orpheyi

Το Homeostasis είναι το πρώτο EP του Orpheyi, σε παραγωγή, σύνθεση και στίχους του ίδιου. Ηχητικά, το EP κινείται από δυστοπικές, ηλεκτρονικές ατμόσφαιρες σε πιο ζεστά, γήινα τοπία, συνδυάζοντας πειραματική ηλεκτρονική μουσική και avant pop, με ambient και deconstructed στοιχεία. Ξεκινώντας με πιο πειραματικές δομές και ακατάληπτους, κατακερματισμένους στίχους, καταλήγει σε πιο δομημένες φόρμες, όπου οι αντιθέσεις αυτές αρχίζουν να συγχωνεύονται. Η αντίθεση ανάμεσα σε έντονα ηλεκτρονικά ηχοτοπία και ήρεμες, σχεδόν ακουστικές στιγμές δημιουργεί μια αίσθηση συνεχούς μεταβολής.

Πώς ξεκίνησαν όλα; Τι σε ενέπνευσε να γίνεις μουσικός;

«Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω αν αυτοπροσδιορίζομαι ως μουσικός – περισσότερο ίσως ως καλλιτέχνης. Αυτή τη στιγμή ο ήχος και η μουσική είναι το βασικό μου μέσο, αλλά αυτό μπορεί να αλλάξει κάποια στιγμή. Πάντα αγαπούσα πολύ τη μουσική, αλλά άργησα να ασχοληθώ πιο σοβαρά γιατί μου φαινόταν πολύ δύσκολο, και γιατί το background μου δεν είναι μουσικό. Η ανάγκη μου να ασχοληθώ, αρχικά με την παραγωγή, ήρθε κυρίως αφού τελείωσα το μάστερ μου (Art&Politics), και προσπαθούσα να βρω κάποιο μέσο που θα μου επέτρεπε να εκφραστώ εκτός ακαδημαϊκού πλαισίου.

Είχα ξεκινήσει δειλά δειλά να δουλεύω κάποια drafts στο FL Studio και κάποια στιγμή, έτυχε να δω ένα story της αγαπημένης μου Βασσιλίνας (stream Femmeland!) στο Instagram, στο οποίο έλεγε ότι κάνει και μαθήματα μουσικής παραγωγής. Επειδή μου άρεσε πολύ η μουσική της και ένιωθα ότι είχαμε κοινές αναφορές, αποφάσισα να της στείλω, και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Χαίρομαι πολύ που πήρα την απόφαση τότε να επενδύσω σε αυτό και να στείλω μήνυμα, αν και δεν μου ήταν καθόλου εύκολο στην αρχή».

Ποια ήταν τα μουσικά σου πρότυπα ή αναφορές;

«Οι βασικές μου αναφορές ήταν και είναι καλλιτέχνες κυρίως από την pop και την ηλεκτρονική μουσική (σε όλα τους τα φάσματα), και ειδικά καλλιτέχνες που συνδυάζουν pop και πειραματική μουσική. Η λίστα είναι τεράστια και δυσκολεύομαι να επιλέξω. Θα έλεγα όμως πως η επαφή μου με τη με τη μουσική της Björk, της Arca, και της Sevdaliza ήταν καθοριστική στο να ασχοληθώ, χρόνια μετά, με τη μουσική, γιατί όταν πρωτοήρθα σε επαφή με το έργο τους κάπου το 2016-2017, άλλαξε ο τρόπος που αντιλαμβάνομαι τη μουσική και τη μουσική παραγωγή. Το ISON της Sevdaliza είναι ακόμα και σήμερα ένα από τα αγαπημένα μου album».

Orpheyi, πώς θα περιέγραφες τη μουσική σου;

«Η μουσική μου είναι ένα κράμα avant-pop και πειραματικής ηλεκτρονικής μουσικής/idm/ambient. Αυτή την περίοδο δουλεύω νέο υλικό, το οποίο κινείται προς την ίδια κατεύθυνση, αλλά σε λιγότερο μαξιμαλιστικό πλαίσιο ενδεχομένως. Είμαι όμως σε μια φάση που ψάχνω τρόπους να εξελίξω τη μουσική μου και θα μου άρεσε να πειραματιστώ και με άλλα genres».

Οι θεματικές του Homeostasis είναι η ζωή, ο θάνατος, το πένθος, η queer ταυτότητα. Πώς είναι να μιλάς (μουσικά) για τόσο σοβαρά θέματα;

«Το Homeostasis ήταν ένα πρότζεκτ που «έπρεπε να γίνει», με την έννοια ότι είχα ανάγκη να εκφραστώ και να αντιμετωπίσω τους φόβους μου, οπότε το να μιλήσω για αυτά τα θέματα μου ήρθε πολύ φυσικά γιατί αυτό χρειαζόμουν να επικοινωνήσω. 

Πρέπει, όμως, να πω ότι το Homeostasis δεν είναι ένα «στιχοκεντρικό» EP, όχι γιατί οι στίχοι δεν ήταν σημαντικοί, αλλά ακριβώς γιατί ήθελα να αποτυπώσω αυτή την ένταση ανάμεσα σε όσα έχω ανάγκη να λεκτικοποιήσω και όσα τελικά ίσως δεν καταφέρνω να εκφράσω, για τον οποιονδήποτε λόγο. Δεν είχα καθόλου την πίεση ή την ανάγκη να εκφραστώ αποκλειστικά μέσα από τους στίχους και αυτό μου έδωσε την ελευθερία να «μιλήσω» για αυτά τα θέματα χωρίς στιχουργικούς περιορισμούς. Τα soundscapes, η δομή των κομματιών, οι επιλογές που έγιναν σε επίπεδο παραγωγής και sound design έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο και ήθελα να μου επιτρέψω να προσεγγίσω αυτά τα, πολύ προσωπικά, θέματα, χωρίς να αυτοπεριοριστώ ή να με πιέσω να το κάνω μόνο μέσα από τους στίχους».  

Αναφέρεσαι στον φόβο, στο πώς δεν πρέπει να ζεις στη σιωπή και ότι επανακτάς τη δύναμή σου όταν μιλάς. Είναι ένα προσωπικό σου βίωμα αυτό;

«Ο φόβος είναι κάτι που έχει γενικώς ορίσει πάρα πολύ τη ζωή μου, σε όλα τα επίπεδα και με πολλούς τρόπους. Όταν υπάρχει τόσο έντονο μπλοκάρισμα, ακόμα και η κατακερματισμένη έκφραση έχει αξία, γιατί είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Βασικά, ίσως έχει και περισσότερη αξία, γιατί αντικατοπτρίζει τη διαδρομή. Γι’ αυτό ήθελα -και θέλω- η μουσική μου να αποτυπώνει αυτή τη διαδρομή. 

Για παράδειγμα, στο Enceladus, το πρώτο κομμάτι του EP και το πρώτο που άρχισα να δουλεύω κάπου το 2019, υπάρχουν στίχοι, αλλά είναι κρυμμένοι. Είναι εκεί, υπάρχουν, αλλά δεν μπορείς να τους ακούσεις, γιατί το αποτέλεσμα είναι πολύ αλλοιωμένο.

Χωρίς να θέλω να ακουστώ σαν life coach, οι φόβοι μας πολλές φορές δεν εξαφανίζονται, ακόμα και όταν καταφέρνουμε να μιλήσουμε και να κάνουμε αυτά που θέλουμε, και ενώ είναι προφανώς σημαντικό να αντιμετωπίζουμε τους φόβους μας, είναι εξίσου σημαντικό να τους αποδεχόμαστε και να τους αγκαλιάζουμε». 

Νιώθεις πιο ελεύθερος ζώντας στο Λονδίνο;

«Δεν ξέρω αν η λέξη ελευθερία είναι ακριβώς αυτή που θα χρησιμοποιούσα για να περιγράψω τη ζωή μου στο Λονδίνο. Σίγουρα, σε πολλά επίπεδα, ειδικά όσον αφορά τις μειονότητες και την queer κοινότητα, υπάρχει περισσότερος χώρος για έκφραση σε σύγκριση με την Ελλάδα. Είναι επίσης μια τεράστια πόλη με αμέτρητες επιλογές και αυτό είναι επίσης μια μορφή ελευθερίας. Είναι όμως παράλληλα και μια πόλη που σε περιορίζει αρκετά με άλλους τρόπους. Είναι μια βαθιά καπιταλιστική πόλη με τεράστιες οικονομικές ανισότητες, και η ποιότητα ζωής είναι απαράδεκτη, τουλάχιστον για τα δικά μου κριτήρια. Θα ήθελα να μετακομίσω σε κάποια πιο ανθρώπινη πόλη μέσα στα επόμενα 1-2 χρόνια».

Λειτουργεί η μουσική ψυχοθεραπευτικά για εσένα;

«Η πρώτη μου σκέψη ήταν να απαντήσω «όχι», γιατί δεν το βλέπω έτσι ακριβώς, αλλά ένας από τους λόγους που ονόμασα το EP “Homeostasis” είναι, και ίσως ακουστώ λίγο cringe, γιατί ήταν κάτι που αισθανόμουν ότι έπρεπε να γίνει για να προχωρήσω, κάτι που θα λειτουργούσε «ομοιοστατικά». Η ομοιόσταση, παρεμπιπτόντως, είναι ένας fancy βιολογικός όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τον μηχανισμό που διατηρεί το σώμα σε ισορροπία. Αν αυτός ο μηχανισμός διαταραχθεί, αρρωσταίνεις η πεθαίνεις. Ξέρω ότι ακούγεται υπερβολικά δραματικό, αλλά ναι.

Είναι επίσης ένας όρος που χρησιμοποίησε κάποια στιγμή ο θεραπευτής μου προσπαθώντας να μου εξηγήσει κάτι. Δεν θυμάμαι καν τι ακριβώς προσπαθούσε να μου εξηγήσει, και δεν έχει σημασία, αλλά έχω την αίσθηση πως ήταν η πρώτη φορά που άκουσα τον όρο και μου άρεσε. Φαντάζομαι πως αυτό από μόνο του υπονοεί πως ναι, η μουσική λειτουργεί και ψυχοθεραπευτικά για μένα».

