Μετά το πέρας του τριημέρου και καθώς ο καιρός «βάζει τα καλά του», αναδύεται ολοένα και περισσότερο η ανάγκη για άραγμα με φίλους, χωρίς κατ’ ανάγκην, πολλά-πολλά.
Στη Θεσσαλονίκη υπάρχουν πολλές όμορφες τοποθεσίες, όπου μπορούμε να χαλαρώσουμε με μία δροσερή μπύρα, κουβεντιάζοντας για πάσης φύσεως θέματα με την παρέα μας. Διότι, μπορεί η όμορφη συμπρωτεύουσα να στερείται υποδομών και να παραγκωνίζονται αισθητά οι ανάγκες της, αλλά στη Νέα Παραλία συμβαίνουν καθημερινά θαύματα.
Μια παύση στο χωροχρόνο
Περπατώντας στη Νέα Παραλία, πριν τις γνωστές Ομπρέλες, αν παρατηρήσουμε τον κόσμο γύρω μας, κυλούν όλα πολύ πιο ομαλά και γαλήνια. Μια μουσικός παίζει κιθάρα, με αποτέλεσμα να πλημμυρίζεται η πλάση με απολαυστικές μελωδίες. Λίγο πιο κάτω, ένα σκυλάκι παίζει χαρούμενα με τη «μαμά» του– μα πόσο ανιδιοτελής και γλυκιά αυτή σχέση. Παύση. Τα απογεύματα στη Νέα Παραλία είναι, το λιγότερο, εντυπωσιακά. Ο ουρανός, από βαθύ γαλάζιο, «ντύνεται» σιγά-σιγά σε ροζ και πορτοκαλί αποχρώσεις. Ηρεμία.
Παρακάτω, δύο παιδάκια παίζουν κυνηγητό και η πηγαία θετική τους ενέργεια αποτινάζει κάθε αρνητική σκέψη, κάθε άγχος και έγνοια. Αχ! Να γινόμασταν πάλι παιδιά. Τρέχουν κοντά στην εξέδρα και, μοιραία, ο Θερμαϊκός μπαίνει στο κάδρο. Σίγουρα, δεν είναι και η πιο καθαρή θάλασσα του πλανήτη –γεγονός που πρέπει να μας θορυβεί– όμως έρχεται και συμπληρώνει αρμονικά τα χρώματα του ουρανού με τόση δεξιοτεχνία, που σίγουρα θα ζήλευε ο Bob Ross. Παύση. Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι κάθεται σε ένα παγκάκι. Κρατιούνται σφιχτά από το χέρι και έχουν χαλαρώσει ο ένας στον ώμο του άλλου. Στο βάθος, ακούγεται απαλά ο ήχος της θάλασσας. Ίσως από τέτοια σκηνικά αντλούν πηγή έμπνευσης οι κινηματογραφιστές. Πόσο συγκινητικό πράγμα η αγάπη.
Κάθε βήμα στη Νέα Παραλία συνεπάγεται κι ένα διαφορετικό σκηνικό. Άνθρωποι, βλέμματα, φωνές, σχέσεις, ιστορίες. Ένα σωρό ερεθίσματα που λειτουργούν ως παύση στο χωροχρόνο, καθώς επικουρούν στην αποσύνδεση απ’ όσα τείνουν να προβληματίζουν σε καθημερινή βάση.
Αράζοντας στις Ομπρέλες της Νέας Παραλίας
Το περπάτημα στη Νέα Παραλία δύσκολα προκαλεί κόπωση. Όσα χιλιόμετρα κι αν διανύουμε, πάντα υπάρχει κάτι αξιοπρόσεκτο, κάτι εύηχο, κάτι όμορφο και κάτι παράξενο. Οι Ομπρέλες της Νέας Παραλίας εισέρχονται στο οπτικό πεδίο. Είναι εντυπωσιακές, αλήθεια.
Σε αυτό το σημείο, αξίζει να δοθούν τα credits στον σπουδαίο καλλιτέχνη πίσω από αυτό το εμβληματικό έργο της Θεσσαλονίκης, τον Γιώργο Ζογγολόπουλο, ο οποίος συμμετείχε το 1993 στη Biennale της Βενετίας, παρουσιάζοντας σε ατομική του έκθεση το γλυπτό Ομπρέλες. Το 1995, το εν λόγω γλυπτό διακρίθηκε σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, ενώ το 1997 ταξίδεψε στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο ανάδειξης της πόλης ως πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης και έκτοτε, αποτελεί οργανικό και αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτιστικής της ταυτότητας.
Μια έντονη λαϊκή υπόκρουση τραβάει την προσοχή. Ένας συμπαθέστατος κύριος γύρω στα 60 έχει βάλει Καζαντζίδη στη διαπασών με ένα τεράστιο ηχείο και, με τη χρήση μικροφώνου, καταθέτει τα εσώψυχά του τραγουδώντας. Ανεξάρτητα από μερικές παραπονεμένες νότες, είναι αξιέπαινο το κέφι και η όρεξη που μεταδίδει, τη στιγμή που πολλοί εξ ημών αντιμετωπίζουμε συνεχείς συναισθηματικές μεταπτώσεις λόγω των όσων συμβαίνουν σε τούτη τη χώρα.
Ιδού οι Ομπρελίτσες. Α, να, η παρέα αράζει ήδη στην εξέδρα. Ευτυχώς, προνόησαν να προμηθευτούν μπύρες και ξηροκάρπια. Τώρα, το καλύτερο σημείο: Οι ατέρμονες συζητήσεις με φόντο το μπλε του ουρανού και της θάλασσας, που πια έχει «βαφτεί» σε σκούρες αποχρώσεις και έρχεται σε ονειρική αντίθεση με τα φώτα της πόλης. Η κουβέντα ξεκινάει με νέα και προβληματισμούς. Το φωτισμένο καράβι σουλατσάρει στο Θερμαϊκό και οδηγεί σε μια μικρή διακοπή. Μα, πώς να μην το χαζέψεις;
Το κύμα «σκάει», κυριολεκτικά, κάτω από τα πόδια μας, ενώ μια γατούλα έρχεται φιλικά στην παρέα. Φαίνεται να της λείπει η συντροφιά. Γουργουρίζει στοργικά, εκδηλώνοντας την ευγνωμοσύνη της για τη θερμή υποδοχή. Ένας τραγουδιστής ερμηνεύει το «I’m feeling good» λίγα μέτρα πιο κάτω. Κάπως έτσι, απογειώνεται αυτό το βίωμα: Ζεστή κουβέντα με αγαπημένα πρόσωπα, δροσερή μπύρα, χρώματα βγαλμένα από πίνακα και ατμοσφαιρική μουσική υπόκρουση.
Τι παραπάνω μπορεί να χρειάζεται ένα άτομο;