκτελεστεί. 

Ο Μπελογιάννης και οι σύντροφοι του οδηγούνται σε δεύτερη δίκη (15 Φεβρουαρίου 1952), αυτή τη φορά με την κατηγορία της κατασκοπείας, η οποία παίρνει  διεθνείς διαστάσεις, ενώ ο Μπελογιάννης αποστομώνει πολιτικά και ηθικά τους κατήγορούς του. Λόγω αυτής της δίκης, ο ίδιος έμεινε γνωστός ως «ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο», εξαιτίας του κόκκινου γαρύφαλλου που κρατούσε καθημερινά στην δίκη, εικόνα που ενέπνευσε και τον Πάμπλο Πικάσο στο ομότιτλο σκίτσο. 

Στις 30 Μαρτίου του 1952, ημέρα Κυριακή, κατά την οποία ούτε οι ναζί δεν διέπρατταν εκτελέσεις και παρά την διεθνή κατακραυγή, ο Μπελογιάννης και τρεις ακόμα σύντροφοι του εκτελέστηκαν στο στρατόπεδο του Γουδή. 

https://youtube.com/watch?v=qhHhL6Q3JJM

Η δίκη για την δολοφονία Λαμπράκη

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης ήταν γιατρός και πολιτικός, εκλεγμένος βουλευτής με την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ) από το 1961 και ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Επιτροπής για την Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη. Στις 22 Μαΐου του 1963 μετά από ομιλία του στην Θεσσαλονίκη, δέχτηκε δολοφονική επίθεση από δύο παρακρατικούς, τον Μανώλη Εμμανουηλίδη και τον Σπύρο Γκοτζαμάνη.

Η δολοφονία του είχε τεράστιες πολιτικές επιπτώσεις και ανάγκασε την κυβέρνηση της εποχής να παραιτηθεί λίγες ημέρες αργότερα. Η έρευνα που ακολούθησε τη δολοφονία έφερε στο φως στοιχεία που συνέδεαν τους δράστες με την αστυνομία και με τη δεξιά παράταξη. Η δίκη για την δολοφονία ξεκίνησε στις 3 Οκτωβρίου του 1966,  κράτησε 67 ημέρες και αποτέλεσε μια από τις πιο πολύκροτες δίκες στην Ελλάδα διότι αποκάλυψε τον ρόλο του παρακράτους στην μετεμφυλιακή ελληνική κοινωνία, λίγο καιρό μάλιστα πριν το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του 1967.

Ο Σπύρος Γκοτζαμάνης καταδικάστηκε σε 11 χρόνια φυλάκιση ενώ ο Μανώλης Εμμανουηλίδης σε 8 καθώς τους αναγνωρίστηκαν ελαφρυντικά. Ταυτόχρονα κατηγορούνταν ως ηθικοί αυτουργοί αξιωματικοί και στελέχη της αστυνομίας και της χωροφυλακής, οι περισσότεροι από τους οποίους όμως αθωώθηκαν. 

Αξίζει να αναφερθεί ότι όταν ήρθε στην εξουσία η Χούντα, δηλαδή όταν κυβερνούσε το επίσημο παρακράτος, απένειμε χάρη στους δολοφόνους ενώ εξόρισε τους τους συνηγόρους πολιτικής υπεράσπισης και φυλάκισε τον ανακριτή, Χρήστο Σαρτζετάκη. 

Έχει ο καιρός γυρίσματα…η δίκη της Χούντας

 Οι πρώην κατήγοροι κάθονταν πλέον στο ειδώλιο του κατηγορουμένου. Έτσι, στις 28 Ιουλίου του 1975 ξεκίνησε η δίκη των πραξικοπηματιών της 21ης Απριλίου σε ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα της γυναικείας πτέρυγας των φυλακών Κορυδαλλού.

Αυτή θα κρατούσε για σχεδόν έναν μήνα και την παρακολούθησε ολόκληρη η χώρα από τον φακό της κρατικής τηλεόρασης. Οι ελπίδες κάθε δημοκρατικού πολίτη εκπληρώθηκαν και το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών καταδίκασε τους περισσότερους από τους χουντικούς πραξικοπηματίες.

Οι Παπαδόπουλος, Παττακός και Μακαρέζος αντιμετώπιζαν την θανατική ποινή, ενώ άλλοι όπως οι Ιωαννίδης, Σπαντιδάκης, Ζωιτάκης και Ντερτιλής καταδικάστηκαν σε ισόβια, με μικρότερες ποινές να δίνονται και στους άλλους κατηγορούμενους.

Βέβαια, η χάρη που απονεμήθηκε από την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή στους τρεις θανατοποινίτες προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις από την αντιπολίτευση και την κοινή γνώμη της εποχής. Οι δύο από αυτούς, Παττακός και Μακαρέζος, αποφυλακίστηκαν το 1990, ενώ ο δικτάτορας Παπαδόπουλος πέθανε φυλακισμένος το 1999.

Γνωμούλα;
+1
0
Έκλαψα
+1
0
Βαριέμαι
+1
0
Νευρίασα
+1
0
Αγαπώ
+1
0
Σοκαρίστηκα