Ποιο είναι το δικό σου αγαπημένο κομμάτι και ποιο θα ήθελες να είχες γράψει εσύ;

«Δεν μπορώ να επιλέξω ένα κομμάτι άλλου καλλιτέχνη που θα ήθελα να είχα γράψει εγώ, γιατί ούτως ή άλλως δεν θα το είχα γράψει με τον ίδιο τρόπο αν το είχα γράψει εγώ. 

Το δικό μου αγαπημένο κομμάτι είναι μάλλον το Antennae. Είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι για πολλούς λόγους και θα είναι για πάντα το πρώτο κομμάτι που μοιράστηκα με τον κόσμο (τον Απρίλιο του 2024, πριν ακόμα ολοκληρωθεί το EP). Είναι το αγαπημένο μου γιατί το έγραψα για ένα άτομο που αγαπώ πολύ, και είναι με διαφορά το πιο δύσκολο κομμάτι που έχω γράψει, όχι μόνο συναισθηματικά, αλλά και μουσικά, οπότε έμαθα πολλά δουλεύοντάς το». 

Νιώθεις φόβο το 2025, που υπάρχουν πόλεμοι και καταπάτηση των δικαιωμάτων, ενώ θα έπρεπε να είχαμε εξελιχθεί;

«Δεν ξέρω αν θα έπρεπε να είχαμε εξελιχθεί, γιατί αρχίζω να συνειδητοποιώ πως κάποια πράγματα ίσως να μην αλλάξουν ποτέ, και ακριβώς γι’ αυτό είναι σημαντικό να μας υπενθυμίζουμε ότι πρέπει να συνεχίζουμε να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας και να παλεύουμε για τα δικαιώματα των άλλων, ασχέτως αν φαινομενικά κάποια πράγματα τα αντιλαμβανόμαστε ως δεδομένα. Ο εκφασισμός της κοινωνίας δεν είναι κάτι που θα παλέψουμε και θα τελειώσει και όλα καλά. Είναι μία συνεχής απειλή, ένα ενδεχόμενο που πάντα θα υπάρχει». 

To Positively Different Short Film Festival επιστρέφει στον κινηματογράφο Άστορ από τις 3 έως τις 6 Απριλίου και μας προσκαλεί σε μια γιορτή του σινεμά και της διαφορετικότητας. Μιλήσαμε με τον σκηνοθέτη Σταύρο Μαρκουλάκη που συμμετέχει με την ταινία «Τα Περιστέρια Αρρωσταίνουν όταν η Πόλη Φλέγεται».

Αθήνα, νύχτα, δύο αγόρια γνωρίζονται. Το επόμενο πρωί ένα περιστέρι, από τα χιλιάδες που πετάνε στην πόλη, εγκλωβίζεται μαζί τους. Την πιο ζεστή μέρα του καλοκαιριού, όλα τα πλάσματα που κατοικούν στην Αθήνα ονειρεύονται να δραπετεύσουν από μια πόλη που φλέγεται.

H ταινία του Σταύρου Μαρκουλάκη, «Τα Περιστέρια Αρρωσταίνουν όταν η Πόλη Φλέγεται», που θα προβληθεί στο πλαίσιο του 6ου Positively Different Short Film Festival είναι μια «ποιητική ιστορία αστικού έρωτα και κοσμικής φωτιάς», με τα λόγια του δημιουργού της.

Ο σκηνοθέτης θα δώσει το παρών στη διοργάνωση του PDSFF στις 4 Απριλίου στις 19.00, με τη βραβευμένη μικρού μήκους ταινία του (Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσία στο AIFF μεταξύ άλλων), στην κατηγορία «Επιβιώνοντας αντισυμβατικά». Οι δύο πρωταγωνιστές της ταινίας του Σταύρου Μαρκουλάκη (Θάνος Κόνιαρης, Άγγελος Διαμαντής), στο Positively Different φεστιβάλ θα συναντήσουν ήρωες και ηρωίδες άλλων ταινιών που όπως και εκείνοι βρίσκουν τον δικό τους τρόπο να επιβιώσουν, ενάντια σε ό,τι μοιάζει λογικό και κανονικό.

Στιγμιότυπο από την ταινία του Σταύρου Μαρκουλάκη, «Τα Περιστέρια Αρρωσταίνουν όταν η Πόλη Φλέγεται»

Το Positively Different Short Film Festival, λοιπόν, για έκτη χρονιά είναι εδώ. Από τις 3 έως τις 6 Απριλίου, ο κινηματογράφος Άστορ θα φιλοξενήσει τη φετινή διοργάνωση του PDSFF, το οποίο επιστρέφει με ένα πλούσιο πρόγραμμα 48 ταινιών από όλο τον κόσμο, χωρισμένων σε 9 σετ/κατηγορίες.

Ανοιχτές συζητήσεις παρουσία των δημιουργών, εργαστήρια και masterclasses συνθέτουν μια τετραήμερη γιορτή του σινεμά και της διαφορετικότητας. Φέτος, το PDSFF γίνεται έξι χρονών και ετοιμάζεται για το επόμενο άλμα. Η ομάδα του φεστιβάλ μας προσκαλεί να αφήσουμε πίσω το στέρεο έδαφος των βεβαιοτήτων μας και να ανοιχτούμε σε όσα καινούρια έρχονται.

Επιδίωξή της είναι «να καταστήσουμε το PDSFF έναν θεσμό για την προώθηση της διαθεματικότητας και την εξοικείωση του κοινού με θέματα διακρίσεων και καταπίεσης ατόμων και κοινοτήτων που πέφτουν στις χαραμάδες της εκπροσώπησης των σύγχρονων πολιτειών», όπως αναφέρει.

«Το φύλο, η σεξουαλικότητα, η φυλή, η τάξη, η εθνικότητα, η θρησκεία, η αρτιμέλεια είναι παράγοντες που μπορούν να καθορίσουν το παρόν και το μέλλον, τα εμπόδια και τις προοπτικές μας. Το PDSFF εστιάζει στα σημεία τομής τους ακολουθώντας ιστορίες χαρακτήρων, ατόμων και κοινοτήτων που βιώνουν καταπίεση λόγω ταυτοτήτων που φέρουν», σημειώνει η ομάδα του φεστιβάλ.

Με όπλο το σινεμά, το PDSFF φωτίζει πτυχές της διαδρομής ζωής των «άλλων», με τρόπο που άλλοτε κινείται στον ρεαλισμό και το χιούμορ, και άλλοτε πειραματίζεται με αφαιρετικές προσεγγίσεις. Πάνω απ’ όλα, το φεστιβάλ επιδιώκει να καλλιεργήσει τη συνεργατική δημιουργία, να ενισχύσει τη δικτύωση και να ενθαρρύνει τη διαμόρφωση κοινών στόχων και διεκδικήσεων.

Εν αναμονή της έναρξης του 6ου PDSFF το Estēlla μίλησε με τον Σταύρο Μαρκουλάκη για περιστέρια και αθηναϊκούς καύσωνες, την πόλη που του λείπει τους χειμώνες στην Ολλανδία, queer αφηγήσεις και τις επόμενες ταινίες του που ήδη «ψήνονται».

Πώς είναι η καθημερινότητά σου αυτή την περίοδο;

Η καθημερινότητα μου αυτήν την περίοδο συνδέεται περισσότερο με την φωτεινότητα του Mac παρά την φωτεινότητα της άνοιξης, ισορροπώντας μεταξύ συνεχούς δουλειάς, meetings, άγχους, ελάχιστου ελεύθερου χρόνου, υψηλής ανυπομονησίας, καλλιτεχνικής γέννας, νέων drafts σεναρίου και location scouting, επειδή είμαι στο pre-production της επομένης μικρού μήκους ταινίας μου, η οποία θα γυριστεί σύντομα στην Κρήτη -το μέρος που όλα ξεκινούν και τελειώνουν.

Θες να μας πεις κάποια πράγματα για την επόμενη ταινία, καθώς και για άλλα project που έχεις στα σκαριά;

Έχω διάφορα πρότζεκτ στα σκαριά, ξεκίνησε η χρηματοδότηση της πρώτης μου μεγάλου μήκους ταινίας, και επιτέλους επιστρέφω πίσω σε γύρισμα μετά από τρία χρόνια, μαζί με την αγαπημένη μου ομάδα και την παραγωγό μου, Ιωάννα Μπολομύτη.

Πρόκειται για μια μικρού μήκους βίαιης ενηλικίωσης ενός νεαρού αγοριού που ζει στην Κρήτη, λίγες μέρες πριν την έναρξη της στρατιωτικής του θητείας. Αποτελεί το δεύτερο μέρος μιας τριλογίας μικρού μήκους ταινιών που ξεκίνησε με «Τα περιστέρια αρρωσταίνουν, όταν η πόλη φλέγεται». Αυτήν την φορά αφήνω πίσω (για λίγο) τα περιστέρια και ξεκινώ να συνομιλώ με γοητευτικούς πύθωνες και παιχνιδιάρικα γκέκος.

Ο ηθοποιός Θάνος Κόνιαρης, ένας εκ των δύο πρωταγωνιστών της ταινίας του Στ. Μαρκουλάκη

Τι συμβολίζει για σένα η πιο ζεστή μέρα του χρόνου και πώς επέλεξες να διαδραματίζεται τότε η ταινία σου; Πώς σου ήρθε η αρχική ιδέα;

Επιστρέφω συχνά στη σκέψη ότι ζωή μου περιστρέφεται μόνο γύρω από τους καλοκαιρινούς μήνες. Αναγεννιέμαι τον Μάρτη, ζω και υπάρχω μέχρι τον Αύγουστο, και σιγά-σιγά πεθαίνω εκ νέου τον Οκτώβρη. Ζω και εργάζομαι στην Ολλανδία τους χειμερινούς μήνες, οπότε δυστυχώς ο χειμερινός ήλιος της Αθήνας με συντροφεύει μόνο σαν ανάμνηση. Η ανάμνηση αυτή και η προσκόλλησή μου στον ήλιο γέννησε και την πρώτη ιδέα.

Την πιο ζεστή μέρα του χρόνου είχαν πριν χρόνια βρεθεί δύο αγόρια που ενέπνευσαν αυτήν την ταινία Την πιο ζεστή μέρα του χρόνου είναι δύσκολο να κρυφτείς από τα θέλω σου και τον έρωτα. Την πιο ζεστή μέρα του χρόνου νιώθεις ότι η Αθήνα σε καταπίνει στον καύσωνα της. Μάλλον η πιο ζέστη μέρα του χρόνου συμβολίζει τον πιο ειλικρινή εαυτό μας.

