Γενικά, οι έξοδοι για φαγητό θεωρούνται εξαιρετικά ελκυστικοί, λόγω του ότι θα μπορούσαν να παρομοιαστούν με ένα ταξίδι στη γεύση.
Εκτός αυτού, είναι γνωστό τοις πάσι πως το φαγητό μας φέρνει κοντά – και δικαίως: Λαχταριστά πιάτα, λίγο κρασάκι και καλή παρέα. Το τρίπτυχο της απόλαυσης. Σε κάθε περίπτωση, βέβαια, χρειάζεται να εστιάσουμε λιγάκι στον παράγοντα «καλή παρέα». Διότι, δυστυχώς ή ευτυχώς, υπάρχουν 7 τύποι ανθρώπων με τους οποίος πρέπει να το σκεφτείς δύο και τρεις φορές πριν κανονίσεις να βγεις για φαγητό.
1. Ο «παραγγέλνω το μισό κατάλογο, αλλά χορταίνω με δύο μπουκιές»
Αν μη τι άλλο, όταν πηγαίνουμε για φαγητό, με μικρή ή μεγάλη παρέα, συνήθως είμαστε αποφασισμένοι για πολεμικές καταστάσεις. Ορεκτικά, κυρίως πιάτα, side, σαλάτες και γλυκάκι – για να κλείσει απολαυστικά η όποια έξοδος. Και παρόλο που αυτά εντάσσονται στους άγραφους νόμους, υπάρχουν μερικοί περιβόητοι «εγκληματίες» που τους ποδοπατούν. Ο λόγος για τους φίλους μας, οι οποίοι υποκρίνονται τους μερακλήδες για χάρη της εξόδου και παραγγέλνουν ό,τι μπορείς (και δε μπορείς) να φανταστείς από τον κατάλογο. Μέχρι εδώ, καλά. Όταν, όμως, έρχεται η ώρα της μάχης, πετούν εν μία νυκτί τα όπλα (aka τα μαχαιροπίρουνα) και δηλώνουν πως «χόρτασαν».
Καλά πήγε αυτό.
Disclaimer: Πακέτο παιδιά, να παίρνετε πακέτο. Κρίμα είναι να καταλήγει το φαγητό στον κάλαθο των απορριμμάτων.
2. Το «κλεφτρόνι»
Οπωσδήποτε, όταν είμαστε εξερευνητές των γεύσεων, επιβάλλεται να μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας με τους άλλους. Με άλλα λόγια, συνηθίζουμε να μοιραζόμαστε δύο πιρουνιές από το πιάτο μας με τους άλλους. Και αντίστοιχα, έχουμε κι εμείς τη δυνατότητα να δοκιμάσουμε από το πιάτο των άλλων. Εκεί που τελειώνει το «κοινώς αποδεκτό» και ξεκινάει η «κλοπή», είναι όταν παρατηρούνται ανενόχλητες επισκέψεις στο πιάτο σου. Μια φορά, εντάξει, του άρεσε του ανθρώπου. Δύο φορές, χαμογελάς απλώς και σκέφτεσαι: «Πάει στα κομμάτια». Την τρίτη φορά, κοιτάς τον απέναντί σου με το βλέμμα του killer – και έχεις όλα τα δίκια του κόσμου.
3. Ο «τσιφούτης»
Προτού προχωρήσουμε κι επειδή έχουμε πλήρη επίγνωση των όσων συμβαίνουν γύρω μας, χρειάζεται να γίνει μια διευκρίνιση: Η οικονομική κατάσταση είναι μία παράμετρος και η τσιγκουνιά μια διαφορετική. Πρόκειται για δύο μεγέθη, τα οποία δεν είναι ανάλογα, ούτε αντιστρόφως ανάλογα. Εντούτοις, δεν συναντιούνται σε κανένα επίπεδο. Επομένως, η όποια αποστροφή από μια έξοδο ή ένα πιάτο λόγω οικονομικής δυσπραγίας, δεν τίθεται καν επί τάπητος, διότι είναι μια αντικειμενική δυσκολία.