Ο σκηνοθέτης Σταύρος Μαρκουλάκης

Τα Περιστέρια Αρρωσταίνουν όταν η Πόλη Φλέγεται» είναι μια ταινία για… 

τους καμμένους από έρωτα (ή έστω αφυδατωμένους).

Στην ταινία δύο αγόρια γνωρίζονται και ζουν μια -σύντομη;- ερωτική ιστορία. Πιστεύεις ότι ζούμε συχνά τέτοιες ιστορίες ή η καθημερινότητά μας είναι πιο μοναχική και περιχαρακωμένη;

H Susanne Sundfør λέει ότι No One Believes in Love Anymore. Αυτή η σκέψη γυρίζει στο μυαλό μου χρόνια και αποτέλεσε και κινητήρια δύναμη για την ανάπτυξη της ταινίας. Θεωρώ ότι η ζωή μας χάνεται ολοένα και περισσότερο στη δίνη μιας σκληρά καπιταλιστικής πραγματικότητας και μας ωθεί σε μια μοναχική καθημερινότητα, στην οποία και οφείλουμε να αντισταθούμε και να ζήσουμε -να γιορτάσουμε όποιες ερωτικές ιστορίες βρεθούν στο δρόμο μας, είτε σύντομες, είτε μεγαλύτερης διάρκειας.

Πιστεύω πια ότι το να αφήνεσαι στον έρωτα είναι πολιτική πράξη και ένα δικαίωμα που πρέπει να προφυλάξουμε.

Η Αθήνα που λιώνει από τον καύσωνα μοιάζει να είναι πρωταγωνίστρια της ταινίας σου. Τι ρόλο έπαιξε η πόλη σ’ αυτή την ιστορία και αν ήταν όντως χαρακτήρας ταινίας, πώς θα ήταν;

Η Αθήνα είναι πράγματι ένας τρίτος χαρακτήρας της ταινίας και η ύπαρξή της στην αφήγηση είναι τόσο σημαντική όσο και των αγοριών. Η πόλη μετουσιώνεται σε όλα τα στοιχεία που την συντελούν, από τους καυτούς τσιμεντένιους δρόμους του κέντρου, μέχρι τα περιστέρια που δροσίζονται στα συντριβάνια της.

Θεωρώ την Αθήνα την πιο όμορφη πόλη στον κόσμο (και ας μην έχω ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο), είμαι βαθιά ερωτευμένος μαζί της. Κάθε φορά που επιστρέφω είναι σαν να συνδέομαι και να την ερωτεύομαι ξανά από την αρχή, με όλα της τα όμορφα και τα άσχημα, τα άγρια και απαλά, τα εμπνευσμένα και εξοργιστικά στοιχεία της. Είναι μια ερωτική σχέση -κάποιες φορές τοξική- η οποία δεν ξέρω αν θα είναι σύντομη, αλλά το να της λέω «αντίο» κάθε φορά είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα που καλούμαι να κάνω.

Οι queer αφηγήσεις στο ελληνικό σινεμά έχουν αποκτήσει ορατότητα;

Στο ελληνικό ανεξάρτητο σινεμά κυριαρχούν. Με χαροποιεί και μου δίνει ελπίδα το γεγονός ότι τα τελευταία χρονιά οι queer χαρακτήρες και οι αφηγήσεις τους εντοπίζονται σε τελείως διαφορετικά κινηματογραφικά είδη.

Νιώθω ότι ήρθε η ώρα να αφήσουμε πίσω μας το κλασικά ακτιβιστικό κοινωνικό δράμα ρεαλισμού όταν συνδέεται με τις queer διεκδικήσεις, και να εξερευνήσουμε άλλες κατευθύνσεις πιο εμπνευσμένες- που αν θες ταιριάζουν και εν γένει στον όρο queer.

Πού στέκεσαι απέναντι στην «ταμπέλα» queer ταινία, ως προς τις ταινίες σου; Είναι στόχος σου να δίνεις βήμα σε άτομα που ανήκουν στην LGBTQΙΑ+ κοινότητα στις δουλειές σου ή απλώς αυτές οι ιστορίες σε ιντριγκάρουν και θέλεις να τις αφηγηθείς;

Ανήκω στην queer κοινότητα, οπότε αναπόφευκτα οι αφήγησεις, οι χαρακτήρες και τα περιβάλλοντα τα οποία αναπτύσσω στις ταινίες μου φέρουν την queer αίσθηση. Ένας χαρακτήρας δεν επιλέγω να είναι queer συνειδητά, αλλά επειδή η οποιαδήποτε ιδέα που γεννάται μέσα μου ξεκινά από κάτι προσωπικό –συνήθως βιωματικό, έτσι και οι ταινίες μου φέρουν μια ξεκάθαρη queer ταυτότητα.

Μόνο με αυτόν τον τρόπο θεωρώ μπορούμε να δωσουμε πραγματικό βήμα στα άτομα που ανήκουν στην LGBTQIA+ κοινότητα: μετουσιώνοντας τις πραγματικές εμπειρίες μας σε ειλικρινείς αφηγήσεις.

Πόσα χρόνια δουλεύεις στο σινεμά; Βιοπορίζεσαι από αυτό;

Στο σινεμά δουλεύω τα τελευταία δέκα χρόνια. Ως σκηνοθέτης ξεκίνησα να δουλεύω τα τελευταία επτά χρόνια. Η ζωή μου είναι βαθιά αλληλένδετη και εξαρτώμενη από το σινεμά και τον κινηματογράφο. Βιοπορίζομαι από αυτό, παθαίνω υπερκόπωση από αυτό, ερωτεύομαι ξανά και ξανά με αυτό και ελπίζω αυτός ο έρωτας να μην είναι σύντομος αλλά να κρατήσει μέχρι τα βαθιά γεράματα.


Για εισιτήρια του PDSFF25 σε παραγωγή inter alia, από τις 3-6 Απριλίου, στον κινηματογράφο Άστορ, πατήστε ΕΔΩ

Η στάση της κυβέρνησης στην προανακριτική επιτροπή που εξετάζει τις ποινικές ευθύνες του πρώην υπουργού παρά τω πρωθυπουργώ, Χρήστου Τριαντόπουλου, για την τραγωδία στα Τέμπη, κρίνεται απόλυτα απαξιωτική.

Ο πρώην υπουργός αποφάσισε να μην παραστεί στην προανακριτική για να καταθέσει και αντ’ αυτού έστειλε ένα υπόμνημα τριών παραγράφων, στο οποίο δηλώνει «αθώος» και δεν απαντά σε κανένα ουσιαστικό ερώτημα. «Είμαι αθώος και ότι ουδεμία αξιόποινη ή/και παράνομη πράξη διέπραξα», αναφέρει στο υπόμνημα, προσθέτοντας ότι επιθυμεί «να αχθεί στην τακτική δικαιοσύνη έτσι ώστε αυτή να αξιολογηθεί από τους φυσικούς δικαστές μου».

Η αντιπολίτευση αντέδρασε έντονα στην προσπάθεια υποβάθμισης της προανακριτικής, με τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να αποχωρούν από την αίθουσα.

.

Μια μεταπτυχιακή φοιτήτρια από την Τουρκία, που εκπονούσε το διδακτορικό της στο Πανεπιστήμιο Ταφτς της Βοστόνης, τέθηκε υπό κράτηση από την υπηρεσία μετανάστευσης των ΗΠΑ, η οποία προχώρησε και σε ανάκληση της βίζας της, σύμφωνα με δηλώσεις του πανεπιστημίου και της δικηγόρου της.

Η Ρουμέισα Οζτούρκ συνελήφθη κοντά στην κατοικία της στο Σόμερβιλ της Μασαχουσέτης, με τη δικηγόρο της να προσφεύγει στο ομοσπονδιακό δικαστήριο της Βοστόνης, χαρακτηρίζοντας την κράτησή της ως «αθέμιτη».

Ανταποκρινόμενη στην προσφυγή, η περιφερειακή δικαστής Ίντιρα Ταλουάνι διέταξε την υπηρεσία μετανάστευσης και τελωνείων (ICE) να μην τη μεταφέρει εκτός Μασαχουσέτης χωρίς προηγούμενη ειδοποίηση και να την κρατήσει εντός της Πολιτείας για τουλάχιστον 48 ώρες αφού ενημερωθούν οι αρμόδιες αρχές.

Το υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας και η ICE δεν απάντησαν σε αιτήματα για σχόλια.

Η Οζτούρκ, 30 ετών, σπούδαζε με υποτροφία του προγράμματος Φουλμπράιτ και παρακολουθούσε διδακτορικές σπουδές στον τομέα της Μελέτης Παιδιού και Ανθρώπινης Ανάπτυξης, όπως αναφέρεται στη σελίδα της στο LinkedIn. Είχε προηγουμένως φοιτήσει στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια στη Νέα Υόρκη.

Το περασμένο έτος, η Οζτούρκ, μαζί με έναν άλλο φοιτητή, δημοσίευσε άρθρο γνώμης στη φοιτητική εφημερίδα Tufts Daily, στο οποίο επέκρινε τη στάση του πανεπιστημίου σχετικά με τις φοιτητικές εκκλήσεις να διακόψει τη συνεργασία του με εταιρείες που συνδέονται με το Ισραήλ και «να αναγνωρίσει την παλαιστινιακή γενοκτονία».

Σύμφωνα με τη δικηγόρο της, Μάχα Χανμπαμπάι, η Οζτούρκ διέμενε στις ΗΠΑ με φοιτητική βίζα F-1, η οποία της επιτρέπει να παραμένει στη χώρα για τη διάρκεια των σπουδών της. Συνελήφθη ενώ «πήγαινε να συναντήσει φίλους της για το γεύμα του Ραμαζανιού».

«Βάσει των όσων βλέπουμε σε όλη τη χώρα, η άσκηση του δικαιώματός της στην ελευθερία της έκφρασης έπαιξε κάποιο ρόλο στη σύλληψή της», δήλωσε η Χανμπαμπάι.

Οι υποστηρικτές της φοιτήτριας σχεδιάζουν διαδήλωση αργότερα σήμερα στο Σόμερβιλ.

Η κράτησή της σημειώνεται περίπου τρεις εβδομάδες μετά τη σύλληψη του Μαχμούντ Χαλίλ, φοιτητή του Πανεπιστημίου της Κολούμπια και νόμιμου, μόνιμου κατοίκου των ΗΠΑ. Ο πρώην πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ τον κατηγόρησε, χωρίς να παρουσιάσει αποδείξεις, ότι στηρίζει τη Χαμάς – μια κατηγορία που ο ίδιος αρνείται.

Επιπλέον, οι ομοσπονδιακές αρχές επιδιώκουν τη σύλληψη ενός φοιτητή γεννημένου στη Νότια Κορέα, ο οποίος έχει μόνιμη νόμιμη διαμονή στις ΗΠΑ και συμμετείχε σε φιλοπαλαιστινιακές διαδηλώσεις. Ωστόσο, τα δικαστήρια έχουν προσωρινά απαγορεύσει τη σύλληψή του.

Η κυβέρνηση Τραμπ έχει επίσης στοχοποιήσει φοιτητές από τα Πανεπιστήμια Κορνέλ της Νέας Υόρκης και Τζορτζτάουν στην Ουάσινγκτον.

Οι βελγικές αρχές διερευνούν μια συγκλονιστική υπόθεση βιασμών και σεξουαλικής κακοποίησης, με τουλάχιστον 41 γυναίκες να έχουν πέσει θύματα, αφού φαίνεται πως τα ποτά τους είχαν επιμολυνθεί με ναρκωτικές ουσίες. Τρεις υπεύθυνοι μπαρ θεωρούνται οι βασικοί ύποπτοι, σύμφωνα με τους εισαγγελείς.

Οι αρχές εκτιμούν ότι στις γυναίκες χορηγήθηκαν ναρκωτικά, όπως η κεταμίνη – ένα αναισθητικό που χρησιμοποιείται ψυχαγωγικά λόγω των παραισθησιογόνων επιδράσεών του.

Σύμφωνα με τον Guardian, οι ερευνητές πιστεύουν ότι οι τρεις ύποπτοι, που διαχειρίζονταν τα μπαρ όπου φέρονται να έγιναν οι επιθέσεις στη βορειοδυτική πόλη Κορτρίκ, είχαν συζητήσει μεταξύ τους για τις επιθέσεις.

“Έχουν ήδη ταυτοποιηθεί 41 θύματα για την περίοδο από τον Δεκέμβριο του 2021 έως τον Δεκέμβριο του 2024 και η έρευνα συνεχίζεται για να εντοπιστούν πιθανά άλλα θύματα”, δήλωσε την Πέμπτη η Γκρίτ Ντε Πρεστ, εκπρόσωπος του γραφείου του δημόσιου εισαγγελέα της Δυτικής Φλάνδρας.

Η Ντε Πρεστ επιβεβαίωσε ότι ένας από τους βασικούς υπόπτους έχει ήδη συλληφθεί, ενώ ο δεύτερος αναμένεται να παρουσιαστεί ενώπιον δικαστή την Πέμπτη. Ο τρίτος ύποπτος αφέθηκε ελεύθερος, έπειτα από συλλήψεις που πραγματοποιήθηκαν την Τρίτη και την Τετάρτη.

Οι κατηγορίες που αντιμετωπίζουν περιλαμβάνουν βιασμό, σεξουαλική κακοποίηση και παράνομη χορήγηση επιβλαβών ουσιών, όπως ανέφερε το γραφείο του εισαγγελέα.

“Στις νεαρές γυναίκες προσφέρθηκαν ποτά αλκοόλ, συχνά με γεύση αμαρέτο, μετά τα οποία ξύπνησαν το επόμενο πρωί, ζαλισμένες σε ένα άγνωστο κρεβάτι ή στο δικό τους, με σαφή αποδεικτικά στοιχεία σεξουαλικής κακοποίησης”, δήλωσε ο Τομ Γιανσένς, εκπρόσωπος του γραφείου του εισαγγελέα, στη φλαμανδική δημόσια τηλεόραση VRT.

Ο υπουργός Εσωτερικών του Βελγίου, Μπερνάρ Κεντίν, καταδίκασε τις φερόμενες επιθέσεις ως “απαράδεκτες” και εξέφρασε ανησυχία για το πόσο εύκολη είναι η πρόσβαση στην κεταμίνη.

“Αν το ναρκωτικό μπορεί να αποκτηθεί εύκολα και φτηνά, τότε γίνεται ευκολότερο να διαπραχθούν εγκλήματα,” πρόσθεσε.

“Οι γυναίκες πρέπει να μπορούν να βγαίνουν έξω με ασφάλεια, όπου θέλουν, όποτε θέλουν,” δήλωσε.

Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Δένδιας, προχώρησε την Παρασκευή (28/03) στην εξειδίκευση των αυξήσεων που θα δοθούν στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, μετά τη σχετική ανακοίνωση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη.

Ο κ. Δένδιας δήλωσε ότι οι αυξήσεις για τα στελέχη θα κυμαίνονται από 13% έως 20%, ανάλογα με τον βαθμό τους, και παρουσίασε συγκεκριμένα παραδείγματα:

  • Ανθυπολοχαγός της Ευελπίδων θα λάβει αύξηση 3.050 ευρώ τον πρώτο χρόνο μετά την αποφοίτησή του.
  • Πλωτάρχης με 18 χρόνια υπηρεσίας θα δει ενίσχυση 5.532 ευρώ.
  • Σμηνίας από σχολή υπαξιωματικών θα λάβει επιπλέον 2.760 ευρώ.
  • Δεκανέας ΕΠΟΠ με τρία χρόνια υπηρεσίας θα έχει αύξηση 2.232 ευρώ.

Ο υπουργός τόνισε ότι η συνολική οικονομική ενίσχυση για τους ένστολους ανέρχεται σε 268 εκατ. ευρώ, με το 60% να προέρχεται από εξοικονόμηση πόρων του υπουργείου. Για τους σπουδαστές των στρατιωτικών σχολών, η επιπλέον χρηματοδότηση ανέρχεται σε 14,3 εκατ. ευρώ, ενώ υπενθύμισε πως έχει ήδη χορηγηθεί το επίδομα στόλου, ύψους 24 εκατ. ευρώ.

“Πρέπει αυτά τα στελέχη να αισθάνονται ότι η πολιτεία τους παρέχει όσα απαιτούνται. Θέλουμε τα στελέχη μας να ζουν υπερήφανα. Δεν επιτρέπεται να διάγουν σε έντιμη πενία“, δήλωσε ο κ. Δένδιας, χαρακτηρίζοντας τη μισθολογική μεταρρύθμιση ως την “ελάχιστη ένδειξη αναγνώρισης στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων” και ένα βήμα προς ένα δικαιότερο μισθολόγιο.

Διευκρίνισε ότι η εφαρμογή των αυξήσεων θα γίνει σε τρεις φάσεις, ξεκινώντας από την 1η Απριλίου, καθώς η αναπροσαρμογή του κατώτατου μισθού επηρεάζει και τους δημόσιους υπαλλήλους, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών. Επίσης, ανέφερε ότι το υπουργείο μελετά τρόπους ενίσχυσης των αποδοχών του πολιτικού προσωπικού.

Αναφερόμενος στο νέο δόγμα των Ενόπλων Δυνάμεων, ο υπουργός επισήμανε ότι: «Οι ένοπλες δυνάμεις καθίστανται αναπτυξιακός μοχλός της οικονομίας και όχι καταναλωτής». Τόνισε επίσης τη συμβολή τους στην Πολιτική Προστασία και τον τομέα της Υγείας.

Μιλώντας για την «Ατζέντα 2030», υπογράμμισε ότι προβλέπει στεγαστική μέριμνα για κάθε στέλεχος που μετατίθεται σε απομακρυσμένες περιοχές της Ελλάδας, με την κατασκευή 4.000 κατοικιών – 1.000 ετησίως. Επιπλέον, προανήγγειλε τη δημιουργία ενός σύγχρονου συστήματος ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για τα στελέχη και τους απόστρατους.

Ο πρόεδρος της προανακριτικής επιτροπής για την υπόθεση των Τεμπών, Παναγής Καππάτος, δεν συμπεριέλαβε την εξώδικη δήλωση στήριξης κατηγορίας που κατέθεσε η Μαρία Καρυστιανού κατά του Χρήστου Τριαντόπουλου.

«Έχω αυτοτελές δικαίωμα για στήριξη κατηγορίας γιατί ο Χρήστος Τριαντόπουλος μαζί με τους συναυτουργούς και συνεργούς του “κάνοντάς τα όλα πράγματι λαμπίκο”, καταπάτησε ευθέως τα δικαιώματά μου», αναφέρει στην εξώδικη δήλωση η πρόεδρος του συλλόγου «Τέμπη 2023», η οποία έχασε την κόρη της, Μάρθη, στο δυστύχημα των Τεμπών.

Η Μαρία Καρυστιανού επικρίνει την προανακριτική επιτροπή επειδή περιορίστηκε στη διερεύνηση του ρόλου του Χρήστου Τριαντόπουλου και προτείνει να κληθούν ως μάρτυρες 17 άτομα, μεταξύ των οποίων ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Γιώργος Γεραπετρίτης, ο Άκης Σκέρτσος και ο Κώστας Αγοραστός.

«Σας καλώ να τηρήσετε το καθήκον σας και τον όρκο σας ως βουλευτές και άρα να διενεργήσετε προκαταρκτική εξέταση», τονίζει απευθυνόμενη στα μέλη της επιτροπής, υπογραμμίζοντας ότι είναι υποχρεωμένοι να συντάξουν σχετικό πόρισμα.

Ο 60χρονος οδηγός που προκάλεσε το τροχαίο δυστύχημα την περασμένη Παρασκευή έξω από τον Λαγκαδά Θεσσαλονίκης, με αποτέλεσμα τον θάνατο μιας 50χρονης, αντιμετωπίζει την κατηγορία της επικίνδυνης οδήγησης που οδήγησε σε θάνατο, κακούργημα που επισύρει ποινή κάθειρξης τουλάχιστον 10 ετών.

Η εισαγγελέας του άσκησε επίσης δίωξη για το πλημμέλημα της οδήγησης χωρίς άδεια, καθώς του είχε αφαιρεθεί νωρίτερα λόγω προηγούμενης παράβασης για οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ.