Στο θέμα μας, τώρα. Ο «τσιφούτης» είναι αυτός που θα έρθει (συνειδητά) για φαγητό, με καινούργιο κινητό και ακριβά ρούχα, αλλά θα αρνηθεί να παραγγείλει κυρίως πιάτο, υποστηρίζοντας ότι «δεν πεινάει πολύ». Έτσι, θα τσιμπολογήσει λίγο από τα ορεκτικά και όταν έρθει η ώρα για το λογαριασμό, θα σε κοιτάξει με παράπονο στα μάτια, για να σε «χτυπήσει» στο φιλότιμο και να σε αναγκάσει να πεις: «Εντάξει, δεν έφαγες πολύ. Κερνάω». Από την άλλη, εφόσον συνειδητά έρχεται κάποιος σε μια έξοδο για φαγητό, δεν περιμένει κάπως ότι θα επιλέξει πιάτο ή ότι θα φάτε μαζί;
Κοινή λογική.
4. Ο «φαταούλας»
Μερακλής, απολαυστικός και ορεξάτος. Ο «φαταούλας» είναι αυτός ο καταπληκτικός τύπος, ο οποίος ορμάει στη μάχη σαν να μην υπάρχει αύριο. Και ενώ χαίρεσαι να βλέπεις τους άλλους να απολαμβάνουν το φαγητό τους, είναι απαραίτητο να τρως γρήγορα, αν θες να προλάβεις καμιά πατάτα.
5. Ο «και καλά fit»
Από τα χειρότερα είδη ανθρώπων για λαχταριστές εξόδους με φαγητό. Είναι αυτός που, χωρίς ντροπή, θα παραγγείλει μόνο μια μικρή σαλάτα. Κι αφού την κατασπαράξει, θα κάνει επιδρομή σε ό,τι ακόμη υπάρχει στο τραπέζι – μαζί με το γλυκάκι στο τέλος – και στο τέλος, πιθανότατα, θα πει: «Να, εγώ μια σαλάτα πήρα».
6. Ο «χειρούργος»
Με τους «χειρούργους» καλό είναι να μην επισκέπτεστε πολυσύχναστα μέρη, γιατί ενδέχεται να θεωρήσουν ότι είστε από το υγειονομικό. Επεξεργάζεται εξονυχιστικά το ψάρι, το κοτόπουλο, το μπιφτέκι ή τη μακαρονάδα που παρήγγειλε και είναι δεδομένο πως κάτι θα βρει να σχολιάσει. Στο ψάρι ένα κόκκαλο, στο κοτόπουλο θα εντοπίσει ένα σημείο που χρειαζόταν περισσότερο ψήσιμο και τα λαχανικά στη σαλάτα θα του φανούν μπαγιάτικα.
Όμορφα.
7. Ο «εκλεκτός»
Οι «εκλεκτοί» γευσιγνώστες δεν επισκέπτονται ποτέ κουτούκια και σουβλατζίδικα. Επιλέγουν μόνο βραβευμένα εστιατόρια, με θέα και ποιοτικά κρασιά. Μεταξύ μας, αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Άλλωστε, ο τρόπος ψυχαγωγίας του καθενός είναι καθαρά προσωπική υπόθεση. Το θέμα είναι ότι ακόμη και στα καλύτερα εστιατόρια, χρειάζεται τρία τέταρτα για να επιλέξει το σωστό πιάτο και να το συνδυάσει με το καλύτερο κρασί. Επίσης, εννοείται ότι θα πιάσει συζήτηση με το σερβιτόρο, κάνοντας παράλληλα υποδείξεις για τη βελτίωση των πιάτων.
Κοινώς, φρόντισε να έχεις τσιμπήσει κάτι πριν και να έχεις οπλιστεί με περίσσια υπομονή.