Παράλληλα, εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης από τις δικαστικές αρχές της Θεσσαλονίκης, το οποίο αναμένεται να εκτελεστεί, ενώ ο κατηγορούμενος θα κληθεί να απολογηθεί ενώπιον της ανακρίτριας που έχει αναλάβει την υπόθεση.

Ο 60χρονος εξακολουθεί να νοσηλεύεται στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ λόγω των σοβαρών τραυμάτων που υπέστη από τη σύγκρουση των δύο οχημάτων στο 1ο χλμ. της επαρχιακής οδού Λαγκαδά – Κολχικού.

Αμέσως μετά το δυστύχημα ξεκίνησε αυτεπάγγελτη αστυνομική έρευνα, με μάρτυρες να καταθέτουν ότι είχε καταναλώσει αλκοόλ πριν οδηγήσει. Αρχικά, νοσηλεύτηκε φρουρούμενος και κατόπιν εισαγγελικής εντολής ζητήθηκαν οι αιματολογικές εξετάσεις για την καταγραφή της αλκοολαιμίας του. Σε αυτό το πλαίσιο, η κράτησή του ήρθη προσωρινά, ωστόσο θα επανέλθει μόλις εκτελεστεί το ένταλμα σύλληψης.

Ο κατηγορούμενος αναμένεται να δώσει εξηγήσεις στην ανακρίτρια, διαδικασία που μπορεί να πραγματοποιηθεί εντός του νοσοκομείου, ανάλογα με την κατάσταση της υγείας του. Σε δηλώσεις του στα μέσα ενημέρωσης, παραδέχθηκε ότι είχε καταναλώσει αλκοόλ, λέγοντας: «ήπια δύο τσιπουράκια».

Το πρωί της Παρασκευής, στις 10 π.μ., ξεκίνησε η νέα συνεδρίαση της προανακριτικής επιτροπής της Βουλής, η οποία εξετάζει τον πρώην υφυπουργό παρά τω πρωθυπουργώ, Χρήστο Τριαντόπουλο, και τον ρόλο του στην υπόθεση των Τεμπών.

Ο πρώην υφυπουργός επικρίνεται για έλλειψη σεβασμού προς τη διαδικασία, ενώ η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι η αντιπολίτευση προσπαθεί να δημιουργήσει εντυπώσεις, επηρεάζοντας το κοινό αίσθημα δικαιοσύνης.

Η σημερινή συνεδρίαση αναμένεται να είναι η τελευταία, καθώς τα κόμματα θα καταθέσουν τα πορίσματά τους, ώστε η υπόθεση να παραπεμφθεί στο δικαστικό συμβούλιο, το οποίο θα αποφασίσει αν θα οδηγηθεί στο ειδικό δικαστήριο.

Ένας ισχυρός σεισμός μεγέθους 7,7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ “σφυροκόπησε” την κεντρική Μιανμάρ στις 14:20 το μεσημέρι της Παρασκευής (τοπική ώρα, 08:20 το πρωί ώρα Ελλάδας), ακολουθούμενος από έναν ισχυρό μετασεισμό μεγέθους 6,4 βαθμών. Νωρίτερα, το Γερμανικό Κέντρο Ερευνών για τις Γεωεπιστήμες (GFZ) είχε αναφέρει ότι η σεισμική δόνηση είχε μέγεθος 7,4 βαθμών.

Σύμφωνα με το Reuters, επικράτησε πανικός στην Μπανγκόκ, όπου εκατοντάδες άνθρωποι εκκένωσαν κτίρια λόγω των κραδασμών.

Υπάρχουν ανησυχίες για τραυματίες, αν και δεν έχουν δοθεί ακόμη επίσημες εκτιμήσεις. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναρτώνται εικόνες που δείχνουν ουρανοξύστες και κτίρια να καταρρέουν, καθώς και ανθρώπους να τρέχουν πανικόβλητοι στους δρόμους.

Όπως μεταδίδει το CNN, η ιστορική γέφυρα Sagaing, που συνδέει τις περιοχές Άβα και Σαγκάινγκ, κατέρρευσε.

Η πρωθυπουργός της Ταϊλάνδης, Παιτόνγκταρν Σιναουάτρα, συγκάλεσε έκτακτη σύσκεψη για την εκτίμηση της κατάστασης και τη διαχείριση των καταστροφών. Τη στιγμή του σεισμού, βρισκόταν στην πόλη Πουκέτ.

“Άκουσα έναν ήχο την ώρα που κοιμόμουν σπίτι μου, έτρεξα όσο πιο μακριά μπορούσα έξω από το κτίριο με τις πυτζάμες μου“, δήλωσε η Νουανγκάι, κάτοικος της Τσιάνγκ Μάι, της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της Ταϊλάνδης, που αποτελεί δημοφιλή τουριστικό προορισμό γνωστό για τους ναούς του.

Το επίκεντρο του σεισμού εντοπίζεται 17 χιλιόμετρα δυτικά της πόλης Mandalay, η οποία έχει πληθυσμό 1,2 εκατομμυρίων κατοίκων, ενώ το εστιακό βάθος εκτιμάται στα 10 χιλιόμετρα.

Ο σεισμός έγινε αισθητός και στην Κίνα, όπου χρήστες των κινεζικών μέσων κοινωνικής δικτύωσης ανέφεραν ότι τον ένιωσαν στις επαρχίες Γιουνάν, που συνορεύει με τη Μιανμάρ, και Σαανσί.

theatro

Μέσα από τις λέξεις των θεατρικών κειμένων και των παραστάσεων, επτά άνθρωποι του θεάτρου –Σπύρος Βάρελης, Μαρκέλλα Γιαννάτου, Γιώργος Δεπάστας, Σοφία Αντωνίου, Αλεξάνδρα Κ*, Δημήτρης Λιόλιος, Μαρία Πανουργιά– μας υπενθυμίζουν την πανανθρώπινη αξία του.

«Είναι τραγικό να “νομίζεις”. Γενικά. Και γελοίο. Μαζί. Αλλά δεν το ξέρεις. Ότι νομίζεις. Ζούμε νομίζοντας. Νομίζεις ότι ξέρεις. Μετά το µαθαίνεις. Ότι αυτό που ήξερες, µια ιδέα σου ήταν. Μια εντύπωση. Απλώς. Το νόμιζες». Από το θεατρικό έργο «Εκκρεμότητα» του Τσιμάρα Τζανάτου.

Φωτογραφία: Σταύρος Κωστόπουλος

Επιλέγω όχι μια φράση ενός θεατρικού κειμένου, αλλά τον τίτλο ενός θεατρικού έργου και συγκεκριμένο το «Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε» του Λουίτζι Πιραντέλλο. Επιλέγω πια με τους ανθρώπους που συναναστρέφομαι να αποφεύγω τις συγκρούσεις και γι’ αυτό η φράση «Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε» με καλύπτει απόλυτα.

Φωτογραφία: Άγγελος Χριστοφιλόπουλος

Από την «Τζάκυ» της Ελφρίντε Γέλινεκ:

ΤΖΑΚΥ

Έπρεπε να έρθω εγώ να επιβάλω το γούστο μου στον λαό, που μου χάρισε την εμπιστοσύνη του, αλλά δεν πήρε τίποτα από μένα σε αντάλλαγμα. Πρέπει να προβάλλεις τα πάντα με επιβλητικότητα και πολυτέλεια, εκτός βέβαια από τον εαυτό σου, εσύ πρέπει να μένεις απλή, αλλά, ειδικά στην πιο ακραία αυτοσυγκράτηση και όταν ξεφουρνίζεις αχνά κοινοτοπίες, χρειάζεσαι απέραντο θράσος, που να πέφτει κάτι σαν νεκρική σιγή, μόλις εμφανίζεσαι σαν την Παναγία. Είναι σωστό θαύμα που μπορεί και μιλάει ένα εικόνισμα όπως εγώ! Πρέπει η ίδια να είσαι τα βήματα που ακούγονται να πλησιάζουν στην πόρτα και κάνουν τους ανθρώπους παγώνουν από το δέος. Αυτό θα πει εξουσία. Κι όχι ο προθάλαμος της εξουσίας, όπως τον δείχνουν συνήθως στα περιοδικά.

Από τη «Στέλλα» του Γκαίτε:

ΣΤΕΛΛΑ

Μας κάνουν ευτυχισμένες και δυστυχισμένες! Με ποια προαισθήματα ευτυχίας γεμίζουν τις καρδιές μας, με ποια καινούργια, άγνωστα αισθήματα και ελπίδες φουσκώνουν την ψυχή μας, όταν η θύελλα απ’ το πάθος τους αγγίζει κάθε νεύρο μας. Πώς έτρεμαν όλα μέσα μου και αντηχούσαν, όταν εκείνος άδειαζε στο στήθος μου με ασυγκράτητα δάκρια τα πάθη όλου του κόσμου! Τον εξόρκιζα στο όνομα του Θεού να λυπηθεί τον εαυτό του! – – εμένα! Μάταια –η φωτιά που τον αναστάτωνε έφτανε μέχρι το μεδούλι μού. Κι έτσι αυτό το κορίτσι έγινε από την κορυφή ώς τα νύχια μόνο καρδιά, μόνο συναίσθημα. Και τώρα σε ποιο σημείο του ορίζοντα θα μπορέσει αυτό το πλάσμα να πάρει πάλι ανάσα και να βρει τροφή;  

Από την «Λούλου» του Φρανκ Βέντεκιντ:

ΛΟΥΛΟΥ

κρατώντας το ρεβόλβερ κατεβασμένο. Με αποφασιστικό τόνο και αυτοπεποίθηση.

– Αν αυτοκτόνησαν άντρες για χάρη μου, αυτό δεν ρίχνει την αξία μου. – Ήξερες πολύ καλά για ποιο λόγο με πήρες γυναίκα σου, όπως κι εγώ ήξερα γιατί σε πήρα άντρα μου. – Μαζί μου είχες απατήσει τους καλύτερούς σου φίλους, δεν μπορούσες πια να απατάς μαζί μου και σένα τον ίδιο. – Αν θυσίασες σε μένα το τέλος της ζωής σου, πήρες σε αντάλλαγμα ολόκληρα τα νιάτα μου. Εσύ ξέρεις δέκα φορές καλύτερα από μένα, τι έχει μεγαλύτερη αξία. Εγώ ποτέ δεν θέλησα να δείχνω στον κόσμο κάτι άλλο απ’ αυτό που έβλεπε σε μένα, και ποτέ ο κόσμος δεν είδε σε μένα κάτι άλλο απ’ αυτό που ήμουν. – Θέλεις να με αναγκάσεις να καρφώσω μια σφαίρα στην καρδιά μου. Δεν είμαι πια δεκαέξι ετών, αλλά για να καρφώσω μια σφαίρα στην καρδιά μου είμαι πραγματικά ακόμα πολύ νέα!  

Από τον Δον Κάρλος του Φρήντριχ Σίλλερ:

ΜΑΡΚΗΣΙΟΣ ΠΟΖΑ

Αυτό που θα σκόρπιζε η μεγαλειότητά σας με το χέρι μου – είναι η ευτυχία των ανθρώπων; – Είναι εκείνη η ευτυχία που εγώ εύχομαι στους ανθρώπους; – Όχι, μπροστά σ’ αυτή την ευτυχία η μοναρχία θα έτρεμε. –  Η πολιτική του στέμματος κατασκεύασε μιαν άλλη ευτυχία, που το στέμμα είναι ακόμα αρκετά πλούσιο για να τη συντηρήσει, και νέες επιθυμίες στις καρδιές των ανθρώπων που  ικανοποιούνται μ’ αυτή την ευτυχία. Στα νομίσματα που έκοψε χάραξε την αλήθεια, εκείνη την αλήθεια που μπορεί το στέμμα να ανεχθεί. Όλα τα άλλα νομίσματα τα απέσυρε. Αυτό όμως που μπορεί να είναι χρήσιμο στο στέμμα – είναι για μένα αρκετό; Μπορεί η αγάπη μου για τον συνάνθρωπο να γίνει εργαλείο που θα βλάψει τον συνάνθρωπο; Να τον θεωρώ ευτυχή, όταν δεν του επιτρέπεται να σκεφτεί ελεύθερα; Μην επιλέγετε εμένα, κύριε, για να διαδώσω μια ευδαιμονία – μια ευδαιμονία δική σας κοπής. Πρέπει να αρνηθώ, να διαδώσω αυτό το νόμισμα. –

Δεν μπορώ να είμαι υπηρέτης ηγεμόνων.

Φωτογραφία: Σοφία Αντωνίου

«Πολλά τα θαύματα, κανένα σαν τον άνθρωπο». Πρόκειται για φράση από την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή σε μετάφραση Σοφίας Νικολαΐδου.

«Γιατί η ζωή είναι ένα όνειρο, τι άλλο; Και το όνειρο είναι όνειρο του ονείρου» από το «Η ζωή είναι όνειρο» του Καλντερόν ντε λα Μπάρκα (μτφρ: Νίκος Χατζόπουλος).

Φωτογραφία: Γιώργος Στριφτάρης

«Σταμάτα, κι άσε τον κόσμο να γυρίζει.» από «Το Ημέρωμα της Στρίγγλας» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ. Αυτή η φράση, που εκφράζει τη σύνθετη σχέση του ανθρώπου με τον χρόνο, την ευθύνη και την εντροπία, με κινητοποίησε και μου δημιούργησε ερωτήματα και αμφιβολίες. Ταυτόχρονα, έγινε και δραματουργικός άξονας στην παράστασή μας «Στρίγγλα», η οποία παίζεται αυτή την περίοδο.

Φωτογραφία: Γκέλυ Καλαμπάκα

Αυτές είναι δυο φράσεις που αγαπώ και υπήρχαν στην πρώτη παράσταση που σκηνοθέτησα στο Βios με τίτλο «Μινιόν, μια χριστουγεννιάτικη ιστορία», τον Δεκέμβριο του 2013.

Η πρώτη είναι του Γιάννη Κουνέλλη: «Αγάπη μου, ο σκοτεινός αυτός χειμώνας θα περάσει, ο χειμώνας που έρχεται θα είναι ευτυχισμένος σαν αυτόν του 1908 στο Παρίσι» και η άλλη ανήκει στον Τέο Σαλαπασίδη «και τώρα τη στιγμή αυτή, που δεν ξέρουμε τι ώρα είναι, ένα ψάρι παστό κείται στην θρυλικά έρημη πλατεία Συντάγματος, περιμένει».

Η Εβελίνα Παπούλια ξεκίνησε την κατάθεσή της στη δίκη του Πέτρου Φιλιππίδη, δηλώνοντας: «Είμαι ένας άνθρωπος που μου αρέσει η αλήθεια, ντόμπρος άνθρωπος. Θεωρώ πως αν δεν είμαι μέρος της λύσης, είμαι μέρος του προβλήματος». Εξήγησε ότι αποφάσισε να καταθέσει επειδή πιστεύει πως θα μπορούσε και η ίδια να είναι θύμα του, εάν οι συνθήκες ήταν διαφορετικές. «Είμαι εδώ γιατί πιστεύω ότι θα μπορούσα να είμαι και εγώ ένα από τα θύματά του, αλλά τότε είχε εκείνος ανάγκη εμένα και όχι εγώ αυτόν», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Η ηθοποιός τόνισε πως ο Πέτρος Φιλιππίδης ήταν ένας πολύ καλός ηθοποιός και ότι πολλοί συνάδελφοί της επιθυμούσαν να συνεργαστούν μαζί του. «Δεν τον θαύμαζα αλλά αντιλαμβανόμουν πόσο καλός ηθοποιός είναι», ανέφερε, προσθέτοντας όμως ότι «κατέληξα να πιστεύω ότι είναι ένας πολύ κακός άνθρωπος γιατί αν αποφάσιζε να πει μια συγγνώμη, να αντιληφθεί όλα αυτά, τον κακό τρόπο, τα χτυπήματα ή τα φτυσίματα, θα είχαν λήξει όλα, γιατί ο Θεός του έχει δώσει ένα τεράστιο ταλέντο και πολλές φορές κανείς κάνει πίσω σε ένα τεράστιο ταλέντο». Επεσήμανε ότι όταν η οικογένειά του απομακρύνθηκε από κοντά του, τότε άρχισαν να βγαίνουν περισσότερες καταγγελίες εις βάρος του.

Αναφερόμενη στην πρώτη τους συνεργασία το 1996-1997, περιέγραψε πώς κλήθηκε να αντικαταστήσει μια πρωταγωνίστρια που έμεινε έγκυος. «Έπρεπε να μάθω πρωταγωνιστικό ρόλο σε τρεις μέρες και να είμαι αξιοπρεπής και σωστή. Ο Πέτρος ήταν εξαιρετικός και πάρα πολύ γλυκός καθόλο το διάστημα. Ανέβηκε η παράσταση, ανταπεξήλθα», είπε. Ωστόσο, στη συνέχεια περιέγραψε ένα περιστατικό που τη σόκαρε: «Κάποια στιγμή καθώς ήμουν στο πίσω μέρος της σκηνής και παίζω, ο Πέτρος είναι κρυμμένος πίσω από τις κουίντες και όπως παίζω, τον βλέπω να κατεβάζει το παντελόνι και το εσώρουχο του και να μου επιδεικνύει τα γεννητικά του όργανα. Έπαθα ένα σοκ, δεν ήταν κάτι φυσιολογικό για μένα και συνέχισα να παίζω. Το έκανε άλλη μια φορά σε άλλη μέρα».

Στην ερώτηση αν του μίλησε για το περιστατικό, απάντησε: «Νομίζω ότι αυτό με έσωσε. Δεν του είπα απολύτως τίποτα, γιατί ήθελα να του δείξω ότι δεν έχει την παραμικρή εξουσία πάνω μου. Αν του μιλούσα, θα τσακωνόμουν, γιατί είμαι έντονη. Δεν είπα τίποτα, το προσπέρασα». Όταν ρωτήθηκε για τη λογική πίσω από αυτήν τη συμπεριφορά, απάντησε: «Δεν υπάρχει λογική…». Στη συνέχεια, περιέγραψε τη στάση του, λέγοντας: «Ήταν περήφανος που τα επιδείκνυε…». Όταν ρωτήθηκε αν θεωρεί πως είναι ικανός για τις πράξεις για τις οποίες κατηγορείται, απάντησε: «Δεν θα μου έκανε εντύπωση να σας πω την αλήθεια…».

Η Παπούλια τον χαρακτήρισε ως έναν χαρισματικό άνθρωπο «στο να αλλάζει τις διαθέσεις» και ανέφερε πως όταν η συνεργασία τους τελείωσε, αποφάσισε να αποστασιοποιηθεί από αυτόν, λέγοντας: «Τα έβαλα σε έναν κουτάκι όλα, λέγοντας ότι δεν είναι καλά αυτά και δεν θα τον κάνω παρέα, αλλά θα συνεργάζομαι με το ταλέντο του». Παρόλα αυτά, είχε και μια πολύ θετική συνεργασία μαζί του το 2000 σε κινηματογραφική παραγωγή, την οποία χαρακτήρισε ως «την καλύτερη συνεργασία που μπορούσα να έχω με άνθρωπο. Ήταν τέλειος, γέλιο και χιούμορ. Δεν τον έκανα παρέα εκτός σετ, αλλά εντός ήταν εξαιρετικός».

Ωστόσο, τον επόμενο χρόνο, όταν της πρότεινε συνεργασία για τηλεοπτική σειρά, παρατήρησε διαφορετική συμπεριφορά. «Γινόντουσαν γεγονότα που έδειχναν μια προσωπικότητα ακραία. Σαν να γίνεται κάτι άλλο. Υπήρχαν αρκετές εντάσεις στο σετ με τεχνικούς», είπε. Ένα περιστατικό που την απογοήτευσε ιδιαίτερα ήταν όταν πρότεινε σε μια κοπέλα που αναζητούσε δουλειά να πάει στα γυρίσματα για να γνωρίσει τον Φιλιππίδη. «Ήρθε στο καμαρίνι, με χαιρέτισε και αποχώρησα για να μιλήσουν. Η κοπέλα αυτή έφυγε και κατόπιν έμαθα ότι της είχε φερθεί απαίσια και την είχε βρίσει γιατί ήταν απαράδεκτο που χαιρέτισε πρώτα εμένα, κι η κοπέλα δεν ξαναδούλεψε στον χώρο», ανέφερε.

Η οριστική ρήξη ήρθε όταν βρέθηκαν σε ένα ΙΕΚ, όπου, όπως κατέθεσε, «φαινόταν ότι μιλούσε για εμένα αρνητικά με άλλους σκηνοθέτες». Όταν ο Φιλιππίδης την πλησίασε με φιλικό τρόπο, εκείνη αντέδρασε έντονα. «Τον έβρισα κατά πρόσωπο. Δεν αναρωτήθηκε καθόλου για ποιο λόγο έγινε αυτό και μπαίνουμε στο αμφιθέατρο κι αρχίζει να πλέκει αηδιαστικά το εγκώμιο μου. Δηλαδή αυτή η εναλλαγή του μου έκανε εμετική και είπα “τέλος μακριά και αγαπημένοι”, δεν θέλω καμία σχέση μαζί σου».

Ο Ρομάνο Πρόντι δέχεται σφοδρή κριτική στην Ιταλία, μετά από ένα περιστατικό πριν από λίγες ημέρες, όταν τράβηξε τα μαλλιά μιας δημοσιογράφου.

«Κάποιοι μπερδεύουν τη στοργή με την επιθετικότητα», ανέφερε ο Πρόντι, εξηγώντας ότι το συμβάν έγινε σε κλίμα φροντίδας και όχι επιθετικότητας. «Ο χρόνος ξεκαθαρίζει πολλά πράγματα. Η στοργή εκλαμβάνεται ως επιθετικότητα», πρόσθεσε ο 85χρονος, μετά από συνάντησή του με την πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Ρομπέρτα Μετσόλα, στις Βρυξέλλες.

Η δημοσιογράφος Λαβίνια Ορέφιτσι, που ανήκει στην εκπομπή Quarta Repubblica του Mediaset, ζήτησε από τον Πρόντι να σχολιάσει ένα απόσπασμα από το Μανιφέστο του Βεντοτένε που διάβασε η Μελόνι στο κοινοβούλιο και προκάλεσε αντιδράσεις από την αντιπολίτευση, το οποίο αναφερόταν στην κατάργηση της ιδιωτικής περιουσίας. Στο βίντεο που κυκλοφόρησε, φαίνεται ο Πρόντι να τραβά απαλά μια τούφα από τα μαλλιά της Ορέφιτσι, προτού της πει ότι δεν έχει «ιστορική αίσθηση».

Παρά τις αυξανόμενες εκκλήσεις για δημόσια συγγνώμη σχετικά με το περιστατικό, ο Πρόντι απάντησε: «Δεν έχω τίποτα να διευκρινίσω, ξέρετε πόσο εξαιρετική σχέση έχω με τους δημοσιογράφους, αλλά αν θέλουν να δημιουργήσουν ένα σκάνδαλο εναντίον ενός γέρου καθηγητή, ας το κάνουν».

Η Ένωση Δημοσιογράφων FNSI καταδίκασε το περιστατικό, χαρακτηρίζοντάς το ως «επικίνδυνη έλλειψη σεβασμού προς εκείνους που παρέχουν ενημέρωση». Συλλογικότητες του κλάδου, συμπεριλαμβανομένων των εργαζομένων στη δημόσια τηλεόραση Rai, ζήτησαν επίσης από τον Πρόντι να ζητήσει συγγνώμη.

Επί 30 χρόνια η Ριβέρα Γκάρσα έμενε στη σιωπή. Επί 30 χρόνια η Ριβέρα Γκάρσα δεν μπορούσε να αρθρώσει το όνομα της μικρότερης αδερφής της. Ωστόσο, χάρη στα ολοένα και περισσότερα, στα ολοένα και δυναμικότερα γυναικεία κινήματα, σε πρωτοβουλίες αλληλέγγυες και συλλογικές η ντροπή σβήστηκε και το καμίνι της οργής μετατράπηκε σε μια κραυγή για δικαιοσύνη που «όρκισε» τη Μεξικανή συγγραφέα και ιστορικό να μιλήσει για τη γυναικοκτονία της Λιλιάνα: τη γυναικοκτονία της αδερφής της. 

  • Τίτλος: Το Αήττητο Καλοκαίρι της Λιλιάνα Συγγραφέας: Κριστίνα Ριβέρα Γκάρσα 
  • Μετάφραση: Ασπασία Καμπύλη, Χριστίνα Φιλήμονος Εκδόσεις: Carnívora 
  • Σειρά: Blanca 
  • Ηλικίες: Ενηλίκων 
  • Σελίδες: 328 
  • ISBN: 978-618-87403-4-1 
  • Τιμή: 18€ 

18 Οκτωβρίου 2019. Η Κριστίνα Ριβέρα Γκάρσα ταξιδεύει από το Τέξας στην Πόλη του Μεξικού, αναζητώντας έναν παλιό, ανεξιχνίαστο ποινικό φάκελο. «Ονομάζομαι Κριστίνα Ριβέρα Γκάρσα», γράφει στο αίτημά της προς τον γενικό εισαγγελέα, «και σας γράφω ως συγγενής της Λιλιάνα Ριβέρα Γκάρσα, η οποία δολοφονήθηκε στις 16 Ιουλίου 1990». 

Μέσα σε 328 σελίδες, στις οποίες ξεδιπλώνονται αναφορές, ημερολόγια και άλλες προσωπικές επιστολές, νομικά έγγραφα, σχολικά τετράδια, συνεντεύξεις με αγαπημένα πρόσωπα της Λιλιάνα, η αδερφή της μας αφηγείται την ιστορία ενός κοριτσιού που σπούδαζε αρχιτεκτονική, κάπνιζε τσιγάρα και φορούσε σχεδόν πάντα το ίδιο δερμάτινο μπουφάν. Μιας «dicharachera», όπως τη φωνάζει χαϊδευτικά, δηλαδή μιας νεαρής γυναίκας γεμάτης όνειρα, φιλοδοξίες, αναζητήσεις, πάθος για αγώνες και αλλαγές, αγάπη για «τις μικρές σπίθες, τις μικρές σημαντικές στιγμές» της ζωής.

Σε μια αφήγηση τόσο προσωπική όσο και πολιτική, διαβάζουμε την ιστορία μιας κοπέλας που χάθηκε βίαια ακριβώς επειδή ήταν γυναίκα. «Οι λέξεις είναι πράξεις» τονίζει ξανά και ξανά η Γκάρσα, που, ανατέμνοντας τους μηχανισμούς της γυναικοκτονίας μέσα από μικρές στιγμές στη ζωή της αδερφής της, προσπαθεί να απαντήσει σε ερωτήματα όπως «Θα μπορούσαμε να το είχαμε προλάβει;» «Ποια ήταν τα σημάδια;» «Θα μπορούσαμε να είχαμε παρέμβει;», ενώ παράλληλα επισημαίνει τη νομική και συμβολική σημασία όρων όπως αυτός της γυναικοκτονίας. Μέσα από την ιστορία της Λιλιάνα, μας υπενθυμίζει «ότι δεν πρέπει να είναι ευθύνη της γυναίκας να διδάξει την κοινωνία για τους κινδύνους που αντιμετωπίζει» (Katherine Dykstra, The New York Times). 

Το Αήττητο Καλοκαίρι της Λιλιάνα αποτελεί φόρο τιμής στη Λιλιάνα και σε κάθε γυναίκα που δεν μπόρεσε να αναγνωρίσει τα σημάδια ενός βίαιου άντρα, αλλά και ένα ηχηρό κάλεσμα να διεκδικήσουμε μια άλλη, ίση, δίκαιη και ασφαλή πραγματικότητα. 

Ανάμεσα σε άλλες διακρίσεις, το βιβλίο έχει λάβει: 

  • *Βραβείο Pulitzer 2024, Απομνημονεύματα ή Αυτοβιογραφία* 
  • *Βραβείο Rodolfo Walsh 2022* 
  • *Βραβείο Mazatlán de Literatura 2022* 
  • *Βραβείο Xavier Villaurrutia de Escritores para Escritores 2021* 
  • *Βραβείο Nuevo León Alfonso Reyes 2021* 
  • *Βραβείο Iberoamericano de Letras José Donoso 2021* 
  • *Βραβείο Les Inrockuptibles 2023* 
  • Ήταν φιναλίστ για το National Book Award 2023 και ένα από τα καλύτερα βιβλία για το 2023 σύμφωνα με τους New York Times

Η Κριστίνα Ριβέρα Γκάρσα (Ματαμόρος, 1964), πολυβραβευμένη συγγραφέας και ακαδημαϊκός, είναι σήμερα διευθύντρια του διδακτορικού προγράμματος δημιουργικής γραφής στα ισπανικά στο Πανεπιστήμιο του Χιούστον. Η ανατρεπτική αφήγηση της δολοφονίας της αδελφής της, που συνδυάζει στοιχεία απομνημονευμάτων, φεμινιστικής δημοσιογραφικής έρευνας και ποιητικής βιογραφίας, κέρδισε το βραβείο Pulitzer 2024 στην κατηγορία Απομνημονεύματα ή Αυτοβιογραφία και ήταν φιναλίστ για τα National Book Awards 2023. Το 2020 έλαβε την υποτροφία MacArthur, ενώ έχει τιμηθεί και με το βραβείο Sor Juana Inés de la Cruz. 

Έγραψαν για το βιβλίο 

«Ένα συγκινητικό, σπαραχτικό βιβλίο, μια ατρόμητη αποτίμηση της εκτεταμένης βίας κατά των γυναικών στο Μεξικό.» 

Kirkus Reviews

«Ο θυμός για την έλλειψη λογοδοσίας πλημμυρίζει το βιβλίο της Γκάρσα. Κύριος στόχος της, ωστόσο, δεν είναι μια αφηρημένη ανάλυση της γυναικοκτονίας, αλλά το χρονικό μιας ζωής που χάθηκε από αυτήν. Το καταφέρνει τόσο συγκινητικά… Καθηλωτικό και ποιητικό.» 

The Economist 

«Παρουσιάζοντας μας τον κατακερματισμένο, οριακό χώρο στον οποίο η Λιλιάνα και οι φίλοι της συζητούν τη ζωή της, η Ριβέρα Γκάρσα αναδεικνύει την έλλειψη των τρόπων που είχαν για να μιλήσουν για τη βία που ήταν ακριβώς μπροστά τους… Το βιβλίο της Ριβέρα Γκάρσα μού επιβεβαιώνει ότι δεν είναι ευθύνη της γυναίκας να διδάξει στην κοινωνία τους κινδύνους που αντιμετωπίζει.» 

Katherine Dykstra, The New York Times 

«Είναι μια αγανακτισμένη ακτιβίστρια, ένα πειραχτήρι, μια κοπέλα βαθιά ονειροπόλα. Αυτό το πορτρέτο από ενωμένα κομμάτια είναι από τις πιο αποτελεσματικές αναστάσεις ενός θύματος δολοφονίας που έχω διαβάσει ποτέ (και έχω διαβάσει πολλές).» 

Katherine Dykstra, The New York Times 

«Δεν μπορούν όλα να ειπωθούν με λέξεις, ειδικά ο πόνος και η οργή, όσο ακριβής και δεξιοτεχνική κι αν είναι η γραφή. Η ομορφιά αυτού του βιβλίου έγκειται στο ότι αγγίζει αυτή την αλήθεια και κάνοντάς το η Λιλιάνα γίνεται ανεξίτηλη. Χαράσσεται στη μνήμη τόσο πολύ που, στο τέλος, πενθεί κι ο ίδιος ο αναγνώστης. Θα σκέφτομαι τη Λιλιάνα για πολύ καιρό, ίσως για πάντα.» 

Erika L. Sánchez, The Washington Post 

«Εν μέρει αυτοβιογραφικό, εν μέρει true crime, το βιβλίο της Γκάρσα είναι τόσο προσωπικό όσο και πολιτικό.» 

Erika L. Sánchez, The Washington Post 

«Παρά το καμίνι της οργής της, η Ριβέρα Γκάρσα διατηρεί απόλυτη ψυχραιμία… Κάθε καλά σχεδιασμένο κεφάλαιο παρουσιάζει μια σειρά από υπέροχες εικόνες ή ρυθμούς. Λίγοι συγγραφείς αναπτύσσουν θραύσματα τόσο έξοχα ώστε να θυμίζουν χειροβομβίδες… Ένα καίριο χτύπημα και ένα κρίσιμο σημείο καμπής στη βάναυση, πατριαρχική πολιτική της χώρας της.» 

Boston Globe 

«Προσοχή: η Κριστίνα Ριβέρα Γκάρσα είναι μια συγγραφέας εκρηκτική. Μια επιδέξια δημιουργός ατμόσφαιρας, με ισχυρό ύφος, με γλώσσα προκλητική κι αδάμαστη.» 

Lina Meruane 

Διαθέσιμο σε μικρά και μεγάλα βιβλιοπωλεία, καθώς και στις εκδόσεις Carnívora, Ζαΐμη 31-33, και το www.carnivora.gr. 

Στοιχεία επικοινωνίας: 210 8213528, [email protected]

Σύμφωνα με την ίδια δημοσκόπηση της Interview για το Politic.gr, καταγράφεται έντονο αίτημα για πρόωρες εκλογές, με το 53% των ερωτηθέντων να επιθυμεί προσφυγή στις κάλπες πριν την ολοκλήρωση της κυβερνητικής θητείας, ενώ το 44% προτιμά την εξάντληση της τετραετίας. Ένα μικρό ποσοστό 3% δεν παίρνει θέση.

Όσον αφορά την πρόθεση ψήφου, η δημοσκόπηση δείχνει τη Νέα Δημοκρατία να βρίσκεται στο 22,2%, σημειώνοντας μείωση 2,3 μονάδων σε σχέση με την προηγούμενη έρευνα του Φεβρουαρίου. Στη δεύτερη θέση εδραιώνεται η Πλεύση Ελευθερίας με 12,7%, ενώ το ΠΑΣΟΚ ακολουθεί στην τρίτη θέση με 11%. Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει στην έκτη θέση με 5,6%, δείχνοντας αδυναμία ανόδου. Η Ελληνική Λύση (9,9%) και το ΚΚΕ (8,6%) διατηρούν σταθερότητα. Στα μικρότερα ποσοστά, η Φωνή Λογικής βρίσκεται στο 3,7%, το ΜέΡΑ 25 στο 3,5%, η ΝΙΚΗ και το Κίνημα Δημοκρατίας στο 3%, και η Νέα Αριστερά στο 2%. Το ποσοστό των αναποφάσιστων ψηφοφόρων ανέρχεται στο 11,1%.

Σε ό,τι αφορά τα προβλήματα που απασχολούν τους πολίτες, το 25,1% επισημαίνει ως το πιο σημαντικό θέμα την ακρίβεια, ενώ η κυβερνητική ανταπόκριση θεωρείται ανεπαρκής. Στη δεύτερη και τρίτη θέση βρίσκονται η βελτίωση των υπηρεσιών υγείας (15,2%) και της καθημερινότητας (15,1%), ενώ ακολουθούν η αύξηση μισθών και συντάξεων (13%), η βελτίωση της οικονομίας (11,2%) και η μείωση φόρων και εισφορών (10,6%).

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το 40,6% των ερωτηθέντων που δηλώνει ότι “κανένα κόμμα” της αντιπολίτευσης δεν διαθέτει κυβερνητικό πρόγραμμα, υπογραμμίζοντας την απουσία εναλλακτικής διακυβέρνησης. Από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, το ΠΑΣΟΚ διατηρεί την καλύτερη αξιολόγηση με 18,1%, ακολουθούμενο από την Ελληνική Λύση (9,7%), την Πλεύση Ελευθερίας (6,8%), το ΚΚΕ (6,2%), τον ΣΥΡΙΖΑ (6,1%) και το ΜέΡΑ 25 (3%).

Όσον αφορά την εμπιστοσύνη προς τους πολιτικούς αρχηγούς, ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραμένει στην πρώτη θέση με 30,5%, παρά τη φθορά της κυβέρνησης, ενώ το 22,6% δηλώνει ότι δεν εμπιστεύεται κανέναν πολιτικό αρχηγό. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου εμφανίζεται ως η πιο δημοφιλής αντιπολιτευόμενη με 11,5%, ακολουθούμενη από τον Νίκο Ανδρουλάκη (7,6%), τον Σωκράτη Φάμελλο (6,7%) και τον Δημήτρη Κουτσούμπα (5,8%).

Οι ιαπωνικές και νοτιοκορεατικές αυτοκινητοβιομηχανίες, όπως η Toyota και η Hyundai, βλέπουν τις μετοχές τους να υποχωρούν στις ασιατικές χρηματαγορές μετά την ανακοίνωση για νέους τελωνειακούς δασμούς στις εισαγωγές αυτοκινήτων στις ΗΠΑ, μια αγορά ζωτικής σημασίας για αυτές.

Στο χρηματιστήριο του Τόκιο, γύρω στις 02:10 (ώρα Ελλάδας), οι μετοχές μεγάλων αυτοκινητοβιομηχανιών σημείωναν πτώση: Toyota (-3,72%), Mitsubishi (-3,7%), Nissan (-3,2%) και Honda (-2,77%), ενώ ο γενικός δείκτης μειωνόταν κατά 0,79%. Αντίστοιχα, στη Σεούλ, η Hyundai Motor κατέγραφε πτώση 3,15% και η Kia Corporation 2%.

Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε την Τετάρτη την επιβολή επιπλέον δασμών 25% στα εισαγόμενα αυτοκίνητα, εντείνοντας τον εμπορικό πόλεμο.

«Οι δασμοί θα εφαρμοστούν σε όλα τα οχήματα που δεν είναι κατασκευασμένα στις ΗΠΑ» και θα τεθούν σε ισχύ τη 2η Απριλίου.

Η Ιαπωνία είναι ιδιαίτερα ευάλωτη, καθώς το 28% των εξαγωγών της προς τις ΗΠΑ αφορά αυτοκίνητα, με συνολική αξία περίπου 40 δισ. δολάρια ετησίως. Η αυτοκινητοβιομηχανία αποτελεί βασικό τομέα της ιαπωνικής οικονομίας, απασχολώντας το 10% του εργατικού δυναμικού.

Η Toyota, η μεγαλύτερη αυτοκινητοβιομηχανία στον κόσμο, θεωρεί την αμερικανική αγορά κρίσιμη, καθώς και τις παραγωγικές της μονάδες στο Μεξικό, που συνδέονται στενά με την αλυσίδα εφοδιασμού του κλάδου.

Κάθε χρόνο, οι ιαπωνικές αυτοκινητοβιομηχανίες εξάγουν περίπου 1,37 εκατ. οχήματα στις ΗΠΑ – αριθμός σημαντικά μειωμένος από τα 3,43 εκατ. του 1986.

«Θα ακολουθούσαν υποχρεωτικά προσαρμογές της παραγωγής σε περίπτωση επιβολής δασμών», προειδοποίησε ο Μασανόρι Καταγιάμα, πρόεδρος του JAMA.

Η Toyota έχει ήδη ανακοινώσει την έναρξη παραγωγής σε νέο εργοστάσιό της στις ΗΠΑ τον Απρίλιο. Ωστόσο, από τα 2,33 εκατ. οχήματα που πούλησε πέρυσι στις ΗΠΑ, μόνο τα 1,27 εκατ. κατασκευάστηκαν εκεί. Οι δασμοί ενδέχεται να πλήξουν σκληρά και τις μονάδες της στον Καναδά και το Μεξικό, εφόσον αρθεί η τρέχουσα αναστολή των επιπλέον τελωνειακών επιβαρύνσεων, αυξάνοντας τους δασμούς στο 50% για τα εισαγόμενα οχήματα από τις δύο χώρες.

Η Νότια Κορέα εξάγει στις ΗΠΑ αυτοκίνητα αξίας 35 δισ. δολαρίων ετησίως, με το 27% των συνολικών εξαγωγών της προς τη χώρα να αφορά τον κλάδο. Από τα 2,78 εκατ. αυτοκίνητα που εξήχθησαν το 2023, περίπου τα 1,43 εκατ. είχαν προορισμό τις ΗΠΑ.

Προσπαθώντας να μετριάσει τις επιπτώσεις των δασμών, η Hyundai ανακοίνωσε τη Δευτέρα επενδύσεις ύψους 21 δισ. δολαρίων στις ΗΠΑ μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια.